Alleen Het Woord

[memento]

2. Durf ik te betwijfelen of satan de verkondiging van het evangelie erg vind. Als dat een vals evangelie is niet namelijk. En ik hou persoonlijk de impopulaire mening dat het evangelie zoals dat door veel evangelischen gebracht wordt, een valse godsdienst is, en dus iets is wat satan alleen maar aanmoedigd. Want niemand is zo moeilijk te 'bekeren' (menselijker wijs gesproken), als iemand die denkt Jezus al te bezitten.

poepoe. je durft nogal!
als ik het goed begrijp is het evangelie nog vrijwel nergens verkondigd. de meeste zendelingen waren namelijk of rooms, of remonstrants. allemaal mensen die een vals evangelie hebben gehoord.

ik denk dat de duivel een hekel heeft aan iedereen die leert dat Jezus de Zoon van God is. EN misschien heeft hij nog wel liever dat je leert dat je 'eerst...etc' moet dan dat zo iemand dan zegt dat 'Jezus moet aangenomen worden'.

Ik zie de evangelieboodschap in 2 elementen, die onmisbaar zijn:
1. Oprecht berouw (repent)
2. Oprecht geloof

[Corydoras]

2. Durf ik te betwijfelen of satan de verkondiging van het evangelie erg vind. Als dat een vals evangelie is niet namelijk. En ik hou persoonlijk de impopulaire mening dat het evangelie zoals dat door veel evangelischen gebracht wordt, een valse godsdienst is, en dus iets is wat satan alleen maar aanmoedigd. Want niemand is zo moeilijk te 'bekeren' (menselijker wijs gesproken), als iemand die denkt Jezus al te bezitten.

Tja, een heiden bekeren een christelijk werk, een (naam)christen bekeren een heidens werk. Maar dat geldt net zo goed (of meer) voor rechtzinnige kerkmensen.

Maar een valse godsdienst, dat zou ik niet voor m'n rekening durven nemen...

[Miscanthus]

1 Cor 13:8-13 wordt ook gebruikt als argument dat de bijzondere gaven zijn opgehouden:

1 Cor 13:8-13
8 De liefde vergaat nimmermeer; maar hetzij profetieen, zij zullen te niet gedaan worden; hetzij talen, zij zullen ophouden; hetzij kennis, zij zal te niet gedaan worden.
9 Want wij kennen ten dele, en wij profeteren ten dele;
10 Doch wanneer het volmaakte zal gekomen zijn, dan zal hetgeen ten dele is, te niet gedaan worden.....

Wat betreft vers 13, dan is de redenering: geloof en hoop, dat is iets voor deze tijd, maar straks is het niet meer geloven, en hopen, maar aanschouwen. Alleen de liefde zal eeuwig blijven.

Hoe zien jullie dit?

Ik denk dat je het juist weergeeft. alles zal ophouden als het volmaakte zal gekomen zijn; en daar wordt niet de completering van de canon mee bedoeld, maar als God zal zijn alles en in allen. Het gaat hier om het moment waarop alles wat ten dele is, zal ophouden.

[Gabrielle]

2. Durf ik te betwijfelen of satan de verkondiging van het evangelie erg vind. Als dat een vals evangelie is niet namelijk. En ik hou persoonlijk de impopulaire mening dat het evangelie zoals dat door veel evangelischen gebracht wordt, een valse godsdienst is, en dus iets is wat satan alleen maar aanmoedigd. Want niemand is zo moeilijk te 'bekeren' (menselijker wijs gesproken), als iemand die denkt Jezus al te bezitten.

poepoe. je durft nogal!
als ik het goed begrijp is het evangelie nog vrijwel nergens verkondigd. de meeste zendelingen waren namelijk of rooms, of remonstrants. allemaal mensen die een vals evangelie hebben gehoord.

ik denk dat de duivel een hekel heeft aan iedereen die leert dat Jezus de Zoon van God is. EN misschien heeft hij nog wel liever dat je leert dat je 'eerst...etc' moet dan dat zo iemand dan zegt dat 'Jezus moet aangenomen worden'.

Ik zie de evangelieboodschap in 2 elementen, die onmisbaar zijn:
1. Oprecht berouw (repent)
2. Oprecht geloof

ik zie er maar één :

Geloof

een ieder die zal geloven dat Jezus Christus de zoon van God is, zal zalig worden

[Corydoras]

Ik zie de evangelieboodschap in 2 elementen, die onmisbaar zijn:
1. Oprecht berouw (repent)
2. Oprecht geloof

ik zie er maar één :

Geloof

een ieder die zal geloven dat Jezus Christus de zoon van God is, zal zalig worden

Is er (waar) geloof zonder berouw?

[wim]

Ik zie de evangelieboodschap in 2 elementen, die onmisbaar zijn:
1. Oprecht berouw (repent)
2. Oprecht geloof

ik zie er maar één :

Geloof

een ieder die zal geloven dat Jezus Christus de zoon van God is, zal zalig worden

Is er (waar) geloof zonder berouw?

Is er (waar) berouw zonder geloof?

[Pim]

Forse taal van dr Vd Sluijs. Zijn afsluitende opmerkingen zijn toch bijna strijdig met de HC, of heb ik het mis?

Charismatisch golf bestrijden vanuit Reformatie

Het wassende water van de charismatische vernieuwing dreigt als een vloedgolf over de gereformeerde gezindte te slaan, stelt dr. C. A. van der Sluijs in reactie op een studiedag over de Heilige Geest in Ede en in aanvulling op het artikel van ds. C. Harinck, dinsdag op deze pagina.

Ik ben dankbaar voor de bijdrage van ds. C. Harinck over de charismatische beweging, die momenteel de gereformeerde gezindte is binnengedrongen. Er is echter nóg een aspect dat nodig aandacht behoeft, en wel de dogmen-historische kant van dit verschijnsel. Het wassende water van de charismatische vernieuwing, dat als een vloedgolf over de gereformeerde gezindte dreigt te slaan, kan alleen maar gekeerd worden als er opnieuw een dam wordt opgeworpen vanuit de theologie en de prediking van de Reformatie.

Luther en Calvijn weerden zich op twee fronten tegelijk, die in wezen en in werkelijkheid een onderliggende verbinding met elkaar hadden, te weten Rome en de dopersen. Voor de dopersen ging de Reformatie niet ver genoeg; ze wilden ook uitdrukkelijk aandacht voor de gaven van de Geest, waarbij het sacrament van de doop pas mocht worden bediend als geloofsdoop. Het accent verschoof levensbedreigend van de bélovende God naar de gélovende mens. De rechtvaardiging van de goddeloze verschoof ongemerkt naar de rechtvaardiging van de vrome.

Beide afwijkingen van de kerk der eeuwen werden beheerst door de ”theologia gloriae” of de theologie der heerlijkheid, waarbij men zo veel mogelijk de heerlijkheid van de hemel probeerde gestalte te geven in de aardse werkelijkheid. De reformatoren wezen dit nadrukkelijk af als een vooruitgrijpen op de toekomst van de Zoon des Mensen. Ze zagen daarin een door God uitdrukkelijk verboden beeldendienst in de theologische gedachtegangen van zowel Rome als van de dopersen.

Sola’s
Voor Luther daarentegen was het leerstuk van de rechtvaardiging van de goddeloze alleen uit genade en alleen door het geloof het fundament waarmee de kerk staat of valt. De dopersen onderschreven de drie sola’s wel, maar er was meer, betoogden ze. De heiliging moest gestalte worden gegeven vanuit de rechtvaardiging.

En daar was op zich niets mis mee, ware het niet dat de rechtvaardiging werd gezien als een gepasseerd station. Aangenomen dat de levenstrein daar ooit was aangekomen. Maar in ieder geval moest het nu verder, waarbij zich uiteraard meerdere stations begonnen aan te dienen.

Maar ondertussen was de trein van de Reformatie al lang ontspoord en feitelijk weer midden in de Roomse Kerk terecht gekomen. En men had er geen erg in!

Hetzelfde drama begint zich momenteel allerwegen te voltrekken binnen de gereformeerde gezindte. Moe geworden omdat er zo weinig of niets te zien valt van God en Zijn werk in het alledaagse leven, begint men nu zelf maar een en ander zichtbaar te maken, en als het kon God Zelf. De paradijszonde van het als God willen zijn wordt daarbij voluit en volop gemaximaliseerd. En men heeft er geen erg in! Zoals de dopersen destijds. Treurig en ten hemel schreiend! Moet dan het erfgoed van de Reformatie stelselmatig en consequent voorgoed worden verkwanseld?!

Bescheidenheid
Voor Luther en Calvijn was de rechtvaardiging van de goddeloze een geloofszaak die eenmaal begon en die zich daarna voortdurend verdiepend en verbredend voortzette, waarin wonderlijkerwijze de rivier Gods vol water zich voortspoedde door de tijd naar het eeuwig zalig leven. Daarin mocht men zwemmen of bij tijd en wijle zich laten drijven op de wateren van vrije genade, opziend naar de blauwe luchten van het eeuwig welbehagen. En het wonder van zalig worden werd alsmaar groter vanwege de grote werken Gods. De goede werken als vruchten der dankbaarheid waren als een aura om het geloofsleven te zien door anderen, als men daar tenminste oog voor gekregen had, en niet of nauwelijks door de gelovigen zelf. De Heilige Geest die uitgaat van de Vader en van de Zoon zou van Zichzelf niet spreken maar Christus verheerlijken.

De Geest is de bescheidenheid Zelve, en zó de waarachtige christen. Heel die heiligingsdrang van vandaag is wellicht alleen maar een bewijs daarvan dat men nooit gerechtvaardigd is.

De auteur is hervormd emeritus predikant.

[Miscanthus]

Forse taal van dr Vd Sluijs. Zijn afsluitende opmerkingen zijn toch bijna strijdig met de HC, of heb ik het mis?

Ik denk dat hij op het andere uiterste van een lijn gaat zitten en tegen gaat hangen om zo wat evenwicht te krijgen. Ik ben niet zo bang voor gaven van de Geest (dat mag wel als bekend worden verondersteld) als van der Sluijs.
Je ziet soms inderdaad dat men doorslaat en bijna overspannen wordt van het werken in Zijn wijngaard, maar v/d Sluijs slaat ook door als hij stelt dat mensen met hun heiligingsdrang wellicht niet gerechtvaardigd zijn.
Hij had voorzichtiger geopereerd als hij had opgeroepen om onszelf te onderzoeken in hoeverre we uit genade leven en vanuit onze rechtvaardiging leven. Ik ben bang dat hij nu veel hardwerkende mensen voor het hoofd stoot en in een onzalig daglicht stelt.
De door hem zo hoog-geromantiseerde ontspannenheid komt niet voort uit een afkeer van werkheiligheid maar vanuit de rechtvaardiging door het geloof.

PS: zijn "drijven op wateren, kijkend naar blauwe luchten van het eeuwig welbehagen" doet mij nogal mystiek aan.
Wat leest hij tegenwoordig?? :roll:

[elbert]

Forse taal van dr Vd Sluijs. Zijn afsluitende opmerkingen zijn toch bijna strijdig met de HC, of heb ik het mis?

Bij vd. Sluijs heb ik geleerd dat ik altijd goed moet lezen/luisteren, anders mis ik dingen. Hij schrijft over de "heiligheidsdrang van vandaag", met de nadruk op vandaag (de charismatische golf zoals hij die beschrijft). En bovendien heeft hij het niet over heiligingsdrang, maar heiligheidsdrang, waarbij bovendien de rechtvaardiging als een gepasseerd station wordt gezien en men zelf aan de weg gaat timmeren om heilig te leven.
Hij verzet zich dus tegen een opwassen in (zelfgewerkte) heiligheid en legt in plaats daarvan de nadruk op het opwassen in de genade.

[jacob]

Forse taal van dr Vd Sluijs. Zijn afsluitende opmerkingen zijn toch bijna strijdig met de HC, of heb ik het mis?

Ik denk dat hij op het andere uiterste van een lijn gaat zitten en tegen gaat hangen om zo wat evenwicht te krijgen. Ik ben niet zo bang voor gaven van de Geest (dat mag wel als bekend worden verondersteld) als van der Sluijs.
Je ziet soms inderdaad dat men doorslaat en bijna overspannen wordt van het werken in Zijn wijngaard, maar v/d Sluijs slaat ook door als hij stelt dat mensen met hun heiligingsdrang wellicht niet gerechtvaardigd zijn.
Hij had voorzichtiger geopereerd als hij had opgeroepen om onszelf te onderzoeken in hoeverre we uit genade leven en vanuit onze rechtvaardiging leven. Ik ben bang dat hij nu veel hardwerkende mensen voor het hoofd stoot en in een onzalig daglicht stelt.
De door hem zo hoog-geromantiseerde ontspannenheid komt niet voort uit een afkeer van werkheiligheid maar vanuit de rechtvaardiging door het geloof.

PS: zijn "drijven op wateren, kijkend naar blauwe luchten van het eeuwig welbehagen" doet mij nogal mystiek aan.
Wat leest hij tegenwoordig?? :roll:

Ik heb begrepen van een goede vriend van mij die pkn is dat hij bij vele weinig heeft op te merken over de levensheiliging. Beter gezegd het inzetten voor de kerk. Maar dat er over schuld en zonde en de wet niet gesproken hoeft te worden. De wet heeft afgedaan en hun zonde dan waarschijnlijk ook. Ik begrijp zulke mensen voor geen meter. Waar heeft Jezus dan voor geleden. En schaam je je daar dan niet voor. En blijft dat niet altijd op je drukken. Zoveel goeds voor zoveel kwaad! God is niet te scheiden van de wet. Wie God lief heeft, heeft ook Zijn wet lief, en ook Zijn Zoon en het evangelie. Daarom Hij moet wassen ik minder worden. Volgens mij is dat de essentie van levensheiliging.

Soms denk ik weleens dat Roomsen meer kaas hebben gegeten hiervan. Ontroerend vond ik hoe die Gibson van de Passion of the Christ het aan het hout spijkeren van Jezus door zijn handen wilde laten doen. Dan heb je volgens mij goed begrepen wiens schuld Zijn lijden was. En dat kwam om de zonde. Wie zonde doet spijkert Jezus aan het hout.
Wat we verder ook over deze man vinden, hij heeft dit heel goed begrepen.

[Miscanthus]

Maar dat er over schuld en zonde en de wet niet gesproken hoeft te worden. De wet heeft afgedaan en hun zonde dan waarschijnlijk ook. Ik begrijp zulke mensen voor geen meter. Waar heeft Jezus dan voor geleden. En schaam je je daar dan niet voor. En blijft dat niet altijd op je drukken. Zoveel goeds voor zoveel kwaad! God is niet te scheiden van de wet. Wie God lief heeft, heeft ook Zijn wet lief, en ook Zijn Zoon en het evangelie. Daarom Hij moet wassen ik minder worden. Volgens mij is dat de essentie van levensheiliging.

Beste Jacob,

de zondelast blijft niet altijd op je drukken. Die is door Jezus aan het kruis genageld : Col 2:14 Uitgewist hebbende het handschrift, dat tegen ons was, in inzettingen [bestaande], hetwelk, [zeg] [ik], enigerwijze ons tegen was, en heeft datzelve uit het midden weggenomen, hetzelve aan het kruis genageld hebbende;
Wij mogen staan in de vrijheid: Ga 5:1 ¶ Staat dan in de vrijheid, met welke ons Christus vrijgemaakt heeft, en wordt niet wederom met het juk der dienstbaarheid bevangen.
Paulus zet hier het werken tegenover de genade. De wet in zijn veroordelende en verdoemende werking is niet meer. Ga 3:13 Christus heeft ons verlost van den vloek der wet, een vloek geworden zijnde voor ons; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die aan het hout hangt.
Dat we niet meer zondigen en geen vergeving meer nodig hebben is een utopie, maar toch Ps 19:13 (19-14) Houd Uw knecht ook terug van trotsheden; laat ze niet over mij heersen; dan zal ik oprecht zijn en rein van grote overtreding.
Verder is heiliging des levens wandelen in Gods geboden. Maar dan als concretisering van het liefhebben van God en de naaste. En dat moet zichtbaar worden, niet alleen in drijven op het water, maar ook in daden.

[memento]

Dat we niet meer zondigen en geen vergeving meer nodig hebben is een utopie, maar toch Ps 19:13 (19-14) Houd Uw knecht ook terug van trotsheden; laat ze niet over mij heersen; dan zal ik oprecht zijn en rein van grote overtreding.

De heilige Paulus spreekt over zichzelf als 'vleselijk en verkocht onder de zonde', en als 'ellendig mens'.

[ndonselaar]

Ja Memento. Vleselijk, verkocht onder de zonde. Dat is het beeld van de mens.

Deze week zat ik te lezen in het boekje van Kohlbrugge 'In Zijn beeld'. De mens is geschapen 'in' Gods beeld. Als we door genade het geloof mogen oefenen dan keren we weer terug in hét Beeld, Christus. Zo leeft de gelovige in het Beeld Gods. Welke gelovige? De vleselijke gelovige, die verkocht is onder de zonde.

Trouwens dit stukje van v.d. Sluijs vond ik prachtig:

Voor Luther en Calvijn was de rechtvaardiging van de goddeloze een geloofszaak die eenmaal begon en die zich daarna voortdurend verdiepend en verbredend voortzette, waarin wonderlijkerwijze de rivier Gods vol water zich voortspoedde door de tijd naar het eeuwig zalig leven. Daarin mocht men zwemmen of bij tijd en wijle zich laten drijven op de wateren van vrije genade, opziend naar de blauwe luchten van het eeuwig welbehagen. En het wonder van zalig worden werd alsmaar groter vanwege de grote werken Gods. De goede werken als vruchten der dankbaarheid waren als een aura om het geloofsleven te zien door anderen, als men daar tenminste oog voor gekregen had, en niet of nauwelijks door de gelovigen zelf. De Heilige Geest die uitgaat van de Vader en van de Zoon zou van Zichzelf niet spreken maar Christus verheerlijken.

Zo drijft de mens voort, totdat hij of zij zijn lichaam aflegt en eeuwig zich mag verlustigen in het Beeld. Geen zonde meer. De vleselijke mens afgelegd. Kennen we dit verlangen? Dan is het pas 'advent'.

[wim]

Christus is niet alleen onze rechtvaardigmaking is, maar ook onze heiligmaking. (zie ook het boekje van Kargel daarover: 'Christus onze heiligmaking'.)

Zie ook deze link.

[Pim]

Trouwens dit stukje van v.d. Sluijs vond ik prachtig:

Voor Luther en Calvijn was de rechtvaardiging van de goddeloze een geloofszaak die eenmaal begon en die zich daarna voortdurend verdiepend en verbredend voortzette, waarin wonderlijkerwijze de rivier Gods vol water zich voortspoedde door de tijd naar het eeuwig zalig leven. Daarin mocht men zwemmen of bij tijd en wijle zich laten drijven op de wateren van vrije genade, opziend naar de blauwe luchten van het eeuwig welbehagen. En het wonder van zalig worden werd alsmaar groter vanwege de grote werken Gods. De goede werken als vruchten der dankbaarheid waren als een aura om het geloofsleven te zien door anderen, als men daar tenminste oog voor gekregen had, en niet of nauwelijks door de gelovigen zelf. De Heilige Geest die uitgaat van de Vader en van de Zoon zou van Zichzelf niet spreken maar Christus verheerlijken.

Zo drijft de mens voort, totdat hij of zij zijn lichaam aflegt en eeuwig zich mag verlustigen in het Beeld. Geen zonde meer. De vleselijke mens afgelegd. Kennen we dit verlangen? Dan is het pas 'advent'.

Belijden wij met de HC niet meer dan dat de goede werken alleen zichtbaar zijn voor anderen?

Vr.86. Aangezien wij uit onze ellendigheid, zonder enige verdienste onzerzijds, alleen uit genade door Christus verlost zijn, waarom moeten wij dan nog goede werken doen?
Antw. Daarom, dat Christus, nadat Hij ons met Zijn bloed gekocht en vrijgemaakt heeft, ons ook door Zijn Heiligen Geest tot Zijn evenbeeld vernieuwt, opdat wij ons met ons ganse leven Gode dankbaar voor Zijn weldaden bewijzen, en Hij door ons geprezen worde. Daarna ook, dat elk bij zichzelven van zijn geloof uit de vruchten verzekerd zij, en dat door onzen godzaligen wandel onze naasten ook voor Christus gewonnen worden.

Het lijkt alsof dr Vd Sluijs alleen het eerste en derde punt voorstaat.