Waarom vertrekken leden van GG naar CGK (bhp), HHK, PKN (gb)?

[Tiberius]

Zij noemt hier nestbevuiling enz. Dat zie ik hier verder in dit topic niet terug, alleen persoonlijke antwoorden op een eerlijke vraag van iemand, die overweegt van kerkverband te veranderen.
In sommige situaties herkenbaar, in anderen niet.

Misschien dat Ouderling het woord nestbevuiling bezigt omdat een forumlid bijvoorbeeld zaken zegt zoals 'Hoe vind jij het als een predikant 2x vlak achter elkaar een gemeente verwoest en vervolgens toch gewoon door mag gaan naar de volgende gemeente' etc?

Dat denk ik ook. En de opmerkingen van @Forummer schieten bij mij ook in het verkeerde keelgat. Ik zal daar nog apart op reageren. Uiteraard heeft @Ouderling helemaal gelijk. Degenen die hier het felst tegen in gaan, betuigen daarmee dat wat hij zegt ook daadwerkelijk klopt, omdat ze zich waarschijnlijk het meest voelen aangesproken. Als het hen niets deed, waren ze vermoedelijk ook niet zo fel.

Nou inderdaad, mijn opmerking over die twee verwoeste gemeenten had ik beter niet openbaar maar via pb alleen aan jou kunnen doen. Zo was het ook eigenlijk bedoeld, maar omdat pb's niet meer kunnen, heb ik het maar even zo gedaan. Uiteindelijk wilden we niet te veel pb-gekonkel.

[Forummer]

In veel gevallen zullen de dwalingen niet nieuw zijn, maar luisteren de betreffende luisteraars met nieuwe oren. Voorheen was kerkgang gewoonte, nu is kerkgang noodzaak geworden. Geestelijke honger tegenover geestelijke onverschilligheid voorheen.

Dan heb je het over de waarachtige bekering? Want die bekering werkt honger. Dus dat kan ook gewoon in je eigen kerkverband plaatsvinden toch? Of is wisseling gekoppeld aan bekering bij jou?

Dus ook tijdens het belijdenis doen en tijdens het dopen (indien van toepassing) bestonden deze dwalingen al, alleen waren ze zich dat niet bewust.

Het valt mij persoonlijk op dat het veelal twintigers en dertigers betreft. Een mogelijkheid is dat men voorheen druk was met materiële zaken (huisje boompje beestje) en als dat allemaal op de rit is gaat men zich afvragen wat de zin van het leven is, of er komen kinderen en ineens wordt er een zware verantwoordelijkheid gevoeld waardoor men dieper dan voorheen na gaat denken. Wat ook mee kan spelen is dat deze generatie meer op een open manier over het geloof spreekt, en men jaloers gemaakt word doordat anderen goed van hun Meester spreken.

Maar dat kan toch ook binnen het eigen kerkverband? Ik zie de link niet met de noodzaak om te wisselen van kerkverband.

Het zal plaatselijk verschillen. Dwalingen die ik onder andere ben tegengekomen zijn voorwaardelijke prediking en teveel nadruk op de onmogelijkheid waardoor lijdelijkheid in de hand gewerkt wordt.

Wanneer spreek je bij een voorwaardelijke prediking en teveel nadruk op één zijde? Is dat te meten? Een voorwaardelijke prediking en de nadruk op onze diepe verdorvenheid is Bijbels en geen dwaling. Mocht je daar toch éénzijdigheid in ervaren, is er dan ook een andere mogelijkheid om met die nood om te gaan dan het wisselen van kerkverband?

Wat is dat nu weer voor vreemde insinuatie. Natuurlijk is wisselen van kerkverband bij mij niet gekoppeld aan bekering.

Ik ken er wel verschillenden uit familie, vrienden en kennissen kring waarvoor de overgang naar een ander kerkverband dan GG (in de meeste gevallen naar HHK), tot grote zegen, ja tot bekering heeft mogen leiden. Maar ik ken er net zo goed die ook in de HHK worstelen met de persoonlijke toeëigening van het heil.

Jouw vertrekpunt lijkt te zijn dat je eigenlijk niet van kerkverband mag wisselen.
Maar hoe zie jij het voor je als er meerdere mensen, en getuige de bijdragen van anderen op dit forum niet alleen uit mijn omgeving, biddend de weg naar een ander kerkverband gegaan zijn, en daar persoonlijk grote zegen op gehad hebben van God Zelf?

Voorwaardelijke prediking betekent dat er voorwaarden gesteld worden om tot Christus te mogen komen: je moet je zondekennis wel diep genoeg doorleefd hebben, je moet wel voldoende berouw hebben, en meer van deze menselijke regels.

Spreken over je geloof is binnen deze cultuur eigenlijk verdacht. Ambtsdragers twijfelen openlijk aan je persoonlijke geloof, als je eens de moed hebt om goed van je Meester te spreken. Je begint aan de verkeerde kant, je berouw is niet voldoende of niet echt genoeg, je hebt je zonden niet genoeg beweend. Kleine plantjes worden uitgerukt om te kijken of de wortel wel echt is. Met als gevolg dat het plantje dood gaat.

Jij kunt die link niet (willen?) zien, het lijkt me duidelijk dat dit binnen de GG zeer regelmatig voorkomt. Lees alle bijdragen maar eens en neem het eens serieus!

Je opmerkingen bevat zoveel verdachtmakingen, onzinbeweringen en onwaarheden, dat het geen zin heeft om hierop fatsoenlijk in te gaan. Ik verwijs je graag naar de terechte post van @Ouderling. Neem en lees!!!

Graag hoor ik welke verdachtmakingen, wat er onzin beweringen zijn en wat er onwaarheid is.

De post van ouderling is een mooie post, maar gaat niet in alle gevallen op. Ik heb hem echt wel gelezen.

Graag hoor ik een antwoord van je in je eigen woorden.

[Ad Anker]

Kan men zich voorstellen dat worstelend deel uit blijven maken van de gemeente waar je een plaats kreeg ook een effect heeft voor de gemeente?

Wat zou er nodig zijn om zo in een gemeente te blijven?

Wat maakt het onmogelijk om bovenstaande gestalte te geven?

Hoe krijgt zelfverloochening en kruis dragen een plaats in dit gesprek?

[Tiberius]

Ik snap je vraag, maar eigenlijk zou je daarvoor een ander topic moeten openen. In dit topic zoeken we naar redenen voor het gevonden vertrek van veel GG-leden.

[Ad Anker]

Je bedoelt mijn vragen? Volgens mij kan dat prima hier.

[Framboos]

Ik geloof dat er mensen zijn die oprecht met pijn hun kerkverband hebben verlaten. Biddend of ze de juiste weg hebben ingeslagen. En nu met zegen in hun nieuwe kerkverband mogen kerken.
Maar ik heb geen enkel respect voor mensen die
hun frustraties over hun oude kerkverband gaan spuien, aan lasterende nestvervuiling gaan doen en veelvuldig pogingen doen om plaatselijke gemeenten en predikanten uit hun oude kerkverband aan schandpalen te hangen.
Als dat gebeurt, zijn dat geen Bijbelse vruchten en zeker geen vruchten van bekering! Dat is immers ootmoed, liefde, verdraagzaamheid enz.

Mag je dan niet je vragen hebben bij je oude kerkverband?
Dat benoemen mag ook nog, maar uit de toon blijken wel de vruchten. Ik geloof als je oprecht pijn hebt, je dat voor de Heere neerlegt en vraagt of Hij dat wil oplossen. Als je echt zoveel zegen in je nieuwe kerkverband ontvangt, (over)schreeuw je (jezelf) niet meer zo hard. Dat kan niet samen gaan.

Vraag: Waarom vertrekken leden van GG naar …?
Antwoord: Door dit soort verdachtmakingen.

Ik mis overigens nog: vijandschap tegen bevindelijk-schriftuurlijke prediking, die ben je nog vergeten.

@Tiberius, zou je ook inhoudelijk willen reageren? Is ootmoed geen vrucht van de Geest? Volgens mij is dat wat @oyderling bedoelt..

[GerefGemeente-lid]

Zij noemt hier nestbevuiling enz. Dat zie ik hier verder in dit topic niet terug, alleen persoonlijke antwoorden op een eerlijke vraag van iemand, die overweegt van kerkverband te veranderen.
In sommige situaties herkenbaar, in anderen niet.

Misschien dat Ouderling het woord nestbevuiling bezigt omdat een forumlid bijvoorbeeld zaken zegt zoals 'Hoe vind jij het als een predikant 2x vlak achter elkaar een gemeente verwoest en vervolgens toch gewoon door mag gaan naar de volgende gemeente' etc?

Dat denk ik ook. En de opmerkingen van @Forummer schieten bij mij ook in het verkeerde keelgat. Ik zal daar nog apart op reageren. Uiteraard heeft @Ouderling helemaal gelijk. Degenen die hier het felst tegen in gaan, betuigen daarmee dat wat hij zegt ook daadwerkelijk klopt, omdat ze zich waarschijnlijk het meest voelen aangesproken. Als het hen niets deed, waren ze vermoedelijk ook niet zo fel.

Nou inderdaad, mijn opmerking over die twee verwoeste gemeenten had ik beter niet openbaar maar via pb alleen aan jou kunnen doen. Zo was het ook eigenlijk bedoeld, maar omdat pb's niet meer kunnen, heb ik het maar even zo gedaan. Uiteindelijk wilden we niet te veel pb-gekonkel.

Je had die opmerkingen beter helemaal niet kunnen maken.

Weet je, het doet mij ontzettend veel pijn, omdat ik meerdere malen onder de prediking van betreffende predikant teerkost heb mogen ontvangen op de levensweg, ook in moeilijke perioden. Ik heb dat al vaker benoemd en gezegd, maar ik blijf het herhalen. Bovendien zijn je opmerkingen maar betrekkelijk. Ik weet ook dat er velen zijn die jouw opmerkingen absoluut niet ondersteunen.

[CvdW]

Kan men zich voorstellen dat worstelend deel uit blijven maken van de gemeente waar je een plaats kreeg ook een effect heeft voor de gemeente?

Wat zou er nodig zijn om zo in een gemeente te blijven?

Wat maakt het onmogelijk om bovenstaande gestalte te geven?

Hoe krijgt zelfverloochening en kruis dragen een plaats in dit gesprek?

Iemand weet zich geroepen om predikant te worden. Hij krijgt van de kerkenraad geen attest. Wat dan?
Stel hij krijgt wel een attest, maar bij curatorium geen toegang. Wat dan?
Er blijkt een weg te zijn via de universiteit, dit betekent wel dat je moet aansluiten bij een ander kerkverband. Mag dat niet?
Het zou mooi zijn als meerdere predikanten hier hun verhaal over zouden vertellen.

[Zita]

Er kwam de vraag langs hoe het kan dat sommige kinderen van God zeggen geen voedsel te krijgen in de gemeente, terwijl andere kinderen van God er wel gevoed worden.
Ik denk dat het afhangt van de behoeften en van de persoonlijkheid. Ik sprak wel eens een heel lieve oude mevrouw die zei: 'Ach kind, dan denk ik maar: er werd toch weer gezegd: 'Ik ben de HEERE, uw God.' Daar had ik dan weer genoeg aan voor die week. Of de psalmen die we zongen, die waren zó rijk.' Haar leven was dicht bij de Heere, en was tot rust gekomen.
Wie juist vol vragen zit die geen antwoorden krijgen, of met worstelingen zit, die geen weerklank vinden, die hoort dezelfde preken en komt tekort.
Wie heel niet-kritisch is, kan blij en tevreden zijn als elke preek eigenlijk precies hetzelfde is, afgezien van wat inleidende opmerkingen over de tekst. Wie wel kritisch is, ergert zich daar enorm aan, omdat niet het Woord spreekt, maar de predikant.
Ik geloof niet dat de een of de ander meer gelijk heeft. Ik geloof wel dat het voor de één noodzaak kan zijn om naar een andere gemeente te gaan, terwijl de ander op zijn plaats is in de gemeente.

[GerefGemeente-lid]

Wat is dat nu weer voor vreemde insinuatie. Natuurlijk is wisselen van kerkverband bij mij niet gekoppeld aan bekering.

Ik ken er wel verschillenden uit familie, vrienden en kennissen kring waarvoor de overgang naar een ander kerkverband dan GG (in de meeste gevallen naar HHK), tot grote zegen, ja tot bekering heeft mogen leiden. Maar ik ken er net zo goed die ook in de HHK worstelen met de persoonlijke toeëigening van het heil.

Jouw vertrekpunt lijkt te zijn dat je eigenlijk niet van kerkverband mag wisselen.
Maar hoe zie jij het voor je als er meerdere mensen, en getuige de bijdragen van anderen op dit forum niet alleen uit mijn omgeving, biddend de weg naar een ander kerkverband gegaan zijn, en daar persoonlijk grote zegen op gehad hebben van God Zelf?

Voorwaardelijke prediking betekent dat er voorwaarden gesteld worden om tot Christus te mogen komen: je moet je zondekennis wel diep genoeg doorleefd hebben, je moet wel voldoende berouw hebben, en meer van deze menselijke regels.

Spreken over je geloof is binnen deze cultuur eigenlijk verdacht. Ambtsdragers twijfelen openlijk aan je persoonlijke geloof, als je eens de moed hebt om goed van je Meester te spreken. Je begint aan de verkeerde kant, je berouw is niet voldoende of niet echt genoeg, je hebt je zonden niet genoeg beweend. Kleine plantjes worden uitgerukt om te kijken of de wortel wel echt is. Met als gevolg dat het plantje dood gaat.

Jij kunt die link niet (willen?) zien, het lijkt me duidelijk dat dit binnen de GG zeer regelmatig voorkomt. Lees alle bijdragen maar eens en neem het eens serieus!

Je opmerkingen bevat zoveel verdachtmakingen, onzinbeweringen en onwaarheden, dat het geen zin heeft om hierop fatsoenlijk in te gaan. Ik verwijs je graag naar de terechte post van @Ouderling. Neem en lees!!!

Graag hoor ik welke verdachtmakingen, wat er onzin beweringen zijn en wat er onwaarheid is.

De post van ouderling is een mooie post, maar gaat niet in alle gevallen op. Ik heb hem echt wel gelezen.

Graag hoor ik een antwoord van je in je eigen woorden.

Er worden helemaal geen voorwaarden gesteld op tot Christus te komen. Het grote probleem van velen is, dat men zalig wil worden zonder de kennis van ellende en verlorenheid en zonder erkenning van de hemelhoge schuld en het toevallen van Gods heilig recht. Als daar in de prediking geregeld op wordt gewezen, dan meent men dat het ook wel wat 'makkelijker' kan. Dat heeft niets met voorwaardelijkheid te maken! Zondag 1, vraag 2 is helder en duidelijk!

Je mag altijd goed van de Meester spreken. Maar het is goed om ook altijd met twee woorden te spreken. Daar ontbreekt het vaak aan. Daarom zijn sommige mensen erg voorzichtig. Vroeger zei men wel: 'Laat het eerst maar eens overzomeren en overwinteren.'

Ik ken zelf ook voorbeelden van mensen die aan het Heilig Avondmaal werden 'aangepraat' en daardoor later diep in de twijfel kwamen, omdat bleek dat men te vroeg was aangegaan. Jij kunt je dat vast niet voorstellen, maar ook zulke dingen gebeuren. Laten we het evenwicht bewaren. En als God werkt, dan is dat niet in eerste instantie te zien aan het gepraat, maar vooral aan de daad. Juist een aanhankelijk leven aan Gods genadetroon zorgt voor een ootmoedige vrucht onder Gods kinderen. Helaas is daar in dit draadje maar weinig van te merken en is het vooral een 'verbijten en vereten' en vooral 'ik, ik en ik'. Dat vind ik ontzettend verdrietig en ook heel erg.

[Amstelodamense]

Wat mij het meest opvalt, is de exegese in de prediking (wij zijn van GG naar een PKN gemeente gegaan, GB). Ik vind dit de grootste winst: dat alleen het Woord spreekt en het niet zo dogmatisch/bevindelijk is. Ik kan weer erg goed naar de preken luisteren.

Daarom dus ook vertrokken, omdat we dat erg misten.

[Maanenschijn]

Kan men zich voorstellen dat worstelend deel uit blijven maken van de gemeente waar je een plaats kreeg ook een effect heeft voor de gemeente?

Wat zou er nodig zijn om zo in een gemeente te blijven?

Wat maakt het onmogelijk om bovenstaande gestalte te geven?

Hoe krijgt zelfverloochening en kruis dragen een plaats in dit gesprek?

Ik vind dit mooie vragen waar ik zelf ook wel over na heb gedacht.

Om een begin van een antwoord te maken: liefde tot de gemeente is denk ik het begin. Ik heb niet veel met de liefde voor het kerkverband, daar zie ik vooral lange tenen van groeien. Maar liefde voor de plek en mensen van je gemeente kan er voor zorgen dat je blijft.

Zeker als de Heere je in die gemeente naar Hem heeft overgebogen geeft dat liefde voor het volk van God in die gemeente wat daar ook kennis van heeft, wat ook zal helpen om daar te blijven.

Dan ontstaat er gebed voor de gemeente en zachtmoedigheid over de fouten. Vaak gepaard met zelfverloochening.

Wat het onmogelijk maakt om te blijven zijn kennelijke dwalingen, die strijdig zijn met onze belijdenisgeschriften. Dat is wat anders dan wat ligging accenten. Soms lijkt het onmogelijk om te blijven omdat de ziel geen voedsel ontvangt. Toch denk ik dat juist dan blijven nodig is en om je eigen ziel te voeden te zoeken naar goede boeken of digitale aanbieders.

[GerefGemeente-lid]

Wat mij het meest opvalt, is de exegese in de prediking (wij zijn van GG naar een PKN gemeente gegaan, GB). Ik vind dit de grootste winst: dat alleen het Woord spreekt en het niet zo dogmatisch/bevindelijk is. Ik kan weer erg goed naar de preken luisteren.

Daarom dus ook vertrokken, omdat we dat erg misten.

En wat is het grootste verlies? Daar ben ik dan ook wel benieuwd naar...

[Amstelodamense]

Wat mij het meest opvalt, is de exegese in de prediking (wij zijn van GG naar een PKN gemeente gegaan, GB). Ik vind dit de grootste winst: dat alleen het Woord spreekt en het niet zo dogmatisch/bevindelijk is. Ik kan weer erg goed naar de preken luisteren.

Daarom dus ook vertrokken, omdat we dat erg misten.

En wat is het grootste verlies? Daar ben ik dan ook wel benieuwd naar...

Dat was hier niet de vraag

[Erik1960]

Is er eigenlijk nog een plekje vrij in de ijskast, bijvoorbeeld naast het ingevroren gesprek over seksualiteit?
Deze draad begon met de veronderstelling dat de GG misschien wel eens zou kunnen krimpen. Er is geen betrouwbaar getal genoemd, maar inmiddels wordt er al gesproken over ‘velen die de GG verlaten hebben’. Nog even en de GG bestaat niet meer of is ernstig gemarginaliseerd. Er worden soms best interessante vragen gesteld (dat was trouwens bij die discussie over seksualiteit ook), maar er wordt ook een heleboel pijn veroorzaakt, op tenen getrapt (die misschien best wat te lang zullen zijn) en er is veel ‘ik heb het zo beleefd dus het is zo’. Wie groeit er aan dit gesprek? Wie verhogen we hiermee? Wie wordt hier beter van? Ik vind het bijna gênant hoe dit gesprek gaat. We zeggen allemaal dat het niet uitmaakt langs welke weg enz. enz., maar het lijkt alsof we er toch stiekem wel van overtuigd zijn dat de weg die we zelf gaan de meest kans- en zegenrijke is.
Voor alle zekerheid: ik heb geen belangen in of bij de GG.