Ontwikkelingen HHK

[Refojongere]

Juíst in de GKv zou ik de toe-eigening van het heil preken. Dat hebben ze daar hard nodig.

Dat alleen gelovigen God Vader mogen noemen zal waar zijn. Maar dat geldt voor alles in de kerk. Alleen de gelovigen verkrijgen votum, groet, zegen. Alleen geloven kunnen de geloofsbelijdenis meespreken in hun hart, de catechismus meebelijden, de psalmen zingen.

[HHR]

Wat een hoogmoed klinkt hier.

[Chrisje72]

Wat een hoogmoed klinkt hier.

Hoe bedoel je

[HHR]

De post van Refojongere en Dia komt over alsof ze mijlenver boven een GKV er staan.

[Chrisje72]

De post van Refojongere en Dia komt over alsof ze mijlenver boven een GKV er staan.

Vind ik niet. De ds zegt dat hij zich wat aanpast en DIA vraagt zich af of je dat wel moet doen.
Refojongere benoemt het feit dat ze in de gkv weinig over toe-eigenen van het heel horen en het dan juist kunnen gebruiken. Dat is toch niet hoogmoedig?

[J.C. Philpot]

Wat een hoogmoed klinkt hier.

Ik zou willen voorstellen om personen en zaken te scheiden. Het is helemaal niet nodig om op de persoon te spelen.

Het is een gegeven dat in de geschiedenis van de GKV men afwijzend stond tegen bevinding (volgens hen ongezonde mystiek en subjectiviteit).

Dit heeft ook te maken met de fronten tijdens de vrijmaking. Tegenover de in ogen subjectieve leer van Kuijper, legden destijds Schilder en anderen de nadruk op de objectieve grond van het verbond en de belofte buiten de mens. Dat heeft het klimaat in de GKV gestempeld. Als gedoopte werd je in de prediking met name opgeroepen om in praktische zin als kind van God te leven.

[DDD]

Was men tegen bevinding of tegen het preken daarvan? Dat maakt nog wel enig verschil.

[J.C. Philpot]

Was men tegen bevinding of tegen het preken daarvan? Dat maakt nog wel enig verschil.

Tegen beide. De beloften van God zijn objectief, en daar was volgens hen geen bevinding bij nodig.

[Tiberius]

Was men tegen bevinding of tegen het preken daarvan? Dat maakt nog wel enig verschil.

Tegen beide. De beloften van God zijn objectief, en daar was volgens hen geen bevinding bij nodig.

Het ligt wel iets genuanceerder dan je hier stelt.

De kern van het verschil ligt in de vraag wanneer het 'ultieme heilsmoment' plaatsvindt: enerzijds (1) in de heilshistorie bij het sterven en opstaan van Christus en anderzijds (2) in de tijd in het hart van de zondaar.
De objectieven stelden bij het eerste: Gods beloften zijn in Christus ja en amen. Met wel uitdrukkelijk 'in Christus'.
De subjectieven stelden bij het tweede, bij de wedergeboorte.

(En ook dit is nog vrij kort door de bocht trouwens).

[Tiberius]

Juíst in de GKv zou ik de toe-eigening van het heil preken. Dat hebben ze daar hard nodig.

Dat alleen gelovigen God Vader mogen noemen zal waar zijn. Maar dat geldt voor alles in de kerk. Alleen de gelovigen verkrijgen votum, groet, zegen. Alleen geloven kunnen de geloofsbelijdenis meespreken in hun hart, de catechismus meebelijden, de psalmen zingen.

Ik begrijp wat je zegt, maar het klopt niet helemaal; zie mijn post hierboven.
Ze hebben geen toe-eigening nodig maar juist separatie.

[HHR]

Juíst in de GKv zou ik de toe-eigening van het heil preken. Dat hebben ze daar hard nodig.

Het gaat hier om een gemeente die bezwaren heeft met de koers in GKV.
Die breder laat preken dan eigen voorgangers.
Zoekend naar wat bindt.
Ik begrijp echt wel de vragen die er leven over de GKV, en het gevaar van verbondsautomatisme. Maar het gaat in dit draadje al langer over hoe bezwaarde GKV ers zich aan moeten passen en hun weg moeten vinden.
En in het kader van die context vind ik zeker dit een ongepaste en hoogmoedige opmerking.

[huisman]

Was men tegen bevinding of tegen het preken daarvan? Dat maakt nog wel enig verschil.

Tegen beide. De beloften van God zijn objectief, en daar was volgens hen geen bevinding bij nodig.

Werd zelfs van de GKv kansel tegen gewaarschuwd. Wat wij bevinding noemen werd bij de GKv valse mystiek genoemd. Ik praat nu over de GKv van de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Toen mijn ouders van GKv overgingen naar de CGK werden ze ook ernstig vermaand en moesten mijn broers en zus van de vrijgemaakte scholen af. Ik heb nooit op vrijgemaakte scholen gezeten.
Werd bv ook gewaarschuwd tegen de christenreis van Bunyan. De oorspronkelijke vrijgemaakten waren volkomen voorwerpelijk.

[Marck]

Het onderwerp is toch al jaren een belangrijk item geweest in de GKV, ook t.a.v. het verlangen naar kerkelijke eenheid.
http://kerkelijkeenheid.nl/op-weg-naar- ... -het-heil/
Ik kan me dit nog wel herinneren uit mijn jongere jaren.

Daar staat ook een beknopte nota op die te downloaden is.

[DDD]

Was men tegen bevinding of tegen het preken daarvan? Dat maakt nog wel enig verschil.

Tegen beide. De beloften van God zijn objectief, en daar was volgens hen geen bevinding bij nodig.

O, maar dat vind ik ook. Maar dat is nog niet hetzelfde als dat je tegen bevinding bent. Tegen bevinding zijn is sowieso onmenselijk.

Ik denk dat deze formulering de lading wel dekt:

De Schrift leert ons dat Gods kinderen (1 Kor. 2:14) het toeëigenende werk van de Heilige Geest in hun leven
ook kunnen opmerken. Wie door de Geest geleid wordt, openbaart zich in zijn doen en laten ook als een kind
van God (Rom. 8:14). De vrucht van de Geest blijft niet verborgen. Het is vooral de apostel Johannes, die over
dit herkennen van het werk van de Geest schrijft. Wij lezen immers: "En hieraan onderkennen wij, dat wij Hem
kennen, indien wij zijn geboden bewaren" (1 Joh. 2:3); "...maar wie zijn woord bewaart, in die is waarlijk de
liefde Gods volmaakt. Hieraan onderkennen wij, dat wij in Hem zijn" (1 Joh. 2:5); "Wij weten, dat wij
overgegaan zijn uit de dood in het leven, omdat wij de broeders liefhebben" (1 Joh. 3:14).
Dit herkennen van het werk van de Geest vinden wij ook in onze belijdenis. De Catechismus zegt in Zondag 32
dat wij goede werken mee daarom moeten doen, om zelf uit de vruchten zeker te zijn van ons geloof. De Dordtse
Leerregels wijzen erop dat de uitverkorenen de onmiskenbare vruchten van de uitverkiezing met een geestelijke
blijdschap en heilige vreugde bij zichzelf opmerken (I, 12).
In de achttiende eeuw zijn er in gereformeerde kring auteurs bij wie het herkennen van het werk van de Geest
een zwaar accent krijgt. Het opmerken van 'kenmerken' is voor hen dé weg, waarin men kan komen tot de
zekerheid dat men een kind van God is en de hand mag leggen op zijn beloften.
Tegenover deze gedachte moet stelling genomen worden. De zekerheid van het geloof of de zekerheid van het
heil rust niet op wat wij in eigen leven kunnen opmerken, maar op Gods beloften. Het geloof grijpt die beloften
aan, rust op wat de Here zegt (Gen. 15:6; Rom. 4:17,18).
Maar de gelovige die leeft uit Gods beloften, mag in eigen leven ook zien, dat de Here zijn Woord waarmaakt.
De Geest van Christus is in ons werkzaam! Die Geest mogen wij in ons leven ook terugvinden. Wij vinden Hem
in ons gebed (Rom. 8:15), in onze wandel (Gal. 5:16), in ons doden van de werkingen des lichaams (Rom. 8:13),
in de liefde, blijdschap, vrede, trouw, zachtmoedigheid en zelfbeheersing (Gal. 5:22). Op deze vruchten van de
Geest in ons leven bouwen wij onze geloofszekerheid niet. Maar wel mag deze herkenning van het werk van de
Geest in ons leven ons geloofsvertrouwen versterken, doordat wij bij onszelf opmerken dat de Here zijn Woord
volvoert en laat zien dat Hij niet tevergeefs gesproken heeft.

http://kerkelijkeenheid.nl/wp-content/u ... GEDING.pdf

[Geytenbeekje]

Het is niet Bijbels om te doen alsof de hele gemeente wederom geboren is.
Bij Evangelieherauten is daar een filmpje van waarin prof. Baars hierover een antwoord geeft.
Mij lijkt het ook niet goed dat echte-gelovigen alleen maar ''zoete koek'' krijgen om het zo maar eens te noemen en nooit bestraffing.