Saambinder, Gods Woord en onze kleding

[Miscanthus]

Hehe, dit is ook weer zo'n cliché. Sorry Miscanthus, maar dat meen ik echt. ........Neenee, ze moeten over Jezus spreken, zeggen we dan heel vroom.

Beste afgewezen,

je zou je diep moeten schamen.
als het gaat over de grond en zekerheid noem je Gods beloften cliché....
als het gaat over het spreken over Jezus en kleding en de verhouding daartussen, noem je dat cliché.

Als je ooit Gods barmhartigheid goedheid genade en liefde gezien hebt in Christus Jezus, dan kun je dat geen clichés noemen maar je grootste schat. Dan acht je alles schade en drek om de uitnemendheid van Christus. Ze is 't mensdom meerder waard, dan 't fijnste goud op aard, niets kan haar glans verdoven.
Noem dat geen cliché.

Miscantus,

Het spreken over Jezus is geen cliche, maar de oproep om alleen over Jezus te spreken als er uiterlijkheden aan de orde komen kan een beetje als dooddoener overkomen. Alsof er helemaal niet over uiterlijkheden gesproken mag worden.

Okee, dat is dus niet wat ik bedoel. Er mag wel over uiterlijkheden gesproken worden, alleen het viel me op dat de verhouding wel een beetje scheef lag hier.
Er staat nergens dat de rok of hoed behoort tot de wapenrusting Gods, en die indruk zou je soms wel krijgen hier.
Als ik zo' n filmpje zie van Mary die gered werd, dan zet dat voor mij de rokken- en hoedendiscussies (daarbij vergeleken), op de onderste plank.

[Afgewezen]

Als ik zo' n filmpje zie van Mary die gered werd, dan zet dat voor mij de rokken- en hoedendiscussies (daarbij vergeleken), op de onderste plank.

Snap ik. Maar dan kun je beter die discussie even mijden tot je er weer aan toe bent.
Overigens ben ik helemaal geen strijder voor hoedjes of rokjes.
Wat mij opviel en wat ik kenbaar maakte was, dat een bepaald soort geloofsbeleving kennelijk toch op de een of andere manier samenhangt met een bepaalde manier van kleden.
En je kunt je afvragen hoe dat komt.

[Lecram]

Als ik zo' n filmpje zie van Mary die gered werd, dan zet dat voor mij de rokken- en hoedendiscussies (daarbij vergeleken), op de onderste plank.

Snap ik. Maar dan kun je beter die discussie even mijden tot je er weer aan toe bent.
Overigens ben ik helemaal geen strijder voor hoedjes of rokjes.
Wat mij opviel en wat ik kenbaar maakte was, dat een bepaald soort geloofsbeleving kennelijk toch op de een of andere manier samenhangt met een bepaalde manier van kleden.
En je kunt je afvragen hoe dat komt.

Dat geldt voor zowel links als rechts. Er zijn groepen waar kleding niet donker genoeg kan zijn en knotten niet groot genoeg. En waar het gezicht niet somber genoeg kan staan.
Daar hoor je doorgaans weinig van de vreugde waar in de Psalmen en de rest van de bijbel van gesproken wordt.

[Afgewezen]

Dat geldt voor zowel links als rechts. Er zijn groepen waar kleding niet donker genoeg kan zijn en knotten niet groot genoeg. En waar het gezicht niet somber genoeg kan staan.
Daar hoor je doorgaans weinig van de vreugde waar in de Psalmen en de rest van de bijbel van gesproken wordt.

Ja, maar hoe kómt dat nou? En waarom gaat het ter linkerzijde precies andersom?

[Marnix]

Wat de hoofdbedekking betreft, volgens mij is dit te herleiden tot de situatie in Korinthe, waarin kerkleden uit de prostitutie kwamen, en die werden kaalgeschoren. Daardoor waren er vrouwen met weinig haar in de gemeente, en om te zorgen dat dit niet voor ongelijkheid zou zorgen droeg gaf Paulus aan dat ze beter een hoofddeksel zouden kunnen dragen. Paulus geeft namelijk vervolgens aan dat lang haar een sieraad is voor de vrouw.... en dat lange haar had dus niet iedereen... het is maar een vermoeden, maar op wel aannemelijk.

De interpretaties worden steeds origineler. Deze kende ik nog niet...

Daarom vertel ik hem hier ook Maar goed, andere redenen voor deze opdracht zijn ook welkom, ik ken er ook een hoop niet. Wel weet ik dat Paulus er een doel had... Gods geboden zijn nooit doelloos/zinloos maar hebben een reden, een achterliggende gedachte.

[Marnix]

Als ik zo' n filmpje zie van Mary die gered werd, dan zet dat voor mij de rokken- en hoedendiscussies (daarbij vergeleken), op de onderste plank.

Snap ik. Maar dan kun je beter die discussie even mijden tot je er weer aan toe bent.
Overigens ben ik helemaal geen strijder voor hoedjes of rokjes.
Wat mij opviel en wat ik kenbaar maakte was, dat een bepaald soort geloofsbeleving kennelijk toch op de een of andere manier samenhangt met een bepaalde manier van kleden.
En je kunt je afvragen hoe dat komt.

Door je achtergrond, opvoeding, kerkcultuur etc. Iets anders kan ik er niet van maken (als christen met veel contacten in kringen waar ze geen dergelijke kledingvoorschriften niet hebben, en in kringen waar ze die wel hebben)

[Jongere]

Dat geldt voor zowel links als rechts. Er zijn groepen waar kleding niet donker genoeg kan zijn en knotten niet groot genoeg. En waar het gezicht niet somber genoeg kan staan.
Daar hoor je doorgaans weinig van de vreugde waar in de Psalmen en de rest van de bijbel van gesproken wordt.

En hoe geldt het voor links dan?

[memento]

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat bepaalde bijbelteksten zó uitgelegd worden, dat ze wel héél goed passen in het kledingbeleid van de Ger.Gem. .....

Well, ik moet de eerste bijbeltekst nog tegenkomen die aanleiding geeft tot onze reformatorische klederdracht...

PS> Als ze er zijn lijkt het me interessant die hier eens te bespreken

[Lecram]

Dat geldt voor zowel links als rechts. Er zijn groepen waar kleding niet donker genoeg kan zijn en knotten niet groot genoeg. En waar het gezicht niet somber genoeg kan staan.
Daar hoor je doorgaans weinig van de vreugde waar in de Psalmen en de rest van de bijbel van gesproken wordt.

Ja, maar hoe kómt dat nou? En waarom gaat het ter linkerzijde precies andersom?

Een predikant kan de hoorders laten beleven wat hij preekt. Je ziet ook vaak dat mensen zich gaan gedragen en gaan praten als de directe omgeving waar ze zich in bevinden. De meeste mensen zijn nl. meelopers. Niet alleen in de wereld, maar zeker ook in de kerk.

Als je in ultra-orthodoxe kring in spijkerbroek en t-shirt gaat vertellen wat een enorme vreugde God je geeft en dat je je weg met Jezus volgt in blijdschap, word je direct afgeschoten.

Andersom natuurlijk ook.

Dus inderdaad: cultuur bepaald.

[Lecram]

Dat geldt voor zowel links als rechts. Er zijn groepen waar kleding niet donker genoeg kan zijn en knotten niet groot genoeg. En waar het gezicht niet somber genoeg kan staan.
Daar hoor je doorgaans weinig van de vreugde waar in de Psalmen en de rest van de bijbel van gesproken wordt.

En hoe geldt het voor links dan?

Daar weet jij vast zelf wel een karikatuur van neer te zetten

[Lecram]

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat bepaalde bijbelteksten zó uitgelegd worden, dat ze wel héél goed passen in het kledingbeleid van de Ger.Gem. .....

Well, ik moet de eerste bijbeltekst nog tegenkomen die aanleiding geeft tot onze reformatorische klederdracht...

PS> Als ze er zijn lijkt het me interessant die hier eens te bespreken

Dan kunnen we gelijk alle teksten bespreken van andere bijbelse 'gewoonten' waar niemand in refo-nederland zich aan houdt.

PS.: wie is eigenlijk 'Well'? Iedere keer spreek jij hem aan, maar ik ken geen forumlid die Well heet.

[Corydoras]

ik ken geen forumlid die Well heet.

Ik well :roll:

[Miscanthus]

Dat geldt voor zowel links als rechts. Er zijn groepen waar kleding niet donker genoeg kan zijn en knotten niet groot genoeg. En waar het gezicht niet somber genoeg kan staan.
Daar hoor je doorgaans weinig van de vreugde waar in de Psalmen en de rest van de bijbel van gesproken wordt.

En hoe geldt het voor links dan?

Geloofsbeleving en manier van kleden.
Algemeen gesteld kun je zeggen: hoe minder geloof, hoe meer wet. Dat zei Luther Paulus na, in de verklaring van de Galatenbrief.
Hoe meer wet, hoe meer kledingvoorschriften en regeltjes. Hoe meer regeltjes, hoe meer zonde.
Hoe meer geloof, hoe minder belangrijk regeltjes worden. De relatie met God en de naaste wordt dan belangrijk. En die relatie bestaat niet uit (kleding)regeltjes, maar uit liefde. De Bijbel is dan niet meer als een handboek soldaat, maar als Gods liefdesbrief aan jou. Het nieuwe testament is gesloten door het bloed van Christus en dat vraagt geloof en gehoorzaamheid. Hoe meer we ons daarin verdiepen, hoe minder we ons druk kunnen maken om uiterlijke zaken die geen zonden zijn.
Als je zo denkt en gelooft zul je je anders kleden dan wanneer je wel veel waarde hecht aan regeltjes, en misschien ten diepste wel aan rechtvaardiging door goede werken, of ten minste dat je nog iets goeds voor God doet.
Als de al genoemde Christelijke vrijheid wordt beleefd, door het bloed van Christus, blijft er 1 gebod over: God liefhebben boven alles, en je naaste als jezelf. Joh 13:34 Een nieuw gebod geef Ik u, dat gij elkander liefhebt; gelijk Ik u liefgehad heb, dat ook gij elkander liefhebt. Hieraan zullen zij allen bekennen, dat gij Mijn discipelen zijt, zo gij liefde hebt onder elkander.

.

[Afgewezen]

De Bijbel is dan niet meer als een handboek soldaat, maar als Gods liefdesbrief aan jou.

Heb ik wat moeite mee, met die uitdrukking. De Bijbel is Gods Woord, maar te veelzijdig om gekarakteriseerd te worden als een ‘liefdesbrief’. Ik vind het prachtig wat Van Ruler ergens over de Bijbel zegt: “De bijbel is in zijn rauwe ruigheid een bijzonder weinig stichtelijk boek.” Inderdaad, de Bijbel staat qua cultuur, vormgeving etc. heel ver van ons af. En toch wil God zó juist tot ons spreken, dat is het bijzondere. En dan kan de Bijbel de ene keer een ‘handboek soldaat’ zijn en de andere keer een ‘liefdesbrief’, al naar gelang het nodig is.

Hoe meer wet, hoe meer kledingvoorschriften en regeltjes. Hoe meer regeltjes, hoe meer zonde.

Het is de toon die de muziek maakt. Zoals het woord ‘regeltjes’. Wat voor iemand in ernst gehoorzamen aan Gods geboden betekent, wordt door een ander afgedaan met het woord ‘regeltjes’. Zó moeten we niet met elkaar omgaan.
En hoe je het ook wendt of keert: het is aan iemand van de wereld heel gemakkelijk uit te leggen waarom vrouwen geen lange broeken zouden mogen dragen (ik zeg niet dat ik dat vind), namelijk omdat in de Bijbel staat dat het kleed van de vrouw niet door de man gedragen mag worden, en natuurlijk ook niet andersom. Wereldse mensen zijn daar soms rechtlijniger in dan kerkmensen.
Heel opvallend vond ik ook wat ik van een scribent in het ND las, een vrouw die op bezoek ging naar een huishoudbeurs geloof ik, en die bij zichzelf dacht: laat ik voor zoiets vrouwelijks mezelf ook eens heel vrouwelijk kleden, en die dus een ROKJE aandeed (kennelijk was een rok ook in haar beleving vrouwelijker dan een broek).
En waar mijn mond helemaal van openviel, was toen ik op tv zag hoe de vrouwelijke ministers gekleed waren op prinsjesdag: allemaal hoeden en (maar dat weet ik niet zeker) rokken; kennelijk ervaart men dat toch als ‘stijl’.

Als je zo denkt en gelooft zul je je anders kleden dan wanneer je wel veel waarde hecht aan regeltjes, en misschien ten diepste wel aan rechtvaardiging door goede werken, of ten minste dat je nog iets goeds voor God doet.

Nogal veroordelend, dat laatste. Dat kán zo zijn, maar je moet de discussie zuiver houden, vind ik.

[Pim]

De Bijbel is dan niet meer als een handboek soldaat, maar als Gods liefdesbrief aan jou.

Heb ik wat moeite mee, met die uitdrukking. De Bijbel is Gods Woord, maar te veelzijdig om gekarakteriseerd te worden als een ‘liefdesbrief’. Ik vind het prachtig wat Van Ruler ergens over de Bijbel zegt: “De bijbel is in zijn rauwe ruigheid een bijzonder weinig stichtelijk boek.” Inderdaad, de Bijbel staat qua cultuur, vormgeving etc. heel ver van ons af. En toch wil God zó juist tot ons spreken, dat is het bijzondere. En dan kan de Bijbel de ene keer een ‘handboek soldaat’ zijn en de andere keer een ‘liefdesbrief’, al naar gelang het nodig is.

Hoe meer wet, hoe meer kledingvoorschriften en regeltjes. Hoe meer regeltjes, hoe meer zonde.

Het is de toon die de muziek maakt. Zoals het woord ‘regeltjes’. Wat voor iemand in ernst gehoorzamen aan Gods geboden betekent, wordt door een ander afgedaan met het woord ‘regeltjes’. Zó moeten we niet met elkaar omgaan.
En hoe je het ook wendt of keert: het is aan iemand van de wereld heel gemakkelijk uit te leggen waarom vrouwen geen lange broeken zouden mogen dragen (ik zeg niet dat ik dat vind), namelijk omdat in de Bijbel staat dat het kleed van de vrouw niet door de man gedragen mag worden, en natuurlijk ook niet andersom. Wereldse mensen zijn daar soms rechtlijniger in dan kerkmensen.
Heel opvallend vond ik ook wat ik van een scribent in het ND las, een vrouw die op bezoek ging naar een huishoudbeurs geloof ik, en die bij zichzelf dacht: laat ik voor zoiets vrouwelijks mezelf ook eens heel vrouwelijk kleden, en die dus een ROKJE aandeed (kennelijk was een rok ook in haar beleving vrouwelijker dan een broek).
En waar mijn mond helemaal van openviel, was toen ik op tv zag hoe de vrouwelijke ministers gekleed waren op prinsjesdag: allemaal hoeden en (maar dat weet ik niet zeker) rokken; kennelijk ervaart men dat toch als ‘stijl’.

Weet je dat dit juist mijn (gevoels?)argument is tégen al die poespas? Als de wereld zich richt op uiterlijkheden, dan verwacht ik dat niet in de kerk. Doordeweeks wordt van mij min of meer verwacht dat ik me netjes kleed in een donker pak en een das (behalve vandaag, want nu is het lekker Casual Friday!). Dat is voor mij dus zakelijkekleding cq werkkleding. 's Zondags zou ik dan liever mezelf willen zijn, en in een normale broek en overhemd te kerken. Toch wordt min of meer van je verwacht dat je in een pak naar de kerk gaat, want dat is netjes en stijlvol, dat vindt de wereld zelfs. Dus moet ik mijn zakelijke kostuum uit de kast trekken en strak in het pak ter kerke gaan. Dat staat me tegen, want een pak is werkkleding en een zakelijk omhulsel, omdat ze je dan pas voor vol aanzien.
En dat de wereld dergelijke kleding zelfs stijlvol noemt? Ja dat is nu juist het probleem. Ik dacht dat wij anders waren......