Gelezen, gedacht, gehoord...

[-DIA-]

Gelezen… maar mag het niet kopiëren… In een recente uitgave van StandVastig, uitgave van de GBS.
Nu zou voor sommigen alleen al de bron de reden kunnen zijn om dit niet ter harte te nemen. Er bestaat tegenwoordig immers een (dat we dat moeten opmerken!) een soort van Anti-GBS lobby
Ik zal het dus niet kopiëren of overschrijven. Enkel weergeven wat de voorzitter ds. A.C. Rijken constateerde in zijn stukje 'Van de Voorzitter'.
En laat ik dat er meteen bijvoegen: het is niet alleen ds. Rijken, ook schrijver dezes en meerderen met hem die wensen vast te houden aan de 'oude waarheid' liggen onder vuur.
Misschien nu nog te scherp uitgedrukt. We worden immers nog niet vervolgd. We mogen nog in vrijheid schrijven.
Maar wat het is, wat ik dan ook in het stukje van ds. Rijken las, dat is wat boven het stukje staat: Steeds scherper.
Als het nu zou gaan over de Waarheid, dan zou dit een positieve zaak zijn.
Maar helaas, het ligt anders. Steeds scherper? Wat steeds scherper?
Laten we het proberen te zeggen in eigen woorden: Wat we in het maatschappelijk leven waarnemen zien we ook gebeuren in de gereformeerde gezindte, zeg maar de achterban van Refoforum enz.
De tegenstellingen binnen deze steeds marginaler wordende groep worden steeds scherper. Zo zelfs dat er in het geheel niet meer naar elkaar geluisterd wordt.
Ik heb dit al lange tijd zelf ook opgemerkt, en ja, dat neemt men mij dan niet echt in dank af. Toch was ik blij dat ik niet de enige blijk te zijn die dit opmerkt. Nu las ik dus van ds. A.C. Rijken, voorzitter van de GBS, dezelfde bevindingen.
Is dit enigszins recht te praten met onze Godsdienst? Ik dacht het niet. Maar goed, ik dacht, ik leg het maar in uw midden neer. En wat u ermee doet is niet aan mij. Maar het zou ons, dacht ik, sieren als we dit ter harte zouden nemen. Want het nu zo gesteld dat een bepaalde groep (ook op dit forum) onder een vergrootglas ligt. Wat doen we daarmee? Ter harte nemen of terzijde leggen? Ik hoef daarop geen antwoord, het slechts het feit wat we ondervinden en zoals ik dan nu weer las, ik ben niet de enige die dit als verontrustend waarneem. Dat merkt de schrijver nog op dat dit al veel langer aan de gang is: Hij citeert ds. A.J. Wijnmaalen die met weemoed naar de omgangsvormen op bv. classicale vergaderingen verwees in zijn jonge tijd. Ook al lagen toen de standpunten soms mijlenver uiteen, men ging toch op respectvolle wijze met elkaar om. Men zette elkaar niet met laatdunkende bewoordingen weg. Ik geloof dat zowel ds. Rijken nu, als in vroeger tijd, ds. Wijnmaalen voor ons een voorbeeld kunnen zijn.

Ik denk dat een deel van GBS-activiteiten niet door iedereen zeer gewaardeerd wordt. Het hele verhaal van het wel/net/wel/niet/een beetje/wel/niet aanpassen van moeilijke woorden in de SV is zowel hilarisch als verdrietig en richting (met name jongeren) niet goed uit te leggen - zeker als je dan ook nog leest in een onder ons bekende krant hoe dat lijstje eruit gaat zien. Ik begrijp best dat de GBS het niet leuk vindt dat mensen daar een mening over hebben, maar goed, dat mag.
Tegelijkertijd doet de GBS mooi werk. Citaat van de website hierover:

De beleidslijn van de GBS is dat er jaarlijks duizenden Bijbels beschikbaar worden gesteld voor verspreiding, ter waarde van ruim een half miljoen euro. Dankzij een betrokken achterban kan dit werk nog steeds zijn doorgang vinden. Steeds opnieuw worden mensen bereikt met het Evangelie van vrije genade. Door vele hulporganisaties en kerkelijke deputaatschappen worden de Bijbels, Nieuwe Testamenten of Evangeliën aangevraagd, opgehaald en wereldwijd verspreid. Enkele stichtingen die regelmatig Bijbels van ons krijgen zijn Friedensstimme, Hulpverlening Christenen Roemenië (HCR), Hulp Vervolgde Christenen (HVC), Mir Wam, Stichting Volharding en Timotheos.

Die werkzaamheden van de stichting vind ik waardevol.

Het gaat niet alleen om de GBS, maar de hele (steeds smaller wordende) 'bevindelijke stroming' moet tegen een sterke stroom inroeien, als dat al lukt. Ik heb het bezoeken van het forum noodgedwongen sterk moeten beperken. Dat zegt toch ook wel wat over het overwegende klimaat waarin we hier verkeren.

[DDD]

Ik vind dat je wel een beetje zielig doet. In het draadje over de HSV heb ik uitvoerig uiteengezet waarom een lezing van een GBS-bestuurslid op allerlei punten niet klopt. Daar komt dan weer geen inhoudelijke reactie op. Dat zal ook lastig gaan.

Je kunt natuurlijk wel alles op 'vijandschap tegen God' afschrijven, maar dat is nergens op gebaseerd, behalve op eigen eigenwijsheid.

[CvdW]

Gelezen… maar mag het niet kopiëren… In een recente uitgave van StandVastig, uitgave van de GBS.
Nu zou voor sommigen alleen al de bron de reden kunnen zijn om dit niet ter harte te nemen. Er bestaat tegenwoordig immers een (dat we dat moeten opmerken!) een soort van Anti-GBS lobby
Ik zal het dus niet kopiëren of overschrijven. Enkel weergeven wat de voorzitter ds. A.C. Rijken constateerde in zijn stukje 'Van de Voorzitter'.
En laat ik dat er meteen bijvoegen: het is niet alleen ds. Rijken, ook schrijver dezes en meerderen met hem die wensen vast te houden aan de 'oude waarheid' liggen onder vuur.
Misschien nu nog te scherp uitgedrukt. We worden immers nog niet vervolgd. We mogen nog in vrijheid schrijven.
Maar wat het is, wat ik dan ook in het stukje van ds. Rijken las, dat is wat boven het stukje staat: Steeds scherper.
Als het nu zou gaan over de Waarheid, dan zou dit een positieve zaak zijn.
Maar helaas, het ligt anders. Steeds scherper? Wat steeds scherper?
Laten we het proberen te zeggen in eigen woorden: Wat we in het maatschappelijk leven waarnemen zien we ook gebeuren in de gereformeerde gezindte, zeg maar de achterban van Refoforum enz.
De tegenstellingen binnen deze steeds marginaler wordende groep worden steeds scherper. Zo zelfs dat er in het geheel niet meer naar elkaar geluisterd wordt.
Ik heb dit al lange tijd zelf ook opgemerkt, en ja, dat neemt men mij dan niet echt in dank af. Toch was ik blij dat ik niet de enige blijk te zijn die dit opmerkt. Nu las ik dus van ds. A.C. Rijken, voorzitter van de GBS, dezelfde bevindingen.
Is dit enigszins recht te praten met onze Godsdienst? Ik dacht het niet. Maar goed, ik dacht, ik leg het maar in uw midden neer. En wat u ermee doet is niet aan mij. Maar het zou ons, dacht ik, sieren als we dit ter harte zouden nemen. Want het nu zo gesteld dat een bepaalde groep (ook op dit forum) onder een vergrootglas ligt. Wat doen we daarmee? Ter harte nemen of terzijde leggen? Ik hoef daarop geen antwoord, het slechts het feit wat we ondervinden en zoals ik dan nu weer las, ik ben niet de enige die dit als verontrustend waarneem. Dat merkt de schrijver nog op dat dit al veel langer aan de gang is: Hij citeert ds. A.J. Wijnmaalen die met weemoed naar de omgangsvormen op bv. classicale vergaderingen verwees in zijn jonge tijd. Ook al lagen toen de standpunten soms mijlenver uiteen, men ging toch op respectvolle wijze met elkaar om. Men zette elkaar niet met laatdunkende bewoordingen weg. Ik geloof dat zowel ds. Rijken nu, als in vroeger tijd, ds. Wijnmaalen voor ons een voorbeeld kunnen zijn.

Ik denk dat een deel van GBS-activiteiten niet door iedereen zeer gewaardeerd wordt. Het hele verhaal van het wel/net/wel/niet/een beetje/wel/niet aanpassen van moeilijke woorden in de SV is zowel hilarisch als verdrietig en richting (met name jongeren) niet goed uit te leggen - zeker als je dan ook nog leest in een onder ons bekende krant hoe dat lijstje eruit gaat zien. Ik begrijp best dat de GBS het niet leuk vindt dat mensen daar een mening over hebben, maar goed, dat mag.
Tegelijkertijd doet de GBS mooi werk. Citaat van de website hierover:

De beleidslijn van de GBS is dat er jaarlijks duizenden Bijbels beschikbaar worden gesteld voor verspreiding, ter waarde van ruim een half miljoen euro. Dankzij een betrokken achterban kan dit werk nog steeds zijn doorgang vinden. Steeds opnieuw worden mensen bereikt met het Evangelie van vrije genade. Door vele hulporganisaties en kerkelijke deputaatschappen worden de Bijbels, Nieuwe Testamenten of Evangeliën aangevraagd, opgehaald en wereldwijd verspreid. Enkele stichtingen die regelmatig Bijbels van ons krijgen zijn Friedensstimme, Hulpverlening Christenen Roemenië (HCR), Hulp Vervolgde Christenen (HVC), Mir Wam, Stichting Volharding en Timotheos.

Die werkzaamheden van de stichting vind ik waardevol.

Het gaat niet alleen om de GBS, maar de hele (steeds smaller wordende) 'bevindelijke stroming' moet tegen een sterke stroom inroeien, als dat al lukt. Ik heb het bezoeken van het forum noodgedwongen sterk moeten beperken. Dat zegt toch ook wel wat over het overwegende klimaat waarin we hier verkeren.

Daar ben ik het niet mee eens. Het is hier een discussieforum. Gelukkig denken niet alle mensen hetzelfde. Er zijn namelijk meerdere invalshoeken.
Ik begrijp uit bovenstaande woorden dat alleen de bevindelijke stroming de juiste is.
Gisteren een goede preek beluisterd met onder andere de woorden 'opdat ook gij geloven moogt'.
Zolang op het aambeeld van bevinding wordt getimmerd gaat het om eigen werk. Is misschien wat scherp, maar dit komt omdat geloof vervangen wordt door bevinding. Dat is niet bijbels.

[Ararat]

Opnieuw blijkt het problematisch om reactie te krijgen op een post met daarin een link naar iets wat we zouden moeten lezen.
Soms lijkt het alleen toegestaan om instemming te betuigen, want als dat niet gebeurt wordt de slachtofferrol ingenomen.

Ik snap dat niet goed en vind het best lastig om daar goed mee om te gaan.

[DDD]

Wat is daar lastig aan dan? Deze reactie is toch prima?

[CvdW]

Opnieuw blijkt het problematisch om reactie te krijgen op een post met daarin een link naar iets wat we zouden moeten lezen.
Soms lijkt het alleen toegestaan om instemming te betuigen, want als dat niet gebeurt wordt de slachtofferrol ingenomen.

Ik snap dat niet goed en vind het best lastig om daar goed mee om te gaan.

Ik vind dat ook lastig. Ik had er niet op moeten reageren.

[KDD]

Als iemand iets post wat hem of haar aansprak mis ik vaak de oordeel der liefde in de reacties daarop. Niet altijd.

[-DIA-]

Als iemand iets post wat hem of haar aansprak mis ik vaak de oordeel der liefde in de reacties daarop. Niet altijd.

Soms kun je je wel eens afvragen of er nog liefde is. Ds. Kersten zei eens na een vermoeiende vergadering, toen hij oud was: Er is geen liefde meer. Ik geloof dat dit er niet beter op is geworden.
Het moet wel gezegd worden dat ds. Kersten wat moedeloos was in die tijd, en er waren toch nog wel 'goede dingen'.
Ook aanmerkend de tijd waarin we samen leven (samenleven?) wordt steeds meer individualistisch. Wat de schrijver die ik aanhaalde (ds. Rijken) over de verharding, het niet meer naar elkaar luisteren, en het centraal stellen van de menselijke gedachten (ik denk dat... ik zie dat anders.. ik kan dit niet zo zien, enz.) tekent wel duidelijk de individualisering van het menselijk denken (de rede), ten koste van het zich onderwerpen aan het Woord als einde van alle tegenspraak. Juist dit maakt dat het toch al marginale groepje dat zich 'reformatorisch' wil noemen in feite in een staat van ontbinding verkeerd. Als we niet meer buigen voor de absolute waarheid van Schrift en Belijdenis vallen we als eenheid weg.
En dit staat niet op zichzelf: we zien ook op andere terreinen dat gevestigde ordes tot ontbinding overgaan. Dit tezamen maakt dat we, ik het niet anders zien, in een zeer moeilijke tijd leven, waar we zien dat er steeds minder plaats is voor Gods Woord en Zijn Wet, en wat ook verontrustend is: het Exclusieve van de Ene Waarheid wordt opgeofferd aan het Inclusief denken: Ik doe een stapje naar jouw, en jij naar mij, en hier begint alles in feite te wankelen. Als we dit al willen of kunnen zien.

[Ararat]

Als iemand iets post wat hem of haar aansprak mis ik vaak de oordeel der liefde in de reacties daarop. Niet altijd.

Je hebt misschien gelijk. Tegelijk is soms geen reactie wellicht nóg beter. Ik ga mijn best doen.

[KDD]

Als iemand iets post wat hem of haar aansprak mis ik vaak de oordeel der liefde in de reacties daarop. Niet altijd.

Je hebt misschien gelijk. Tegelijk is soms geen reactie wellicht nóg beter. Ik ga mijn best doen.

Me too. Soms verwijt de pot de ketel zal wel gedacht zijn

[Mannetje]

Sommige mensen stellen zich het volk des Heeren voor als een troep gauwdieven of bedriegers, die lange gezichten zetten, vrome woorden spreken, plechtige gebeden doen, en op ieders gedrag wat weten af te dingen; maar pas op uw beurs; want indien zij u heimelijk misleiden of bedriegen kunnen, dan zullen ze het niet laten.
Anderen denken: nee, dat geloof ik juist niet, maar ik vind het toch een stroef en stomp volk, waar gij in de samenleving werkelijk niets aan hebt. Nauwelijks groeten zij u op de weg, en een onderhoudend aangenaam gesprek kunt gij nooit met dat volk aanknopen. Ik denk dat zij te hoge gedachten van zichzelf hebben, en ons en andere fatsoenlijke lieden in hun hart verachten. Indien wij maar van hun soort waren, dan zouden ze de tong beter tegen ons roeren, maar nu is het hun haast te veel dat zij een enkel woord tegen ons zeggen. Maar nee, denkt een ander, dat is wat hard geoordeeld; maar ik geloof dat ze zo stomp en stil zijn, omdat ze altijd diep gebogen gaan onder de ongekende bezwaren die ze in hun hart omdragen; het is een treurig en moedeloos volk, dat bijna niet omhoog durft kijken, en altijd in druk en moedeloosheid verkeert.
Weer anderen hebben van de ware Christen een tegenover gesteld denkbeeld: een Christen zeggen ze, is een vrolijk mens. Wel zeker! en waarom niet? Hij is met God verzoend, hij wordt door God bewaard, door God getroost, en ook eenmaal in de hemel door God gekroond. Hij maakt verbazende sprongen voorwaarts op de weg; hij bestrijdt en overwint zijn vijanden, beheerst zijn verdorvenheden, vertrouwt altijd op God, en stapt vrolijk over de grootste moeilijkheden heen. Hij heeft een vrij leven; een gemakkelijk, een opgeruimd, een vrolijk leven.
Ik voor mij, ik vergelijk de ware Christen bij een rijk heer, die een kwaad, een zeer been heeft. Mijnheer heeft wel tienmaal honderdduizend gulden op het grootboek ingeschreven; en dat is nog zijn hele kapitaal niet, daar hoeft gij niet om te denken; hij heeft nog huizen en hofsteden in Overijssel, in Noord-Holland, in Friesland, en dan nog zoveel effecten; de man kan zijn schatten zelf niet berekenen. Hij slaapt op een bed van vierhonderd gulden; wat al gemakken en aangenaamheden heeft hij in huis en tuin; wat is zijn maaltijd altijd even prachtig en lekker; als hij maar met zijn vinger op de tafel klopt, wordt hem door de knecht een glas kostelijke wijn op de hand gezet; ieder heeft ontzag en eerbied voor hem en vliegt op zijn bevelen. Gezond is hij ook en volstrekt nog niet oud, hij kan nog wel veertig, ja, zestig jaar leven. Maar, hij heeft een bedroefd zeer been! Het is een kwade, hardnekkige reumatiek, die daar al enige jaren in gewoeld heeft, waar weinig aan te doen valt, en daar mijnheer zóveel pijn aan lijdt, dat hij gestadig kreupel is en op een stokje moet voortstrompelen; en dat zou nog het ergste niet zijn, maar 's nachts kan hij niet slapen en moet zich wel duizendmaal omkeren van de pijn; en tegen verandering van weer of anderszins, dan is het soms niet uit te staan. Anders zou mijnheer een allergelukkigst leven hebben, doch dit is een droevig maar, dat hem al dikwijls heeft doen zeggen: was ik maar een arme metselaarsknecht met twee gezonde benen!
Nu, zo is het, denk ik, ook met de Christen. Hij kon altijd blij zijn, want hij is met God verzoend, wordt door God getroost, bewaard en eenmaal gekroond; maar twee dingen beletten hem daarin. Aan de ene zijde, het kruis dat hij bij afwisseling met alle mensen draagt; het hartzeer dat telkens aan zijn moeilijk leven gebonden is. En dan vooral, bij al zijn zalig geluk, dat grote en moeilijke maar, zijn zielenstrijd tegen de zonde, en het daaruit voortvloeiende ongeloof en geestelijke duisternis. God wil niet dat Zijn volk altijd treurt, en met Job op de mesthoop zit, maar wil ook niet dat het in deze staat van onvolmaaktheid altijd verheugd is. Het mag en moet zich verblijden in God; het mag en moet echter ook nog over de zonde hartelijk bedroefd zijn, en daar tegen strijd voeren tot aan de dood toe.

Eenvoudige oefeningen, deel 7, voorafspraak bij oefening over Zacharia 12:10-14

[Vrouwke]

Waar het verbond heerst over de verkiezing en geloof, komen de verkiezing en de eis om te geloven onder druk te staan. Alsof “het bondeling zijn” dan het belangrijkste is.

Waar verkiezing heerst over het verbond en geloof, wordt er een slag om de arm gehouden bij het verbond en wordt de eis van geloven ondergraven. Je moet immers uitverkoren zijn.

Waar benadrukt wordt dat het aankomt op geloven en beleden wordt dat dit een gave van God is, krijgen het verbond en de verkiezing de juiste plaats. De verkiezing is dan een troost voor de gelovige (God heeft mij uitverkoren; Hij gaf mij geloof). Het besef dat je opgenomen bent in het verbond, spoort je aan om voor de HEERE te leven met alles wat je hebt. En om Hem te loven en te prijzen voor Zijn wonderbare genade.

[Ad Anker]

Refoschaamte verplaatst naar nieuwe topic.

[Adagio]

Website RD: "De Evangelische Omroep experimenteert met kunstmatige intelligentie (AI) om de Bijbel te ontsluiten".
Kunstmatig ontsluiten.

[J.C. Philpot]

Website RD: "De Evangelische Omroep experimenteert met kunstmatige intelligentie (AI) om de Bijbel te ontsluiten".
Kunstmatig ontsluiten.

Ik hoop dat dit geen vervanging wordt voor nauwgezette studie en het lezen van Gods Woord zelf. Onder de bede dat de Heilige Geest zelf Gods Woord voor ons hart zal ontsluiten. Daar kan geen AI en geen EO tegenop.