Hoe was je zondag [2]?

[Job]

In de morgendienst werd het H. Avondmaal bediend. Omdat we via de middelen meeluisteren hebben we het zichtbaar evangelie niet gezien. Wel hebben we de stilte, de eerbied op mogen merken. Ook door de middelen heen, voelden we afdruk en de eerbied, de stilte in de gemeente.
ds. Had als tekst Hooglied 1 : 4b
In de middagdienst werd een vervolgpreek gelezen van wijlen ds E. Venema. Een serie Bijbellezingen over het Simson.
In de avonddienst de nabetrachting op het H. Avondmaal, uit Hooglied 1:4c

Toch moeilijk om niet op te kunnen gaan, DIA. Hoe fijn de middelen ook zijn. Hoelang is het geleden dat je in de gemeente kon zijn?

Vooruit, een klein deel van mijn geschiedenis.
Dat is al tijdje geleden. Ik denk dat ik hier geen details moet benoemen. De grote oorzaak was in eerste instantie iets wat je overkwam, en wat je niet wist wat het was.
De massa in de kerk heeft verschillende malen hyperventilatie veroorzaakt. Je wilt dan blijven zitten, en niet opvallen, anders krijg je consternatie en afleiding in de kerk. Ik heb dat lang volgehouden, maar het werkte averechts: Je neemt je voor je adem onder controle te houden, maar... het tegenovergestelde bereik je: Denk je: ik ga nu geen hyperventilatie krijgen, maar daar alleen al aan denken veroorzaakt dit alleen maar sneller. Dan heb ik een poos gekerkt in Enter en Wierden. Kleine gemeenten, en dat ging inderdaad beter. Maar er was iets wat ik miste: Mijn eigen gemeente. De oplossing kwam via de kerkenraad: Kerktelefoon.
De eerste keer hyperventilatie, dan weet je niet wat je overkomt. Je wil blijven zitten en niet opvallen. Tot er een moment komt dat alles zwart wordt voor je ogen. Je denkt: Ik verlies mijn bewustzijn. Die eerste keer was ik daar heel dichtbij. Ik hoorde ds. van de kansen heel ver weg, en een heel vreemd geluid: Ik hoorde hem zeggen: Koster, loop even met die man mee... Ik was naar de uitgang gewaggeld, weet niet meer hoe ik daar gekomen ben, maar werd dan opgevangen door de koster. Hij liep even met me naar buiten, en ik knapte weer op.
Dit scenario herhaalde zich verschillende malen, zodat ik tenslotte thuis bleef, en daarna de kleine kerken in Enter en Wierden bezocht. Maar toch: Hoe goed het er ook was, dat waren toch niet je eigen gemeenten, en je wilde je eigen gemeente blijven volgen. Daarna nog weer verschillende malen geprobeerd: soms ging het goed, soms weer fout. Dan kon ik (door een wat bijzondere weg, die ik hier niet hoef te benoemen) kerktelefoon krijgen. Dat was een oplossing. Toch bleef ik nog naar de kerk gaan als ik me goed voelde. West werd geïnstitueerd, en deze kerk is een kerk met meer licht en de mensen zitten iets verder uit elkaar, en hebt niet idee dat de volksmassa zo op je afkomt. Onze plaats was net middenin de kerk: Dan zag je een grote massa volk voor je, links en rechts de galerijen, en boven ons ook een grote galerij. In West had ik daar veel minder last van. Maar het bleef: Het was toch niet mijn eigen gemeente. Dat was dan in het kort waarom ik de laatste jaren 'thuisluisteraar' ben.

Moeilijk! Hyperventilatie is heel benauwd, en niet naar de kerk kunnen is ook erg moeilijk. Ik hoop dat de weg toch nog weer voor je geopend wordt. Zelf kon ik door spanningsklachten ook een tijd niet naar de kerk; ik nam dan regelmatig plaats in één van de zalen van de kerk waar ik de dienst meeluisterde. Dan was ik wel niet ín de kerk maar er wel heel dichtbij, dichtbij de gemeente. Dat deed me goed. Net voor de zegen werd uitgesproken glipte ik weleens nog even de kerk in om (op een tollenaarsplekje) die samen met de gemeente te mogen ontvangen.

[-DIA-]

In de morgendienst werd het H. Avondmaal bediend. Omdat we via de middelen meeluisteren hebben we het zichtbaar evangelie niet gezien. Wel hebben we de stilte, de eerbied op mogen merken. Ook door de middelen heen, voelden we afdruk en de eerbied, de stilte in de gemeente.
ds. Had als tekst Hooglied 1 : 4b
In de middagdienst werd een vervolgpreek gelezen van wijlen ds E. Venema. Een serie Bijbellezingen over het Simson.
In de avonddienst de nabetrachting op het H. Avondmaal, uit Hooglied 1:4c

Toch moeilijk om niet op te kunnen gaan, DIA. Hoe fijn de middelen ook zijn. Hoelang is het geleden dat je in de gemeente kon zijn?

Vooruit, een klein deel van mijn geschiedenis.
Dat is al tijdje geleden. Ik denk dat ik hier geen details moet benoemen. De grote oorzaak was in eerste instantie iets wat je overkwam, en wat je niet wist wat het was.
De massa in de kerk heeft verschillende malen hyperventilatie veroorzaakt. Je wilt dan blijven zitten, en niet opvallen, anders krijg je consternatie en afleiding in de kerk. Ik heb dat lang volgehouden, maar het werkte averechts: Je neemt je voor je adem onder controle te houden, maar... het tegenovergestelde bereik je: Denk je: ik ga nu geen hyperventilatie krijgen, maar daar alleen al aan denken veroorzaakt dit alleen maar sneller. Dan heb ik een poos gekerkt in Enter en Wierden. Kleine gemeenten, en dat ging inderdaad beter. Maar er was iets wat ik miste: Mijn eigen gemeente. De oplossing kwam via de kerkenraad: Kerktelefoon.
De eerste keer hyperventilatie, dan weet je niet wat je overkomt. Je wil blijven zitten en niet opvallen. Tot er een moment komt dat alles zwart wordt voor je ogen. Je denkt: Ik verlies mijn bewustzijn. Die eerste keer was ik daar heel dichtbij. Ik hoorde ds. van de kansen heel ver weg, en een heel vreemd geluid: Ik hoorde hem zeggen: Koster, loop even met die man mee... Ik was naar de uitgang gewaggeld, weet niet meer hoe ik daar gekomen ben, maar werd dan opgevangen door de koster. Hij liep even met me naar buiten, en ik knapte weer op.
Dit scenario herhaalde zich verschillende malen, zodat ik tenslotte thuis bleef, en daarna de kleine kerken in Enter en Wierden bezocht. Maar toch: Hoe goed het er ook was, dat waren toch niet je eigen gemeenten, en je wilde je eigen gemeente blijven volgen. Daarna nog weer verschillende malen geprobeerd: soms ging het goed, soms weer fout. Dan kon ik (door een wat bijzondere weg, die ik hier niet hoef te benoemen) kerktelefoon krijgen. Dat was een oplossing. Toch bleef ik nog naar de kerk gaan als ik me goed voelde. West werd geïnstitueerd, en deze kerk is een kerk met meer licht en de mensen zitten iets verder uit elkaar, en hebt niet idee dat de volksmassa zo op je afkomt. Onze plaats was net middenin de kerk: Dan zag je een grote massa volk voor je, links en rechts de galerijen, en boven ons ook een grote galerij. In West had ik daar veel minder last van. Maar het bleef: Het was toch niet mijn eigen gemeente. Dat was dan in het kort waarom ik de laatste jaren 'thuisluisteraar' ben.

Moeilijk! Hyperventilatie is heel benauwd, en niet naar de kerk kunnen is ook erg moeilijk. Ik hoop dat de weg toch nog weer voor je geopend wordt. Zelf kon ik door spanningsklachten ook een tijd niet naar de kerk; ik nam dan regelmatig plaats in één van de zalen van de kerk waar ik de dienst meeluisterde. Dan was ik wel niet ín de kerk maar er wel heel dichtbij, dichtbij de gemeente. Dat deed me goed. Net voor de zegen werd uitgesproken glipte ik weleens nog even de kerk in om (op een tollenaarsplekje) die samen met de gemeente te mogen ontvangen.

Dat laatste ken ik ook. Als het me eens overkwam in Enter, dan wist de koster meteen wat er was. Ik kreeg een plekje in de hal, waar ik door de open deuren de dominee net nog kon zien. Dan was je toch onder het levende woord. Ook in Wierden, als je dat kerkje kent, naast de kansel is een deur, daarachter een kleine consistoriekamer, en op dat hoekje heb ik ook wel meermalen gezeten. Dan was je wel tegenwoordig, maar in Wierden kon je dan de dominee niet zien, alleen horen.

[Job]

Toch moeilijk om niet op te kunnen gaan, DIA. Hoe fijn de middelen ook zijn. Hoelang is het geleden dat je in de gemeente kon zijn?

Vooruit, een klein deel van mijn geschiedenis.
Dat is al tijdje geleden. Ik denk dat ik hier geen details moet benoemen. De grote oorzaak was in eerste instantie iets wat je overkwam, en wat je niet wist wat het was.
De massa in de kerk heeft verschillende malen hyperventilatie veroorzaakt. Je wilt dan blijven zitten, en niet opvallen, anders krijg je consternatie en afleiding in de kerk. Ik heb dat lang volgehouden, maar het werkte averechts: Je neemt je voor je adem onder controle te houden, maar... het tegenovergestelde bereik je: Denk je: ik ga nu geen hyperventilatie krijgen, maar daar alleen al aan denken veroorzaakt dit alleen maar sneller. Dan heb ik een poos gekerkt in Enter en Wierden. Kleine gemeenten, en dat ging inderdaad beter. Maar er was iets wat ik miste: Mijn eigen gemeente. De oplossing kwam via de kerkenraad: Kerktelefoon.
De eerste keer hyperventilatie, dan weet je niet wat je overkomt. Je wil blijven zitten en niet opvallen. Tot er een moment komt dat alles zwart wordt voor je ogen. Je denkt: Ik verlies mijn bewustzijn. Die eerste keer was ik daar heel dichtbij. Ik hoorde ds. van de kansen heel ver weg, en een heel vreemd geluid: Ik hoorde hem zeggen: Koster, loop even met die man mee... Ik was naar de uitgang gewaggeld, weet niet meer hoe ik daar gekomen ben, maar werd dan opgevangen door de koster. Hij liep even met me naar buiten, en ik knapte weer op.
Dit scenario herhaalde zich verschillende malen, zodat ik tenslotte thuis bleef, en daarna de kleine kerken in Enter en Wierden bezocht. Maar toch: Hoe goed het er ook was, dat waren toch niet je eigen gemeenten, en je wilde je eigen gemeente blijven volgen. Daarna nog weer verschillende malen geprobeerd: soms ging het goed, soms weer fout. Dan kon ik (door een wat bijzondere weg, die ik hier niet hoef te benoemen) kerktelefoon krijgen. Dat was een oplossing. Toch bleef ik nog naar de kerk gaan als ik me goed voelde. West werd geïnstitueerd, en deze kerk is een kerk met meer licht en de mensen zitten iets verder uit elkaar, en hebt niet idee dat de volksmassa zo op je afkomt. Onze plaats was net middenin de kerk: Dan zag je een grote massa volk voor je, links en rechts de galerijen, en boven ons ook een grote galerij. In West had ik daar veel minder last van. Maar het bleef: Het was toch niet mijn eigen gemeente. Dat was dan in het kort waarom ik de laatste jaren 'thuisluisteraar' ben.

Moeilijk! Hyperventilatie is heel benauwd, en niet naar de kerk kunnen is ook erg moeilijk. Ik hoop dat de weg toch nog weer voor je geopend wordt. Zelf kon ik door spanningsklachten ook een tijd niet naar de kerk; ik nam dan regelmatig plaats in één van de zalen van de kerk waar ik de dienst meeluisterde. Dan was ik wel niet ín de kerk maar er wel heel dichtbij, dichtbij de gemeente. Dat deed me goed. Net voor de zegen werd uitgesproken glipte ik weleens nog even de kerk in om (op een tollenaarsplekje) die samen met de gemeente te mogen ontvangen.

Dat laatste ken ik ook. Als het me eens overkwam in Enter, dan wist de koster meteen wat er was. Ik kreeg een plekje in de hal, waar ik door de open deuren de dominee net nog kon zien. Dan was je toch onder het levende woord. Ook in Wierden, als je dat kerkje kent, naast de kansel is een deur, daarachter een kleine consistoriekamer, en op dat hoekje heb ik ook wel meermalen gezeten. Dan was je wel tegenwoordig, maar in Wierden kon je dan de dominee niet zien, alleen horen.

Ken Wierden niet, maar de ondervinding wel. Geeft meer dan thuis achter een kerktelefoon of computer zitten.

[-DIA-]

Vooruit, een klein deel van mijn geschiedenis.
Dat is al tijdje geleden. Ik denk dat ik hier geen details moet benoemen. De grote oorzaak was in eerste instantie iets wat je overkwam, en wat je niet wist wat het was.
De massa in de kerk heeft verschillende malen hyperventilatie veroorzaakt. Je wilt dan blijven zitten, en niet opvallen, anders krijg je consternatie en afleiding in de kerk. Ik heb dat lang volgehouden, maar het werkte averechts: Je neemt je voor je adem onder controle te houden, maar... het tegenovergestelde bereik je: Denk je: ik ga nu geen hyperventilatie krijgen, maar daar alleen al aan denken veroorzaakt dit alleen maar sneller. Dan heb ik een poos gekerkt in Enter en Wierden. Kleine gemeenten, en dat ging inderdaad beter. Maar er was iets wat ik miste: Mijn eigen gemeente. De oplossing kwam via de kerkenraad: Kerktelefoon.
De eerste keer hyperventilatie, dan weet je niet wat je overkomt. Je wil blijven zitten en niet opvallen. Tot er een moment komt dat alles zwart wordt voor je ogen. Je denkt: Ik verlies mijn bewustzijn. Die eerste keer was ik daar heel dichtbij. Ik hoorde ds. van de kansen heel ver weg, en een heel vreemd geluid: Ik hoorde hem zeggen: Koster, loop even met die man mee... Ik was naar de uitgang gewaggeld, weet niet meer hoe ik daar gekomen ben, maar werd dan opgevangen door de koster. Hij liep even met me naar buiten, en ik knapte weer op.
Dit scenario herhaalde zich verschillende malen, zodat ik tenslotte thuis bleef, en daarna de kleine kerken in Enter en Wierden bezocht. Maar toch: Hoe goed het er ook was, dat waren toch niet je eigen gemeenten, en je wilde je eigen gemeente blijven volgen. Daarna nog weer verschillende malen geprobeerd: soms ging het goed, soms weer fout. Dan kon ik (door een wat bijzondere weg, die ik hier niet hoef te benoemen) kerktelefoon krijgen. Dat was een oplossing. Toch bleef ik nog naar de kerk gaan als ik me goed voelde. West werd geïnstitueerd, en deze kerk is een kerk met meer licht en de mensen zitten iets verder uit elkaar, en hebt niet idee dat de volksmassa zo op je afkomt. Onze plaats was net middenin de kerk: Dan zag je een grote massa volk voor je, links en rechts de galerijen, en boven ons ook een grote galerij. In West had ik daar veel minder last van. Maar het bleef: Het was toch niet mijn eigen gemeente. Dat was dan in het kort waarom ik de laatste jaren 'thuisluisteraar' ben.

Moeilijk! Hyperventilatie is heel benauwd, en niet naar de kerk kunnen is ook erg moeilijk. Ik hoop dat de weg toch nog weer voor je geopend wordt. Zelf kon ik door spanningsklachten ook een tijd niet naar de kerk; ik nam dan regelmatig plaats in één van de zalen van de kerk waar ik de dienst meeluisterde. Dan was ik wel niet ín de kerk maar er wel heel dichtbij, dichtbij de gemeente. Dat deed me goed. Net voor de zegen werd uitgesproken glipte ik weleens nog even de kerk in om (op een tollenaarsplekje) die samen met de gemeente te mogen ontvangen.

Dat laatste ken ik ook. Als het me eens overkwam in Enter, dan wist de koster meteen wat er was. Ik kreeg een plekje in de hal, waar ik door de open deuren de dominee net nog kon zien. Dan was je toch onder het levende woord. Ook in Wierden, als je dat kerkje kent, naast de kansel is een deur, daarachter een kleine consistoriekamer, en op dat hoekje heb ik ook wel meermalen gezeten. Dan was je wel tegenwoordig, maar in Wierden kon je dan de dominee niet zien, alleen horen.

Ken Wierden niet, maar de ondervinding wel. Geeft meer dan thuis achter een kerktelefoon of computer zitten.

Zo is het!

[HHR]

Helpt een plaatsje achter in de kerk ook niet? Achterste bank oid? Dat wil wel eens helpen.
Maar misschien heb je dat al eens geprobeerd.

[-DIA-]

Helpt een plaatsje achter in de kerk ook niet? Achterste bank oid? Dat wil wel eens helpen.
Maar misschien heb je dat al eens geprobeerd.

Ja, allemaal wel geprobeerd. Toch is er wel verschil, het voelt makkelijker als je op een hoek zit, of op een stoel, dichtbij een uitgang... Maar ook dan komt het wel voor.

[Psalm]

Zijn er geen therapieën tegen hyperventilatie? Dat zou ook nog kunnen helpen. Maar je zult alles wel geprobeerd hebben. Het is geen makkelijke weg!

[-DIA-]

Zijn er geen therapieën tegen hyperventilatie? Dat zou ook nog kunnen helpen. Maar je zult alles wel geprobeerd hebben. Het is geen makkelijke weg!

Jawel, zolang het niet helemaal en al heel lang chronisch is. Veel therapieën geprobeerd. Maar in feite heeft het zich als het ware 'vastgezet', en bv. ontspannings- en ademhalingsoefeningen werken wel even, maar te kort.

[Cornelia83]

In de ochtenddienst ging Ds. J.W. van Bart voor. In deze dienst werd de Heilige Doop bediend aan 2 kinderen van de gemeente.
Preek ging over Genesis 17: 1 t/m 22 waar in de hsv boven staat:
1 t/m 8 Naamsverandering van Abram en Saraï
9 t/m 14 Instelling van de besnijdenis
15 t/m 22 Aankondiging van de geboorte van Izak

In de avonddienst zou Ds. H. Liefting voorgaan maar die was door een hersenschudding verhinderd dus ging onze pastoraal werker Prop. A.N. Kleijn voor.
Preek over 1 Johannes 2: 1 en 2 Mijn lieve kinderen, ik schrijf u deze dingen, opdat u niet zondigt. En als iemand gezondigd heeft: wij hebben een Voorspraak bij de Vader, Jezus Christus, de Rechtvaardige. En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden van de hele wereld.
Thema: Het middel voor onze verzoening
1. Christus een voorspraak
2. Christus een verzoening
Schriftlezing 1 Johannes 1: 1 t/m 2: 2

[Anselmus]

Een paar maanden geleden hield onze predikant een leerdienst over 'de doop'. Na deze dienst kwamen 3 pleegkinderen ( tieners) naar hem toe met de vraag of zij ook gedoopt mochten worden. Dat mocht en de doopdienst vond gisteren plaats.

Mooi ook dat de biologische ouders of hun voogd hiermee instemde, dat is niet vanzelfsprekend.

[Posthoorn]

Wel niet op zondag, maar net een dienst geluisterd van ds. G.J.N. Moens. Preek over het gebed van Josafat (2 Kron. 20:12b).
Ouderwetse, bevindelijke GG-preek.
Wel had ik het gevoel dat de bekering zoals hij die beschreef, niet helemaal 'af' was. Hij had het wel over het 'Zichzelf wegschenken' door Christus, maar ik miste het verzoend worden met de Vader.

[GerefGemeente-lid]

Wel niet op zondag, maar net een dienst geluisterd van ds. G.J.N. Moens. Preek over het gebed van Josafat (2 Kron. 20:12b).
Ouderwetse, bevindelijke GG-preek.
Wel had ik het gevoel dat de bekering zoals hij die beschreef, niet helemaal 'af' was. Hij had het wel over het 'Zichzelf wegschenken' door Christus, maar ik miste het verzoend worden met de Vader.

Is dat nu nodig dat ds. Moens op z'n oude dag naar Gouda komt doordeweeks in een dienst die niet eens een speciaal teken heeft? Laat hem liever de vacante gemeentes in de omgeving dienen.

En verder is je samenvatting en je post vrij wonderlijk. De prediking van ds. Moens is namelijk nagenoeg hetzelfde als die van je eigen predikant, terwijl ik meermaals het idee heb gehad dat je het daar op veel punten lang niet altijd eens mee lijkt te zijn. Je huidige samenvatting verrast me daarom nogal.

[Job]

Wel niet op zondag, maar net een dienst geluisterd van ds. G.J.N. Moens. Preek over het gebed van Josafat (2 Kron. 20:12b).
Ouderwetse, bevindelijke GG-preek.
Wel had ik het gevoel dat de bekering zoals hij die beschreef, niet helemaal 'af' was. Hij had het wel over het 'Zichzelf wegschenken' door Christus, maar ik miste het verzoend worden met de Vader.

Ik krijg een wat onbehaaglijk gevoel bij met name het laatste deel van deze post. Wij als je medeforummers kunnen verder niet verifiëren of dit zo gezegd is. Heb er geen behoefte aan ook. Intussen is wel de naam van een predikant genoemd die een ouderwetse, bevindelijke preek hield maar waarbij de beschrijving van de bekering niet helemaal af was. Oké.

Ik denk nogal eens bij bepaalde bijdragen in dit topic en ook zeker nu bij jouw post: je bent als prediker lekker klaar met zulke luisteraars in je publiek. Luisteren naar wat je niet zegt en dat dan met naam en toenaam op een forum zetten.

Het spijt me, maar dan ben je toch zelf wel de allergrootste vogel die het zaad van het Woord wegpikt.

[refo]

Wel niet op zondag, maar net een dienst geluisterd van ds. G.J.N. Moens. Preek over het gebed van Josafat (2 Kron. 20:12b).
Ouderwetse, bevindelijke GG-preek.
Wel had ik het gevoel dat de bekering zoals hij die beschreef, niet helemaal 'af' was. Hij had het wel over het 'Zichzelf wegschenken' door Christus, maar ik miste het verzoend worden met de Vader.

Ik krijg een wat onbehaaglijk gevoel bij met name het laatste deel van deze post. Wij als je medeforummers kunnen verder niet verifiëren of dit zo gezegd is. Heb er geen behoefte aan ook. Intussen is wel de naam van een predikant genoemd die een ouderwetse, bevindelijke preek hield maar waarbij de beschrijving van de bekering niet helemaal af was. Oké.

Ik denk nogal eens bij bepaalde bijdragen in dit topic en ook zeker nu bij jouw post: je bent als prediker lekker klaar met zulke luisteraars in je publiek. Luisteren naar wat je niet zegt en dat dan met naam en toenaam op een forum zetten.

Het spijt me, maar dan ben je toch zelf wel de allergrootste vogel die het zaad van het Woord wegpikt.

Het is zo gezegd. Of liever niet gezegd.
Waarom trek je dat in twijfel en ga je daarmee van leer?

[MGG]

Wel niet op zondag, maar net een dienst geluisterd van ds. G.J.N. Moens. Preek over het gebed van Josafat (2 Kron. 20:12b).
Ouderwetse, bevindelijke GG-preek.
Wel had ik het gevoel dat de bekering zoals hij die beschreef, niet helemaal 'af' was. Hij had het wel over het 'Zichzelf wegschenken' door Christus, maar ik miste het verzoend worden met de Vader.

Is dat nu nodig dat ds. Moens op z'n oude dag naar Gouda komt doordeweeks in een dienst die niet eens een speciaal teken heeft? Laat hem liever de vacante gemeentes in de omgeving dienen.

En verder is je samenvatting en je post vrij wonderlijk. De prediking van ds. Moens is namelijk nagenoeg hetzelfde als die van je eigen predikant, terwijl ik meermaals het idee heb gehad dat je het daar op veel punten lang niet altijd eens mee lijkt te zijn. Je huidige samenvatting verrast me daarom nogal.

Is het nodig dat jij commentaar gaat geven op waar dominees preken? Mogelijk combineerde hij het met een andere afspraak...
Als een of meer luisteraars voedsel kregen, dan was de reis absoluut de moeite waard.