Adagio schreef:Maanenschijn schreef: ↑18 sep 2023, 16:29
Da’s natuurlijk niet waar. Hermans voorbeelden geven juist aan dat er geen keuze is: je koopt altijd het laatste model. In het geval van de baard is er wel een keuze. Wel een baard of geen baard. Waarbij bij de keuze bij wel een baard er een keuze is tussen een hip model of meer richting Sinterklaas.
Ik denk dat de meeste baarden van dit moment te maken hebben met mode of tijdsbeeld. Waarbij gemakzucht de eerste aanzet is geweest.
Tweedehands fietsen rollen ook prima, het hoeft nog geen vélocipède te zijn. En eten en drinken lijkt mij ook niet verkeerd te doen - maar het is een goede vraag voor onszelf: wanneer is onze buik onze god? (Filip. 3: 19).
Het zal wel te moeilijk zijn om de gedachte van 'carpe diem'
gezamenlijk te omschrijven.
Misschien weet Maanenschijn wellicht voorbeelden hoe men uit andere landen met verbazing of zelfs afkeer naar de leefgewoonten (ook van christenen) in ons land aankijkt?
Inderdaad kijkt met vanuit andere landen (liever:culturen) anders aan tegen onze Nederlandse leefgewoonten. Soms met verbazing en afschuw, soms met jaloersheid.
Ik heb (zoals misschien wel eens opgemerkt) met regelmaat kennis gemaakt met andere culturen. Volgend week hoop ik weer twee weken naar een ver land te gaan. Ik heb daaruit geleerd dat de plaatselijke cultuur (en subcultuur) vrijwel zonder uitzondering heeft op de kerkelijke gewoonten. In levensstijl, in materialisme en bezit, in kerkelijke structuren en regels. Eén van de voorbeelden is daarvan mijn kennismaking met een aantal christengemeenten in Kazachstan. In gewaad en daad duidelijk te herkennen als ‘geheel anders’. Maar haalt wel de oogst binnen op zondag. Vanuit de Sovjet tijd is de zondag geen afgezonderde dag geweest. En om te functioneren hebben ook de christenen vaak zich geschikt in dat ritme. Wij Nederlandse/Westers christenen hebben ons laten meevoeren in de stroom van welvaart, decadentie en wereldgezindheid.
Wat mij wel is opgevallen (en dat is ter lering): hoe meer repressie, hoe meer afhankelijk van de Heere God. Hoe minder belangrijk de maatschappelijke status en bezit. Hoe meer vrijheid: des te minder het levend en beoefend geloof en groter de wereldgelijkvormigheid. Een voorganger in Wit-Rusland verzuchtte eens: Nu de overheid minder onze vijand is, komt een andere vijand de gemeente in: de vrije wereld.
Ik denk dat onze leefgewoonten voortkomen door een hang om er bij te horen. De grote vraag is: waarbij? Bij het koninkrijk van deze wereld of het koninkrijk van God. En ik ben er van overtuigd dat, als dat laatste het geval is, de baard geen issue meer is, de kleding minder belangrijk wordt, bezit als gekregen goederen wordt beschouwd en het dienen van de Heere God in een leven van heiligmaking wordt gezocht. En er vrijheid voor een ander ontstaat en een nauw leven voor zichzelf.
Wie lege handen heeft, kan ze altijd vouwen.