De kleine lettertjes van het Evangelie

[Cyrillus]

Ik krijg het er nu ook heel erg koud van.

Geloof gaat nooit zonder gevoel (al kan er wel heel veel gevoel zijn zonder geloof). De bevindelijke toepassing is volgens @Cyrillus niet nodig. Het is een droge, koude theoretische uiteenzetting geworden die kant noch wal raakt.

Maar juist de grootste vraag van heel veel mensen is: hoe kom ik met God verzoend?
@Cyrillus zegt: je moet geloven! En wel nu direct.
Het lijkt wel een commandeergeloof. Maar dat vind ik in de Bijbel niet terug. Lees maar eens wat Brakel daarover schrijft in de viervoudige staat.

Als de Bijbel zegt: bekeert u! dan is dat een moeten geloven. Is dat onbijbels? Ik heb benadrukt dat wij DIRECT MOGEN geloven. Wij hoeven niet 40 jaar te wachten op iets. In Jeruzalem was dat binnen 1 dag.
Dan volgt bij jou een redenatie die ik vaker tegenkom: je zegt dat je de Bijbel gebruikt en verwijst naar een oudvader. Armoedig.

[HersteldHervormd]

Zeer terechte vraag.
Want ik denk dat de zorgen die vd Brink noemt er echt zijn.
Zelf heb ik een aantal jaar onder een prediking gezeten waar een mens echt op zichzelf werd geworpen.
Vooral gepreekt wat het niet is. Ja er werd over Gods werk gesproken. Maar vooral in de afwachtende vorm. En omkleed met allerlei ervaringen en gevoelens die een mens ervaren moest wil het echt zijn.
Een wat ruimere prediking werd verdacht gesteld, met steeds weer de verwijzing naar de onmacht en onwil van de mens.
Als gevolg van deze prediking worstelden vele mensen met de toe-eigening van het heil en leefden, weliswaar keurig, op het wettische af, in een afwachtende houding van "och mocht het nog eens gebeuren" Tot in de grijze ouderdom aan toe. Zelfs zij die voorheen in alle schuchterheid mochten geloven en Zijn naam belijden in het midden van de gemeente werden weer op zichzelf teruggeworpen.
Ik sprak hoegenaamd dezelfde woorden als @Cyrillus in navolging van dr vd Brink. Dat element werd echt niet gehoord.

Inmiddels hoor ik nu een aantal jaar een rijke bijbelse Christus verkondiging van zonde en genade. Vol van belofte en aanbod van het evangelie. De gewilligheid van Christus wordt gepreekt, de veelkleurigheid uitgelegd en de hoorder wordt in de lijn van Gods Woord gedwongen om in te gaan. Radicaal voor de keus gesteld.
Tegelijkertijd zie ik dat door sommige hoorders ook daar een eigen weg mee opgegaan kan worden. Opgroeien met de belofte, sterk verbondsmatig denken. De algemeenheid van het geloof. Het gevaar van het ontbreken van het 'wonder'
Gisteren hoorden we een preek over de Emmaüsgangers. De predikant wees er op maar eens naast Kleopas te gaan lopen. Wat is het dan goed om te horen dat we maar zulke wankelmoedige schepselen zijn. Het niet kunnen geloven. Het maar tegenspreken. Het somberen en klagen. Al komt het uit de liefde voort, er toch maar niet bij kunnen. Maar dan komt Jezus.
Bestraft ze. Jazeker. Scherp zelfs. Maar toch, die onvoorstelbare lankmoedigheid en dat onmetelijke geduld. Hij legt de schriften uit. Hij brak het brood. Hij opende hun ogen.
Dan zien we dat God altijd weer de Eerste is. Hij komt. Hij onderwijst. Hij opent blinde ogen. Hij schenkt en werkt geloof. Dan valt alles van een mens er tussen uit en blijft verwondering over. En zing je uit verwondering: "Ik roem in God; ik prijs 't onfeilbaar woord;
Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord"

Wat ik hier mee wil zeggen?
Hoe we zaken verwoorden heeft alles te maken met welke gevaren we zien. In welke omgeving we verkeren.
Heel veel is actie-reactie. Als ik mensen spreek die vast zitten in lijdelijkheid en wetticisme, spreek ik anders dan als ik mensen spreek die vol zitten van activisme, en een geloof belijden waaruit het wonder niet spreekt.

Daarom vind ik heel deze discussie rond de kleine lettertjes zo lastig.
Het wordt fel bestreden door mensen die geen idee hebben dat zulk een prediking bestaat (En zelf onder een gezonde bijbelse prediking zitten) maar het wordt tegelijkertijd verdedigd door mensen die mi ook oog moeten hebben voor een onbijbelse activisme en een geloof zonder verwondering.

Het is ingewikkeld geworden.

Mooie post, dank daarvoor.
Volgens GG-lid, en vele met hem, lijkt het te gaan om een commandeer geloof. Er lijkt voorbij te gaan aan het feit dat een mens niet wil en niet kan geloven. Ik denk dat dat een legitieme opmerking is. Ik vind persoonlijk ook dat ds. v/d Brink te ver gaat in zijn opmerkingen. Wat niet wegneemt is dat er aan de andere kant van de medaille ook een gevaar op de loer ligt. Er word te veel vanuit de uitverkiezing geredeneerd plus wat mystieke bevindingen. Dit vinden we nergens terug in de Schrift. Ik denk dat V/D Brink daar wel een terecht punt heeft. Het word dan een Evangelie met wat kleine lettertjes.

Het komt er eigenlijk op neer dat beide uitersten er naast zitten. Gelukkig zijn er nog zeer veel predikanten te vinden die beide kanten, wet en evangelie verkondigen. En dan zonder kleine lettertjes. Een rijke Christus voor een arme zondaar, en dat een ieder die onder de prediking zit dit nog kan krijgen, uit loutere genade. Omdat de Heere dit zelf wil. Als iemand hongerig is, komt hij toch wel, omdat het nergens anders te vinden is.

[helma]

in aansluiting op Maaneschijn zijn post, is toch echt mijn vraag of dr v.d. Brink iets signaleert wat er totaal niet is? Namelijk die kleine lettertjes?

Zeer terechte vraag.
Want ik denk dat de zorgen die vd Brink noemt er echt zijn.
Zelf heb ik een aantal jaar onder een prediking gezeten waar een mens echt op zichzelf werd geworpen.
Vooral gepreekt wat het niet is. Ja er werd over Gods werk gesproken. Maar vooral in de afwachtende vorm. En omkleed met allerlei ervaringen en gevoelens die een mens ervaren moest wil het echt zijn.
Een wat ruimere prediking werd verdacht gesteld, met steeds weer de verwijzing naar de onmacht en onwil van de mens.
Als gevolg van deze prediking worstelden vele mensen met de toe-eigening van het heil en leefden, weliswaar keurig, op het wettische af, in een afwachtende houding van "och mocht het nog eens gebeuren" Tot in de grijze ouderdom aan toe. Zelfs zij die voorheen in alle schuchterheid mochten geloven en Zijn naam belijden in het midden van de gemeente werden weer op zichzelf teruggeworpen.
Ik sprak hoegenaamd dezelfde woorden als @Cyrillus in navolging van dr vd Brink. Dat element werd echt niet gehoord.

Inmiddels hoor ik nu een aantal jaar een rijke bijbelse Christus verkondiging van zonde en genade. Vol van belofte en aanbod van het evangelie. De gewilligheid van Christus wordt gepreekt, de veelkleurigheid uitgelegd en de hoorder wordt in de lijn van Gods Woord gedwongen om in te gaan. Radicaal voor de keus gesteld.
Tegelijkertijd zie ik dat door sommige hoorders ook daar een eigen weg mee opgegaan kan worden. Opgroeien met de belofte, sterk verbondsmatig denken. De algemeenheid van het geloof. Het gevaar van het ontbreken van het 'wonder'
Gisteren hoorden we een preek over de Emmaüsgangers. De predikant wees er op maar eens naast Kleopas te gaan lopen. Wat is het dan goed om te horen dat we maar zulke wankelmoedige schepselen zijn. Het niet kunnen geloven. Het maar tegenspreken. Het somberen en klagen. Al komt het uit de liefde voort, er toch maar niet bij kunnen. Maar dan komt Jezus.
Bestraft ze. Jazeker. Scherp zelfs. Maar toch, die onvoorstelbare lankmoedigheid en dat onmetelijke geduld. Hij legt de schriften uit. Hij brak het brood. Hij opende hun ogen.
Dan zien we dat God altijd weer de Eerste is. Hij komt. Hij onderwijst. Hij opent blinde ogen. Hij schenkt en werkt geloof. Dan valt alles van een mens er tussen uit en blijft verwondering over. En zing je uit verwondering: "Ik roem in God; ik prijs 't onfeilbaar woord;
Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord"

Wat ik hier mee wil zeggen?
Hoe we zaken verwoorden heeft alles te maken met welke gevaren we zien. In welke omgeving we verkeren.
Heel veel is actie-reactie. Als ik mensen spreek die vast zitten in lijdelijkheid en wetticisme, spreek ik anders dan als ik mensen spreek die vol zitten van activisme, en een geloof belijden waaruit het wonder niet spreekt.

Daarom vind ik heel deze discussie rond de kleine lettertjes zo lastig.
Het wordt fel bestreden door mensen die geen idee hebben dat zulk een prediking bestaat (En zelf onder een gezonde bijbelse prediking zitten) maar het wordt tegelijkertijd verdedigd door mensen die mi ook oog moeten hebben voor een onbijbelse activisme en een geloof zonder verwondering.

Het is ingewikkeld geworden.

Helemaal mee eens. Gister aan tafel hadden wij (weer...) een uitgebreid gesprek over dit onderwerp.
En je verwoordt precies wat mijn gevoelens zijn.

[Evangelist]

in aansluiting op Maaneschijn zijn post, is toch echt mijn vraag of dr v.d. Brink iets signaleert wat er totaal niet is? Namelijk die kleine lettertjes?

Zeer terechte vraag.
Want ik denk dat de zorgen die vd Brink noemt er echt zijn.
Zelf heb ik een aantal jaar onder een prediking gezeten waar een mens echt op zichzelf werd geworpen.
Vooral gepreekt wat het niet is. Ja er werd over Gods werk gesproken. Maar vooral in de afwachtende vorm. En omkleed met allerlei ervaringen en gevoelens die een mens ervaren moest wil het echt zijn.
Een wat ruimere prediking werd verdacht gesteld, met steeds weer de verwijzing naar de onmacht en onwil van de mens.
Als gevolg van deze prediking worstelden vele mensen met de toe-eigening van het heil en leefden, weliswaar keurig, op het wettische af, in een afwachtende houding van "och mocht het nog eens gebeuren" Tot in de grijze ouderdom aan toe. Zelfs zij die voorheen in alle schuchterheid mochten geloven en Zijn naam belijden in het midden van de gemeente werden weer op zichzelf teruggeworpen.
Ik sprak hoegenaamd dezelfde woorden als @Cyrillus in navolging van dr vd Brink. Dat element werd echt niet gehoord.

Inmiddels hoor ik nu een aantal jaar een rijke bijbelse Christus verkondiging van zonde en genade. Vol van belofte en aanbod van het evangelie. De gewilligheid van Christus wordt gepreekt, de veelkleurigheid uitgelegd en de hoorder wordt in de lijn van Gods Woord gedwongen om in te gaan. Radicaal voor de keus gesteld.
Tegelijkertijd zie ik dat door sommige hoorders ook daar een eigen weg mee opgegaan kan worden. Opgroeien met de belofte, sterk verbondsmatig denken. De algemeenheid van het geloof. Het gevaar van het ontbreken van het 'wonder'
Gisteren hoorden we een preek over de Emmaüsgangers. De predikant wees er op maar eens naast Kleopas te gaan lopen. Wat is het dan goed om te horen dat we maar zulke wankelmoedige schepselen zijn. Het niet kunnen geloven. Het maar tegenspreken. Het somberen en klagen. Al komt het uit de liefde voort, er toch maar niet bij kunnen. Maar dan komt Jezus.
Bestraft ze. Jazeker. Scherp zelfs. Maar toch, die onvoorstelbare lankmoedigheid en dat onmetelijke geduld. Hij legt de schriften uit. Hij brak het brood. Hij opende hun ogen.
Dan zien we dat God altijd weer de Eerste is. Hij komt. Hij onderwijst. Hij opent blinde ogen. Hij schenkt en werkt geloof. Dan valt alles van een mens er tussen uit en blijft verwondering over. En zing je uit verwondering: "Ik roem in God; ik prijs 't onfeilbaar woord;
Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord"

Wat ik hier mee wil zeggen?
Hoe we zaken verwoorden heeft alles te maken met welke gevaren we zien. In welke omgeving we verkeren.
Heel veel is actie-reactie. Als ik mensen spreek die vast zitten in lijdelijkheid en wetticisme, spreek ik anders dan als ik mensen spreek die vol zitten van activisme, en een geloof belijden waaruit het wonder niet spreekt.

Daarom vind ik heel deze discussie rond de kleine lettertjes zo lastig.
Het wordt fel bestreden door mensen die geen idee hebben dat zulk een prediking bestaat (En zelf onder een gezonde bijbelse prediking zitten) maar het wordt tegelijkertijd verdedigd door mensen die mi ook oog moeten hebben voor een onbijbelse activisme en een geloof zonder verwondering.

Het is ingewikkeld geworden.

Mooie post. Wat je in het eerste deel zegt, komt zeker voor. Teveel zelfs. Maar dat is een ander probleem dan ‘de kleine lettertjes’.
Heb je een link naar die preek over de Emmaüsgangers?

[Bezorgd]

in aansluiting op Maaneschijn zijn post, is toch echt mijn vraag of dr v.d. Brink iets signaleert wat er totaal niet is? Namelijk die kleine lettertjes?

Zeer terechte vraag.
Want ik denk dat de zorgen die vd Brink noemt er echt zijn.
Zelf heb ik een aantal jaar onder een prediking gezeten waar een mens echt op zichzelf werd geworpen.
Vooral gepreekt wat het niet is. Ja er werd over Gods werk gesproken. Maar vooral in de afwachtende vorm. En omkleed met allerlei ervaringen en gevoelens die een mens ervaren moest wil het echt zijn.
Een wat ruimere prediking werd verdacht gesteld, met steeds weer de verwijzing naar de onmacht en onwil van de mens.
Als gevolg van deze prediking worstelden vele mensen met de toe-eigening van het heil en leefden, weliswaar keurig, op het wettische af, in een afwachtende houding van "och mocht het nog eens gebeuren" Tot in de grijze ouderdom aan toe. Zelfs zij die voorheen in alle schuchterheid mochten geloven en Zijn naam belijden in het midden van de gemeente werden weer op zichzelf teruggeworpen.
Ik sprak hoegenaamd dezelfde woorden als @Cyrillus in navolging van dr vd Brink. Dat element werd echt niet gehoord.

Inmiddels hoor ik nu een aantal jaar een rijke bijbelse Christus verkondiging van zonde en genade. Vol van belofte en aanbod van het evangelie. De gewilligheid van Christus wordt gepreekt, de veelkleurigheid uitgelegd en de hoorder wordt in de lijn van Gods Woord gedwongen om in te gaan. Radicaal voor de keus gesteld.
Tegelijkertijd zie ik dat door sommige hoorders ook daar een eigen weg mee opgegaan kan worden. Opgroeien met de belofte, sterk verbondsmatig denken. De algemeenheid van het geloof. Het gevaar van het ontbreken van het 'wonder'
Gisteren hoorden we een preek over de Emmaüsgangers. De predikant wees er op maar eens naast Kleopas te gaan lopen. Wat is het dan goed om te horen dat we maar zulke wankelmoedige schepselen zijn. Het niet kunnen geloven. Het maar tegenspreken. Het somberen en klagen. Al komt het uit de liefde voort, er toch maar niet bij kunnen. Maar dan komt Jezus.
Bestraft ze. Jazeker. Scherp zelfs. Maar toch, die onvoorstelbare lankmoedigheid en dat onmetelijke geduld. Hij legt de schriften uit. Hij brak het brood. Hij opende hun ogen.
Dan zien we dat God altijd weer de Eerste is. Hij komt. Hij onderwijst. Hij opent blinde ogen. Hij schenkt en werkt geloof. Dan valt alles van een mens er tussen uit en blijft verwondering over. En zing je uit verwondering: "Ik roem in God; ik prijs 't onfeilbaar woord;
Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord"

Wat ik hier mee wil zeggen?
Hoe we zaken verwoorden heeft alles te maken met welke gevaren we zien. In welke omgeving we verkeren.
Heel veel is actie-reactie. Als ik mensen spreek die vast zitten in lijdelijkheid en wetticisme, spreek ik anders dan als ik mensen spreek die vol zitten van activisme, en een geloof belijden waaruit het wonder niet spreekt.

Daarom vind ik heel deze discussie rond de kleine lettertjes zo lastig.
Het wordt fel bestreden door mensen die geen idee hebben dat zulk een prediking bestaat (En zelf onder een gezonde bijbelse prediking zitten) maar het wordt tegelijkertijd verdedigd door mensen die mi ook oog moeten hebben voor een onbijbelse activisme en een geloof zonder verwondering.

Het is ingewikkeld geworden.

Mooie post. Wat je in het eerste deel zegt, komt zeker voor. Teveel zelfs. Maar dat is een ander probleem dan ‘de kleine lettertjes’.
Heb je een link naar die preek over de Emmaüsgangers?

Zeker: https://kerkdienstgemist.nl/stations/24 ... 6260002406

[Cyrillus]

in aansluiting op Maaneschijn zijn post, is toch echt mijn vraag of dr v.d. Brink iets signaleert wat er totaal niet is? Namelijk die kleine lettertjes?

Ze zijn er niet in die hevige mate als dr. Van den Brink schetst. Hij maakt er een karikatuur van en beschuldigt predikanten van het bewust verzwaren het oordeel van hun hoorders. Dat is nou precies het hele probleem.
@Evangelist schrijft terecht dat ds. Harinck ook op sommige punten bepaalde zaken aan de orde heeft gesteld. En die zorgen deel ik wel. Ik ben ook heus niet blind.
Het punt is dat dr. Van den Brink hele kerkverbanden over één kam scheert. Hij draaft veel te ver door.

@JanRap,
Bedankt voor je inlegkunde. Maar ik was mis; meer niet. Ik bedoelde uiteraard de Redelijke Godsdienst van Brakel en de Viervoudige Staat van Boston. En wat betreft de ruimte die Boston geeft: lees zijn preek over Lukas 14: 22b. Volgens mij is die op internet wel ergens te vinden. Van harte aanbevolen.

@Maanenschijn,
Je reactie stelt me teleur. Kun je misschien heel mijn post citeren en die helemaal beantwoorden?

"Het punt is dat dr. Van den Brink hele kerkverbanden over één kam scheert. "
Toon aan.

[Cyrillus]

Ik krijg het er nu ook heel erg koud van.

Geloof gaat nooit zonder gevoel (al kan er wel heel veel gevoel zijn zonder geloof). De bevindelijke toepassing is volgens @Cyrillus niet nodig. Het is een droge, koude theoretische uiteenzetting geworden die kant noch wal raakt.

Maar juist de grootste vraag van heel veel mensen is: hoe kom ik met God verzoend?
@Cyrillus zegt: je moet geloven! En wel nu direct.
Het lijkt wel een commandeergeloof. Maar dat vind ik in de Bijbel niet terug. Lees maar eens wat Brakel daarover schrijft in de viervoudige staat.

'" Geloof gaat nooit zonder gevoel". Er zijn veel mensen met psychische aandoeningen die moeite hebben met hun gevoelens, die moeite hebben om te voelen. Bijvoorbeeld autisme. Als jij zegt dat geloof nooit zonder gevoel gaat, dan zijn deze mensen voor eeuwig verloren. Praat dus geen onzin. Geloof gaat om geloof. Gevoel kan daarin een rol spellen, soms een belangrijke, zeker. Maar om iemand te geloven is de voorwaarde van gevoel niet nodig.

[huisman]

in aansluiting op Maaneschijn zijn post, is toch echt mijn vraag of dr v.d. Brink iets signaleert wat er totaal niet is? Namelijk die kleine lettertjes?

Zeer terechte vraag.
Want ik denk dat de zorgen die vd Brink noemt er echt zijn.
Zelf heb ik een aantal jaar onder een prediking gezeten waar een mens echt op zichzelf werd geworpen.
Vooral gepreekt wat het niet is. Ja er werd over Gods werk gesproken. Maar vooral in de afwachtende vorm. En omkleed met allerlei ervaringen en gevoelens die een mens ervaren moest wil het echt zijn.
Een wat ruimere prediking werd verdacht gesteld, met steeds weer de verwijzing naar de onmacht en onwil van de mens.
Als gevolg van deze prediking worstelden vele mensen met de toe-eigening van het heil en leefden, weliswaar keurig, op het wettische af, in een afwachtende houding van "och mocht het nog eens gebeuren" Tot in de grijze ouderdom aan toe. Zelfs zij die voorheen in alle schuchterheid mochten geloven en Zijn naam belijden in het midden van de gemeente werden weer op zichzelf teruggeworpen.
Ik sprak hoegenaamd dezelfde woorden als @Cyrillus in navolging van dr vd Brink. Dat element werd echt niet gehoord.

Inmiddels hoor ik nu een aantal jaar een rijke bijbelse Christus verkondiging van zonde en genade. Vol van belofte en aanbod van het evangelie. De gewilligheid van Christus wordt gepreekt, de veelkleurigheid uitgelegd en de hoorder wordt in de lijn van Gods Woord gedwongen om in te gaan. Radicaal voor de keus gesteld.
Tegelijkertijd zie ik dat door sommige hoorders ook daar een eigen weg mee opgegaan kan worden. Opgroeien met de belofte, sterk verbondsmatig denken. De algemeenheid van het geloof. Het gevaar van het ontbreken van het 'wonder'
Gisteren hoorden we een preek over de Emmaüsgangers. De predikant wees er op maar eens naast Kleopas te gaan lopen. Wat is het dan goed om te horen dat we maar zulke wankelmoedige schepselen zijn. Het niet kunnen geloven. Het maar tegenspreken. Het somberen en klagen. Al komt het uit de liefde voort, er toch maar niet bij kunnen. Maar dan komt Jezus.
Bestraft ze. Jazeker. Scherp zelfs. Maar toch, die onvoorstelbare lankmoedigheid en dat onmetelijke geduld. Hij legt de schriften uit. Hij brak het brood. Hij opende hun ogen.
Dan zien we dat God altijd weer de Eerste is. Hij komt. Hij onderwijst. Hij opent blinde ogen. Hij schenkt en werkt geloof. Dan valt alles van een mens er tussen uit en blijft verwondering over. En zing je uit verwondering: "Ik roem in God; ik prijs 't onfeilbaar woord;
Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord"

Wat ik hier mee wil zeggen?
Hoe we zaken verwoorden heeft alles te maken met welke gevaren we zien. In welke omgeving we verkeren.
Heel veel is actie-reactie. Als ik mensen spreek die vast zitten in lijdelijkheid en wetticisme, spreek ik anders dan als ik mensen spreek die vol zitten van activisme, en een geloof belijden waaruit het wonder niet spreekt.

Daarom vind ik heel deze discussie rond de kleine lettertjes zo lastig.
Het wordt fel bestreden door mensen die geen idee hebben dat zulk een prediking bestaat (En zelf onder een gezonde bijbelse prediking zitten) maar het wordt tegelijkertijd verdedigd door mensen die mi ook oog moeten hebben voor een onbijbelse activisme en een geloof zonder verwondering.

Het is ingewikkeld geworden.

Dank voor deze post. Er kunnen inderdaad meerder kliffen zijn waarop wij schipbreuk kunnen leiden. Van een prediking die onder de beheersing van de uitverkiezing staat tot een prediking die alles van onderop laat komen en waar het wonder en het werk van de Heilige Geest gemist wordt. Aan de ene kant staat de onbekeerde mens in het middelpunt en aan de andere kant staat de gelovige mens met zijn gaven in het middelpunt. En we kennen allemaal de nog steeds prachtige uitdrukking hoe het wel zou moeten. Een rijke Christus voor een arme zondaar.

Leestip tot verwondering: Eerst Openbaring 3 :17 daarna 2 Korinthe 8 : 9

[-DIA-]

Gisteren tweemaal ds. H.A. van Zetten.
In de morgendienst een preek over JEZUS EN THOMAS
naar aanleiding van JOHANNES 20 de verzen 20-29
Uitgangspunt was vers 28: En Thomas antwoordde en zeide tot Hem: Mijn Heere en mijn God.
Drie hoofdgedachten werden behandeld:
1. Het ongeloof (van Thomas)
2. De verschijning (van Jezus)
3. De belijdenis (van Thomas)

In de middagdienst (leesdienst) het vervolg van de Bijbellezing van ds. G. Hoogerland.
Vanmiddag verder met de zegeningen van Jakob, nu van Jozef en dan drie punten:
a. de vruchtbaarheid van Jozef
b. de beproeving van Jozef
c. de grote zegen van Jozef

In de avonddienst opnieuw ds. H.A. van Zetten
Een preek eigenlijk voor onze jongeren die soms heen weer geslingerd worden.
Hij sprak over DE PREDIKING VAN PAULUS n.a.v. de hoofdstukken 1 en 2 van de eerste brief aan de Korintiërs.
Uitgangspunt was 1 KORINTHE 2:2:
Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd.
Het thema was dus de prediking van Paulus en hij benoemde 3 punten:
1. Het nabijkomende werk (met name in hoofdst. 1:1-23
2. Het enige Fundament (hoofdst. 2:2)
3. De ware christenen (hoofdst. 1:26-31)
In deze preek werd ernstig gewaarschuwd tegen het evangelie met kleine lettertjes. Ik dacht, heel duidelijk voor onze jongeren.

*Juist omwille van de avondpreek zette ik dit in dit topic. De lezing van dr. vd Brink heeft inderdaad veel teweeggebracht.

[refo]

in aansluiting op Maaneschijn zijn post, is toch echt mijn vraag of dr v.d. Brink iets signaleert wat er totaal niet is? Namelijk die kleine lettertjes?

Ze zijn er niet in die hevige mate als dr. Van den Brink schetst. Hij maakt er een karikatuur van en beschuldigt predikanten van het bewust verzwaren het oordeel van hun hoorders. Dat is nou precies het hele probleem.
@Evangelist schrijft terecht dat ds. Harinck ook op sommige punten bepaalde zaken aan de orde heeft gesteld. En die zorgen deel ik wel. Ik ben ook heus niet blind.
Het punt is dat dr. Van den Brink hele kerkverbanden over één kam scheert. Hij draaft veel te ver door.

@JanRap,
Bedankt voor je inlegkunde. Maar ik was mis; meer niet. Ik bedoelde uiteraard de Redelijke Godsdienst van Brakel en de Viervoudige Staat van Boston. En wat betreft de ruimte die Boston geeft: lees zijn preek over Lukas 14: 22b. Volgens mij is die op internet wel ergens te vinden. Van harte aanbevolen.

@Maanenschijn,
Je reactie stelt me teleur. Kun je misschien heel mijn post citeren en die helemaal beantwoorden?

"Het punt is dat dr. Van den Brink hele kerkverbanden over één kam scheert. "
Toon aan.

In de lezing van juli vorig jaar (waarmee alles begonnen is) doet hij dat nadrukkelijk juist niet.

[-DIA-]

in aansluiting op Maaneschijn zijn post, is toch echt mijn vraag of dr v.d. Brink iets signaleert wat er totaal niet is? Namelijk die kleine lettertjes?

Ze zijn er niet in die hevige mate als dr. Van den Brink schetst. Hij maakt er een karikatuur van en beschuldigt predikanten van het bewust verzwaren het oordeel van hun hoorders. Dat is nou precies het hele probleem.
@Evangelist schrijft terecht dat ds. Harinck ook op sommige punten bepaalde zaken aan de orde heeft gesteld. En die zorgen deel ik wel. Ik ben ook heus niet blind.
Het punt is dat dr. Van den Brink hele kerkverbanden over één kam scheert. Hij draaft veel te ver door.

@JanRap,
Bedankt voor je inlegkunde. Maar ik was mis; meer niet. Ik bedoelde uiteraard de Redelijke Godsdienst van Brakel en de Viervoudige Staat van Boston. En wat betreft de ruimte die Boston geeft: lees zijn preek over Lukas 14: 22b. Volgens mij is die op internet wel ergens te vinden. Van harte aanbevolen.

@Maanenschijn,
Je reactie stelt me teleur. Kun je misschien heel mijn post citeren en die helemaal beantwoorden?

"Het punt is dat dr. Van den Brink hele kerkverbanden over één kam scheert. "
Toon aan.

In de lezing van juli vorig jaar (waarmee alles begonnen is) doet hij dat nadrukkelijk juist niet.

Inderdaad, hij heeft het vooral over de bevindelijk-gereformeerde leer. Dan vallen kerkverbanden inderdaad wel weg.

[Cyrillus]

Ze zijn er niet in die hevige mate als dr. Van den Brink schetst. Hij maakt er een karikatuur van en beschuldigt predikanten van het bewust verzwaren het oordeel van hun hoorders. Dat is nou precies het hele probleem.
@Evangelist schrijft terecht dat ds. Harinck ook op sommige punten bepaalde zaken aan de orde heeft gesteld. En die zorgen deel ik wel. Ik ben ook heus niet blind.
Het punt is dat dr. Van den Brink hele kerkverbanden over één kam scheert. Hij draaft veel te ver door.

@JanRap,
Bedankt voor je inlegkunde. Maar ik was mis; meer niet. Ik bedoelde uiteraard de Redelijke Godsdienst van Brakel en de Viervoudige Staat van Boston. En wat betreft de ruimte die Boston geeft: lees zijn preek over Lukas 14: 22b. Volgens mij is die op internet wel ergens te vinden. Van harte aanbevolen.

@Maanenschijn,
Je reactie stelt me teleur. Kun je misschien heel mijn post citeren en die helemaal beantwoorden?

"Het punt is dat dr. Van den Brink hele kerkverbanden over één kam scheert. "
Toon aan.

In de lezing van juli vorig jaar (waarmee alles begonnen is) doet hij dat nadrukkelijk juist niet.

Inderdaad, hij heeft het vooral over de bevindelijk-gereformeerde leer. Dan vallen kerkverbanden inderdaad wel weg.

Van den Brink zegt letterlijk : "Ik heb het over dominees uit de gereformeerde gezindte. Ze zijn er: in de Gereformeerde Gemeenten, etc." (hier volgen een rij kerkverbanden). Binnen de gef. gezindte komen deze dominees voor. Hij heeft het dus niet over een leer, maar dat bepaalde dominees van de Bijbelse boodschap afwijken. Het is jammer dat hem continu woorden in de mond worden gelegd, die hij niet gezegd heeft.

[Bevindelijk]

Gisteren tweemaal ds. H.A. van Zetten.
In de morgendienst een preek over JEZUS EN THOMAS
naar aanleiding van JOHANNES 20 de verzen 20-29
Uitgangspunt was vers 28: En Thomas antwoordde en zeide tot Hem: Mijn Heere en mijn God.
Drie hoofdgedachten werden behandeld:
1. Het ongeloof (van Thomas)
2. De verschijning (van Jezus)
3. De belijdenis (van Thomas)

In de middagdienst (leesdienst) het vervolg van de Bijbellezing van ds. G. Hoogerland.
Vanmiddag verder met de zegeningen van Jakob, nu van Jozef en dan drie punten:
a. de vruchtbaarheid van Jozef
b. de beproeving van Jozef
c. de grote zegen van Jozef

In de avonddienst opnieuw ds. H.A. van Zetten
Een preek eigenlijk voor onze jongeren die soms heen weer geslingerd worden.
Hij sprak over DE PREDIKING VAN PAULUS n.a.v. de hoofdstukken 1 en 2 van de eerste brief aan de Korintiërs.
Uitgangspunt was 1 KORINTHE 2:2:
Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd.
Het thema was dus de prediking van Paulus en hij benoemde 3 punten:
1. Het nabijkomende werk (met name in hoofdst. 1:1-23
2. Het enige Fundament (hoofdst. 2:2)
3. De ware christenen (hoofdst. 1:26-31)
In deze preek werd ernstig gewaarschuwd tegen het evangelie met kleine lettertjes. Ik dacht, heel duidelijk voor onze jongeren.

*Juist omwille van de avondpreek zette ik dit in dit topic. De lezing van dr. vd Brink heeft inderdaad veel teweeggebracht.

Hij deelde dus het standpunt van dr. Van de Brink?

[Cyrillus]

in aansluiting op Maaneschijn zijn post, is toch echt mijn vraag of dr v.d. Brink iets signaleert wat er totaal niet is? Namelijk die kleine lettertjes?

Zeer terechte vraag.
Want ik denk dat de zorgen die vd Brink noemt er echt zijn.
Zelf heb ik een aantal jaar onder een prediking gezeten waar een mens echt op zichzelf werd geworpen.
Vooral gepreekt wat het niet is. Ja er werd over Gods werk gesproken. Maar vooral in de afwachtende vorm. En omkleed met allerlei ervaringen en gevoelens die een mens ervaren moest wil het echt zijn.
Een wat ruimere prediking werd verdacht gesteld, met steeds weer de verwijzing naar de onmacht en onwil van de mens.
Als gevolg van deze prediking worstelden vele mensen met de toe-eigening van het heil en leefden, weliswaar keurig, op het wettische af, in een afwachtende houding van "och mocht het nog eens gebeuren" Tot in de grijze ouderdom aan toe. Zelfs zij die voorheen in alle schuchterheid mochten geloven en Zijn naam belijden in het midden van de gemeente werden weer op zichzelf teruggeworpen.
Ik sprak hoegenaamd dezelfde woorden als @Cyrillus in navolging van dr vd Brink. Dat element werd echt niet gehoord.

Inmiddels hoor ik nu een aantal jaar een rijke bijbelse Christus verkondiging van zonde en genade. Vol van belofte en aanbod van het evangelie. De gewilligheid van Christus wordt gepreekt, de veelkleurigheid uitgelegd en de hoorder wordt in de lijn van Gods Woord gedwongen om in te gaan. Radicaal voor de keus gesteld.
Tegelijkertijd zie ik dat door sommige hoorders ook daar een eigen weg mee opgegaan kan worden. Opgroeien met de belofte, sterk verbondsmatig denken. De algemeenheid van het geloof. Het gevaar van het ontbreken van het 'wonder'
Gisteren hoorden we een preek over de Emmaüsgangers. De predikant wees er op maar eens naast Kleopas te gaan lopen. Wat is het dan goed om te horen dat we maar zulke wankelmoedige schepselen zijn. Het niet kunnen geloven. Het maar tegenspreken. Het somberen en klagen. Al komt het uit de liefde voort, er toch maar niet bij kunnen. Maar dan komt Jezus.
Bestraft ze. Jazeker. Scherp zelfs. Maar toch, die onvoorstelbare lankmoedigheid en dat onmetelijke geduld. Hij legt de schriften uit. Hij brak het brood. Hij opende hun ogen.
Dan zien we dat God altijd weer de Eerste is. Hij komt. Hij onderwijst. Hij opent blinde ogen. Hij schenkt en werkt geloof. Dan valt alles van een mens er tussen uit en blijft verwondering over. En zing je uit verwondering: "Ik roem in God; ik prijs 't onfeilbaar woord;
Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord"

Wat ik hier mee wil zeggen?
Hoe we zaken verwoorden heeft alles te maken met welke gevaren we zien. In welke omgeving we verkeren.
Heel veel is actie-reactie. Als ik mensen spreek die vast zitten in lijdelijkheid en wetticisme, spreek ik anders dan als ik mensen spreek die vol zitten van activisme, en een geloof belijden waaruit het wonder niet spreekt.

Daarom vind ik heel deze discussie rond de kleine lettertjes zo lastig.
Het wordt fel bestreden door mensen die geen idee hebben dat zulk een prediking bestaat (En zelf onder een gezonde bijbelse prediking zitten) maar het wordt tegelijkertijd verdedigd door mensen die mi ook oog moeten hebben voor een onbijbelse activisme en een geloof zonder verwondering.

Het is ingewikkeld geworden.

Dank voor deze post. Er kunnen inderdaad meerder kliffen zijn waarop wij schipbreuk kunnen leiden. Van een prediking die onder de beheersing van de uitverkiezing staat tot een prediking die alles van onderop laat komen en waar het wonder en het werk van de Heilige Geest gemist wordt. Aan de ene kant staat de onbekeerde mens in het middelpunt en aan de andere kant staat de gelovige mens met zijn gaven in het middelpunt. En we kennen allemaal de nog steeds prachtige uitdrukking hoe het wel zou moeten. Een rijke Christus voor een arme zondaar.

Leestip tot verwondering: Eerst Openbaring 3 :17 daarna 2 Korinthe 8 : 9

"...tot een prediking die alles van onderop laat komen en waar het wonder en het werk van de Heilige Geest gemist wordt.". Noem eens een voorbeeld, want dit lijkt me totaal geen relevante opmerking binnen onze gezindte.

[Piet Puk]

Gisteren tweemaal ds. H.A. van Zetten.
In de morgendienst een preek over JEZUS EN THOMAS
naar aanleiding van JOHANNES 20 de verzen 20-29
Uitgangspunt was vers 28: En Thomas antwoordde en zeide tot Hem: Mijn Heere en mijn God.
Drie hoofdgedachten werden behandeld:
1. Het ongeloof (van Thomas)
2. De verschijning (van Jezus)
3. De belijdenis (van Thomas)

In de middagdienst (leesdienst) het vervolg van de Bijbellezing van ds. G. Hoogerland.
Vanmiddag verder met de zegeningen van Jakob, nu van Jozef en dan drie punten:
a. de vruchtbaarheid van Jozef
b. de beproeving van Jozef
c. de grote zegen van Jozef

In de avonddienst opnieuw ds. H.A. van Zetten
Een preek eigenlijk voor onze jongeren die soms heen weer geslingerd worden.
Hij sprak over DE PREDIKING VAN PAULUS n.a.v. de hoofdstukken 1 en 2 van de eerste brief aan de Korintiërs.
Uitgangspunt was 1 KORINTHE 2:2:
Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd.
Het thema was dus de prediking van Paulus en hij benoemde 3 punten:
1. Het nabijkomende werk (met name in hoofdst. 1:1-23
2. Het enige Fundament (hoofdst. 2:2)
3. De ware christenen (hoofdst. 1:26-31)
In deze preek werd ernstig gewaarschuwd tegen het evangelie met kleine lettertjes. Ik dacht, heel duidelijk voor onze jongeren.

*Juist omwille van de avondpreek zette ik dit in dit topic. De lezing van dr. vd Brink heeft inderdaad veel teweeggebracht.

Hij deelde dus het standpunt van dr. Van de Brink?

Jij kan echt scherp lezen, Bevindelijk. Ik kan wel om je opmerking lachen.