Robbie, dat klopt wel. Het lijkt soms of harten van dominees snel bewogen raken als ze een grote schare voor zich zien zitten. Nog meer wanneer daar veel kinderen en jongeren tussen zitten. Ik geloof dat die gevoelens oprecht zijn. Mogelijk mag je hierbij bescheiden vragen (maar hierin is dus wel echt voorzichtigheid nodig en zeker geen vooringenomenheid): is die bewogenheid vooral een emotie of een door God ingegeven mededogen? Of werkt God die emotie?Robbie schreef: ↑06 jul 2024, 18:06 Het wil er bij mij niet echt in dat de hoogte van het traktement de doorslag geeft. Wel de grootte van de gemeenten. Hoe vaak ik in een gebed heb horen vragen of de Heere nog arbeiders wil uitstoten in Zijn wijngaard, want er zijn zoveel grote gemeenten vacant (ja, serieus!!!)...
Verstuurd vanaf mijn SM-A202F met Tapatalk
Als je deze gedachtegang doortrekt maakt vooral dit het ingewikkeld: veel grote gemeenten trekken almaar meer mensen en jonge gezinnen naarmate er predikanten staan, en gemeenten met veel jonge gezinnen trekken méér jonge gezinnen. En dan ontstaat er zomaar een zichzelf versterkend proces. Grote gemeenten worden dan almaar aantrekkelijker en kleine, leegvloeiende gemeenten minder aantrekkelijk. Ik hoop van harte dat het niet zo werkt.
Wat mij wel heeft beziggehouden is dat dominee A.T. Huijser bij de bevestiging van dominee C. Sonnevelt zei dat hij als consulent weleens achter beroepen van Poederoijen aanmailde of -belde ofzo om beroepen predikanten echt nog even te attenderen op het beroep. Mochten predikanten daar gevoelig voor zijn en mocht dat vaker gebeuren, dan moet daar vandaag nog mee gestopt worden. Want als een gemeente al niet zo in de belangstelling staat en dan ook nog eens een consulent heeft die in de luwte opereert, en geen of geen gezaghebbende oud-predikanten heeft die voor je lobbyen, waar blijf je dan? Ik moest er eerlijk gezegd onmiddellijk aan terugdenken toen ik in de laatste kerkbode van Sliedrecht last dat ds. Huijser student Michielse goed kent en op diverse vlakken met hem is opgetrokken in het verleden.
Ik wil liefst dat het allemaal zo niet werkt en hoop het met alles wat in me is dat dit allemaal niet meespeelt.
De Heere Jezus was ook bewogen wanneer Hij de schare zag, zijnde als schapen zonder herder. Echter, in het zaligen van zondaren zocht Hij altijd de eenling, de verstotene, het verschovene. Dat mag zich vergeten voelende gemeenten moed geven.
