Tiberius schreef:Ik heb het boek niet gelezen, maar er speelt wel wat meer dan onverdraagzame karakters hoor.
In die tijd was er in ieder geval sprake van een (al dan niet vermeend) leerverschil.
Ik weet niet of je het artikel over het boekje van ds. Van de Kieft hebt gelezen, waarin hij zegt: 'We komen door de doop niet in het verbond en de beloften zijn niet voor alle gedoopten. Het doopformulier spreekt wel over ”we” en ”ons”, maar dan gaat het over het wezen van de kerk. Iedereen krijgt het teken van de doop, maar de betekende zaak krijgt iemand alleen door genade. Alleen door wedergeboorte komt iemand in het verbond.'
Dat is niet gereformeerd, hoewel dat geluid tegenwoordig ook tamelijk breed binnen de GG klinkt, omdat deze deels naar de GGiN is opgeschoven, maar 70 jaar geleden was dat niet zo.
Wat een armoede. Zo wordt de lering van aanbod van genade alleen voor de uitverkorenen zelfs tot in het sacrament van de Heilige Doop doorgetrokken.
De rede dat er in het formulier wordt gesproken met ‘we’ en ‘ons’ is dat de schrijvers veronderstellen dat een ieder die zijn kind ten doop houdt, een waar gelovige is. In sommige (met name oudere) Bijbels staat ook boven het formulier
…kinderen der gelovigen. Men heeft het dan niet over historisch gelovigen van vandaag de dag, maar waar gelovigen. Vandaar dat men deze rijke beloften, op grond van de Schrift, in het formulier kan geven. Het is in principe ook alleen een waar gelovige die in Christus ‘ja’ kan zeggen op de doopvragen en het formulier.