Gelezen (geloofsopbouwend)

[Zeeuw]

Bovendien: het aantal Christenen is wereldwijd nog altijd aan het stijgen. Staren we ons niet blind op Europa of ons eigen kikkerlandje?

Het is tamelijk logisch dat ik de directe wereld om mij heen wil verklaren. Dus nee, dat elders in de wereld het christendom groeit is geen enkele reden om in Nederland een kritische of apocalyptische toon aan te slaan.

Niet of wel een kritische toon aan te slaan?

Tja, hoe repareer ik die zin? Altijd lastig met die dubbele ontkenningen.

Ik kan beter formuleren: de groei van het christendom wereldwijd is geen argument om de Nederlandse situatie niet kritisch te beoordelen.

Eens. Maar wel af en toe even boven Nederland uitstijgen om Gods werk niet te klein af te schilderen is wel goed toch.

[Herman]

Eens. Maar wel af en toe even boven Nederland uitstijgen om Gods werk niet te klein af te schilderen is wel goed toch.

Dat is inderdaad prima. Als het maar niet als een relativering geldt. Het zou tamelijk eenzaam zijn als je over 50 jaar de laatste blanke witte christelijke Zeeuw zou zijn, en dan getroost moet worden dat er 5000 km verderop ook nog christenen leven. Dat is geen situatie om naar uit te kijken.

[Erik1960]

Ik kan beter formuleren: de groei van het christendom wereldwijd is geen argument om de Nederlandse situatie niet kritisch te beoordelen.

Zo versta ik je inderdaad beter ;-) En er is niets mis met een kritische blik op dit stukje aarde. Als het om eindtijd gaat, heb k altijd het beeld dat daarmee 'de aarde' wordt bedoeld. En dan denk ik dat we dit vlekje op de wereldbol veel te belangrijk maken.

[Erik1960]

Een gepast gebruik is: als we met ons verstand de leer van zonde en genade, maar ook bijvoorbeeld de schepping of andere ons aangereikte waarheden willen begrijpen (met ons verstand) komen we al snel tot de conclusie dat we dat niet kunnen. Denk hierbij alleen al aan het wonder van de menswording van Christus, Zijn lijden, sterven, opstandig en hemelvaart. In die zin hebben we geen begripsleer, maar een geloofsleer. Het is zaak dat we dat geloven. Dat geloven gaat dieper dan een verstandelijk toestemmen (het staat er zo, dus zal het wel waar zijn) maar gaat het om een innerlijke overeenstemming dat alles wat de Heere God ons leert, waar is. Dit omvat ook eigen doodstaat en redding in Christus.

Dankjewel voor je uitleg!

[Zeeuw]

Eens. Maar wel af en toe even boven Nederland uitstijgen om Gods werk niet te klein af te schilderen is wel goed toch.

Dat is inderdaad prima. Als het maar niet als een relativering geldt. Het zou tamelijk eenzaam zijn als je over 50 jaar de laatste blanke witte christelijke Zeeuw zou zijn, en dan getroost moet worden dat er 5000 km verderop ook nog christenen leven. Dat is geen situatie om naar uit te kijken.

Dat klopt. Maar dan zouden velen om me heen die nu van Hem getuigen voor mij moeten overlijden.

[Adagio]

…..
De slotzin vind ik wel intrigerend. 'De christelijke leer is een geloofsleer en geen begripsleer'. Hoe mag ik dat interpreteren?

Ik wil een voorzichtige poging wagen om op je vraag in te gaan.

Het is een zin/uitdrukking die in mijn omgeving te pas of te onpas wordt aangehaald. Twee voorbeelden: recent gaf iemand aan tijdens een huisbezoek de oude taal van de gelezen preken en de daarin genoemde uitdrukkingen niet goed te begrijpen. Desbetreffende was daarin ook niet opgegroeid. Die oprechte vraag is afgedaan met het antwoord dat ze het ook niet hoeft te begrijpen: we hebben een geloofsleer, geen begripsleer. In mijn optiek is dit een te onpas gebruik.

Een gepast gebruik is: als we met ons verstand de leer van zonde en genade, maar ook bijvoorbeeld de schepping of andere ons aangereikte waarheden willen begrijpen (met ons verstand) komen we al snel tot de conclusie dat we dat niet kunnen. Denk hierbij alleen al aan het wonder van de menswording van Christus, Zijn lijden, sterven, opstandig en hemelvaart. In die zin hebben we geen begripsleer, maar een geloofsleer. Het is zaak dat we dat geloven. Dat geloven gaat dieper dan een verstandelijk toestemmen (het staat er zo, dus zal het wel waar zijn) maar gaat het om een innerlijke overeenstemming dat alles wat de Heere God ons leert, waar is. Dit omvat ook eigen doodstaat en redding in Christus.

Ik hoop dat ik het wat heb kunnen duiden, graag ter correctie of aanvulling van medeforumleden.

En 'geloofsleer' m.b.t. het kernstuk van de levende kerk van Lazarussen en stervende bedelaars; dat, wat vóór de reformatie zo verdonkerd lag: de weldaad van de rechtvaardiging door het geloof. Rom. 5 "Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God door onzen Heere Jezus Christus".

In Rom. 10 stelt Paulus dit tegenover onnutte overleggingen: "Maar de rechtvaardigheid die uit het geloof is, spreekt aldus: Zeg niet in uw hart: Wie zal in den hemel opklimmen? Hetzelve is Christus van boven afbrengen. Of: Wie zal in den afgrond nederdalen? Hetzelve is Christus uit de doden opbrengen." Want "uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof, en dat niet uit u, het is Gods gave". Alleen de Heere werkt nieuw leven in het hart, zou Hij dan ook het uitzien daarvan niet werken? "Heere, neem de moeite niet; want ik ben niet waardig dat Gij onder mijn dak zoudt inkomen. Daarom heb ik ook mijzelven niet waardig geacht om tot U te komen; maar zeg het met een woord, en mijn knecht zal genezen worden."

[KDD]

Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid.
1 Johannes 1:9

Heeft de Heere uw zonde tot een last gemaakt? Heeft Hij u ooit doen gevoelen, dat gij schuldig voor Hem waart? Heeft Hij ooit uw geweten neergedrukt op het gezicht en bij het gevoel van uw ongerechtigheden, uw zonden en afwijkingen? En ontlokt de Heere van tijd tot tijd een eerlijke, oprechte, onbewimpelde belijdenis dier zonden van uw lippen? Wat zegt de Heilige Geest tot u? Wat heeft die gezegende Geest voor uw lering en uw troost opgetekend? „Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig om ons onze zonden te vergeven.” Niet alleen op grond van genade, nog minder omdat gij ze beleden hebt. Niet uw belijdenis van zonden, maar het is aldus: uw belijdenis van zonden is een bewijs van Goddelijk licht; uw belijdenis van zonden komt voort uit een werk van genade op uw hart. Zo gij dus het Goddelijke leven in u hebt, indien gij genade hebt in uw ziel, zijt gij een kind van God. Jezus gehoorzaamde voor u; Jezus leed voor u, Jezus stierf voor u; Jezus heeft uw zonden weggedaan. En daarom, omdat gij een kind van God zijt en omdat Jezus dat alles voor u gedaan heeft, is God nu „getrouw” aan zijn belofte, dat Hij een belijdend zondaar wil aannemen; en „rechtvaardig” aan zijn eigen onveranderlijk en waarachtig karakter. En daarom zowel uit rechtvaardigheid als genade, uit trouw zowel als uit medelijden, kan en wil Hij vergeven en vergeeft Hij, en wist genadig alle ongerechtigheid en elke overtreding van een belijdend boeteling uit.

[-DIA-]

Dhr. L. van der Tang schrijft in het jongste nummer van DWS een leerzaam artikel, getiteld "Leugengeest"
Het gaat over de tijd waarin wij leven, een tijd waarin de leugen meer geloofd wordt dan in vorige tijden. Wat me opviel was dat de schrijver, evenals ik hier eerder op dit forum, de tijd markeert van de Verlichting. Ik heb hierin dezelfde gedachten. Ik zal een klein deel hier citeren, want het is, mijns inziend, wel noodzaak om onze tijd te verstaan. Een klein gedeelte dus:

LEUGENGEEST
In 2 Thes.2 wordt gesproken over de tijden die vooraf gaan aan het laatste oordeel. Die tijd wordt beschreven als een tijd van afval, waarin velen verleidt worden door de mens der zonde, de zoon des verderfs – de antichrist dus – wiens toekomst is naar de werking des satans.
In die tijd zal God zenden een kracht der dwaling, zodat de leugen geloofd wordt opdat zij allen veroordeeld worden die de waarheid niet geloofd hebben, maar een welgevallen hebben gehad in de ongerechtigheid (vers 11, 12)
De mens wordt in die laatste tijden dus niet alleen verleid tot afval van de waarheid, maar God zal in die tijd toelaten om zijn kracht van verleiding te gebruiken, om mensen zo aan hun eigen begeerte over te geven, waardoor zij krachtiglijk tot dwaling zullen gebracht worden. (kantt. 43).
Misschien kan gesteld worden dat er in de westerse wereld nooit een tijd was waarin dit zo nadrukkelijk zichtbaar werd als in de onze. Een belangrijke stap daartoe was – al eeuwen geleden – de Verlichting. De menselijke rede begon centraal te staan. Dit leidde er uiteindelijk toe dat de waarheid gereduceerd werd tot wat ‘wetenschappelijk bewezen’ kan worden. Alleen datgene werd tot waarheid gerekend wat door mensen proefondervindelijk vastgesteld kon worden. Dat werd het synoniem voor ‘wetenschappelijk bewijs’. Alleen wat bewezen wordt is waar.
Het behoeft weinig betoog dat met deze definitie van waarheid, de Bijbel het etiket krijgt van ‘onwaar’. De christelijke leer is echter geen begripsleer maar een geloofsleer.

De tijd van de leugengeest is de tijd waarin de antichrist geloofd zal worden. Zie de verzen 9-11 met de kanttekeningen.

Is ds. van der Tang (en jij met hem?) van mening dat de antichrist reeds gekomen is of leven we wel in een leugenachtige tijd (wat zeker zo is) maar niet de tijd waar 2 Tess. 2 over spreekt?

Ten eerste is de auteur niet ds. O.M. van der Tang, ik vermoed wel dat hij een broer van hem kan zijn. Hij schrijft vaker in het kerkelijk orgaan van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland. Zo dus ook nu. Ik kan niet in het hart van dhr. van der Tang zien. Ik zal daar ook niet wat over zeggen.
Maar we kunnen wel opmerken in welke context deze woorden geschreven zijn. Het hele artikel, waar ik een deel heb uitgelicht, gaat over de 'leugengeest'. De eerste zij van artikel is dan ter verduidelijking:
"Iedere afwijking van de waarheid begint met de vraag of de waarheid wel de waarheid is.
"Is het ook dat God gezegd heeft..." sprak de slang tot Eva. Het was deze listige vraag die de aanleiding gaf tot de zondeval, en het is dezelfde vraag die de sindsdien steeds opnieuw stelt, in alle toonaarden. Daarmee is niet gezegd dat het vragen naar de waarheid op zichzelf genomen verkeerd is. Als die vragen voortkomen uit een oprechte behoefte om de waarheid naar Gods Woord te verstaan, dan zijn dat goede vragen.
(...)
Toch zijn er aan het zoeken naar de waarheid grenzen. Er zijn diepten waar wij niet mogen indringen en hoogten die ons begrip te boven gaan. De verzuchting van de psalmist (zie ook Ps. 119:66) die nadenkt over Gods onbegrijpelijke alwetendheid is niet voor niets:
De kennis is mij te wonderbaar, zij is hoog, ik kan er niet bij.

Dan het artikel verder over de waarheidsvraag, hoe die vraag van de slang een geheel andere intentie had. Die was niet bedoeld om de waarheid te verstaan. En staat er: Het zijn dergelijk aanvallen op de waarheid die voluit actueel zijn. Daarbij valt op dat zelfs de meest eenvoudige en fundamentele waarheden in toenemende mate ontkent worden. Het is zelfs niet meer vanzelfsprekend dat een man een man is, of een mens een mens.

Daarna komt het stukje dat ik citeerde.
Waar het gaat over de tijden die vooraf gaan aan het laatste oordeel. Wat de natuurlijke mens niet begrijpt kan nog uitgebreid worden.
In 1 Korinthe 2 gaat het samengevat over het volgende, ik citeer hier de korte inhoud van het tweede hoofdstuk:
1 De apostel bewijst met zijn voorbeeld, hoe het Evangelie van Christus moet voorgesteld worden,
namelijk niet met menselijke wijsheid of welsprekendheid, maar in eenvoudigheid en geestelijke kracht.
6 Verklaart voorts wat voor hemelse wijsheid daarin is begrepen.
10 En hoe die door Gods Geest en niet door menselijk vernuft geopenbaard is.
13 Verhaalt wederom met wat woorden die moet worden uitgesproken.
14 En hoe die niet van den natuurlijken, maar van den geestelijken mens wordt onderscheiden en geoordeeld.

Het hier over het niet kunnen begrijpen met het natuurlijke verstand van de dingen die des Geestes Gods zijn. Zie de hele indeling van dit hoofdstuk in zijn verband.
We weten niet wanneer de wederkomst van Christus zal zijn. We hebben wel de tekenen om daarop acht te slaan en deze, als ze zichtbaar worden ook alzo te geloven.
Het, is dacht ik, ook niet te weerspreken dat er een leugengeest zeer actief is in deze tijd. De Bijbelse-reformatorische leer zien we weergegeven, omtrent vragen rond de leer, een begripsleer of een geloofsleer. Hebreeën 11 vers 1: Het geloof nu is een vaste grond der dingen die men hoopt, en een bewijs der zaken die men niet ziet.

Daarna gaat het over het maken van een nieuwe waarheid. Ik citeer weer even voor de duidelijkheid:
'Het opvallende is echter dat er inmiddels een tweede stap is gezet: Niet wat wetenschappelijk bewezen wordt is waar, maar datgene wat wenselijk is. De waarheid wordt niet meer gereduceerd tot wat 'bewezen kan worden', maar ze wordt opnieuw 'geconstrueerd'.
Er wordt een nieuwe waarheid gemaakt waar zondige menselijke begeerten lijdend zijn voor wat wenselijk is.

Ik zal even wat overslaan, maar we begrijpen wel op welke manier er nu gesproken en gedacht wordt. Denk aan het debat over abortus, en de zogenaamde genderneutrale samenleving. De verandering van waarheid in leugen... Tja, kunnen we dit rechtuit spreken op een openbaar forum? Dit punt op zich moet ons wel wat te denken geven. Ik kan niet teveel citeren uit het gehele artikel.
Dan wordt de vraag gesteld:
"Is ds. van der Tang (en jij met hem?) van mening dat de antichrist reeds gekomen is of leven we wel in een leugenachtige tijd
(wat zeker zo is) maar niet de tijd waar 2 Tess. 2 over spreekt?"

Dat kan ik niet zeggen want ik ken het hart van de schrijver niet en hij zegt het zelf niet. Maar we kunnen wel wat weten. We leven immers in een ongekende tijdsomstandigheid dat dit punt alleen al veel zegt. Ik meen zelf wel dat we kunnen opmerken dat er tekenen waar te nemen zijn waarvan ons is geboden daarop acht te slaan. Dan kunnen we denken dat, zoals het wel uitgedrukt wordt, satan weet dat hij nog een kleine tijd heeft. Als we de ogen openen zien we onmiskenbaar de tekenen die ons voorzegd zijn.

Is de antichrist dan nu tot zijn volle openbaring? Ik meen van niet. Maar zijn werkingen waren er al in de tijd van de Bijbel. We zien echter een vermeerdering van tekenen, in de kerk, onder de mensen, in de natuur, ja overal eigenlijk. Ook dit kunnen we zien als we de Schriften laten spreken.
We denken aan de grote verdrukking, de dingen die o.a. in Matth. 24 worden genoemd. Maar door de tekenen die nu al openbaar komen zien we als het ware wel de contouren van de antichrist. Lees maar bv. Matth. 24, of zie hoe de Kerk nu als de tien maagden slaapt.
Ook het niet geloven in de tekenen vind ik een opvallend iets, wat me doet denken aan wat Jezus sprak over de laatste tijden. Noach waarschuwde 120 jaar lang, maar ze geloofden niet. En Lot was in de ogen van zijn schoonzonen als jokkende. Zien we deze tegenwerpingen nu ook niet veel?
Ook Jezus zelf had met dergelijk tegenwerpingen te doen. Denk aan het verzoeken door de vrome kerkmensen als de farizeeën: Ze wisten de tekenen in de natuur goed te onderscheiden, maar niet de tekenen die zagen op de Messias. Daar wilden ze ook niet in geloven. Elders heb ik pas nog, meen ik, iets geschreven over een kracht der dwaling die God zendt en toelaat.

Ook het verval in de kerken is een zaak die ons terdege aan het hart moet gaan. Als er een bewogen oproep tot eenheid klinkt zijn er mensen die hier afhaken. We kunnen blijkbaar rustig doorleven, en ieder op zijn eigen wijs naar een preek luisteren. Dan valt op dat velen zich buitengesloten voelen (en zelfs wel wrevelig worden) als het kerken betreft die nu niet meer zijn wat ze waren, en op verschillende punten afwijken, en zich desondanks toch nog reformatorisch willen noemen.
Verder wil ik me hierover niet verder uitlaten, ik schreef wat ik zo rondom me heen zie en opmerk.
Hopelijk is het zo genoeg?

[Maanenschijn]

Dhr. L. van der Tang schrijft in het jongste nummer van DWS een leerzaam artikel, getiteld "Leugengeest"
Het gaat over de tijd waarin wij leven, een tijd waarin de leugen meer geloofd wordt dan in vorige tijden. Wat me opviel was dat de schrijver, evenals ik hier eerder op dit forum, de tijd markeert van de Verlichting. Ik heb hierin dezelfde gedachten. Ik zal een klein deel hier citeren, want het is, mijns inziend, wel noodzaak om onze tijd te verstaan. Een klein gedeelte dus:

LEUGENGEEST
In 2 Thes.2 wordt gesproken over de tijden die vooraf gaan aan het laatste oordeel. Die tijd wordt beschreven als een tijd van afval, waarin velen verleidt worden door de mens der zonde, de zoon des verderfs – de antichrist dus – wiens toekomst is naar de werking des satans.
In die tijd zal God zenden een kracht der dwaling, zodat de leugen geloofd wordt opdat zij allen veroordeeld worden die de waarheid niet geloofd hebben, maar een welgevallen hebben gehad in de ongerechtigheid (vers 11, 12)
De mens wordt in die laatste tijden dus niet alleen verleid tot afval van de waarheid, maar God zal in die tijd toelaten om zijn kracht van verleiding te gebruiken, om mensen zo aan hun eigen begeerte over te geven, waardoor zij krachtiglijk tot dwaling zullen gebracht worden. (kantt. 43).
Misschien kan gesteld worden dat er in de westerse wereld nooit een tijd was waarin dit zo nadrukkelijk zichtbaar werd als in de onze. Een belangrijke stap daartoe was – al eeuwen geleden – de Verlichting. De menselijke rede begon centraal te staan. Dit leidde er uiteindelijk toe dat de waarheid gereduceerd werd tot wat ‘wetenschappelijk bewezen’ kan worden. Alleen datgene werd tot waarheid gerekend wat door mensen proefondervindelijk vastgesteld kon worden. Dat werd het synoniem voor ‘wetenschappelijk bewijs’. Alleen wat bewezen wordt is waar.
Het behoeft weinig betoog dat met deze definitie van waarheid, de Bijbel het etiket krijgt van ‘onwaar’. De christelijke leer is echter geen begripsleer maar een geloofsleer.

De tijd van de leugengeest is de tijd waarin de antichrist geloofd zal worden. Zie de verzen 9-11 met de kanttekeningen.

Is ds. van der Tang (en jij met hem?) van mening dat de antichrist reeds gekomen is of leven we wel in een leugenachtige tijd (wat zeker zo is) maar niet de tijd waar 2 Tess. 2 over spreekt?

Ten eerste is de auteur niet ds. O.M. van der Tang, ik vermoed wel dat hij een broer van hem kan zijn. Hij schrijft vaker in het kerkelijk orgaan van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland. Zo dus ook nu. Ik kan niet in het hart van dhr. van der Tang zien. Ik zal daar ook niet wat over zeggen.
Maar we kunnen wel opmerken in welke context deze woorden geschreven zijn. Het hele artikel, waar ik een deel heb uitgelicht, gaat over de 'leugengeest'. De eerste zij van artikel is dan ter verduidelijking:
"Iedere afwijking van de waarheid begint met de vraag of de waarheid wel de waarheid is.
"Is het ook dat God gezegd heeft..." sprak de slang tot Eva. Het was deze listige vraag die de aanleiding gaf tot de zondeval, en het is dezelfde vraag die de sindsdien steeds opnieuw stelt, in alle toonaarden. Daarmee is niet gezegd dat het vragen naar de waarheid op zichzelf genomen verkeerd is. Als die vragen voortkomen uit een oprechte behoefte om de waarheid naar Gods Woord te verstaan, dan zijn dat goede vragen.
(...)
Toch zijn er aan het zoeken naar de waarheid grenzen. Er zijn diepten waar wij niet mogen indringen en hoogten die ons begrip te boven gaan. De verzuchting van de psalmist (zie ook Ps. 119:66) die nadenkt over Gods onbegrijpelijke alwetendheid is niet voor niets:
De kennis is mij te wonderbaar, zij is hoog, ik kan er niet bij.

Dan het artikel verder over de waarheidsvraag, hoe die vraag van de slang een geheel andere intentie had. Die was niet bedoeld om de waarheid te verstaan. En staat er: Het zijn dergelijk aanvallen op de waarheid die voluit actueel zijn. Daarbij valt op dat zelfs de meest eenvoudige en fundamentele waarheden in toenemende mate ontkent worden. Het is zelfs niet meer vanzelfsprekend dat een man een man is, of een mens een mens.

Daarna komt het stukje dat ik citeerde.
Waar het gaat over de tijden die vooraf gaan aan het laatste oordeel. Wat de natuurlijke mens niet begrijpt kan nog uitgebreid worden.
In 1 Korinthe 2 gaat het samengevat over het volgende, ik citeer hier de korte inhoud van het tweede hoofdstuk:
1 De apostel bewijst met zijn voorbeeld, hoe het Evangelie van Christus moet voorgesteld worden,
namelijk niet met menselijke wijsheid of welsprekendheid, maar in eenvoudigheid en geestelijke kracht.
6 Verklaart voorts wat voor hemelse wijsheid daarin is begrepen.
10 En hoe die door Gods Geest en niet door menselijk vernuft geopenbaard is.
13 Verhaalt wederom met wat woorden die moet worden uitgesproken.
14 En hoe die niet van den natuurlijken, maar van den geestelijken mens wordt onderscheiden en geoordeeld.

Het hier over het niet kunnen begrijpen met het natuurlijke verstand van de dingen die des Geestes Gods zijn. Zie de hele indeling van dit hoofdstuk in zijn verband.
We weten niet wanneer de wederkomst van Christus zal zijn. We hebben wel de tekenen om daarop acht te slaan en deze, als ze zichtbaar worden ook alzo te geloven.
Het, is dacht ik, ook niet te weerspreken dat er een leugengeest zeer actief is in deze tijd. De Bijbelse-reformatorische leer zien we weergegeven, omtrent vragen rond de leer, een begripsleer of een geloofsleer. Hebreeën 11 vers 1: Het geloof nu is een vaste grond der dingen die men hoopt, en een bewijs der zaken die men niet ziet.

Daarna gaat het over het maken van een nieuwe waarheid. Ik citeer weer even voor de duidelijkheid:
'Het opvallende is echter dat er inmiddels een tweede stap is gezet: Niet wat wetenschappelijk bewezen wordt is waar, maar datgene wat wenselijk is. De waarheid wordt niet meer gereduceerd tot wat 'bewezen kan worden', maar ze wordt opnieuw 'geconstrueerd'.
Er wordt een nieuwe waarheid gemaakt waar zondige menselijke begeerten lijdend zijn voor wat wenselijk is.

Ik zal even wat overslaan, maar we begrijpen wel op welke manier er nu gesproken en gedacht wordt. Denk aan het debat over abortus, en de zogenaamde genderneutrale samenleving. De verandering van waarheid in leugen... Tja, kunnen we dit rechtuit spreken op een openbaar forum? Dit punt op zich moet ons wel wat te denken geven. Ik kan niet teveel citeren uit het gehele artikel.
Dan wordt de vraag gesteld:
"Is ds. van der Tang (en jij met hem?) van mening dat de antichrist reeds gekomen is of leven we wel in een leugenachtige tijd
(wat zeker zo is) maar niet de tijd waar 2 Tess. 2 over spreekt?"

Dat kan ik niet zeggen want ik ken het hart van de schrijver niet en hij zegt het zelf niet. Maar we kunnen wel wat weten. We leven immers in een ongekende tijdsomstandigheid dat dit punt alleen al veel zegt. Ik meen zelf wel dat we kunnen opmerken dat er tekenen waar te nemen zijn waarvan ons is geboden daarop acht te slaan. Dan kunnen we denken dat, zoals het wel uitgedrukt wordt, satan weet dat hij nog een kleine tijd heeft. Als we de ogen openen zien we onmiskenbaar de tekenen die ons voorzegd zijn.

Is de antichrist dan nu tot zijn volle openbaring? Ik meen van niet. Maar zijn werkingen waren er al in de tijd van de Bijbel. We zien echter een vermeerdering van tekenen, in de kerk, onder de mensen, in de natuur, ja overal eigenlijk. Ook dit kunnen we zien als we de Schriften laten spreken.
We denken aan de grote verdrukking, de dingen die o.a. in Matth. 24 worden genoemd. Maar door de tekenen die nu al openbaar komen zien we als het ware wel de contouren van de antichrist. Lees maar bv. Matth. 24, of zie hoe de Kerk nu als de tien maagden slaapt.
Ook het niet geloven in de tekenen vind ik een opvallend iets, wat me doet denken aan wat Jezus sprak over de laatste tijden. Noach waarschuwde 120 jaar lang, maar ze geloofden niet. En Lot was in de ogen van zijn schoonzonen als jokkende. Zien we deze tegenwerpingen nu ook niet veel?
Ook Jezus zelf had met dergelijk tegenwerpingen te doen. Denk aan het verzoeken door de vrome kerkmensen als de farizeeën: Ze wisten de tekenen in de natuur goed te onderscheiden, maar niet de tekenen die zagen op de Messias. Daar wilden ze ook niet in geloven. Elders heb ik pas nog, meen ik, iets geschreven over een kracht der dwaling die God zendt en toelaat.

Ook het verval in de kerken is een zaak die ons terdege aan het hart moet gaan. Als er een bewogen oproep tot eenheid klinkt zijn er mensen die hier afhaken. We kunnen blijkbaar rustig doorleven, en ieder op zijn eigen wijs naar een preek luisteren. Dan valt op dat velen zich buitengesloten voelen (en zelfs wel wrevelig worden) als het kerken betreft die nu niet meer zijn wat ze waren, en op verschillende punten afwijken, en zich desondanks toch nog reformatorisch willen noemen.
Verder wil ik me hierover niet verder uitlaten, ik schreef wat ik zo rondom me heen zie en opmerk.
Hopelijk is het zo genoeg?

Zeker, dank! Dit geeft wat meer context bij de uitspraken en stof tot overdenken. Ik kan me zeker bijvallen met de zorgen over deze tijd en de toekomende. Nogmaals dank dat je de moeite hebt genomen voor deze nadere duiding.

[Susanna]

Uit: De uitgieting van de Geest op Zions nakomelingen

Maar de Heere wil niet, dat wij in het onzekere zullen zijn wat Hij bedoelt door de uitgieting van water en stromen, en daarom voegt hij eraan toe: Ik zal mijn Geest op uw zaad gieten, en mijn zegen op uw nakomelingen." De Heere schijnt hier Zijn belofte niet zozeer te geven aan Godzalige ouders, als wel aan Zion, geestelijkerwijs beschouwd als de moeder van Gods volk. Zo lezen wij (Gal. 4: 26): "Jeruzalem, dat boven is, dat is vrij, hetwelk is ons aller moeder."

En aldus spreekt God van de Hemel tot Zion, haar aardse verblijf hier beneden: Ik zal Mijn Geest op uw zaad gieten." Zion, de gemeente, zou kunnen rondzien en zeggen: Ach! Waar is mijn zaad? Waar zijn mijn kinderen? Hoe weinig zijn ze in getal! Zal ik immer gezegend worden met vermenigvuldigde geestelijke nakomelingen? De Heere geeft aan het hart van Zijn Zion de verzekering, dat Hij haar niet kinderloos zal laten, haar belovende Zijn Geest uit te storten op haar zaad; dat zij geestelijke zonen en dochteren zal hebben, die zullen samen vergaderen en tot haar komen. Zo vervult Hij Zijn genadige belofte: Zing vrolijk, gij onvruchtbare, die niet gebaard hebt! Maak geschal met vrolijk gezang en juich, die geen barensnood gehad hebt! Want de kinderen der eenzame zijn meer dan de kinderen der getrouwde, zegt de Heere!" (Jes. 54: 1)

Altijd had God een gemeente op aarde, en altijd zal die er zijn. De belofte aan Jezus gedaan luidt:, Als Zijn ziel zich tot een schuldoffer gesteld zal hebben, zo zal Hij zaad zien; - om de arbeid Zijner ziel zal Hij het zien en verzadigd worden." (Jes. 53: 10, ll.) Soms bespringt ons twijfeling en vrees, ziende het kleine getal van de ware Christenen. Maar Hij is getrouw aan Zijn belofte, en Hij zou uit stenen Abraham kinderen verwekken, dan Zijn verbond ontheiligen of veranderen hetgeen uit Zijn mond gegaan is. Eens heeft Hij gezworen bij Zijn heiligheid, en Hij behoeft dien eed niet te herhalen, - dat Hij aan David niet zal liegen. (Ps. 89: 35, 36.) Ja, wanneer ook wij naar het graf zullen gedaald zijn, zal Jezus een zaad hebben, dat hem dient, (Ps. 22: 31.) en Zion zal steeds een vruchtbare moeder van kinderen zijn.

J.C. Philpot

[Arja]

Als nu Jezus te Bethanië was, ten huize van Simon, den melaatse, kwam tot Hem een vrouw, hebbende een albasten fles met zeer kostelijke zalf, en goot ze uit op Zijn hoofd, daar Hij aan tafel zat.

Hebt u Jezus ook zo lief als Maria Hem liefhad? Of zoekt u ook met een list van Hem af te komen? Terwijl u Zijn liefde en Zijn nodiging van u afwerpt en doorgaat op uw eigen rechtzinnige weg? Verzet uw hart zich tegen Hem en Zijn werk omdat u ten diepste, net als de discipelen en de vrome mensen in Jeruzalem, het allemaal zelf wilt doen?

Of zucht uw hart onder die last, omdat u altijd maar weer geneigd bent om het zelf te willen doen? Terwijl u buigt aan Zijn voeten, in stilte luisterend naar Zijn woorden, terwijl uw hart overvloeit van hartelijke liefde voor de Meester? Niets en niemand houdt u tegen, eenvoudige gelovigen in ons midden, om al uw wederliefde uit te gieten op het hoofd en de voeten van Christus!

Verblijdt u, eenvoudige kinderen van God die aan de voeten van Christus onderwezen bent, in Zijn liefde en Zijn werk. In de weergaloze liefde van Christus. In Zijn liefde, in Zijn hart, dat alles voor u gaf. En bereidt Hem maar de kostelijke, de heerlijk ruikende olie van uw hartelijke wederliefde. Dan zal ook dit huis, deze kerk, vervuld worden met de reuk van uw liefdeolie. Met liefde, ootmoed, hartelijke gunning naar anderen toe, met mildheid, eerlijkheid, hartelijke liefde tot de naaste, kinderlijke verwondering en verbazing, zelfverloochening en levensheiliging. En dan zullen we ook van harte bereid worden om die geur, die geur van het Evangelie, over de wereld te verspreiden. Hem, die Zijn leven voor ons gaf, die eeuwig leeft, zij alle eer, roem en glorie gegeven, van nu aan tot in eeuwigheid!

Ds. J. IJsselstein

[J.C. Philpot]

Octavius Winslow: verwachting voor ouderen
Ieder mens moet God ontmoeten. Bij het ouder worden, kan dit je meer bezighouden dan eerder. Octavius Winslow (1808-1878) had daar oog voor. Hij wijst op het bloed van Christus tot redding.

Terugblikkend op ons leven overwegen wij wat achterligt. In de stilte van onze persoonlijke gedachten. De één meent niet al te veel zonden te hebben gedaan. Het kan immers erger? Een ander meent te diep schuldig te staan, waardoor alle hoop op behoud verloren lijkt. Ook zijn er die al weifelend voortgaan; zou het voor mij nog kunnen? Juist voor hen geeft Octavius Winslow (1808-1878) in zijn boek ‘De juwelen van God’ (De Banier, 2021) een bemoediging mee. Hij wijst erop dat alleen het bloed van Christus redt. We dienen op Hem te zien tot behoud, niet op onszelf. Buiten Hem is er geen redding, in Hem is er ontferming.

Bloed
Winslow: ‘Het bloed is niet alleen in staat om de zwakste zucht van schuldgevoel op te roepen in een gekweld geweten, maar het kan ook de meest innerlijke, duistere, vuilste smet wegwassen die ooit in een mensenziel gevonden werd. Denkt u voor uzelf dat er geen vergeving bestaat? Bent u van oordeel dat u buiten het rijksgebied van de zaligheid verkeert, omdat u zulk een groot en oud zondaar bent? Een zondaar die al honderd jaren telt, misschien? Zie dan naar Adam. Het bloed van Christus was voor hem bestemd; en in der waarheid, hij woont nu in heerlijkheid; hij de grootste, de hoofdschuldige, de vader van alle zondaars, zingt nu de schoonste lofzangen op het bloed dat hem daar heeft gebracht. Wilt u dan toch weigeren om dit te geloven? Wilt u de moed opgeven en in wanhoop neerzitten, terwijl dit overwinningsteken van de reddende genade, van de vrijmachtige genade en het verzoenende bloed van Christus, ‘tot een voorbeeld (is) dergenen die in Hem geloven zullen ten eeuwigen leven.’ (1 Tim. 1: 16)?

Christus
Komt het beslissende uur van de dood naderbij? Och, laat dan alles varen van het hier en nu, maar zie op het dierbare, vergoten bloed van Christus! Zie op het kruis van Christus. Onthecht u van kerk en voorschriften, plichten en geboden, dienaren en heiligen, maar laat één ding al uw gedachten, gevoelens en verlangens doordrenken, dat de gehele sfeer vervult van dit korte punt in de tijd die de scheiding vormt met de eeuwigheid. Het kostelijke bloed van Christus! Werp u daarop neer door het eenvoudige geloven; aanschouw het met een zwak en onzuiver geloofsoog, en het zal tot uw ziel spreken van vergeving, vrede en vreugde en daarbij aan uw stervende geest een hoop geven omkranst door onsterfelijkheid.’

Wit
In de profetie van Jesaja lezen we: “Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de HEERE; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol.” (Jes. 1: 18).


Leestip: De juwelen van God, Octavius Winslow (De Banier, 2021).

Bron: https://vormingvoorelkedag.nl/geloof/oc ... r-ouderen/

[Amstelodamense]

Octavius Winslow: verwachting voor ouderen
Ieder mens moet God ontmoeten. Bij het ouder worden, kan dit je meer bezighouden dan eerder. Octavius Winslow (1808-1878) had daar oog voor. Hij wijst op het bloed van Christus tot redding.

Terugblikkend op ons leven overwegen wij wat achterligt. In de stilte van onze persoonlijke gedachten. De één meent niet al te veel zonden te hebben gedaan. Het kan immers erger? Een ander meent te diep schuldig te staan, waardoor alle hoop op behoud verloren lijkt. Ook zijn er die al weifelend voortgaan; zou het voor mij nog kunnen? Juist voor hen geeft Octavius Winslow (1808-1878) in zijn boek ‘De juwelen van God’ (De Banier, 2021) een bemoediging mee. Hij wijst erop dat alleen het bloed van Christus redt. We dienen op Hem te zien tot behoud, niet op onszelf. Buiten Hem is er geen redding, in Hem is er ontferming.

Bloed
Winslow: ‘Het bloed is niet alleen in staat om de zwakste zucht van schuldgevoel op te roepen in een gekweld geweten, maar het kan ook de meest innerlijke, duistere, vuilste smet wegwassen die ooit in een mensenziel gevonden werd. Denkt u voor uzelf dat er geen vergeving bestaat? Bent u van oordeel dat u buiten het rijksgebied van de zaligheid verkeert, omdat u zulk een groot en oud zondaar bent? Een zondaar die al honderd jaren telt, misschien? Zie dan naar Adam. Het bloed van Christus was voor hem bestemd; en in der waarheid, hij woont nu in heerlijkheid; hij de grootste, de hoofdschuldige, de vader van alle zondaars, zingt nu de schoonste lofzangen op het bloed dat hem daar heeft gebracht. Wilt u dan toch weigeren om dit te geloven? Wilt u de moed opgeven en in wanhoop neerzitten, terwijl dit overwinningsteken van de reddende genade, van de vrijmachtige genade en het verzoenende bloed van Christus, ‘tot een voorbeeld (is) dergenen die in Hem geloven zullen ten eeuwigen leven.’ (1 Tim. 1: 16)?

Christus
Komt het beslissende uur van de dood naderbij? Och, laat dan alles varen van het hier en nu, maar zie op het dierbare, vergoten bloed van Christus! Zie op het kruis van Christus. Onthecht u van kerk en voorschriften, plichten en geboden, dienaren en heiligen, maar laat één ding al uw gedachten, gevoelens en verlangens doordrenken, dat de gehele sfeer vervult van dit korte punt in de tijd die de scheiding vormt met de eeuwigheid. Het kostelijke bloed van Christus! Werp u daarop neer door het eenvoudige geloven; aanschouw het met een zwak en onzuiver geloofsoog, en het zal tot uw ziel spreken van vergeving, vrede en vreugde en daarbij aan uw stervende geest een hoop geven omkranst door onsterfelijkheid.’

Wit
In de profetie van Jesaja lezen we: “Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de HEERE; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol.” (Jes. 1: 18).


Leestip: De juwelen van God, Octavius Winslow (De Banier, 2021).

Bron: https://vormingvoorelkedag.nl/geloof/oc ... r-ouderen/

Dank voor het delen, een erg mooi stukje.

[KDD]

Komt, hoort toe, o allen gij, die God vreest, en ik zal vertellen, wat Hij aan mijn ziel gedaan heeft.
Psalm 66:16

Bestaat er zoiets als ‘christelijke ervaring’? Elke van God geleerde ziel zal onmiddellijk antwoorden: ‘Ja, die bestaat, en ik hoop dat ik hem heb ondervonden.’ Maar is die ervaring erg belangrijk? ‘Ja,’ zal dezelfde godgeleerde ziel antwoorden, ‘van oneindig groot belang; want hemel of hel hangen af van het wel of niet bezitten ervan.’ Maar, als dit het geval is, hoe komt het dan dat sommigen haar ontkennen en anderen haar belachelijk maken? Hieraan liggen met name twee oorzaken ten gronde: onwetendheid aan de ene kant, en de vijandschap van het menselijk hart aan de andere kant. Men zal van nature datgene ontkennen waarvan men niets afweet. En het menselijke hart zit zo vol wanhopige, onverzoenlijke vijandschap tegenover God, dat het altijd zal vechten tegen alles wat Zijn beeltenis draagt. We hoeven ons er dus niet over te verwonderen dat ervaring – het werk van God aan de ziel — in al zijn verschillende vormen door sommigen wordt ontkend, en door anderen belachelijk wordt gemaakt en wordt veracht.

Maar wat een zegen is het, niet alleen soms iets van een ware christelijke ervaring in ons hart te ervaren, maar deze ook zo duidelijk en gezegend in het Woord Gods beschreven te vinden! Dit zijn twee getuigen: de getuige vanbinnen en de getuige in het Woord der Waarheid. ‘In de mond van twee of drie getuigen zal alle woord bestaan’ (2 Kor. 13:1). Het is dus een zegen, een onuitsprekelijke zegen voor de Kerk van God dat elk gevoel dat door de gezegende Geest in het hart van de levende Kerk wordt opgewekt, in Gods boek kan worden teruggevonden. En het is in twee opzichten een zegen. Het is in de eerste plaats een zegen omdat we soms, als we ons verzetten tegen die waarheden, naar het Woord Gods kunnen wijzen en zeggen: ‘Het staat hier – kunt u ontkennen wat God Zelf heeft beweerd?’ En het is in de tweede plaats een zegen, als we ons afvragen of onze eigen ervaring wel echt en oprecht is, dat zij overeenstemt met het Woord Gods, en dat we zo bewijs hebben dat zij in ons hart is teweeggebracht door dezelfde Geest van God Die haar in het Woord der Waarheid heeft geopenbaard.

[J.C. Philpot]

Ik zie drie dingen waarop al mijn hoop rust, namelijk de liefde van God Die mij heeft aangenomen, de waarheid van Zijn belofte en Zijn macht die te vervullen. Laat mijn dwaze geest dan maar tegenwerpingen maken, zolang hij wil (...). Ik kan echter met een vast vertrouwen antwoorden: "ik weet in Wie ik geloofd hebt". Ik weet zeker dat Hij mij in liefde aangenomen heeft, dat Hij waarachtig is in Zijn beloften en dat Hij bekwaam is ze te vervullen. Dit is een drievoudig snoer dat niet haast verbroken wordt.

Bernardus, zoals geciteerd door Thomas Brooks in Hemel op aarde, pagina 334.