Recentelijk kwam mij een zeer goede lezing van een Engelse predikant onder ogen. Een citaat om jullie 'warm' te maken:
"Wat is er nu fout gedaan?
Wel, wat is ons antwoord?... Dat er niets is fout gegaan! Het is toch Gods soevereine wil. "...maar de uitverkorenen hebben het verkregen, en de anderen zijn verhard geworden..." Romeinen 11 vers 7.
Echter, dit antwoord voldoet niet. Het is een deel van de waarheid, zeker, maar niet de volle waarheid. Aan Gods souvereiniteit waag ik geen ogenblik te twijfelen. Doch als wij God de schuld geven van onze schamele successen in de Evangelie prediking... dan is het vreselijk dat we ooit calvinist geworden zijn. Wij mogen ons niet verschuilen achter de besluiten Gods. Onze vaderen deden het ook niet. Zij gehoorzaamden Gods geboden, die voor hen prikkels waren om te bewegen tot het werk van prediken, en velen van hen oogstten in overvloed. Dat is ook ònze plicht!
Zou het niet mogelijk zijn dat de oorzaak in onszelf ligt en dat er iets mis is in onze prediking? Als dat zo is, dan zijn wìj verantwoordelijk, dan zijn wìj fout.
Ik geloof dat wij het Evangelie tè vaak niet op de juiste wijze aan de zondaren verkondigen. Ik vrees dat wij hier onze plicht verzaken, en dat met rampzalige gevolgen. Hìer is de wonde, en hìer mòeten wij de onderzoekende vinger leggen. Predik ik werkelijk het Evangelie aan zondaren? En u?"
Lezing: Wat is er mis in de prediking
Bijbelse verhouding zondekennis en aanbod van genade
Lieve mensen (wie de schoen past, trekke hem aan), ik heb soms de indruk dat sommigen de antwoorden al klaar hebben voordat de vragen gesteld zijn.Oorspronkelijk gepost door anemoonhm?Oorspronkelijk gepost door AfgewezenNergens. Maar als iemand dat zo ervaart, is dat zijn of haar authentieke ervaring. Je kunt niet op grond van de Bijbel zeggen dat een bepaalde ervaring niet bestaat.Oorspronkelijk gepost door anemoonwaar staat dit in de bijbel?Maar wat nu als je geen voeten hebt om te gaan en geen handen om Christus aan te grijpen.
wat bedoel je precies?
alles wat naar het Woord niet is zal geen dageraad hebben
je bedoelt toch niet dat iemands ervaring belangrijker is dan wat er in het Woord staat?
De Heilige Geest gaat in iemands leven werken, en iemand begint naar God te vragen. Maar hij vindt God niet zo snel als de omgeving wenselijk acht, en hij 'kan' maar niet geloven, omdat Christus voor hem nog zo verborgen is.
Ga je dan zeggen: "Hm, sorry, die ervaring komt niet in de Bijbel voor. Ga heen en word warm!"
Nog een citaat voor de mensen die (nog) niet de moeite genomen hebben:Oorspronkelijk gepost door Pim
Recentelijk kwam mij een zeer goede lezing van een Engelse predikant onder ogen. Een citaat om jullie 'warm' te maken:
"Wat is er nu fout gedaan?
Wel, wat is ons antwoord?... Dat er niets is fout gegaan! Het is toch Gods soevereine wil. "...maar de uitverkorenen hebben het verkregen, en de anderen zijn verhard geworden..." Romeinen 11 vers 7.
Echter, dit antwoord voldoet niet. Het is een deel van de waarheid, zeker, maar niet de volle waarheid. Aan Gods souvereiniteit waag ik geen ogenblik te twijfelen. Doch als wij God de schuld geven van onze schamele successen in de Evangelie prediking... dan is het vreselijk dat we ooit calvinist geworden zijn. Wij mogen ons niet verschuilen achter de besluiten Gods. Onze vaderen deden het ook niet. Zij gehoorzaamden Gods geboden, die voor hen prikkels waren om te bewegen tot het werk van prediken, en velen van hen oogstten in overvloed. Dat is ook ònze plicht!
Zou het niet mogelijk zijn dat de oorzaak in onszelf ligt en dat er iets mis is in onze prediking? Als dat zo is, dan zijn wìj verantwoordelijk, dan zijn wìj fout.
Ik geloof dat wij het Evangelie tè vaak niet op de juiste wijze aan de zondaren verkondigen. Ik vrees dat wij hier onze plicht verzaken, en dat met rampzalige gevolgen. Hìer is de wonde, en hìer mòeten wij de onderzoekende vinger leggen. Predik ik werkelijk het Evangelie aan zondaren? En u?"
Lezing: Wat is er mis in de prediking
"Die vraag behoort ook ons te belasten. Prediken wij "goed"? Spreken wij zondaren op de goede wijze aan? Menigmaal niet, denk ik!
Wat is dan het probleem? Wel, hoe kan ik deze vraag mogelijkerwijs beantwoorden? De gevallen dat wij predikanten falen zijn legio. Gebrek aan tijd verbiedt ons zelfs een vluchtige blik; ik kan niet aflaten het te hebben over de roeping tot het ambt, bijvoorbeeld. Maar wij durven het niet altijd voor waar te houden ik vrees dat niet iedereen die het Woord brengt werkelijk daartoe geroepen is. Ik vrees dat er vandaag de dag te weinig prediking is... zwerftochtjes door boeken, theologische lezingen en herhaaldelijk vertelde anekdotes zijn niet voldoende... maar vanwege gebrek aan tijd (en niet meer of minder) moet ik dergelijke zaken laten liggen.
Ik wil mij houden aan slechts één punt. Volgens mijn ervaring is het één van de belangrijkste oorzaken waarom deze stijl van preken nalaat om een middel tot bekering te zijn. Het vloeit voort uit een misbruik van ons aloude calvinisme voor onze prediking; het dilemma dat velen voelen, hoe kan ik, als calvinist, de zondaren het Evangelie verkondigen? In feite zie ik een oprukkend hyper calvinisme! Een verlamming die ons bekruipt."
Het is een preek van Spurgeon. Daar mag je niet in knippen vind ik. Net zo als in een stuk van BachOorspronkelijk gepost door Afgewezen
Vind je het heel erg als ik dat hele stuk niet ga lezen?
Misschien kun je kort samenvatten wat je zeggen wilt?
Dus je kunt hem lezen of niet.Zijn boodschap is dat het geloven een opdracht is.
Lees ook eens wat preken/stukjes van Spurgeon over de uitverkiezing, de totale verlorenheid vd mens.Oorspronkelijk gepost door KawHet is een preek van Spurgeon. Daar mag je niet in knippen vind ik. Net zo als in een stuk van BachOorspronkelijk gepost door Afgewezen
Vind je het heel erg als ik dat hele stuk niet ga lezen?
Misschien kun je kort samenvatten wat je zeggen wilt?
Zijn boodschap is dat het geloven een opdracht is.
Spurgeon was een predikant die beide zeiden benadrukt heeft. Dát evenwicht waardeer ik...
Ik ook!Oorspronkelijk gepost door mementoLees ook eens wat preken/stukjes van Spurgeon over de uitverkiezing, de totale verlorenheid vd mens.Oorspronkelijk gepost door KawHet is een preek van Spurgeon. Daar mag je niet in knippen vind ik. Net zo als in een stuk van BachOorspronkelijk gepost door Afgewezen
Vind je het heel erg als ik dat hele stuk niet ga lezen?
Misschien kun je kort samenvatten wat je zeggen wilt?
Zijn boodschap is dat het geloven een opdracht is.
Spurgeon was een predikant die beide zeiden benadrukt heeft. Dát evenwicht waardeer ik...
Ik maak wel een hoop water, maar ik geloof echt dat alles goed zou komen in de ger. gem. wanneer men de hypercalvinistische schilden af zouden gooien en het evangelie weer zouden preken. Al was het maar een kwartier in de preek van 3 kwartier. Alles zou dan goed komen.
Was het Jezus zelf niet die zei:Oorspronkelijk gepost door anemoontsja... je hebt misschien ook wel eens de uitdrukking gehoord: Christus is de meest verborgen Persoon?hij 'kan' maar niet geloven, omdat Christus voor hem nog zo verborgen is
maar ik geloof dat Christus de minst verborgen Persoon is
er is nooit Iemand geweest die gemakkelijker toegankelijk was dan juist Jezus
lees maar in de bijbel
mensen konden zomaar naar Hem toegaan
zelfs al waren ze melaats!
ze konden de zoom van Zijn kleed aanraken
of Hemzelf aanraken
ze konden zomaar met Hem praten
of vragen aan Hem stellen
zelfs al was het midden in de nacht...
kinderen konden zomaar naar Hem toekomen
en Hij nam ze in Zijn armen
etc etc
nee, er is nooit iemand geweest die gemakkelijker of beter toegankelijk was dan juist Jezus, Hij was en is helemaal niet verborgen
iemand die maar niet 'kan' geloven
mag (en moet!) juist naar Jezus toegaan
wat Hij is de enige die je helpen kan in je niet kunnen geloven...
Hij wil het je geven, Hij wil het je leren, Hij geeft het je!
En gelijk Mozes de slang in de woestijn verhoogd heeft, alzo moet de Zoon des mensen verhoogd worden.
Ja, het is een verborgen persoon in sommige kerken, maar is dit niet een enorme aanklacht? Hoe kan de dominee dat zonder schroom verkondigen van de preekstoel!?
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Geloven is ook: gehoorzamen aan die opdracht.Oorspronkelijk gepost door KawHet is een preek van Spurgeon. Daar mag je niet in knippen vind ik. Net zo als in een stuk van BachOorspronkelijk gepost door Afgewezen
Vind je het heel erg als ik dat hele stuk niet ga lezen?
Misschien kun je kort samenvatten wat je zeggen wilt?
Zijn boodschap is dat het geloven een opdracht is.
Ik wil dit stukje van de preek van Spurgeon er toch even uitlichtten.
Lees!
Lees!
Maar aangezien oprecht berouw over de zonde het werk is van de Geest, is elk mens dat berouw heeft, zeer zeker behouden. Want evangelisch berouw kan nooit bestaan in een niet-vernieuwde ziel. Waar berouw is, daar is al geloof. Die twee kunnen nooit worden gescheiden.
Dus ik zou dan alleen degenen die al geloven, moeten opwekken tot geloof? Inderdaad, dit is absurd! Komt dit niet neer op wachten tot de patiënt genezen is en hem dan het medicijn brengen? Dit is Christus preken aan rechtvaardigen, en niet aan zondaren. “Nee”, zegt een ander, “maar wij bedoelen dat een mens eerst een zeker verlangen naar Christus moet kennen, eer dat hij enige grond heeft om in Jezus te geloven.” Maar mijn vriend, weet u niet dat alle goede gedachten een zekere mate van heiligmaking in zich hebben? En als een zondaar enigermate ware heiligheid in zich heeft, moet dat het werk van de Geest zijn. Want oprechte heiligheid komt nooit voor in een vleselijk gemoed. Dus: die mens is al vernieuwd en dus behouden! Moeten wij dan stad en land afreizen en overal leven verkondigen aan de levenden en brood aanbieden aan degenen die al gevoed zijn? Moeten wij Christus als de verhoogde koperen slang voorhouden aan hen die al genezen zijn? Mijn broeders, wat is de aanleiding om dáár te werken waar onze inspanningen zo weinig nodig zijn? Als ik Christus ga verkondigen aan hen die niets goeds bezitten, aan hen die niets in zich hebben wat hen waardig maakt om genade te ontvangen, dan gevoel ik dat ik een blijde boodschap heb. Een boodschap zo goddelijk, dat ik die zelfs met mijn laatste adem zou willen verkondigen.
Ik zou luidkeels uitroepen dat “Jezus in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken” – zondaren als zondaren, niet als berouwvolle zondaren of als ontwaakte zondaren, maar zondaren als zondaren, zondaren “van wie ik de voornaamste ben.” Mijn tweede opmerking is: als ik aan een zondaar verkondig dat hij, vanwege een bepaalde grond in zichzelf in Christus moet geloven, is dat zuiver wettisch. Ik durf het te zeggen: wettisch! Hoewel deze manier van preken algemeen aanvaard is bij de hypercalvinisten, zeg ik dat zij hierin dwalen, wettisch en niet-calvinistisch zijn. Het is merkwaardig dat zij die zulke krachtige voorstanders zijn van vrije genade, gemene zaak maken met Baxterianen en Pelagianen.
Ik zal u verklaren waarom dit wettisch is. Als ik in Jezus Christus geloof omdat ik een oprecht berouw over mijn zonden gevoel, en daarom een grond voor mijn geloof heb, merkt u dan niet dat de eerste en ware grond van mijn vertrouwen het feit is dat ik berouw heb over mijn zonden? Wanneer ik in Jezus geloof omdat ik overtuigingen heb en een geest van gebed, dan is het duidelijk dat het eerste en meest belangrijke feit niet Christus is, maar mijn bezit van bekering, overtuiging en gebed. Mijn hoop draait dan op mijn bekering. Als dát niet wettisch is, weet ik niet wat het dan wel is!