Job schreef:Toch begrijp ik niet helemaal dat men GG-lid niet wat meer erkenning geeft voor zijn of haar worsteling. Als we belijden dat God ook het beroepingswerk leidt, dan kan het bijna niet anders of je gaat door de gang van zaken twijfelen. Voor mij heeft het in elk geval best weleens geknaagd mijn Godsbeeld. Ik wil heel graag blijven geloven in het geestelijke van het beroepingswerk. Maar hoe je het ook wendt of keert: we kunnen deze leidingen niet allemaal met een gerust geweten op Gods rekening schrijven. Ik niet meer.
De pijn van het -soms jarenlang- vacant zijn en keer op keer teleurstellingen te verwerken krijgen in het beroepingswerk begrijp ik heel goed. Die herken ik ook uit eigen ervaring in het verleden. Daar heb ik dan ook alle begrip voor.
Minder begrip heb ik voor de blikrichting van het vergelijken, waarbij we een soort rekenmodel beginnen om het veel te schaarse predikantenkorps 'eerlijk' te verdelen over de diverse noodlijdende gemeenten. Als de Veluwe er dan te veel heeft, is het niet goed. Die moeten er dan wat minder, en dan kunnen op een andere plek lang-vacante gemeenten weer eventjes een dominee krijgen. Net als een weegschaal, die altijd in het midden moet hangen.
Maar op zo'n moment kunnen grote Veluwe-gemeenten echt niet even zonder een dominee, omdat ze "zo lang verwend zijn", hoor. De nood en behoefte aan herders en leraars is er daar echt niet minder om. Het gaat om mensen, zielen, die geleid moeten worden door een eigen pastor die voor hen oude en nieuwe dingen put uit de schat van het Woord.
Dat soort gedachten getuigen -vrees ik- dan ook van een ongeestelijke visie op de ambten, en op een te veel accepteren van het predikantentekort. Ze zijn wat mij betreft bijzonder onvruchtbaar. Ze kunnen ook reden geven tot afgunst en een verongelijkte houding.
En natuurlijk speelt in het beroepingswerk allerlei menselijks mee, ongetwijfeld. Predikanten zijn ook mensen en zij worden niet buiten al hun eigenheden en (gezins)omstandigheden om geroepen, maar juist daar middenin. Die mogen dan ook helemaal een rol spelen in het luisteren naar de stem van de Heere. We overgeestelijken dat nog weleens, ook in de kritiek op beroepingswerk. Beroepingswerk is dan "niet geestelijk" als een predikant menselijke omstandigheden laat meewegen. Dat is natuurlijk een vreemd zicht op wat "geestelijk" denken is, daarin speelt heel ons mens-zijn gewoon mee.
Maar uiteindelijk is ook het kiezen om naar een gemeente te gaan die al lang vacant is, geen goed motief. (Al kan de Heere zo'n overweging zeker een plek geven.) Want, nogmaals: elke gemeente behoort een herder en leraar te hebben. Zoals een kandidaat eens tegen me zei toen hij een beroep aan mocht nemen: ik moest ook 25 keer nee zeggen, en dat heeft me zeer aangegrepen.
