Geloof

[Posthoorn]

Deze brief is gericht aan de verstrooiing.
De zaligheid, behoudenis of de redding der zielen is het 'gevolg' van het geloof in Christus Jezus die men niet waarnam, maar toch verwachtte. De redding of behoudenis aangaande de vervulling van de beloften (oprichting van het koningrijk, verwachting van de Koning), ofwel het behoud of verloren gaan wb het komende koningrijk. Dat wordt ook duidelijk omdat het over behoude der zielen gaat. Aardse beloften, aardse zegeningen zoals de profeten voorzegde.

Dat is wel iets anders dan geloven of jezelf gered ben, of probeert te geloven om gered te worden. Dat is niet op God gericht, dat is op jezelf gericht. Maw, als je het Woord van God gelooft, en weet wat het werk van God is ('van welke zaligheid ondervraagd en onderzocht hebben de profeten'), volgt daar de redding uit. Het is bijzonder dat er 13 pagina's wordt gesproken over oa toeeïgening, en wat wie er allemaal over schrijft. Dat lijkt me niet primair de goede focus.

Een hoop woorden om de Bijbel iets anders te laten zeggen dan er staat.

[KDD]

Dank je wel, KDD voor het citaat van Jan Nupoort!

Zijn boek was een keer aangeraden hier op de forum dus ik heb hem gekocht en over laten brengen. Veel plezier van gehad. Het was (en nog) goed afgeprijsd.

https://www.hertog.nl/artikel/978905551 ... qr=Nupoort&

[DDD]

Ik heb het citaat twee keer doorgelezen. Het is moeilijk toegankelijk door het ouderwetse Nederlands. Maar wat staat er nu eigenlijk voor leerzaams in? Dat is mij niet opgevallen.

[KDD]

Ik heb het citaat twee keer doorgelezen. Het is moeilijk toegankelijk door het ouderwetse Nederlands. Maar wat staat er nu eigenlijk voor leerzaams in? Dat is mij niet opgevallen.

Blijkbaar wist je dat allemaal al dan. Twee belangrijke zaken die ik er uithaal is dat de drie geloofsdelen staan of vallen met elkander. En dat alle drie zaken bovennatuurlijke gaven zijn van God. Het is meer dan natuurlijk verstand en redenering.

[DDD]

Dat is inderdaad een belangrijk inzicht. Dat staat allebei trouwens ook in de Heidelbergse Catechismus. Voor wat betreft het eerste uit mijn hoofd gezegd: "niet alléén, maar óók".

Maar dank voor je reactie.

[KDD]

Misschien goed om deze weer naar voren te halen:

Maar wat zijn nu de geloofsdelen?
Dat zijn er drie.
1. De kennis.
2. De toestemming.
3. Het vertrouwen.

Waarin bestaat de geloofskennis?
Deze bestaat:
1. In een hebbelijk licht, door de Heilige Geest onstoken in het begenadigd gemoed, waardoor de ziel bekwaam is om de inhoud van het Goddelijke getuigenis naar de zin van Christus te verstaan. Dit wordt genoemd: verlichte ogen des verstands (Ef. 1:18).
2. In een werkzame oefening, waardoor de verlichte ziel de voorwerpen die haar door het Goddelijke getuigenis ontdekt zijn, tot voorwerpen van haar beschouwing stelt, om door een ernstig, aandachtig en bidden naspeuren van Gods getuigenis te komen tot een zielzaligende bevatting daarvan, in het Woord genoemd: een aanschouwen van Christus en van de heerlijkheid Gods (Joh. 6:40; 2 Kor. 3:18).

Waarin bestaat de toestemming?
Deze bestaat:
1. In een hebbelijke overreding van het begenadigd gemoed, door de Heilige Geest gewerkt, waardoor het, aangaande de waarheid van het Goddelijke getuigenis ten volle overtuigd, bekwaam is om het als waarachtig aan te nemen. Dit wordt in Gods Woord genoemd: het getuigenis in zichzelf hebben (1 Joh. 5:20).
2. In een dadelijke oefening, waardoor de gelovende ziel, met onderwerping van het verstand des vleses, de waarheid van het Goddelijke getuigenis eerbiedigt en met een geheiligde erkentenis omhelst. Dit wordt in Gods Woord genoemd: een erkentenis der waarheid (2 Tim. 2:255) en de genade Gods in waarheid erkennen (Kol. 1:6).

Waarin bestaat het vertrouwen?
Dat bestaat:
1. In een gemoedszekerheid, door de Heilige Geest in het begenadigde hart gewerkt, waardoor het voor zichzelf ontwijfelbare zekerheid heeft dat het Goddelijke getuigenis, als een getuigenis dat voor haar van het grootste belang is, haar persoonlijk raakt. Dit wordt in Gods Woord genoemd: een vaste grond (Heb. 1:1) en een volle verzekerheid des geloofs (Hebr. 10:22).
2. In een dadelijke werkzaamheid, waardoor de ziel zich het Goddelijke getuigenis, als tot haar gesproken eerbiedig en vrijmoedig toe-eigent, met een ootmoedig en blijmoedig daarop verlaten van zichzelf. Dit wordt in Gods Woord genoemd: een leunen op haar Liefste (Hoogl. 8:5), een steunen op zijn God (Jes. 50:10), een verlaten vanzichzelf op den Heere (Ps. 10:14), en een betrouwen op Hem (Ps. 31:10).

In welke van deze drie delen van het geloof bestaat het eigenlijke en ware wezen van het geloof?
Dat bestaat niet in het een of ander daarvan, maar in die drie dingen tezamen, zodat bij niemand het zaligend geloof is, als niet al deze drie dingen erin gevonden worden; en ook niet een van deze drie dingen bij iemand zijn, tenzij hij dat geloof waarlijk bezit. Dit is duidelijk uit het verband waarin deze drie dingen met elkaar gesteld worden (Ps. 9:12; Jes. 43:10; 2 Kor. 15:1,2; Kol. 1:4-6; enz.).

Is evenwel het enen deel net wezenlijker dan het andere?
Nee. Al deze drie geloofsdelen zijn in het geloof even wezenlijk, aangezien de ontbering van zowel het een als van het ander de ontbering van het gehele geloofswezen insluit.

[-DIA-]

Geloof, zo staat hierboven. Soorten geloof.
In Jakobus 2 kunnen we lezen over het tekort van een algemeen geloven en het ware zaligmakend geloof. Geloven dat God een enig God is, zo wordt gezegd, is goed: Gij doet wèl, maar het geloof is onderscheiden, want dan lezen we verder: De duivelen geloven het ook, en zij sidderen.
Wat wij, naar ik meen nodig hebben is een eerlijke prediking die voor ogen stelt wie en wat de mens is geworden en wie en wat de mens in zijn oorspronkelijke staat was. Hoe een mens dood is door de misdaden en de zonden, hoe hij van nature een vijand van God en Zijn volk is, en hoe een mens wederom geboren moet worden.
Misschien dat sommigen het wat off-topic vinden, maar ik geloof dat in de preken die hier te beluisteren zijn het ware geloof, maar ook het tijdgeloof, wondergeloof enz. op te luisteren zijn.
https://theologienet.nl/audiopreken/
Er zijn nu veel kerken die er gewoon van uitgaan dat elke hoorder een christen is, zo het lijkt enkel om het feit dat men naar de kerk gaat en gelooft wat de predikant zegt.
Ik hoor in veel kerken geen oproep meer tot bekering of zelfonderzoek. Het geloof wordt als het ware in het menselijke getrokken, en het wonder is eruit. Over Gods recht wordt gezwegen en de mens is blijkbaar niet dood door de zonden en misdaden. En de genade is meer algemeen, waar het Goddelijke wonder van de wedergeboorte niet juist wordt voorgesteld.

Hieronder een verzameling preken waarin de zaken nog wel eerlijk en bij name worden genoemd. Ik heb zo een vreze dat deze preken niet meer zo geapprecieerd worden, als ik de geluiden om me heen goed versta.
Ik meen dat dit in onze reformatorische kerken altijd is geleerd.
Het verstaan is op zich al iets: verstaan we het verstandelijk, of ook bevindelijk. Ook hier is een verandering, waar we veel meer geneigd zijn een historisch geloven niet te onderscheiden van het ware zaligmakende geloof. Zie hiervoor ook bv. de gelijkenis van de zaaier, of de 10 maagden enz. Dan is er geen reden om naar een ander te zien, maar zichzelf te onderzoeken, ja zelfs zeer nauw te onderzoeken.
Verder denk ik niet dat geloof iets is wat we in zulk een tijd als nu op een openbaar forum kunnen bespreken. Laten we dan, dat zou ik adviseren, luisteren naar wat ons door Gods voorzienigheid door onze vaderen is overgeleverd, al zijn er sommigen die juist deze waarheid als vals zijn gaan betitelen, wat op zich wel een teken aan de wand mag worden genoemd. Sprekend over een tijd dat velen geërgerd worden en kittelachtig van gehoor, dan denken we aan anderen en stellen onszelf daar buiten. Ook dit mag wel opmerkelijk zijn: De bevindelijke waarheid is nooit populair geweest, maar ik zie wel een grotere afkeer hiervan dan in de dagen van de bloei van de kerk.
In de preken die via de link te beluisteren zijn horen we de separatie en het zelfonderzoek nog wel, meen ik.
https://theologienet.nl/audiopreken/

[CvdW]

Een aanrader:
https://www.hetkoninkrijkderhemelen.nl/

[Job]

Een overlegging des harten:

Elders op het forum kwam geloofsbelijdenis doen aan de orde. Of je belijdenis doet van de leer (beamen van Gods Woord, historieel geloof) of van je persoonlijke geloof, waar zaligmakend. Een uitgesleten discussie, ik heb er weinig trek in om hem weer leven in te blazen. Wel heeft mijn vraag ermee te maken.

Want bestaat verstandelijk/historieel geloof eigenlijk wel? De dwaas zegt in zijn hart: er is geen God. Elke onbekeerde is toch dwaas, geestelijk? Geloof je eigenlijk verstandelijk wel in het bestaan van hel en hemel als je het waar zaligmakend geloof niet hebt? Volgens mij niet. Ik vind historieel geloof een lege term. Volgens mij val je nooit verstandelijk voor de Bijbel als je niet eerst in je hart overtuigd bent. Ik denk dat je als mens überhaupt niet in staat bent verstandelijk in de Bijbel te geloven, daar het een geestelijk boek is.

Dat is volgens mij de reden dat velen die wel belijdenis afleggen, in kerken waarin het verder niet wordt gezien als belijdenis van het persoonlijke geloof, later afhaken. Je vraagt ze iets te doen (verstandelijk geloven) wat niet kan.

[Maanenschijn]

Een overlegging des harten:

Elders op het forum kwam geloofsbelijdenis doen aan de orde. Of je belijdenis doet van de leer (beamen van Gods Woord, historieel geloof) of van je persoonlijke geloof, waar zaligmakend. Een uitgesleten discussie, ik heb er weinig trek in om hem weer leven in te blazen. Wel heeft mijn vraag ermee te maken.

Want bestaat verstandelijk/historieel geloof eigenlijk wel? De dwaas zegt in zijn hart: er is geen God. Elke onbekeerde is toch dwaas, geestelijk? Geloof je eigenlijk verstandelijk wel in het bestaan van hel en hemel als je het waar zaligmakend geloof niet hebt? Volgens mij niet. Ik vind historieel geloof een lege term. Volgens mij val je nooit verstandelijk voor de Bijbel als je niet eerst in je hart overtuigd bent. Ik denk dat je als mens überhaupt niet in staat bent verstandelijk in de Bijbel te geloven, daar het een geestelijk boek is.

Dat is volgens mij de reden dat velen die wel belijdenis afleggen, in kerken waarin het verder niet wordt gezien als belijdenis van het persoonlijke geloof, later afhaken. Je vraagt ze iets te doen (verstandelijk geloven) wat niet kan.

Interessante vraag.

Ik denk dat we toch wel geloven in dingen of zaken die we mogelijk niet goed kunnen beseffen of werkelijk serieus nemen. Neem bijvoorbeeld de tijd die het kost om naar een verre planeet te reizen. Dat weten we, dat geloven we ook, maar het daadwerkelijk beseffen wat een dergelijke reis (en mogelijk de onmogelijkheid om terug te komen) inhoud, dat kunnen we niet goed doorgronden.
Een tweede voorbeeld: Men zegt dat de zeespiegel stijgt. Ik weet dat niet zeker, maar geloof dat er zeker wel een kans is dat het zo is. Het dermate abstract dat ik me er overigens in het dagelijks leven weinig zorgen over maak.

Ik denk dat het ook zo is met het historisch geloof. We zijn er mee opgevoed, we horen over geloof elke zondag. We zijn zelfs zo overtuigd van dat historisch geloof dat we ons houden aan regels, dat we actief zijn op het kerklijk erf, er zelfs over kunnen praten. Dat alles zonder zaligmakend geloof.

Ik denk dus dat de definitie van geloof erg belangrijk is: is dat een zeker weten (met het verstand)? Of is geloof alleen maar geloof: als het zaligmakend is toegepast?

[Onbekende]

Een overlegging des harten:

Elders op het forum kwam geloofsbelijdenis doen aan de orde. Of je belijdenis doet van de leer (beamen van Gods Woord, historieel geloof) of van je persoonlijke geloof, waar zaligmakend. Een uitgesleten discussie, ik heb er weinig trek in om hem weer leven in te blazen. Wel heeft mijn vraag ermee te maken.

Want bestaat verstandelijk/historieel geloof eigenlijk wel? De dwaas zegt in zijn hart: er is geen God. Elke onbekeerde is toch dwaas, geestelijk? Geloof je eigenlijk verstandelijk wel in het bestaan van hel en hemel als je het waar zaligmakend geloof niet hebt? Volgens mij niet. Ik vind historieel geloof een lege term. Volgens mij val je nooit verstandelijk voor de Bijbel als je niet eerst in je hart overtuigd bent. Ik denk dat je als mens überhaupt niet in staat bent verstandelijk in de Bijbel te geloven, daar het een geestelijk boek is.

Dat is volgens mij de reden dat velen die wel belijdenis afleggen, in kerken waarin het verder niet wordt gezien als belijdenis van het persoonlijke geloof, later afhaken. Je vraagt ze iets te doen (verstandelijk geloven) wat niet kan.

Jouw vraag doet me denken aan een bijeenkomst die ik recent heb bijgewoond. Daar werd de volgende vraag gesteld:

Geloof je in God? (de duivelen doen het ook, en zij sidderen)

Of geloof je God? (op Zijn Woord?)

Ik vond dat persoonlijk een heel mooi onderscheid.

[Bezorgd]

Herkenbare vraag.
Kun je daadwerkelijk alleen historisch geloven dat Jezus uit de dood is opgestaan en opgevaren is in de hemel?
Kun je daadwerkelijk geloven in de schepping of dat Petrus op het water liep?
Een sprekende slang of een sprekende ezel?
En zo zijn er zoveel voorbeelden dat je denkt, dat kan eigenlijk alleen met echt geloof gepaard gaan.

Toch denk ik dat het wel kan.
Mensen kunnen overtuigd zijn van een waarheid, zelfs als deze niet zou bestaan. Neem het 'geloof' van sommigen in Ufo's of de platte aarde etc.

Er ligt een antwoord in Jak 2: 19. Gij gelooft, dat God een enig God is; gij doet wel; de duivelen geloven het ook, en zij sidderen.

Jakobus verbindt waar geloof met de vruchten, met de werken. 20: 'Maar wilt gij weten, o ijdel mens, dat het geloof zonder de werken dood is? Zonder werken een dood geloof. Dat zou op een historische geloof kunnen wijzen.

Het grote verschil van een waar geloof met een historisch geloof is denk ik de liefde en de werken/vruchten.
'Iets' als waar houden is anders dan Iemand liefhebben, Hem vertrouwen en tot Zijn eer willen leven.

[Job]

Een tweede voorbeeld: Men zegt dat de zeespiegel stijgt. Ik weet dat niet zeker, maar geloof dat er zeker wel een kans is dat het zo is. Het dermate abstract dat ik me er overigens in het dagelijks leven weinig zorgen over maak.

Zou abstractie dan ook niet een heel groot oordeel zijn als het over het geloofsleven gaat? Retorische vraag. Het niet daadwerkelijk wandelen met de Heere? God en geloof geen realiteit, alleen een kapstok om mijn leven aan op te hangen. Is het hebben van een kerkelijk leven misschien ook niet vaak gewoon een lifestyle? En noemen we dat historisch geloof?

De steiging van de zeespiegel vind ik wel een treffend voorbeeld. Als ik echt geloof met mijn verstand dat mijn achterkleinkinderen in hevige problemen komen, dan zou mijn leven er anders uitzien, om het even in kerkelijke taal te zeggen.

Ik merk echter twee reacties bij mezelf die maken dat ik ook meestal gewoon doorga met mijn leven, alsof het er niet is.

1) Het is te groot voor mij alleen, te ongrijpbaar en ik ga daar in mijn eentje toch het verschil niet in maken. Dus laat maar.
2) Een nog veel sterker gevoel: het zal wel loslopen en tegen die tijd hebben ze er anders wel wat op gevonden.

Ik schrik ervan hoeveel dit lijkt op ongeloof.

[Job]

Herkenbare vraag.
Kun je daadwerkelijk alleen historisch geloven dat Jezus uit de dood is opgestaan en opgevaren is in de hemel?
Kun je daadwerkelijk geloven in de schepping of dat Petrus op het water liep?
Een sprekende slang of een sprekende ezel?
En zo zijn er zoveel voorbeelden dat je denkt, dat kan eigenlijk alleen met echt geloof gepaard gaan.

Toch denk ik dat het wel kan.
Mensen kunnen overtuigd zijn van een waarheid, zelfs als deze niet zou bestaan. Neem het 'geloof' van sommigen in Ufo's of de platte aarde etc.

Er ligt een antwoord in Jak 2: 19. Gij gelooft, dat God een enig God is; gij doet wel; de duivelen geloven het ook, en zij sidderen.

Jakobus verbindt waar geloof met de vruchten, met de werken. 20: 'Maar wilt gij weten, o ijdel mens, dat het geloof zonder de werken dood is? Zonder werken een dood geloof. Dat zou op een historische geloof kunnen wijzen.

Het grote verschil van een waar geloof met een historisch geloof is denk ik de liefde en de werken/vruchten.
'Iets' als waar houden is anders dan Iemand liefhebben, Hem vertrouwen en tot Zijn eer willen leven.

Jouw antwoord komt overeen met dat van @Onbekende: feitelijk ligt het verschil tussen historisch geloof en zaligmakend geloof tussen het beschouwen van iets en het hebben van een relatie met Iemand. Dat is een mooi verwoord onderscheid.

Ik denk wel dat we het eerste dan meer een soort overtuiging moeten noemen, net zoiets als een politieke oriëntatie of een spiritueel verlangen. Je vindt iets. Je denkt dat het er is. Maar overmorgen kan de vlag er wel weer anders bij hangen. Het is erg wankel en veranderlijk. Eigenlijk vind ik het daarom niet alleen verwarrend maar zelfs gevaarlijk dat we iets wat geen wezenlijk geloof is, toch geloof noemen, namelijk een historieel geloof.

[Susanna]

Koning Agrippa was bekend met de profeten als Joodse koning. "Ik weet, dat gij ze gelooft." zegt Paulus. Paulus gebruikt het Griekse woord "πιστεύεις" (pisteueis) voor "gelooft". Geloof hebben, vertrouwen hebben, of iets als waarheid accepteren. Dat ziet op het aannemen van de inhoud en de boodschap van de profeten en de Schriften als betrouwbaar en waar. Paulus erkent dus dat Agrippa vertrouwd is met de Schriften en dat hij ze gelooft in de zin van intellectuele acceptatie.

Echter, het uiteindelijke doel van Paulus' getuigenis is om Agrippa tot een levend en persoonlijk geloof in Christus te brengen, waarbij Agrippa zijn leven en gehoorzaamheid aan Christus toewijdt. Dus in 26:27 erkent Paulus dat Agrippa de Schriften "gelooft" (πιστεύεις - pisteueis) in de zin dat hij ze intellectueel accepteert. Het doel van Paulus' getuigenis is echter om Agrippa te brengen tot een dieper, persoonlijk geloof (πιστεύειν - pisteuein) in Jezus Christus, waarbij Agrippa zijn leven aan Hem toewijdt. Ik denk zelf dat dit voorbeeld heel duidelijk is om het verschil te laten zien tussen historische geloof en zaligmakend geloof.