De kleine lettertjes van het Evangelie

[Refojongere]

Ook eens. Als we Wet en Evangelie maar goed blijven scheiden en niet vermengen. Dan wordt het een Evangelie + berouw + vernieuwde wil + etc. En dat is waar dr. Van den Brink voor waarschuwt. Berouw, noodzaak tot wedergeboorte moet in het kader van de wet gepreekt te worden m.i. Dan vormt het een aansporing en geen drempel.

[Refojongere]

Beste Valcke,

Ik heb deze boeken helaas niet waarnaar je verwijst.

Maar opbouwen in plichten en werkzaamheden is toch wat Paulus ook doet in Rom. 12 en Gal. 5. Johannes de Doper zei toch dat je vruchten moet voortbrengen der bekering waardig. En Paulus dat je moet wandelen overeenkomstig je roeping?

Of is dat geen opbouwen in plichten? Wat is het verschil?

Ik heb mij niet goed uitgedrukt. Ik bedoel: zijn staat (laten) bouwen op werkzaamheden en plichten. De vruchten kunnen als kenmerk dienen, maar de primaire kenmerken liggen in de kenmerken van het geloof zondag 7 en de bekering zoals beschreven zondag 33.

Dank voor de verheldering. Dit is off topic om er op door te gaan. God beoordeelt ons toch uiteindelijk op de vruchten in het laatste oordeel (Joh. 15, Jak. 2, Gal. 5)? En ja, geen vrucht zonder geloof. Maar vrucht lijkt me nu juist hét kenmerk van het geloof en niet secundair.

[Cyrillus]

Gods liefde schitterd het meest tegen de achtergrond van ons zondige, verdorven bestaan. Maar laten we oppassen dat we Gods liefde niet uitspelen tegen Zijn andere deugden, zoals Zijn rechtvaardigheid en heiligheid. Jazeker, God is liefde, maar evengoed is Hij rechtvaardig en heilig. Dat is nu juist het wonder: dat Hij liefde is, niet voor rechtvaardigen ( of mensen die het zo goed menen en zo goed naar Hem zoeken, of zo goed geloven), maar voor zondaren. Mat 9:13

je hebt helemaal gelijk framboos, maar ik vind het eerlijk gezegd wel een pavlov reactie. Laat Gods liefde nou eens voor een keer staan. Ik weet niet of je getrouwd bent, maar als je zegt dat je van elkaar houdt, noem je dan ook telkens de gebreken van een ander?

[Geytenbeekje]

Gods liefde schitterd het meest tegen de achtergrond van ons zondige, verdorven bestaan. Maar laten we oppassen dat we Gods liefde niet uitspelen tegen Zijn andere deugden, zoals Zijn rechtvaardigheid en heiligheid. Jazeker, God is liefde, maar evengoed is Hij rechtvaardig en heilig. Dat is nu juist het wonder: dat Hij liefde is, niet voor rechtvaardigen ( of mensen die het zo goed menen en zo goed naar Hem zoeken, of zo goed geloven), maar voor zondaren. Mat 9:13

je hebt helemaal gelijk framboos, maar ik vind het eerlijk gezegd wel een pavlov reactie. Laat Gods liefde nou eens voor een keer staan. Ik weet niet of je getrouwd bent, maar als je zegt dat je van elkaar houdt, noem je dan ook telkens de gebreken van een ander?

Hij laat dat ook toch staan? Gods liefde moet je niet eenzijdig willen benadrukken.

[Valcke]

Beste Valcke,

Ik heb deze boeken helaas niet waarnaar je verwijst.

Maar opbouwen in plichten en werkzaamheden is toch wat Paulus ook doet in Rom. 12 en Gal. 5. Johannes de Doper zei toch dat je vruchten moet voortbrengen der bekering waardig. En Paulus dat je moet wandelen overeenkomstig je roeping?

Of is dat geen opbouwen in plichten? Wat is het verschil?

Ik heb mij niet goed uitgedrukt. Ik bedoel: zijn staat (laten) bouwen op werkzaamheden en plichten. De vruchten kunnen als kenmerk dienen, maar de primaire kenmerken liggen in de kenmerken van het geloof zondag 7 en de bekering zoals beschreven zondag 33.

Dank voor de verheldering. Dit is off topic om er op door te gaan. God beoordeelt ons toch uiteindelijk op de vruchten in het laatste oordeel (Joh. 15, Jak. 2, Gal. 5)? En ja, geen vrucht zonder geloof. Maar vrucht lijkt me nu juist hét kenmerk van het geloof en niet secundair.

Vrucht die voortkomt uit waarachtig geloof en waarachtige bekering. In uitwendige vruchten kunnen ook de onbegenadigden zeer ver komen.

[Refojongere]

Beste Valcke,

Ik heb deze boeken helaas niet waarnaar je verwijst.

Maar opbouwen in plichten en werkzaamheden is toch wat Paulus ook doet in Rom. 12 en Gal. 5. Johannes de Doper zei toch dat je vruchten moet voortbrengen der bekering waardig. En Paulus dat je moet wandelen overeenkomstig je roeping?

Of is dat geen opbouwen in plichten? Wat is het verschil?

Ik heb mij niet goed uitgedrukt. Ik bedoel: zijn staat (laten) bouwen op werkzaamheden en plichten. De vruchten kunnen als kenmerk dienen, maar de primaire kenmerken liggen in de kenmerken van het geloof zondag 7 en de bekering zoals beschreven zondag 33.

Dank voor de verheldering. Dit is off topic om er op door te gaan. God beoordeelt ons toch uiteindelijk op de vruchten in het laatste oordeel (Joh. 15, Jak. 2, Gal. 5)? En ja, geen vrucht zonder geloof. Maar vrucht lijkt me nu juist hét kenmerk van het geloof en niet secundair.

Vrucht die voortkomt uit waarachtig geloof en waarachtige bekering. In uitwendige vruchten kunnen ook de onbegenadigden zeer ver komen.

Neemt niet weg dat je dan op de vrucht beoordeeld wordt en dat daar je staat aan wordt afgemeten mits voortkomend uit geloof.

[Framboos]

Gods liefde schitterd het meest tegen de achtergrond van ons zondige, verdorven bestaan. Maar laten we oppassen dat we Gods liefde niet uitspelen tegen Zijn andere deugden, zoals Zijn rechtvaardigheid en heiligheid. Jazeker, God is liefde, maar evengoed is Hij rechtvaardig en heilig. Dat is nu juist het wonder: dat Hij liefde is, niet voor rechtvaardigen ( of mensen die het zo goed menen en zo goed naar Hem zoeken, of zo goed geloven), maar voor zondaren. Mat 9:13

je hebt helemaal gelijk framboos, maar ik vind het eerlijk gezegd wel een pavlov reactie. Laat Gods liefde nou eens voor een keer staan. Ik weet niet of je getrouwd bent, maar als je zegt dat je van elkaar houdt, noem je dan ook telkens de gebreken van een ander?

Ik laat Gods liefde volledig staan. Ik laat de verdorvenheid van de mens ook volledig staan. Gods woord spreekt over Gods liefde. Maar Gods woord spreekt ook heel erg duidelijk over Gods heiligheid en rechtvaardigheid. En je voorbeeld van het huwelijk gaat mank: ik zal niet snel de gebreken van de ander benadrukken, maar me wel verwonderen dat mijn vrouw van mij houdt, ondanks al mijn gebreken.

Overigens ben ik erg benieuwd naar hoe jij mat 9:13 uitlegt...

[Cyrillus]

Gods liefde schitterd het meest tegen de achtergrond van ons zondige, verdorven bestaan. Maar laten we oppassen dat we Gods liefde niet uitspelen tegen Zijn andere deugden, zoals Zijn rechtvaardigheid en heiligheid. Jazeker, God is liefde, maar evengoed is Hij rechtvaardig en heilig. Dat is nu juist het wonder: dat Hij liefde is, niet voor rechtvaardigen ( of mensen die het zo goed menen en zo goed naar Hem zoeken, of zo goed geloven), maar voor zondaren. Mat 9:13

je hebt helemaal gelijk framboos, maar ik vind het eerlijk gezegd wel een pavlov reactie. Laat Gods liefde nou eens voor een keer staan. Ik weet niet of je getrouwd bent, maar als je zegt dat je van elkaar houdt, noem je dan ook telkens de gebreken van een ander?

Hij laat dat ook toch staan? Gods liefde moet je niet eenzijdig willen benadrukken.

Ik aarzel nu even, maar ik zeg het toch. Ik heb mijn post geschreven nav de post van Louis2. Ik vermoed zomaar dat hij best een en ander heeft meegemaakt en even genoeg heeft aan Gods liefde. En in die context vind ik jou reactie theologisch geweldig, maar pastoraal zelfs liefdeloos, sorry.

[Posthoorn]

Wat dit betreft wil ik nog wel verwijzen naar wat oudvaders geleerd hebben, bv. Witsius zijn "Geestelijke prenten van een onwedergeborene op zijn best en een wedergeborene op zijn slechtst", Van der Groe in zijn Toetssteen, Schortinghuis, enzovoort.

Heb je weleens gelezen wat Witsius schrijft op blz. 341 van zijn boek 'De Verbonden'? Dat is toch echt wat anders dan ds. Paauwe zegt (in dit verband).

[Posthoorn]

Het gaat in deze teksten om de ware bekering die vrucht is van geloof en wedergeboorte. Zondag 33 van de HC. Het is ware boetedoening die het gehele leven doorgaat. (Het opnieuw inleven van verlorenheid(!) is echter niet wat Schrift en belijdenis leren. Het gaat hier over een gezaligde zondaar die ook vergeving van zonden ontvangen heeft. Wel gaat het om een groter zondebesef en diepere droefheid tegen God gezondigd te hebben.)

Dat lijkt mij toch een wat gewrongen exegese. Lees bijv. Jes. 61:1-3. Daar zie je toch wat er gebeurt als zo'n vernederde zondaar wordt verlost door Christus.

[Posthoorn]

We hebben een keur aan theologische termen om ons systeem kracht bij te zetten inclusief standen, kenmerken en trappen. Nog eens versierd met prachtige citaten van oudvaders. O, we weten het zo goed. En dan hoor ik jou over een God van liefde spreken. Van Liefde! Dan word ik stil. Al die menselijke redenaties, systemen, theologische spitsvondigheden. Laat het maar wegvallen. Wij moeten worden als een kind. Laten we blij zijn dat God ons zo heeft lief gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft...

Ik weet niet of je met dit soort uitspraken je opponenten rechtdoet. Laten we maar niet op die toer gaan.

[Cyrillus]

@Cyrillus:
- De grond in geboord? Het gaat erom dat een mens niet kan en niet mag steunen op werkzaamheden, maar op Christus alleen. Valse gronden moet wegvallen.
- Bij zijn naam roepen: daarvoor moet je ds Paauwe een beetje kennen, want hij verklaart dit dikwijls. Het gaat om de persoonlijk toepassing die onmisbaar is wanneer God Zich in Christus aan het hart bekend maakt; geen letterlijke naam, zeker niet. Maar wel dat de zaligheid persoonlijk wordt toegepast.
- Dit zijn geen kleine lettertjes, want ze doen niets af aan de algemene en welmenende nodiging van het Evangelie. Maar het is wel een kenmerk waaraan men zijn geestelijke staat beproeven kan.

Laat ik toch eerst beginnen met je opmerking dat valse gronden moeten wegvallen. Dat is zo gemakkelijk gezegd. Ook in onze bekering zijn wij zondige mensen. Wie durft te zeggen dat er niet stiekem een klein grondje was waarop gesteund werd. Komen wij er juist bij het meer volwassen worden in het geloof niet achter hoe gemakkelijk wij valse gronden zoeken. Zelfs na ontvangen genade? En zien wij altijd wat een valse grond is? Kunnen wij dat altijd onderscheiden? Het menselijk hart is zo arglistig.

Zeker is het hart arglistig. Juist daarom is het zo belangrijk dat in de prediking duidelijk benoemd wordt wat het ware geloof is en wat de ware bekering is. Dan is het ook van belang dat de grond niet gelegd wordt in de werkzaamheden van een mens. Dat was de essentie van dit stukje. Ik kan mij overigens voorstellen dat sommigen dit afsnijden van werkzaamheden moeilijk vinden - in de huidige prediking (van links tot rechts) wordt een mens immers dikwijls in zijn werkzaamheden en plichten opgebouwd - alsof dát de ware kenmerken zijn van het geestelijke leven. Dat is wel zeer gevaarlijk.

Wat dit betreft wil ik nog wel verwijzen naar wat oudvaders geleerd hebben, bv. Witsius zijn "Geestelijke prenten van een onwedergeborene op zijn best en een wedergeborene op zijn slechtst", Van der Groe in zijn Toetssteen, Schortinghuis, enzovoort.

Ik vind Jezus prediking aanzienlijk pastoraler. Hij wees juist de zonden heel duidelijk aan, en daar gaat het om bij bekering. Maar elke grond bespreken zodat die wegvalt? Mensen (ook die oprecht zoeken) grote twijfel aanpraten of elke grond wel is weggevallen?

[Framboos]

Gods liefde schitterd het meest tegen de achtergrond van ons zondige, verdorven bestaan. Maar laten we oppassen dat we Gods liefde niet uitspelen tegen Zijn andere deugden, zoals Zijn rechtvaardigheid en heiligheid. Jazeker, God is liefde, maar evengoed is Hij rechtvaardig en heilig. Dat is nu juist het wonder: dat Hij liefde is, niet voor rechtvaardigen ( of mensen die het zo goed menen en zo goed naar Hem zoeken, of zo goed geloven), maar voor zondaren. Mat 9:13

je hebt helemaal gelijk framboos, maar ik vind het eerlijk gezegd wel een pavlov reactie. Laat Gods liefde nou eens voor een keer staan. Ik weet niet of je getrouwd bent, maar als je zegt dat je van elkaar houdt, noem je dan ook telkens de gebreken van een ander?

Hij laat dat ook toch staan? Gods liefde moet je niet eenzijdig willen benadrukken.

Ik aarzel nu even, maar ik zeg het toch. Ik heb mijn post geschreven nav de post van Louis2. Ik vermoed zomaar dat hij best een en ander heeft meegemaakt en even genoeg heeft aan Gods liefde. En in die context vind ik jou reactie theologisch geweldig, maar pastoraal zelfs liefdeloos, sorry.

Het is een beetje moeilijk discussieren met jou. En ik heb spijt dat ik me heb laten verleiden tot een reactie. Het ene moment noem je je maarten Luther, die op zijn felst de dwalingen aan het bestrijden is. Als er reacties komen, ontpop je je op dit discussieforum opeens als iemand die zo pastoraal is. En op die manier weet je prima de inhoud te omzeilen en je opponenten in een hoek te zetten..

[Cyrillus]

We hebben een keur aan theologische termen om ons systeem kracht bij te zetten inclusief standen, kenmerken en trappen. Nog eens versierd met prachtige citaten van oudvaders. O, we weten het zo goed. En dan hoor ik jou over een God van liefde spreken. Van Liefde! Dan word ik stil. Al die menselijke redenaties, systemen, theologische spitsvondigheden. Laat het maar wegvallen. Wij moeten worden als een kind. Laten we blij zijn dat God ons zo heeft lief gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft...

Ik weet niet of je met dit soort uitspraken je opponenten rechtdoet. Laten we maar niet op die toer gaan.

Mijn post is gericht op de post van Louis2. En wat mijn 'opponenten' daarvan vinden interesseert mij niet.

[GerefGemeente-lid]

Inderdaad, @Framboos

En zo pastoraal vind ik het allemaal niet, wat @Cyrillus zegt.

Als je eenzijdig Gods liefde benadrukt, zonder het wijzen op Zijn rechtvaardigheid en heiligheid, ben je net zo als een arts die wijst op de liefde van de chirurg om de patiënt te helpen, maar niets zegt over zijn noodzakelijk optreden om alles wat kwaad kan weg te snijden.

Kortom: je krijgt een eenzijdig Evangelie waarin de mens een valse rust wordt voorgeschreven.