merel schreef:Dat klinkt allemaal heel nobel, maar praktijkvoorbeelden bespeur ik nergens. Als je het aan mensen vraagt hoe zij dit concretiseren, krijg je eveneens weinig terug. Al met al lijkt het in de praktijk een dode letter geworden.
Stel: je zoekt een basisschool voor de kinderen: jij wilt de school met de Bijbel, je man liever de reformatorische school of andersom. Je komt er samen niet goed uit, het is geen keuze tegen de Bijbel in, dan zou de keuze van de man voorrang moeten krijgen omdat God hem als hoofd van het gezin verantwoordelijk houdt. Als vrouw geef je hem die plaats en hun je hem die verantwoordelijkheid ook. Dat geldt denk ik ook als het gaat om van kerk te veranderen bijvoorbeeld.
Het betekent ook dat je als vrouw kijkt op welke manier je je man zo goed mogelijk kan ondersteunen en dat je soms wat van je eigen werk opzij schuift om hem iets uit handen te nemen als dat nodig is.
Of dat je je prioriteiten helder hebt: God, huwelijk, gezin, kerk, werk, overig en dat je soms afspraken voor je werk of met vrienden/vriendinnen verzet als je man voorstelt om een avond samen thuis door te brengen of iets dergelijks.
Dit gaat veelal in goed overleg, maar vraagt soms om keuzes. En andersom moet je als man je vrouw liefhebben en dienen als Christus deed. Is dat niet even zo vaak dan een dode letter?
Waarom als christen niet een positief onderscheid maken op dit gebied? Zodat de maatschappij weer gaat zien: ziet hoe lief zij elkander hebben. Ik geloof als dit principe zichtbaar wordt in huwelijken, dat dit doorstraalt in de gezinnen en dan in de gemeente en dat we een positief onderscheid kunnen maken in een tijd van ellebogen, feminisme en cancelcultuur: dienstbaar en liefdevol, precies zoals Christus ons heeft voorgedaan.
