Scheurt uw hart, en niet uw klederen

[Fjodor]

Een zondaar kan kennis van zijn zonden en indruk hebben van zijn oordeel dat hem te wachten staat, zonder de kennis van Christus, omdat hij nog nooit verloren is gegaan voor God. Dan is dit een kennis vanuit een houdbare nood.

Ja, dit is wel weer waar.. Maar het gaat hierin meer om de noodzaak van het Christus aannemen dan om de noodzaak van het verloren gaan.
Kijk, wat is verloren gaan voor God?
Jij spreekt daarover als dat het is een verliezen van jezelf door de kennis van je grote schuld en zonde.
Maar het is niet daarin dat we onszelf hebben te verliezen. Die kennis van zonde en schuld gaat in meer of mindere mate vooraf aan het jezelf verliezen. Want juist in het komen tot Christus verliezen we onszelf. Daar gaan we uit van onszelf en komen we tot Hem.
Het stuk van het verloren gaan is dus het stuk van het gaan tot Christus, niet het stuk van het verliezen van jezelf door zondekennis.
Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel, maar bij jou is het de wet die lokt. Zodra de mens voldoende tot de wet gegaan is, en die voldoende heeft leren kennen is daar ook automatisch de opstanding met Christus uit de doden. Maar zo is het niet.

Ik moest bijvoorbeeld denken aan Lukas 14: 26 Indien iemand tot Mij komt en niet haat zijn vader, en moeder, en vrouw, en kinderen, en broeders, en zusters, ja, ook zelfs zijn eigen leven, die kan Mijn discipel niet zijn.

Juist in het komen tot Christus bestaat mijn verzaken van al het andere en van mijzelf.

In de weg van Gods heilige recht is het geloof in mijn verlorenheid onlosmakelijk verbonden aan het geloof in mijn behoudenis. Maar wel in deze volgorde. Het tweede hoor ik vaak, het eerste haast nooit. Misschien begrijp je nu waarom ik juist daar zo de nadruk op leg. Want alleen in deze weg blijven de deugden van Gods heiligheid en rechtvaardigheid, toorn en gramschap over de zonden, ongekrenkt en ongeschonden (HC zondag 4).

Ik hoor dat best vaak hoor. Ken best veel mensen die heel oprecht zijn over hun eigen schuld en verlorenheid.
Saillant detail: ook best wel mensen uit evangelische richtingen en pinkstergroepen die heel open zijn over hun schuld en ook velerlei zonden. Zoals ik het in de gereformeerde richtingen niet veel tegen kom. Daar kunnen we best wat van leren.

[DWW]

Een zondaar kan kennis van zijn zonden en indruk hebben van zijn oordeel dat hem te wachten staat, zonder de kennis van Christus, omdat hij nog nooit verloren is gegaan voor God. Dan is dit een kennis vanuit een houdbare nood.

Ja, dit is wel weer waar.. Maar het gaat hierin meer om de noodzaak van het Christus aannemen dan om de noodzaak van het verloren gaan. Kijk, wat is verloren gaan voor God?
Jij spreekt daarover als dat het is een verliezen van jezelf door de kennis van je grote schuld en zonde. Maar het is niet daarin dat we onszelf hebben te verliezen. Die kennis van zonde en schuld gaat in meer of mindere mate vooraf aan het jezelf verliezen. Want juist in het komen tot Christus verliezen we onszelf. Daar gaan we uit van onszelf en komen we tot Hem.
Het stuk van het verloren gaan is dus het stuk van het gaan tot Christus, niet het stuk van het verliezen van jezelf door zondekennis. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel, maar bij jou is het de wet die lokt. Zodra de mens voldoende tot de wet gegaan is, en die voldoende heeft leren kennen is daar ook automatisch de opstanding met Christus uit de doden. Maar zo is het niet. Ik moest bijvoorbeeld denken aan Lukas 14: 26 Indien iemand tot Mij komt en niet haat zijn vader, en moeder, en vrouw, en kinderen, en broeders, en zusters, ja, ook zelfs zijn eigen leven, die kan Mijn discipel niet zijn. Juist in het komen tot Christus bestaat mijn verzaken van al het andere en van mijzelf.

Een verkoren zondaar gaat niet tot de wet, en de wet lokt hem ook niet, maar tuchtigt hem tot Christus, beste Fjodor. God de Vader trekt die zondaar door de weg van zijn recht (dat is een vergelding door voldoening) tot de geloofsgemeenschap met Zijn lieve Zoon. De zondaar komt niet tot God, maar God daagt de zondaar geestelijk voor Zijn hemelse gericht. Want, Hij is immers gevonden van een volk dat naar Hem niet zocht en dat naar Hem nooit gevraagd heeft. De beledigde en geschonden Partij zoekt dus verzoening. Dit kan alleen door de weg van vergelding, want God eist een volkomen betaling voor de breuk die wij gemaakt hebben. Velen denken dat het van Gods kant alrede voldaan is wanneer ze met enige tranen hun zonden voor God beleden hebben. Maar dat is natuurlijk niet waar. Kijk Fjodor, als ik een deuk in jouw auto rij, en ik vraag jou om vergeving.....zonder een vergelding of vergoeding mee te brengen, zou jij dit dan van mij nemen?? Zou jij bereid zijn tot vergeving als ik jou bijv. 5000 EUR schade had berokkend?? Nee toch!! Wij zondige mensen weten dat er iets niet klopt als ik op een zodanige wijze bij jou in het reine probeer te komen, voor wat betreft de schade aan je auto.

Zo ook bij een heilig God in de hemel, Die over de gemaakte schuld en over de breuk en schending jegens Zijn heilige wet nooit heen kan stappen. Wanneer God dit wel zou doen, zou Hij Zichzelf onteren en ontheiligen en ophouden te bestaan (met alle eerbied gesproken). Wanneer God die verkoren zondaar dus inwendig roept tot de gemeenschap met Christus dan eist Hij een vergelding, dat is een volkomen gehoorzaming jegens Zijn heilige wet. En wanneer de zondaar niet betalen kan....dan eist God door Zijn heilige wet de kruisdood....want de ziel die zondigt zal de dood sterven. Want zovelen als er uit de werken der wet zijn, die zijn onder den vloek; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het boek der wet, om dat te doen En dat niemand door de wet gerechtvaardigd wordt voor God, is openbaar; want de rechtvaardige zal uit het geloof leven. Doch de wet is niet uit het geloof; maar de mens, die deze dingen doet, zal door dezelve leven. Gal. 3:10-12.

God de Vader trekt die zondaar dus dwars door de vervloekte (geestelijke) kruisdood tot de geloofsgemeenschap met Christus. Die kruisdood is een geestelijke vloekdood door de verdoemende en dodende kracht van Gods heilige wet. Weet je door middel van welke woorden ik voor God verloren ging, Fjodor? Namelijk door Psalm 32 vers 1: "Welzalig hij wiens zonden zijn vergeven.....die van de straf voor eeuwig is ontheven...." God spiegelde deze woorden middels een onhoudbare nood in mijn ziel, waardoor het als volgt begon te klinken: "Rampzalig hij wiens zonden niet vergeven zijn...." Door deze woorden eiste God Zijn Beeld van heiligheid en gerechtigheid (=gehoorzaamheid) in mij op, waardoor ik ten onder moest gaan in het badwater der wedergeboorte. Daar verdronk ik in mijn bedreven ongerechtigheden voor God. Maar toen het voor mij niet meer kon, en ik helwaardig en rampzalig was....klonk daar van achter het recht: "welzalig is de mens....wien het mag gebeuren, dat God naar recht hem niet wil schuldig keuren...." Middels deze woorden richtte de Vader mij op, en ontdeed me van mijn oude kleed en omhing mij met een nieuw Kleed en legde mij in de armen van Zijn lieve Zoon, Die zeer liefelijk tot me zei: "Neemt, eet, dit is Mijn Lichaam dat voor u verbroken is.....neemt, drinkt, dit is Mijn bloed dat voor u vergoten is..... Daar daalde de hemel af in de hel van mijn bestaan. Daar was ik mezelf kwijt en hield God alleen over, en lag ik in aanbidding aan Zijn doorboorde voeten, Fjodor.

[DirkM]

CITAAT DWW: Een verkoren zondaar gaat niet tot de wet, en de wet lokt hem ook niet, maar tuchtigt hem tot Christus, beste Fjodor. God de Vader trekt die zondaar door de weg van zijn recht (dat is een vergelding door voldoening) tot de geloofsgemeenschap met Zijn lieve Zoon. De zondaar komt niet tot God, maar God daagt de zondaar geestelijk voor Zijn hemelse gericht.


Antwoord: De hele bedoeling van God is dat een zondaar niet tot de Wet gaat, maar tot Christus. Door de uitwendige werking aan de zondaar trekt God de zondaar tot Christus.
Door de Wet kan de zondaar zien, dat hij zelf geen enkel recht heeft om met alles wat de zondaar heeft, ook al doet deze nog zoveel dingen die wij als mens als goed zouden bestempelen, deze het recht zouden geven om vrij tot God te gaan.
De Wet leert de zondaar dan ook dat deze zelf hier niet aan kan en wil voldoen, maar enkel en alleen door de vrije genade, tot God kan gaan via de weg van het kruis, de enige weg tot behoud is dus ook gelegen in DE WEG, DE WAARHEID EN HET LEVEN, JEZUS CHRISTUS.
Wat betreft het hemelse gericht dat DWW noemt, moeten we echter wel opmerken dat wanneer de zondaar tot God is gegaan DOOR JEZUS CHRISTUS, de deur der Hoop, deze NIET voor het hemels gericht behoeft te verschijnen om daarin veroordeeld te worden.
De zondaar IS NAMELIJK ZONDER CHRISTUS AL VEROORDEELD.
Nu wij echter Christus kennen, dat is dus niemand als zijnde de zondaar, maar zijnde gelieft kind van God, door genade, zullen wij alleen geoordeeld worden op grond van de daden die wij in het vlees gezaaid hebben. Van straf en oordeel is echter geen sprake in de zin dat er STRAF komt, zodat wij alleen maar steeds meer zien hoeveel schuld wij hadden voor God, maar laat ons steeds dieper doordrongen worden van de grootheid van de genade die aan ons is betoond.

CITAAT DWW: Dit kan alleen door de weg van vergelding, want God eist een volkomen betaling voor de breuk die wij gemaakt hebben. Velen denken dat het van Gods kant alrede voldaan is wanneer ze met enige tranen hun zonden voor God beleden hebben. Maar dat is natuurlijk niet waar.

ANTWOORD: Dat klopt, dat wij niet moeten denken dat de vergelding van de eis tot voldoening volkomen voldaan kan worden door met enige tranen de zonden te beleiden aan God. Hierin kiest DWW wat mij betreft de juiste woorden die volkomen schriftuurlijk zijn.
Wat ik wel mis bij het schrijven van DWW is dat de mens enkel en alleen zich kan beroepen op het Verlossingswerk van de Christus. Dat is de enige ware en volkomen pleitgrond die wij hebben voor God.

CITAAT DWW: Kijk Fjodor, als ik een deuk in jouw auto rij, en ik vraag jou om vergeving.....zonder een vergelding of vergoeding mee te brengen, zou jij dit dan van mij nemen?? Zou jij bereid zijn tot vergeving als ik jou bijv. 5000 EUR schade had berokkend?? Nee toch!! Wij zondige mensen weten dat er iets niet klopt als ik op een zodanige wijze bij jou in het reine probeer te komen, voor wat betreft de schade aan je auto.

ANTWOORD: Het principe van een autoverzekering is, dat die afgesloten gaat worden juist omdat wij weten dat wij grote schade die wij aan een ander toebrengen NIET KUNNEN betalen omdat de prijs te hoog is. Het geven van vergeving is een daad van je wil dus ook al zou er een deuk in de auto gereden worden dan zou het in principe al mogelijk zijn om de daad van het toebrengen van de schade te vergeven.
De schade echter blijft in dat geval natuurlijk nog steeds het zelfde.
Wanneer wij dit betrekken naar de relatie tussen God en de mens, dan moeten we wel weten dat het in dat geval niet om een paar euro gaat, maar om een combinatie van schade die wij door onze DADEN hebben toegebracht aan Gods eigendom, en de schade die is ontstaan door de diepe smart die God heeft geleden doordat zijn scheppingswerk zich afgekeerd heeft van Hem. Wanneer wij, vooral bij de Amerikaanse rechtsspraak bekijken, zien hoe hoog de bedragn zijn die staan voor het voldoen van smartegeld dan zullen we moeten erkennen dat wij dergelijke hoge bedragen NOOIT zouden kunnen voldoen.
Zelfs al zou er een verzekering voor zijn dan hebben wij geen dekking, omdat de mens met de zondige natuur niet in staat zou zijn om zelf ook maar iets in te brengen als eigen vermogen, dus dat de oude zondige mens zelfs niet eens de premie van die verzekering zou kunnen voldoen.

De oude mens staat dus altijd tegenover God met lege handen en nog steeds een schuld die de oude mens niet kan voldoen. De enige Weg is daarom ook Christus, die al God smart gedragen heeft en het volkomen smartegeld betaald heeft aan het kruis.
Daarmee heeft Christus de prijs voldaan van alle smarten die door ONS toedoen aan God zijn aangedaan. Hierdoor leert de oude mens dat hij door Christus alleen de band kan herstelen van hemzelf naar God toe. Van nature ziet de oude mens dat natuurlijk zelf niet in, maar op dat moment dat Gods Licht gaat schijnen in zijn leven wordt de oude mens dan ook op dat moment dat hij tot Christus gaat metterdaad wederomgeboren en is die dus een nieuwe schepping geworden met een volkomen herstelde relatie tussen hem en God.

CITAAT DWW: Zo ook bij een heilig God in de hemel, Die over de gemaakte schuld en over de breuk en schending jegens Zijn heilige wet nooit heen kan stappen. Wanneer God dit wel zou doen, zou Hij Zichzelf onteren en ontheiligen en ophouden te bestaan (met alle eerbied gesproken).

ANTWOORD: Inderdaad kan God niet zomaar over de gemaakte schuld heenstappen, dat is juist zo mooi dat Christus wel de voldoening en de betaling van de schuld op Zich heeft genomen aan het kruishout. Juist door de volkomen betaling en verzoening van de schuld blijft 100 % overeind staan dat God HEILIG is, en dat God niet een relatie aan kan gaan daardoor met een zondaar. Daarom is door de aanneming van Christus dus ook geen sprake meer van de oude mens, met een zondige natuur en beladen met zondeschuld, maar van een kind van God, volkomen rein en heilig door toedoen van het verlossende werk van Christus.
(inderdaad is de tekst dat God zou ophouden te bestaan een beetje ongelukkig geformuleerd, maar ik snap de intentie van je schrijven.

CITAAT DWW: Want zovelen als er uit de werken der wet zijn, die zijn onder den vloek; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het boek der wet, om dat te doen En dat niemand door de wet gerechtvaardigd wordt voor God, is openbaar; want de rechtvaardige zal uit het geloof leven. Doch de wet is niet uit het geloof; maar de mens, die deze dingen doet, zal door dezelve leven. Gal. 3:10-12.

ANTWOORD: Hier wordt nogal wat gezegt lezers, namelijk dat een ieder die door de Wet te willen doen wil leven vervloekt is. Dat is nu ook juist waarom wij moeten zien dat wij door het houden van de Wet van God niet gerechtvaardigd kunnen worden.
Het leven uit de Wet is dus ten allen tijde GEEN relatieherstel of genoegdoening in Gods ogen.
God ziet de nieuwe mens echter aan IN CHRISTUS, zodat God alleen maar ziet dat door Zijn Zoon de relatie hersteld is en de volledige prijs is voldaan.
Moeten wij dan desondanks de Wet houden en daar naar leven om daardoor te proberen zelf ook maar iets toe te voegen aan de betaling die gedaan is door Christus ?
VOLSTREKT NIET. Een ieder die dat lere zij en blijve vervloekt totdat deze zich op de knieën wend tot het Kruis van Christus.
Mogen wij daarom zeggen dat wij desondanks wel de Wet willen doen uit dankbaarheid ?
Ja natuurlijk mag dat, maar daarbij moeten wij ons wel realiseren dat wij daarmede aan onze verlossing NIETS toe voegen, maar dat het zuiver genade is dat wij in de herstelde relatie wel vrij tot God mogen gaan.
Kunnen wij de Wet doen uit dankbaarheid ?
NEE ABSOLUUT NIET. Wij kunnen alleen de Wet doen uit dankbaarheid door de inwoning die is in het hart van de nieuwe mens door de Heilige Geest.
Kan de zondaar met zijn oude zondige natuur de Wet houden uit dankbaarheid ?
Nee volstrekt niet, uit eigen werken kan en wil de mens met de oude natuur de Wet niet doen en niet houden uit dankbaarheid. Zonder de Heilige Geest die woont in de nieuwe mens zou dat alleen maar gerekend worden als daden vanuit het zondige vlees met de oude natuur. Alle eigen werken van de mens met de zondige natuur zijn NIETS WAARD voor God.
Alleen de genoegdoening van Christus is van waarde, en daarom zal de zondaar dus ook zich moeten wenden tot Christus en naar de Belofte daardoor in relatie worden hersteld met God en metterdaad wederomgeboren worden en kind van God worden.

CITAAT DWW: Weet je door middel van welke woorden ik voor God verloren ging, Fjodor?

Antwoord: Hierin ligt de kern van het verschil van de standpunten.
Wanneer DWW zegt dat hij zelf voor God verloren ging dan zal DWW bedoelen dat DWW op dat moment tot het inzicht was gekomen dat DWW zelf niet in staat was om de relatie tussen hemzelf en God te herstellen omdat de prijs die betaald moest worden tot voldoening van de schuld dermate groot was dat DWW zelf niet deze kon voldoen.
Echter het moment dat DWW tot deze erkenning kwam en daardoor juist zich heeft gewend tot Christus door die aan te nemen als zijn Verlosser en juist daardoor wel de relatie tussen DWW en God kon worden hersteld.

Eigenlijk zegt DWW dus voor zover ik hem hierin begrijpen kan: Op het moment dat ik verloren was voor God (de manier van zeggen van DWW), en tot de erkenning van de Waarheid was gekomen (dus tot de erkenning van Christus als Verlosser voor hem persoonlijk), werd ik wedergeboren.
Op dat moment echter is DWW niet meer verloren, maar gevonden door Gods Zoon.
En op dat moment is de oude natuur van DWW dus gestorven in het bad der wedergeboorte en kan hij zeggen: Christus leeft in mij !!!

CITAAT DWW: Daar was ik mezelf kwijt en hield God alleen over, en lag ik in aanbidding aan Zijn doorboorde voeten, Fjodor.

ANTWOORD: Hierin ligt het "bewijs" van de wedergeboorte, namelijk dat wanneer iemand door het bad der wedergeboorte is gegaan deze niets anders meer wil doen dan Jezus Christus aanbidden en in aanbidding zijn plaats weet, namelijk aan de doorboorde voeten van de Verlosser en zaligmaker Jezus Christus, de voleinder der Wet.
Niemand kan zonder verzoend te zijn met God IN AANBIDDING aan de doorboorde voeten van Jezus Christus liggen.
Welgelukzalig is een ieder die in aanbidding ligt aan de voeten van Jezus Christus, de Verlosser en Zaligmaker, de Hogepriester, de enige Zoon van de Allerhoogste God.

[-DIA-]

Hier worden wel dingen gezgegd die het overdenken wel waard zijn...

[DWW]

CITAAT DWW: Weet je door middel van welke woorden ik voor God verloren ging, Fjodor?

Antwoord: Hierin ligt de kern van het verschil van de standpunten.
Wanneer DWW zegt dat hij zelf voor God verloren ging dan zal DWW bedoelen dat DWW op dat moment tot het inzicht was gekomen dat DWW zelf niet in staat was om de relatie tussen hemzelf en God te herstellen omdat de prijs die betaald moest worden tot voldoening van de schuld dermate groot was dat DWW zelf niet deze kon voldoen. Echter het moment dat DWW tot deze erkenning kwam en daardoor juist zich heeft gewend tot Christus door die aan te nemen als zijn Verlosser en juist daardoor wel de relatie tussen DWW en God kon worden hersteld.

Het is niet eenvoudig de doorleefde zaken van anderen te ontleden. Spreek voortaan aub maar voor jezelf. Als men vragen of opmerkingen heeft, wil ik deze zelf wel proberen toe te lichten. De Heere Jezus zei tegen Zijn discipelen: "Wie zeggen de mensen dat Ik ben".....en even verder vraagt Hij hen persoonlijk: "Maar gijlieden, wie zegt gij dat Ik ben...??" Waarop Simon Petrus, die vaak de mond der discipelen was, zulk een kostelijke belijdenis deed. Doe dat maar voortaan liever, dan voor anderen te spreken wie Christus voor hen geworden is, Dirk. Dit is niet lelijk maar opscherpend en vermanend bedoeld. Omdat je in deze quote zo schrijft: "Wanneer DWW zegt dat hij zelf voor God verloren ging dan zal DWW bedoelen dat..."

[DirkM]

CITAAT DWW: Weet je door middel van welke woorden ik voor God verloren ging, Fjodor?

Antwoord: Hierin ligt de kern van het verschil van de standpunten.
Wanneer DWW zegt dat hij zelf voor God verloren ging dan zal DWW bedoelen dat DWW op dat moment tot het inzicht was gekomen dat DWW zelf niet in staat was om de relatie tussen hemzelf en God te herstellen omdat de prijs die betaald moest worden tot voldoening van de schuld dermate groot was dat DWW zelf niet deze kon voldoen. Echter het moment dat DWW tot deze erkenning kwam en daardoor juist zich heeft gewend tot Christus door die aan te nemen als zijn Verlosser en juist daardoor wel de relatie tussen DWW en God kon worden hersteld.

Het is niet eenvoudig de doorleefde zaken van anderen te ontleden. Spreek voortaan aub maar voor jezelf. Als men vragen of opmerkingen heeft, wil ik deze zelf wel proberen toe te lichten. De Heere Jezus zei tegen Zijn discipelen: "Wie zeggen de mensen dat Ik ben".....en even verder vraagt Hij hen persoonlijk: "Maar gijlieden, wie zegt gij dat Ik ben...??" Waarop Simon Petrus, die vaak de mond der discipelen was, zulk een kostelijke belijdenis deed. Doe dat maar voortaan liever, dan voor anderen te spreken wie Christus voor hen geworden is, Dirk. Dit is niet lelijk maar opscherpend en vermanend bedoeld. Omdat je in deze quote zo schrijft: "Wanneer DWW zegt dat hij zelf voor God verloren ging dan zal DWW bedoelen dat..."

Wanneer iemand Christus heeft leren kennen dan is dit voor zover ik dat kan nagaan in de Schrift de enige manier waarop op een 100 % Bijbelse manier de opvatting moet zijn, namelijk dat men tot de erkenning der Waarheid (is dus Jezus Christus) is gekomen.
Wij zijn namelijk niet geroepen om nadat wij Christus hebben leren kennen als onze Verlosser om onze ZONDE beter leren te kennen maar wij zijn geroepen om VOLLEDIG in de vrijheid te staan van Christus welke Hij voor ons heeft verworven.
Keer dan niet terug naar de zonde die je hebt gedaan, want als je zou toetsen naar de Schriften dan kan je er heel duidelijk over zijn hoe God tegen de zonden aankijkt die je hebt gedaan, namelijk dat ze voor God NIET MEER BESTAAN.
God ziet namelijk de wedergeboren mens aan IN CHRISTUS, en IN CHRISTUS is volstrekt geen zonde, maar enkel HEILIGHEID EN REINHEID.
Want zover het oosten is van het westen zo werpt Christus onze zonden weg, als in het diepste der zee.
Als Christus dan onze zonden heeft weggeworpen in het diepste der zee, wie is dan de mens om die weer naar boven wenst te halen van de bodem der zee ?

Het past de wedergeboren mens dan ook niet om deze zonden weer naar boven te halen om er diep over na te denken om zo de zonde beter te leren kennen, maar wij moeten ons verheugen in het Heil dat aan ons door de Genade is toebedeeld.
Jezus zegt namelijk niet dat wij onze zonden beter moeten leren kennen maar dat wij ons moeten verheugen met grote blijdschap over de genade die ons ten deel is gevallen.

Wettischisme onder het "kerkvolk" is juist dat men niet weet hoe de genade is die ten deel valt aan de wederomgeboren ziel, maar alleen de regels wenst te houden, maar in het houden van de regels gaat de wettische mens natuurlijk ten allen tijde weer de mist in omdat deze de regels niet kan naleven.

Wat mij zelf betreft ben ik heel eerlijk:
Wanneer DWW zegt dat hij zelf voor God verloren ging dan zal DWW bedoelen dat...

had ik beter kunnen formuleren door te zeggen:
Wanneer DWW zegt dat hij zelf voor God verloren ging zal DWW naar ik hoop waarschijnlijk bedoelen dat .....

Aan de manier van schrijven van je reactie proef ik dat de gemaakte opmerking je zeer gedaan heeft, en daarom wil ik je daar ook vergeving voor vragen DWW.

Ook zou ik graag willen dat je inhoudelijk op mijn reactie in zou gaan omdat het wel om heel essentiele zaken gaat waarvan medeleden van het forum neem ik aan best veel meer over willen horen.

[Mariavt]

Inderdaad, ik vind het heel leerzaam wat jullie samen bespreken en lees met graagte jullie bijdragen.

[DWW]

Wat mij zelf betreft ben ik heel eerlijk:
Wanneer DWW zegt dat hij zelf voor God verloren ging dan zal DWW bedoelen dat...

had ik beter kunnen formuleren door te zeggen:
Wanneer DWW zegt dat hij zelf voor God verloren ging zal DWW naar ik hoop waarschijnlijk bedoelen dat .....

Aan de manier van schrijven van je reactie proef ik dat de gemaakte opmerking je zeer gedaan heeft, en daarom wil ik je daar ook vergeving voor vragen DWW.

Ook zou ik graag willen dat je inhoudelijk op mijn reactie in zou gaan omdat het wel om heel essentiele zaken gaat waarvan medeleden van het forum neem ik aan best veel meer over willen horen.

Beste Dirk, je hebt me geen zeer gedaan. Wat ik in je ontleding miste is het punt waar mijn hart gescheurd werd voor God middels een hartverscheurend berouw. Daarnaast wil ik je vragen of jouw hart al gescheurd is? Daar hoef je niet op in te gaan, maar daar ging het in dit topic een beetje over. Het kan wel iets zijn om over te overdenken. Verder kan ik me in jouw bewoordingen zoals bijv. 'relatie met God....etc' geheel niet vinden. Gods Woord spreekt daar niet van. Wat je verder schreef over dat God een verloste zondaar alleen nog maar aanziet in en door de overkledende gerechtigheid en heiligheid van Christus is zeker waar, en ook de enige troost van Zijn duur gekochte Kerk beide in leven en in sterven. Later misschien meer over de inhoud van je ontledingen.

[DirkM]

Wat mij zelf betreft ben ik heel eerlijk:
Wanneer DWW zegt dat hij zelf voor God verloren ging dan zal DWW bedoelen dat...

had ik beter kunnen formuleren door te zeggen:
Wanneer DWW zegt dat hij zelf voor God verloren ging zal DWW naar ik hoop waarschijnlijk bedoelen dat .....

Aan de manier van schrijven van je reactie proef ik dat de gemaakte opmerking je zeer gedaan heeft, en daarom wil ik je daar ook vergeving voor vragen DWW.

Ook zou ik graag willen dat je inhoudelijk op mijn reactie in zou gaan omdat het wel om heel essentiele zaken gaat waarvan medeleden van het forum neem ik aan best veel meer over willen horen.

Beste Dirk, je hebt me geen zeer gedaan. Wat ik in je ontleding miste is het punt waar mijn hart gescheurd werd voor God middels een hartverscheurend berouw. Daarnaast wil ik je vragen of jouw hart al gescheurd is? Daar hoef je niet op in te gaan, maar daar ging het in dit topic een beetje over. Het kan wel iets zijn om over te overdenken. Verder kan ik me in jouw bewoordingen zoals bijv. 'relatie met God....etc' geheel niet vinden. Gods Woord spreekt daar niet van. Wat je verder schreef over dat God een verloste zondaar alleen nog maar aanziet in en door de overkledende gerechtigheid en heiligheid van Christus is zeker waar, en ook de enige troost van Zijn duur gekochte Kerk beide in leven en in sterven. Later misschien meer over de inhoud van je ontledingen.

Nu zijn we bij het wezenlijke punt gekomen bij de vraag of mijn hart al gescheurd is !
Welnu, daar kan ik het volgende over zeggen.
Nee ik heb mijn hart niet gescheurd !
Ik kwam tot de ontdekking dat ik ONDANKS al mijn zonden die ik gedaan had van mijzelf uit één enkel recht had om vrijmoedig tot God te gaan en dat is doordat ik Jezus Christus aanvaard / aangenomen heb als mijn Verlosser.
Hij heeft ook de MACHT van de ZONDE gebroken in mijn leven.

Hoe dat gegaan is:
Jezus zelf heeft mijn oude hart van steen uit mij gescheurd en mij een nieuw hart gegeven.

Is er bij mij dan geen enkel spoor van berouw aan te merken dan in mijn leven ?
Ja absoluut wel, maar dat betekend voor mij niet dat ik mijn hart moet scheuren.
Het scheuren in de zin van losmaken van kan ik zelf niet doen, maar dat kan alleen God Zelf.

Wat betreft de bewoording relatie met God waarin jij je volgens jouw zeggen niet kunt vinden moet ik echt het volgende kwijt: Een ieder die wederomgeboren is die is een kind van God geworden, Jezus leerde dat wij moeten bidden Onze VADER.

Juist het Christelijk geloof verschilt op 1 punt van alle andere RELIGIES, en dat is dat het niet het houden van wetten en regels is zoals alle andere godsdiensten, maar dat het RELATIE is. Wanneer iemand zijn geloof religie is, dan is het DOOD, maar wanneer er sprake is van relatie dan is het LEVEND. Wij mogen leven door de Geest, die het geschreven Woord levend maakt. Zonder de Geest, is het Woord alleen de letter, en de letter is dood.
Daarom is er ook de levendmakende Geest.

Ook wil ik je graag 2 vragen stellen:
Wanneer je kijkt naar de verloren zoon, ben jij het dan met mij eens dat die zoon die wegging bij de vader eigenlijk de gevonden zoon is en de zoon die achtergebleven was bij de vader eigenlijk de verloren zoon genoemd zou moeten worden ?


Wanneer je kijkt naar de gelijkenis van de talenten, hoe zou jij er in naar voren komen ?
Wat zou jij zeggen over jouw Heer ?
Ik hoop toch zeer dat je niet tot het antwoord komt van de laatste, namelijk:
Ik wist van U, dat U een hard God zijt, ....... En ik was bevreest en ben heengegaan .....

[Willem]

Nee ik heb mijn hart niet gescheurd !

Joel 2 vers 13: “En scheurt uw hart en niet uw klederen, en bekeert u tot den HEERE, uw God; want Hij is genadig en barmhartig, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwade.”

Het antwoord is van een eerlijkheid die men weinig ziet hoewel ik me afvraag of het beseft wordt.

[DWW]

Nu zijn we bij het wezenlijke punt gekomen bij de vraag of mijn hart al gescheurd is! Welnu, daar kan ik het volgende over zeggen. Nee ik heb mijn hart niet gescheurd! Ik kwam tot de ontdekking dat ik ONDANKS al mijn zonden die ik gedaan had van mijzelf uit één enkel recht had om vrijmoedig tot God te gaan en dat is doordat ik Jezus Christus aanvaard / aangenomen heb als mijn Verlosser. Hij heeft ook de MACHT van de ZONDE gebroken in mijn leven. Hoe dat gegaan is: Jezus zelf heeft mijn oude hart van steen uit mij gescheurd en mij een nieuw hart gegeven. Is er bij mij dan geen enkel spoor van berouw aan te merken dan in mijn leven ? Ja absoluut wel, maar dat betekend voor mij niet dat ik mijn hart moet scheuren. Het scheuren in de zin van losmaken van kan ik zelf niet doen, maar dat kan alleen God Zelf.

Beste Dirk, ik waardeer je openhartigheid. We zijn in deze best aan elkaar gewaagd. Maar weet je wat bijv. een hartverscheurend verdriet is...?? Misschien heb je de nieuwsbeelden op internet weleens bekeken van die tsunami in Thailand en andere landen. Daar zag je ouders met hun dode aangespoelde kindertjes in hun armen staan, verscheurd en verteerd zijnde van verdriet. Dit was zelfs ook hartverscheurend om aan te zien. De psalmdichter zegt in ditzelfde verband: "ik was uitgeteerd....maar Gij zag op mij neder." Kijk Dirk, en dit bedoel ik....maar ik ga jou niet oordelen hoor....maar dat mis ik een beetje in je schrijven. Deze zaken zijn natuurlijk beter te doorleven dan te omschrijven. Maar toch. Weet je Dirk, toen ik 22 jaar oud was kreeg ik voor het eerst berouw over m'n bedreven zonden. Ik zat in de kerk Psalm 116 te zingen, en las daar....God heb ik lief....dit werd mij als een spiegel getoond....en daar stond ik voor God als een hater van Hem en m'n naasten. Ik stond daar schuldig jegens de goedertierenheden Gods aan mij bewezen. Ik moest telkens maar wenen en had een intens verdriet en berouw over m'n bedreven zonden. Ik durfde van schaamte mijn hoofd niet meer op te heffen. Ik heb van de preek niets meer gehoord, en ben na afloop naar huis gegaan en toen voor het eerst voor m'n bedje neergevallen met een intens berouw over m'n zonden. Voor het eerst in mijn leven begon ik tot God te schreeuwen om vergeving van schuld en zonden, en of Hij me bekeren wilde. Ik beloofde beterschap en probeerde met vallen en opstaan mijn bestaan voor God te beteren. Telkens weer berouw en wenen over m'n zonden, niet wetend hoe ik tot God bekeerd kon/moest worden. Hierin heb ik 15 jaar gelopen, zonder dat ik verloren ging voor God middels een hartverscheuren berouw, Dirk. Na tien jaar kreeg ik een heenwijzing naar Christus, en hoorde ik voor het eerst Zijn Naam noemen als mogelijkheid tot zalig worden, waardoor ik de zaligheid buiten mezelf begon te zoeken. Dit heeft vijf jaar geduurd. Als Hij in de prediking zeer dierbaar werd voorgesteld, in Zijn lijden en sterven, dan kon men mij wassen in m'n tranen. M'n hart ging naar Hem uit, maar ik kon mijn armen niet om Hem heen slaan.....omdat ik besloten was tot op het geloof, Gal. 3:23. Ik kon niet, want ik was nog niet afgesneden van de heerschappij van mijn eerste man, Rom. 7:1-3. Totdat ik op mijn 37e levensjaar door God in Zijn hemels gericht getrokken werd. Daar heb ik al iets over geschreven. Daar werd mijn hart verscheurd van berouw en verbrijzeld door Zijn ingestorte Liefde, Jes. 57:15. Toen pas verstond ik het verschil tussen berouw en een hartverscheurend berouw over m'n begane zonden.

Wat betreft de bewoording relatie met God waarin jij je volgens jouw zeggen niet kunt vinden moet ik echt het volgende kwijt: Een ieder die wederomgeboren is die is een kind van God geworden, Jezus leerde dat wij moeten bidden Onze VADER. Juist het Christelijk geloof verschilt op 1 punt van alle andere RELIGIES, en dat is dat het niet het houden van wetten en regels is zoals alle andere godsdiensten, maar dat het RELATIE is. Wanneer iemand zijn geloof religie is, dan is het DOOD, maar wanneer er sprake is van relatie dan is het LEVEND. Wij mogen leven door de Geest, die het geschreven Woord levend maakt. Zonder de Geest, is het Woord alleen de letter, en de letter is dood. Daarom is er ook de levendmakende Geest.

De Kerk van Christus is door het geloof met Hem verenigd en getrouwd. Ten opzichte van het hemelleven met Hem in ondertrouw, maar ten opzichte van het aardse leven met Hem dus getrouwd. Ik weet niet of jij getrouwd ben, maar dan spreek je toch over je vrouw ook niet dat je relatie met haar hebt...?? Gods Woord spreekt over geloofsgemeenschap door de liefde Gods in Christus.

Ook wil ik je graag 2 vragen stellen: Wanneer je kijkt naar de verloren zoon, ben jij het dan met mij eens dat die zoon die wegging bij de vader eigenlijk de gevonden zoon is en de zoon die achtergebleven was bij de vader eigenlijk de verloren zoon genoemd zou moeten worden?

Natuurlijk moest die laatste zoon voor eeuwig buiten blijven. Maar om nu nog even te mogen blijven spreken vanuit dit topic. Dan beantwoord ik jou deze vraag met een wedervraag, Dirk. Wanneer er nu in Rom. 6:7 staat geschreven: Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonden. Waar was die verloren zoon dan gestorven en waar scheurde hij zijn hart voor zijn lieve vader. Was dat:
1. Bij die varkens toen hij tot zichzelf kwam...??
2. Op de toeleindende weg naar z'n lieve vader...??
3. Toen hij die kostelijke belijdenis deed en in de armen van zijn vader viel, en zijn vader hem ontdeed van zijn oude kleed en hem omhing met een nieuw Kleed...??

Wanneer je kijkt naar de gelijkenis van de talenten, hoe zou jij er in naar voren komen ? Wat zou jij zeggen over jouw Heer ?
Ik hoop toch zeer dat je niet tot het antwoord komt van de laatste, namelijk:
Ik wist van U, dat U een hard God zijt, ....... En ik was bevreest en ben heengegaan ...

Met hoeveel meer ik mijn talenten heb vermeerderd, of nog mag gaan vermeerderen, dat laat ik liever aan God over, Dirk. Paulus zei dat hij het meest gearbeidt had, doch niet hij, maar de genade Gods die in hem was.

[DirkM]

Nee ik heb mijn hart niet gescheurd !

Joel 2 vers 13: “En scheurt uw hart en niet uw klederen, en bekeert u tot den HEERE, uw God; want Hij is genadig en barmhartig, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwade.”

Het antwoord is van een eerlijkheid die men weinig ziet hoewel ik me afvraag of het beseft wordt.

Jezus zelf heeft mijn oude hart van steen uit mij gescheurd en mij een nieuw hart gegeven.
Er is dus niets van mijzelf bij wat dat betreft, omdat ik ook niet kan zeggen dat ik mijzelf wederom geboren heb laten worden, maar dat ben geworden dankzij Jezus Christus, mijn Heer en Heiland en Verlosser, die de volledige Heerschappij heeft in mijn leven.
De woorden die Joel geschreven heeft in dat vers zijn niet op mij van toepassing, in die zin dat ik niet behoor tot het volk Israël, maar door God geroepen ben uit de heidenen.
Als ik een vers uit Joel meer bij mij vind passen dan is het daarom wel dat ik samen met Joel kan be-amen wat er staat in Joel 2 vers 21, namelijk, vrees niet, jubel en verheug u, want de Here heeft grote dingen gedaan !

Ik val dan ook in het Nieuwe verbond, het verbond waarbij Jezus Christus Zelf de Hogepriester is. Als Hij spreekt van een nieuw verbond, heeft Hij daarmede het eerste voor verouderd verklaard. En wat veroudert en verjaart, is niet ver van verdwijning.
(Hebreeën 8 : 13)

[DirkM]

Beste DWW,
Ik heb besloten om je hele schrijven niet te citeren, omdat mensen dat beter zelf in zijn geheel in de gehele context kunnen lezen.

Wat ik opmaak uit je schrijven is dat het bij jou 15 jaar heeft gezeten tussen het feit dat je jezelf realiseerde ten diepst wat God voor jou heeft gedaan en het moment dat jij het kruis van Golgotha (dus ook je Verlosser) hebt gevonden, die al die tijd al stond te wachten op jou dat jij de stap nam om op te staan en naar de Vader te gaan.
Heel eerlijk, ik kan wel janken als ik dat lees.
Gelukkig is dat bij mij heel anders gegaan.

Ik ben opgegroeid in een gereformeerd gezin, waarbij mijn vader ineens tot de ontdekking kwam dat Jezus ook weer terug zou komen. We zaten elke zondag twee keer in de kerk, we hielden ons zo goed mogelijk aan de geboden en hielden rekening in ons leven met de regels van God.
Op het moment dat mijn vader dat ontdekte ging hij de Bijbel niet gewoon lezen maar in zijn geheel doorploegen om zo te weten te komen wat er precies stond.
Toen mijn vader kwam bij Nicodemus, naar deze tijd vertaald eigenlijk 1 van de grootste Theologen en bestuurder van de Kerkvergadering, en zag dat zelfs Nicodemus wederomgeboren moest worden en zijn knieën boog voor Jezus Christus "viel het kwartje" en kwam hij ook metterdaad tot geloof.
Dat nu was geen geloof waarin de regels of de kerkgang centraal stonden, maar dat was dat Jezus ineens voor hem centraal stond in zijn leven.
Die verandering bij mijn vader, die nu al bij de Heer is sinds eind november 2010, heeft mij jaloers gemaakt. Wat had hij toch ineens waarvan ik moest erkennen dat ik dat niet had ?
Zelf begon ik maar eens met luisteren naar wat er gepredikt werd, maar helaas werd er in de kerk waar ik toen heenging met mijn ouders alleen maar gepredikt over dat kerkgangers moesten protesteren tegen de kernwapens, dat iedereen uiteindelijk wel behouden zou worden en dat soort dingen.

Tot die dag, dat ik in contact kwam met iemand die mij vertelde dat Jezus MIJ LIEFHEEFT.
Hij heeft mij in het kort uitgelegd dat ik afgesneden was van God door de zonde, en dat Jezus die grote onoverbrugbare kloof heeft overbrugt.
Deze vertelde mij dat ik zelf de stap moest zetten om te aanvaarden dat Jezus voor mij persoonlijk is gestorven en wees mij er op dat God klaar stond om mij binnen te halen als zijn geliefde kind.
Zelf wist ik maar al te goed dat ik daar met zonde niet kon komen dus heb ik al mijn zonden beleden aan God en ik heb Christus aanvaard als mijn Verlosser.

Bij mij zit er tussen die twee dingen maar een paar maanden.
Dat was in 1983.
Ik kan niet echt een tijd noemen dat ik wedergeboren ben, maar het belangrijkste is DAT IK WEDEROMGEBOREN BEN, maar dan wel absoluut door genade alleen.


1. Bij die varkens toen hij tot zichzelf kwam...??
2. Op de toeleindende weg naar z'n lieve vader...??
3. Toen hij die kostelijke belijdenis deed en in de armen van zijn vader viel, en zijn vader hem ontdeed van zijn oude kleed en hem omhing met een nieuw Kleed...??

Eigenlijk vallen bij mij die 3 dingen min of meer samen.
Ik hoefde dan ook niet een heel eind te lopen.

Na 1983 heb ik stap voor stap moeten leren dat Jezus niet alleen mijn Verlosser is en Zaligmaker, maar dat Hij ook mijn HEER is. Dat wil zeggen dat ik zelf het stuur van mijn leven uit handen heb gegeven op alle terreinen van mijn leven en mij laat leiden door Hem.
Jezus Christus heeft dus de Heerschappij in mijn leven.
Dat was voor mij het allermoeilijkste omdat ik van mijzelf van mijn eigen karakter een nogal harde kop heb om het maar even zo te zeggen.
God vraagt niet van mij dat ik binnen de regels loop omdat er dan straf tegenover zou staan, maar God vraagt van mij dat Jezus de Heerschappij in mijn leven heeft en dat ik daarom doe wat God behaagd. Dus zonder vrees en zonder straf, maar omdat ik Jezus liefheb.


Toch nog 1 citaat van DWW: Voor het eerst in mijn leven begon ik tot God te schreeuwen om vergeving van schuld en zonden, en of Hij me bekeren wilde. Ik beloofde beterschap en probeerde met vallen en opstaan mijn bestaan voor God te beteren. Telkens weer berouw en wenen over m'n zonden, niet wetend hoe ik tot God bekeerd kon/moest worden.

Beterschap beloven aan God en proberen de weg te bewandelen zonder wederomgeboren te zijn is leven met smart op smart denk ik zo.
De oude mens KAN EN WIL dat ten diepste niet.

God bekeerd niet een mens, maar God roept BEKEER U, en door de Heilige Geest werkt hij zo dat de mens zich inderdaad naar God toekeerd.
Dat is natuurlijk niet dat de mens zich daarmee kan beroemen op zijn eigen werk, maar alleen op het volbrachte werk door onze Here Jezus Christus.

Toen God zei tegen Mozes dat hij naar de Farao moest gaan toen ging Mozes ook niet zitten wachten tot God hem daar heen bracht, maar ging hij daar zelf heen, anders was Mozes er waarschijnlijk nu nog niet aangekomen en zat hij nog steeds te wachten tot God het zou doen.

[DirkM]

Citaat DWW: De Kerk van Christus is door het geloof met Hem verenigd en getrouwd. Ten opzichte van het hemelleven met Hem in ondertrouw, maar ten opzichte van het aardse leven met Hem dus getrouwd. Ik weet niet of jij getrouwd ben, maar dan spreek je toch over je vrouw ook niet dat je relatie met haar hebt...?? Gods Woord spreekt over geloofsgemeenschap door de liefde Gods in Christus.

ANTWOORD: Alle wederomgeboren mensen vormen samen de bruid van Christus, ongeacht in welke kerk ze samenkomen.
De term Kerk vind ik persoonlijk risicovol, omdat er ook mensen zijn die welliswaar belijdende leden zijn van de plaatselijke kerkelijke Gemeente maar niet wederomgeboren zijn.
Ook heb ik hier in mijn eigen woonplaats een keer een dominee horen zeggen: De kerk waar u nu in zit dat is de enige ware kerk van Christus.
Daarom is de term de Kerk van Christus een term die ik zelf niet zo zou roepen.

Daarom spreek ik liever over al Gods kinderen, die zijn samen de Bruid van Christus.

De volgende vraag: Ben ik ook getrouwd. ANTWOORD, JA EN ZELFS MEER DAN DAT !
Ik ben niet alleen getrouwd, maar ik HEB OOK EEN HUWELIJK.
Daarbij is het dus niet zo dat ik dingen doe of niet doe OMDAT IK GETROUWD BEN en dat niet mag of zo, maar doe ik dingen wel of niet omdat ik mijn vrouw liefheb.
Dat bedoel ik dus met relatie. Getrouwd, ja Relatie, ja absoluut, daarin komt juist het grote geheimenis en de grote zegen van het huwelijk tot in uiting.

Zo ook met Christus, doe ik dingen wel of niet, niet omdat ik (samen met de rest van Gods kinderen natuurlijk) de Bruid ben, maar omdat ik van Hem houdt.
Relatie dus........


CITAAT DWW: Gods Woord spreekt over geloofsgemeenschap

ANTWOORD: Binnen het huwelijk het hebben van gemeenschap toch ook de diepste uitdrukking / uiting van het hebben van een relatie, of zie ik dat verkeerd.

[DWW]

Wat ik opmaak uit je schrijven is dat het bij jou 15 jaar heeft gezeten tussen het feit dat je jezelf realiseerde ten diepst wat God voor jou heeft gedaan en het moment dat jij het kruis van Golgotha (dus ook je Verlosser) hebt gevonden, die al die tijd al stond te wachten op jou dat jij de stap nam om op te staan en naar de Vader te gaan. Heel eerlijk, ik kan wel janken als ik dat lees. Gelukkig is dat bij mij heel anders gegaan.

Dirk toch....je komt erg remonstrants / arminiaans op mij over. Een hoop zelf doen, veel eigen initiatief tonen....en God doet het restje voor jou wat je nog tekort komt met Zijn helpende genade. Staat er dan niet geschreven dat Hij gevonden is van een volk dat naar Hem niet zocht...?? Staat er dan ook niet geschreven dat niemand tot God de Vader komt dan door Christus....en dat niemand tot Christus komen kan tenzij de Vader Die Hem gezonden heeft hem trekke....(Joh. 6:37-44) Geldt dit dan alleen mij, en niet voor jou, Dirk...??

Kijk het nog eens na, en geef jezelf een eerlijk antwoord alwaar je geestelijk in de dood van Christus werd gedoopt (Rom. 6:2) en waar je hart voor/door God werd gescheurd middels de weg van Gods heilige recht. Ga niet op anderen af wat men je wijst maakt, hou je alleen aan Gods Woord. Bedenk dat God bij ons allen om Zijn recht komt dat wij geschonden hebben. Het is waar dat Christus dit recht der wet vervuld heeft toen de zonden van Zijn verkorenen in de volheid des tijds op Golgotha veroordeeld werden in Zijn vlees (Rom. 8:2-4, Gal. 4:3-6). Maar Christus is niet alleen een Middelaar van verwerving maar ook van toepassing. Wanneer dit verworven Heil in het uur der minne wordt toegepast aan het hart van een verkoren zondaar, dan wordt hij geestelijk in Zijn dood gedoopt, één plant met Hem geworden in Zijn kruisdood en begrafenis, en één plant met Hem in Zijn opstanding. Lees en herlees Rom. 6:2-8, daarna Rom. 7:1-6, en daarna Rom. 8. Daarin staat de bekering van al Gods verkoren volk op een zakelijke wijze verklaard, Dirk. Trap en mate van doorleving kan verschillen, maar de psalmdichter schreef niet voor niets: "Die in de nood uw Redder is geweest...!!" Dat schenke den Heere, uit vrije genade om niet, om Jezus wil.