Hyperdordt

[Refojongere]

Beste Psalm,

Ja, dat is een verdrietige zaak. De wet als blokkade tot Christus in plaats van dat het uitdrijft. De belofte van wedergeboorte geldt mensen met een stenen hart.

Herken jij wat ds. De Vries schreef en in dat kader dus ook het laatste deel van ds. Kieviet? Daar lijkt toch een verschil te zijn?

"Terecht stelt Van den Brink dat de wet gepredikt moet worden in dienst van het Evangelie. De wet laat ons onze schuld voor God zien en maakt ons duidelijk waarom wij Christus nodig hebben. Als hij echter stelt dat een dominee die wel het Evangelie preekt maar niet de wet, weliswaar onevenwichtig is maar toch nog altijd een Evangeliedienaar, kan ik hem niet bijvallen. Het Evangelie zonder de wet is een ander evangelie. Dat kan niet duidelijk genoeg worden. Immers het Evangelie is de boodschap dat Christus verlost van de vloek van de wet.

Heel onbevredigend acht ik ook de wijze waarop Van den Brink over kennis van zonde en schuld spreekt. Terecht stelt hij dat schuldkennis als zodanig ons geen deel geeft aan de zaligheid. Als hij met klem betoogd dat aan het geloof geen verslagenheid vooraf gaat, zeg ik hem dat niet na. Om iedereen die zo denkt van remonstrantisme te beschuldigen is ongegrond. Zeker is dat de puriteinen en hun geestelijke nazaten ervan overtuigd waren dat vaak aan het komen tot Christus een periode van zoeken en vragen vooraf gaat. Zo maakt MacCheyne in zijn preken vaak het onderscheid tussen een overtuigde en geredde zondaar.

Ongetwijfeld krijgt kennis van zonde pas het karakter van droefheid naar God als zij verbonden is met geloof in Christus. Evenzeer is waar dat men niet moet wachten met het komen tot Christus tot men genoeg verslagenheid bij zichzelf aantreft. Mijn moeite is dat Van den Brink geloof en kennis van schuld in reactie op allerlei misvattingen uit elkaar trekt, of althans niet ingaat op de positieve relatie tussen die twee, en zo zelf nieuwe misvattingen in het leven roept."

[Geytenbeekje]

Ja, dat is een verdrietige zaak. De wet als blokkade tot Christus in plaats van dat het uitdrijft. De belofte van wedergeboorte geldt mensen met een stenen hart.

Herken jij wat ds. De Vries schreef en in dat kader dus ook het laatste deel van ds. Kieviet? Daar lijkt toch een verschil te zijn?

"Terecht stelt Van den Brink dat de wet gepredikt moet worden in dienst van het Evangelie. De wet laat ons onze schuld voor God zien en maakt ons duidelijk waarom wij Christus nodig hebben. Als hij echter stelt dat een dominee die wel het Evangelie preekt maar niet de wet, weliswaar onevenwichtig is maar toch nog altijd een Evangeliedienaar, kan ik hem niet bijvallen. Het Evangelie zonder de wet is een ander evangelie. Dat kan niet duidelijk genoeg worden. Immers het Evangelie is de boodschap dat Christus verlost van de vloek van de wet.

Heel onbevredigend acht ik ook de wijze waarop Van den Brink over kennis van zonde en schuld spreekt. Terecht stelt hij dat schuldkennis als zodanig ons geen deel geeft aan de zaligheid. Als hij met klem betoogd dat aan het geloof geen verslagenheid vooraf gaat, zeg ik hem dat niet na. Om iedereen die zo denkt van remonstrantisme te beschuldigen is ongegrond. Zeker is dat de puriteinen en hun geestelijke nazaten ervan overtuigd waren dat vaak aan het komen tot Christus een periode van zoeken en vragen vooraf gaat. Zo maakt MacCheyne in zijn preken vaak het onderscheid tussen een overtuigde en geredde zondaar.

Ongetwijfeld krijgt kennis van zonde pas het karakter van droefheid naar God als zij verbonden is met geloof in Christus. Evenzeer is waar dat men niet moet wachten met het komen tot Christus tot men genoeg verslagenheid bij zichzelf aantreft. Mijn moeite is dat Van den Brink geloof en kennis van schuld in reactie op allerlei misvattingen uit elkaar trekt, of althans niet ingaat op de positieve relatie tussen die twee, en zo zelf nieuwe misvattingen in het leven roept."

De belofte van de wedergeboorte is dat hetzelfde als de belofte dat Jezus gekomen is om zondaren zalig te maken? Uiteindelijk maken alleen de van God verordineerden door de Geest gewerkt gebruik van de belofte vd wedergeboorte. God kan niets beloven aan degene die niet tot Hem naderen omdat Hij niet liegen kan bijv of omdat de vervullingen altijd uit zullen komen.

[Psalm]

Het ligt er ook aan hoe aannemen en geloven wordt gebruikt. Als we denken ergens rechten aan te kunnen ontlenen is het wel mis. het geloven en het kunnen omhelsen komt van God zelf.
Zijn denkwijze komt ook niet uit de lucht vallen maar ik geloof niet dat een dominee niet meer dan dit zegt, lijkt mij persoonlijk niet heel aannemelijk.

Kijk, ik snap wat jij bedoelt dat we niet als rechthebbende moeten komen. Probleem is alleen dat mensen dan met zichzelf aan de slag gaan en denken dat ze als een rechteloze moeten komen. Ze gaan zich opknappen en proberen dan als een gevoelige rechteloze zondaar te komen. Dan is het zicht op Jezus al kwijt, hij probeert zich namelijk op te knappen voor Jezus. Maar een zondaar is inzichzelf een vijand van God; hij zal zichzelf niet geschikt kunnen maken om tot Jezus te komen. Hij is ongeschikt om te komen, maar Jezus neemt juist ongeschikten aan! Dat is het Evangelie.

Je zegt: zijn denkwijze komt niet uit de lucht vallen. Dat klopt, want ik heb dezelfde preek als dit kerklid gehoord. Hij citeerde heel vaak de predikant. Er is uiteraad meer gezegd tijdens het gesprek dat ik met hem had, maar ik geef wel een kernachtige samenvatting van het gesprek wat wij hadden.

[DDD]

De beloften geven een recht van toegang tot Christus aan alle luisteraars, gedoopt én ongedoopt. Dat is allemaal uit genade, maar met waarschuwingen tegen rechthebbendheid is niemand geholpen. Ik ben ook wel benieuwd naar een bijbels voorbeeld daarvan.

Waarschuwen tegen rechthebbendheid schept een probleem dat er van Gods kant niet is en is dus vooral een vorm van het aanmoedigen van ongeloof.

[Geytenbeekje]

De beloften geven een recht van toegang tot Christus aan alle luisteraars, gedoopt én ongedoopt. Dat is allemaal uit genade, maar met waarschuwingen tegen rechthebbendheid is niemand geholpen. Ik ben ook wel benieuwd naar een bijbels voorbeeld daarvan.

Waarschuwen tegen rechthebbendheid schept een probleem dat er van Gods kant niet is en is dus vooral een vorm van het aanmoedigen van ongeloof.

Ik denk dat dat wat te crux is. Het gevaar is dat we denken het zo te kunnen krijgen en denken het gekregen te hebben terwijl het niet uit God is, dat valt dan te zien aan bepaalde vruchten die gemist worden wat bij ieder dan wel weer verschillende dingen kan zijn.
Wel dient er altijd wel met twee woorden gesproken te worden, dus zeggen wat het niet is maar vooral wel zeggen wat het wel is.

[Psalm]

Beste Psalm,

Ja, dat is een verdrietige zaak. De wet als blokkade tot Christus in plaats van dat het uitdrijft. De belofte van wedergeboorte geldt mensen met een stenen hart.

Herken jij wat ds. De Vries schreef en in dat kader dus ook het laatste deel van ds. Kieviet? Daar lijkt toch een verschil te zijn?

"Terecht stelt Van den Brink dat de wet gepredikt moet worden in dienst van het Evangelie. De wet laat ons onze schuld voor God zien en maakt ons duidelijk waarom wij Christus nodig hebben. Als hij echter stelt dat een dominee die wel het Evangelie preekt maar niet de wet, weliswaar onevenwichtig is maar toch nog altijd een Evangeliedienaar, kan ik hem niet bijvallen. Het Evangelie zonder de wet is een ander evangelie. Dat kan niet duidelijk genoeg worden. Immers het Evangelie is de boodschap dat Christus verlost van de vloek van de wet.

Heel onbevredigend acht ik ook de wijze waarop Van den Brink over kennis van zonde en schuld spreekt. Terecht stelt hij dat schuldkennis als zodanig ons geen deel geeft aan de zaligheid. Als hij met klem betoogd dat aan het geloof geen verslagenheid vooraf gaat, zeg ik hem dat niet na. Om iedereen die zo denkt van remonstrantisme te beschuldigen is ongegrond. Zeker is dat de puriteinen en hun geestelijke nazaten ervan overtuigd waren dat vaak aan het komen tot Christus een periode van zoeken en vragen vooraf gaat. Zo maakt MacCheyne in zijn preken vaak het onderscheid tussen een overtuigde en geredde zondaar.

Ongetwijfeld krijgt kennis van zonde pas het karakter van droefheid naar God als zij verbonden is met geloof in Christus. Evenzeer is waar dat men niet moet wachten met het komen tot Christus tot men genoeg verslagenheid bij zichzelf aantreft. Mijn moeite is dat Van den Brink geloof en kennis van schuld in reactie op allerlei misvattingen uit elkaar trekt, of althans niet ingaat op de positieve relatie tussen die twee, en zo zelf nieuwe misvattingen in het leven roept."

Ik zie twee punten:
1) Kan je iemand een evangelie dienaar noemen die de wet niet predikt? Ds. van den Brink vindt van wel. Ds. de Vries vindt van niet.
2) Gaat er verslagenheid aan het geloof vooraf? Ds. van den Brink vindt van niet. Ds. de Vries vindt van wel.

Tja, ik vind het beide niet tot de kernpunten van ds. van den Brink horen. Maar ik zie wel een verschil.

Het eerste punt ben ik het strikt genomen met ds. van den Brink eens. Een evangeliedienaar is nog steeds een evangeliedienaar als hij alleen het evangelie verkondigt. Maar dat is uiteraard niet wenselijk. Wij moeten wel weten waarvan we verlost worden en hebben een tuchtmeester nodig. Maar ik denk dat God ook door de prediking van het evangelie alléén, mensen tot zaligheid kan brengen. Het evangelie is hierin beslissend; die brengt een zondaar tot leven. Maar Gods normale orde is prediking van Wet en Evangelie. Dus de Wet moet zeker gepredikt worden!

Het tweede punt vind ik lastig. Ik denk dat mensen eerst verslagen worden en dan het evangelie gaan waarderen en gaan geloven! Maar je kunt ook zeggen dat we voor verslagenheid eerst geloof nodig hebben. Want zonder geloof zul je ook geen verslagenheid kunnen ervaren.

[DDD]

De beloften geven een recht van toegang tot Christus aan alle luisteraars, gedoopt én ongedoopt. Dat is allemaal uit genade, maar met waarschuwingen tegen rechthebbendheid is niemand geholpen. Ik ben ook wel benieuwd naar een bijbels voorbeeld daarvan.

Waarschuwen tegen rechthebbendheid schept een probleem dat er van Gods kant niet is en is dus vooral een vorm van het aanmoedigen van ongeloof.

Ik denk dat dat wat te crux is. Het gevaar is dat we denken het zo te kunnen krijgen en denken het gekregen te hebben terwijl het niet uit God is, dat valt dan te zien aan bepaalde vruchten die gemist worden wat bij ieder dan wel weer verschillende dingen kan zijn.
Wel dient er altijd wel met twee woorden gesproken te worden, dus zeggen wat het niet is maar vooral wel zeggen wat het wel is.

Of het wel of niet uit God is, blijkt uit de vruchten. Daar hoort rechthebbendheid niet bij, maar dan om heel andere redenen.

Onderwerpen, ook voluit bijbelse onderwerpen, moeten wel in de juiste context aan de orde komen. Halve waarheden horen niet in de prediking thuis.

[Geytenbeekje]

Beste Psalm,

Ja, dat is een verdrietige zaak. De wet als blokkade tot Christus in plaats van dat het uitdrijft. De belofte van wedergeboorte geldt mensen met een stenen hart.

Herken jij wat ds. De Vries schreef en in dat kader dus ook het laatste deel van ds. Kieviet? Daar lijkt toch een verschil te zijn?

"Terecht stelt Van den Brink dat de wet gepredikt moet worden in dienst van het Evangelie. De wet laat ons onze schuld voor God zien en maakt ons duidelijk waarom wij Christus nodig hebben. Als hij echter stelt dat een dominee die wel het Evangelie preekt maar niet de wet, weliswaar onevenwichtig is maar toch nog altijd een Evangeliedienaar, kan ik hem niet bijvallen. Het Evangelie zonder de wet is een ander evangelie. Dat kan niet duidelijk genoeg worden. Immers het Evangelie is de boodschap dat Christus verlost van de vloek van de wet.

Heel onbevredigend acht ik ook de wijze waarop Van den Brink over kennis van zonde en schuld spreekt. Terecht stelt hij dat schuldkennis als zodanig ons geen deel geeft aan de zaligheid. Als hij met klem betoogd dat aan het geloof geen verslagenheid vooraf gaat, zeg ik hem dat niet na. Om iedereen die zo denkt van remonstrantisme te beschuldigen is ongegrond. Zeker is dat de puriteinen en hun geestelijke nazaten ervan overtuigd waren dat vaak aan het komen tot Christus een periode van zoeken en vragen vooraf gaat. Zo maakt MacCheyne in zijn preken vaak het onderscheid tussen een overtuigde en geredde zondaar.

Ongetwijfeld krijgt kennis van zonde pas het karakter van droefheid naar God als zij verbonden is met geloof in Christus. Evenzeer is waar dat men niet moet wachten met het komen tot Christus tot men genoeg verslagenheid bij zichzelf aantreft. Mijn moeite is dat Van den Brink geloof en kennis van schuld in reactie op allerlei misvattingen uit elkaar trekt, of althans niet ingaat op de positieve relatie tussen die twee, en zo zelf nieuwe misvattingen in het leven roept."

Ik zie twee punten:
1) Kan je iemand een evangelie dienaar noemen die de wet niet predikt? Ds. van den Brink vindt van wel. Ds. de Vries vindt van niet.
2) Gaat er verslagenheid aan het geloof vooraf? Ds. van den Brink vindt van niet. Ds. de Vries vindt van wel.

Tja, ik vind het beide niet tot de kernpunten van ds. van den Brink horen. Maar ik zie wel een verschil.

Het eerste punt ben ik het strikt genomen met ds. van den Brink eens. Een evangeliedienaar is nog steeds een evangeliedienaar als hij alleen het evangelie verkondigt. Maar dat is uiteraard niet wenselijk. Wij moeten wel weten waarvan we verlost worden en hebben een tuchtmeester nodig. Maar ik denk dat God ook door de prediking van het evangelie alléén, mensen tot zaligheid kan brengen. Het evangelie is hierin beslissend; die brengt een zondaar tot leven. Maar Gods normale orde is prediking van Wet en Evangelie. Dus de Wet moet zeker gepredikt worden!

Het tweede punt vind ik lastig. Ik denk dat mensen eerst verslagen worden en dan het evangelie gaan waarderen en gaan geloven! Maar je kunt ook zeggen dat we voor verslagenheid eerst geloof nodig hebben. Want zonder geloof zul je ook geen verslagenheid kunnen ervaren.

Een prediking zonder de wet is nutteloos. Jezus heeft dit zelf ook tegen de discipelen gezegd. Paulus ook bijv en zo zijn er wel meer plaatsen.
Dan ga je echt op de automatische toer ervan uit dat iedereen binnen de gemeente een Kind des Heeren is zonder onderscheid.
Je kan wel een verslagenheid ervaren zonder geloof maar dat is een verslagenheid die je niet in de nood brengt dus ook niet tot Christus. Je kan je afvragen wat hoe groot de diepte van verslagenheid is maar toch.

[Geytenbeekje]

De beloften geven een recht van toegang tot Christus aan alle luisteraars, gedoopt én ongedoopt. Dat is allemaal uit genade, maar met waarschuwingen tegen rechthebbendheid is niemand geholpen. Ik ben ook wel benieuwd naar een bijbels voorbeeld daarvan.

Waarschuwen tegen rechthebbendheid schept een probleem dat er van Gods kant niet is en is dus vooral een vorm van het aanmoedigen van ongeloof.

Ik denk dat dat wat te crux is. Het gevaar is dat we denken het zo te kunnen krijgen en denken het gekregen te hebben terwijl het niet uit God is, dat valt dan te zien aan bepaalde vruchten die gemist worden wat bij ieder dan wel weer verschillende dingen kan zijn.
Wel dient er altijd wel met twee woorden gesproken te worden, dus zeggen wat het niet is maar vooral wel zeggen wat het wel is.

Of het wel of niet uit God is, blijkt uit de vruchten. Daar hoort rechthebbendheid niet bij, maar dan om heel andere redenen.

Onderwerpen, ook voluit bijbelse onderwerpen, moeten wel in de juiste context aan de orde komen. Halve waarheden horen niet in de prediking thuis.

Daarin verschillen wij denk ik van mening. Ik zie zoiets niet als een halve waarheid.

[Psalm]

De beloften geven een recht van toegang tot Christus aan alle luisteraars, gedoopt én ongedoopt. Dat is allemaal uit genade, maar met waarschuwingen tegen rechthebbendheid is niemand geholpen. Ik ben ook wel benieuwd naar een bijbels voorbeeld daarvan.

Waarschuwen tegen rechthebbendheid schept een probleem dat er van Gods kant niet is en is dus vooral een vorm van het aanmoedigen van ongeloof.

Ik denk dat dat wat te crux is. Het gevaar is dat we denken het zo te kunnen krijgen en denken het gekregen te hebben terwijl het niet uit God is, dat valt dan te zien aan bepaalde vruchten die gemist worden wat bij ieder dan wel weer verschillende dingen kan zijn.
Wel dient er altijd wel met twee woorden gesproken te worden, dus zeggen wat het niet is maar vooral wel zeggen wat het wel is.

Dit zijn de vruchten van de Geest: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing (Galaten 5:22).

[Psalm]

Een prediking zonder de wet is nutteloos. Jezus heeft dit zelf ook tegen de discipelen gezegd. Paulus ook bijv en zo zijn er wel meer plaatsen.
Dan ga je echt op de automatische toer ervan uit dat iedereen binnen de gemeente een Kind des Heeren is zonder onderscheid.
Je kan wel een verslagenheid ervaren zonder geloof maar dat is een verslagenheid die je niet in de nood brengt dus ook niet tot Christus. Je kan je afvragen wat hoe groot de diepte van verslagenheid is maar toch.

Ja, zou je die schriftplaatsen kunnen aantonen?

Je moet wel rekenen dan wij als mensen nog steeds de Wet in ons geweten dragen. Hier is geen prediking voor nodig. Ieder mens heeft dit na de zondeval nog overgehouden. Dit geweten kan dan ook als tuchtmeester dienen om het Evangelie te geloven. Dat maakt wetsprediking dus niet beslissend voor ons behoud. Beslissend voor ons behoud is de evangelieverkondiging. Dus heel strikt redenerend kun je daarom wel zeggen dat het zonder wetsprediking kan. Maar dat is niet de normale situatie en moet ook zeker niet naar gestreefd worden. Ik ben sterke voorstander van het preken van Wet en Evangelie.

[Augustienus]

https://youtu.be/m7iqEoevsnA?feature=shared
Uit dit fragment haal ik dat Dr. Van den Brink ellendekennis niet onnodig vindt, maar wel als de mate hiervan als voorwaarde gaat functioneren voor het komen tot Christus. Het fragment is van 7 jaar geleden, dus mogelijk heeft Van den Brink zijn visie ontwikkeld.

[Geytenbeekje]

Een prediking zonder de wet is nutteloos. Jezus heeft dit zelf ook tegen de discipelen gezegd. Paulus ook bijv en zo zijn er wel meer plaatsen.
Dan ga je echt op de automatische toer ervan uit dat iedereen binnen de gemeente een Kind des Heeren is zonder onderscheid.
Je kan wel een verslagenheid ervaren zonder geloof maar dat is een verslagenheid die je niet in de nood brengt dus ook niet tot Christus. Je kan je afvragen wat hoe groot de diepte van verslagenheid is maar toch.

Ja, zou je die schriftplaatsen kunnen aantonen?

Je moet wel rekenen dan wij als mensen nog steeds de Wet in ons geweten dragen. Hier is geen prediking voor nodig. Ieder mens heeft dit na de zondeval nog overgehouden. Dit geweten kan dan ook als tuchtmeester dienen om het Evangelie te geloven. Dat maakt wetsprediking dus niet beslissend voor ons behoud. Beslissend voor ons behoud is de evangelieverkondiging. Dus heel strikt redenerend kun je daarom wel zeggen dat het zonder wetsprediking kan. Maar dat is niet de normale situatie en moet ook zeker niet naar gestreefd worden. Ik ben sterke voorstander van het preken van Wet en Evangelie.

Euhm, dan houd je geen rekening dat wij van nature kinderen des toorns zijn, verblind, jammerlijk arm en naakt en dus ook niets maar dan ook niets met iets van de wet te maken willen hebben of er aan te houden.
Ik vind het echt bijzonder en een teken aan de wand dat je de kerken waarin de wet niet wordt gepreekt erg bagatelliseert als zijnde: ''tja, als het er niet is, jammer, maar dan is het maar zo''.
Die predikanten die de wet niet preken zien iedereen als een soort schaapje van de Heer en durven of willen niet de volle Waarheid preken.

[Refojongere]

Beste Psalm,

Het zijn denk ik wel kernpunten. Ds. Van den Brink wil niet van een verslagenheid vooraf aan het geloof weten, want dat zijn kleine lettertjes. Echter, de meesten kennen verslagenheid vooraf (Hand. 2:37) en is ook wezenlijk om het Evangelie te ontvangen.

In onze tijd is er heel veel geloof zonder verslagenheid wat niet verder komt dan verstandkennis of tijdgeloof. Zelfs schijngeloof dat roept Heere Heere.

Het wezen is wel de ware verslagenheid uit het geloof voortkomt.

En waarbij moet ik denken aan een Evangelieprediking zonder de Wet? Geloof dat Jezus voor je zonden is gestorven? Maar hoe kan iemand dat geloven zonder dat hij weet wat zonde is dan? Je zegt: het geweten. Maar hoe kijk je dan aan tegen Rom. 7:7?

[Psalm]

Euhm, dan houd je geen rekening dat wij van nature kinderen des toorns zijn, verblind, jammerlijk arm en naakt en dus ook niets maar dan ook niets met iets van de wet te maken willen hebben of er aan te houden.
Ik vind het echt bijzonder en een teken aan de wand dat je de kerken waarin de wet niet wordt gepreekt erg bagatelliseert als zijnde: ''tja, als het er niet is, jammer, maar dan is het maar zo''.
Die predikanten die de wet niet preken zien iedereen als een soort schaapje van de Heer en durven of willen niet de volle Waarheid preken.

Jawel. De Reformatie heeft altijd geleerd dat wij na de zondeval een overgebleven consciëntie hebben. Dat wij kinderen des toorns zijn, wil niet zeggen dat wij die consciëntie niet hebben. Het betekent meer dat wij niet naar God en onze consciëntie willen luisteren. Van nature willen we onze eigen wegen bewandelen. De wetsprediking heeft o.a. de functie om onze goddeloosheid nog meer bloot te leggen. Dus daarom is wetsprediking ook nodig.

Ik ben het met je eens dat in kerken waar de wet niet gepredikt wordt er een lossere moraal heerst. Dat is dus ook een negatief gevolg van het niet preken van de wet! Daarom moet de wet gepredikt worden. Ik denk overigens dat ook in kerken waar Wet en Evangelie verkondigd wordt het soms zo kan zijn dat iedereen als schaapje van de goede herder wordt gezien. Dat heeft mijn inziens ook te maken met separerende prediking.

Overigens maak jij met jouw zin ''tja, als het er niet is, jammer, maar dan is het maar zo'' wel een karikatuur van mijn standpunt. Zo laconiek sta ik er helemaal niet in.