Het is natuurlijk een verkeerd voorbeeld. Zonder het werk van Gods Geest heeft geen mens door dat hij niet kan zwemmen.Zeeuw schreef:Om in het voorbeeld te blijven: toch roept de Kapitein op om de reddingsboei te grijpen; Hij heeft nl alles gedaan om mogelijk te maken dat deze er is. Het spanningsveld is vervolgens onze onwil om die boei te willen grijpen en de onmacht om het te kunnen. Maar als we die onmacht blijven benadrukken, dan verdrinken we. Als we de Kapitein niet willen geloven dat Hij uit liefde die reddingsboei aanbiedt, dan is dat onze eigen onwil. We zullen in het oordeel niet wegkomen met 'ja maar, die boei lag er wel, maar toch geloof ik niet dat U nu echt meende dat die voor mij was'.Framboos schreef:
Ik adviseer je het boek van ds moerkerken over de Dordse leerregels te lezen.
Het grote probleem met je voorbeeld is dat we niet verloren gaan, maar verloren liggen, door eigen schuld. (Dood in de misdaden en zonde, een dode grijpt geen reddingsboei). En die reddingsboei willen en kunnen we niet grijpen. Het grote wonder is nu juist dat God ons redt, dankzij de uitverkiezing. Als er van de mens iets af zou hangen, al was het maar het grijpen van de reddingsboei, was het eeuwig verloren.
Daar ligt een spanningsveld met onze verantwoordelijkheid. Dat is met je verstand ook niet weg te redeneren.
Mensen voelen zich namelijk van nature als een vis in het water .
Laten we maar Bijbels blijven zoals McCheyne het verwoordde: Maar toen mij Gods Geest aan mijzelf had ontdekt. toen werd in mijn ziele de vreze gewekt. Toen voelde ik wat eisen Gods heiligheid deed. Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed.
Als het zo is met een zondaar dat grijpt hij wel naar die ‘reddingsboei’
Toen vluchtte ik tot Jezus. Hij heeft mij gered. Hij heeft mij verlost van het vonnis der wet………..
