Exegese en tekstgebruik in de prediking

[avisser]

Je citaat: "Spoort ons dat niet aan om Hem te zoeken in het vertrouwen dat hij zal antwoorden? Hij doet dat immers op het gebed, alleen om Zijn eigen beloften, niet en nooit om ons, gelukkig maar. Dat is de kracht van de belofte, daar mogen wij in geloof achter schuilen, ook al zien we geen hoop op voelen we niets" roept nog meer vraagtekens op. Stel je nu dat er een rust - een vertrouwen dat hij zal antwoorden waar wij in het geloof achter mogen schuilen - is in het "zoeken" zonder dat er christuskennis is?

Maar hoe zou jij dan willen vaststellen dat er christuskennis is?

Hier een citaat van Ursinus:

Waaruit weet je dat jouw geloof het ware geloof is en niet een historisch
geloof of inbeelding?

Ten eerste omdat ik in mijn hart dit getuigenis van de Heilige Geest gevoel dat ik
de aangeboden genade van God in Christus ernstig begeer en aanneem, en
dat ik van geen ding méér afschuw heb dan van deze allergrootste zonde:
namelijk het niet in Christus geloven. En dat ik daarom tot de kinderen van
God behoor.

Dit citaat van Ursinisus zegt toch wel heel wat anders dan jij in je eerste opmerking stelde Daarin stel je immers "daar mogen wij in geloof achter schuilen, ook al zien we geen hoop op voelen we niets". Je vergat overigens het laaste zinnetje van vraag en antwoord 222 van Ursines Grote Catechismus waar staat: "Ten tweede omdat ik gevoel dat de ware bekering tot God in mij begonnen is."
In dit citaat wordt toch 2x gewezen op het gevoel door de getuigenis van de Heilige Geest. Dat is toch in flagrante tegenspraak met je eerdere "ook al voelen we niets"?
Heb je verder al de mogelijkheid gehad de tekst en de predikant te mailen van de preek over psalm 72 die je afgelopen zondag beluisterd hebt?

Goed opgelet, de laatste regel moet er zeker bij! Foutje!

Je eerste opmerking:

Met "al voelen we niets" ben ik er van uit gegaan dat een lezer op dit forum er uit zou begrijpen: "als we de zonden nog zo in ons zelf tegenkomen wat de zekerheid van het geloof zo kan ontnemen (ik weet het, het is ongeloof!), of ons zelf zo onwaardig achten door onze zonden dat Hij niet naar ons zou omzien". Overigens, in deze hoedanigheid ging Luther naar het avondmaal. Hij liet het niet afhangen van zijn eigen zekerheid maar mocht zich op het Woord verlaten en zocht het dus buiten zichzelf.

Je opmerking rondom de H. Geest.

Alleen de H. Geest kan het vertrouwen, het verlaten op Hem en het haten van het ongeloof werken. Als je dat ervaart, is dat van de Heilige Geest

[Democritus]

Je citaat: "Spoort ons dat niet aan om Hem te zoeken in het vertrouwen dat hij zal antwoorden? Hij doet dat immers op het gebed, alleen om Zijn eigen beloften, niet en nooit om ons, gelukkig maar. Dat is de kracht van de belofte, daar mogen wij in geloof achter schuilen, ook al zien we geen hoop op voelen we niets" roept nog meer vraagtekens op. Stel je nu dat er een rust - een vertrouwen dat hij zal antwoorden waar wij in het geloof achter mogen schuilen - is in het "zoeken" zonder dat er christuskennis is?

Maar hoe zou jij dan willen vaststellen dat er christuskennis is?

Hier een citaat van Ursinus:

Waaruit weet je dat jouw geloof het ware geloof is en niet een historisch
geloof of inbeelding?

Ten eerste omdat ik in mijn hart dit getuigenis van de Heilige Geest gevoel dat ik
de aangeboden genade van God in Christus ernstig begeer en aanneem, en
dat ik van geen ding méér afschuw heb dan van deze allergrootste zonde:
namelijk het niet in Christus geloven. En dat ik daarom tot de kinderen van
God behoor.

Dit citaat van Ursinisus zegt toch wel heel wat anders dan jij in je eerste opmerking stelde Daarin stel je immers "daar mogen wij in geloof achter schuilen, ook al zien we geen hoop op voelen we niets". Je vergat overigens het laaste zinnetje van vraag en antwoord 222 van Ursines Grote Catechismus waar staat: "Ten tweede omdat ik gevoel dat de ware bekering tot God in mij begonnen is."
In dit citaat wordt toch 2x gewezen op het gevoel door de getuigenis van de Heilige Geest. Dat is toch in flagrante tegenspraak met je eerdere "ook al voelen we niets"?
Heb je verder al de mogelijkheid gehad de tekst en de predikant te mailen van de preek over psalm 72 die je afgelopen zondag beluisterd hebt?

Dat er sprake is van gevoel zal ik niet ontkennen. Maar het gaat er wel om waar wij het gevoel plaatsen.

Wachten wij op een gevoel alvorens wij ons restloos toevertrouwen aan het Woord en de beloften. Of geloven en belijden wij dat nadat wij ons hebben restloos hebben toevertrouwd aan het Woord dat wij het (opkomend uit het Woord) ook zullen gevoelen. Namelijk dat de Geest met onze geest getuigd dat wij kinderen Gods zijn.

Ik geloof het laatste.

Dan is ons hart waarin de Geest getuigd met onze geest een toetsteen van de oprechtheid van ons geloof en geen voorwaarde.

[avisser]

Als je, ondanks dat je geweten je door de zonden aanklaagt, je op het woord van het "nochthans" van de belofte mag vallen, is dat de Geest die je daar de vrijmoedigheid voor geeft. Want je kan het niet door de schuld van de zonden, maar moet het want Zijn Woord is sterker dan mijn tegenwerpingen, heeft door de Geest meer kracht en gezag dan mijn aanklagend geweten. Want zou je zo'n lieve Borg laten roepen en blijven staan?

[Willem]

Heb je nog de tekst uit Psalm 72 en de predikant die de leespreek heeft geschreven zoals deze bij jullie is voorgelezen? Waarmee je het topic opende en wat je al meerdere keren hebt toegezegd?

[Erasmiaan]

Laat ik teruggrijpen op mijn eerste quote, de opening van deze discussie.
Ik had het daar over een leespreek over Ps. 72. Zie de eerste tekst:

Geef, Heer', den Koning Uwe rechten,
En Uw gerechtigheid
Aan 's Konings zoon om Uwe knechten,
Te richten met beleid.
Dan zal Hij al Uw volk beheren,
Rechtvaardig, wijs en zacht;
En Uw ellendigen regeren;
Hun recht doen op hun klacht.

Wederom een zeer mooie psalm, wat een belijdenis! Maar in de preek werden de ellendigen hier als geestelijke ellendigen uitgelegd. Dit is gewoon onhoudbaar. Dit werd ook nog eens als bewijs aangehaald dat degene die tot bekering komen eerst een verslagen volk zijn en dat God hen op hun kermen en klagen over hen zonden hoort. Natuurlijk, de vreugde van Zijn offer zie je en ervaar je omdat het tegenover onze zonden en schuld staat. Maar het gaat hier niet over zonden.
Het gaat hier om de wens dat Salomo zijn bestuur zijn uitoefenen door de gerechtigheid van God. Dan zal het hun wel gaan. Is dat nu zo moeilijk?

Je moet overigens even kijken naar het kopje wat boven deze psalm staat, in je GBS-bijbeltje. En de psalm eens in zijn geheel doorlezen. Misschien ga je dan de predikant van de leespreek beter begrijpen.

[refo]

Laat ik teruggrijpen op mijn eerste quote, de opening van deze discussie.
Ik had het daar over een leespreek over Ps. 72. Zie de eerste tekst:

Geef, Heer', den Koning Uwe rechten,
En Uw gerechtigheid
Aan 's Konings zoon om Uwe knechten,
Te richten met beleid.
Dan zal Hij al Uw volk beheren,
Rechtvaardig, wijs en zacht;
En Uw ellendigen regeren;
Hun recht doen op hun klacht.

Wederom een zeer mooie psalm, wat een belijdenis! Maar in de preek werden de ellendigen hier als geestelijke ellendigen uitgelegd. Dit is gewoon onhoudbaar. Dit werd ook nog eens als bewijs aangehaald dat degene die tot bekering komen eerst een verslagen volk zijn en dat God hen op hun kermen en klagen over hen zonden hoort. Natuurlijk, de vreugde van Zijn offer zie je en ervaar je omdat het tegenover onze zonden en schuld staat. Maar het gaat hier niet over zonden.
Het gaat hier om de wens dat Salomo zijn bestuur zijn uitoefenen door de gerechtigheid van God. Dan zal het hun wel gaan. Is dat nu zo moeilijk?

Je moet overigens even kijken naar het kopje wat boven deze psalm staat, in je GBS-bijbeltje. En de psalm eens in zijn geheel doorlezen. Misschien ga je dan de predikant van de leespreek beter begrijpen.

Dat zal ongeveer de exegese van deze predikant geweest zijn, ja.

[JolandaOudshoorn]

Laat ik teruggrijpen op mijn eerste quote, de opening van deze discussie.
Ik had het daar over een leespreek over Ps. 72. Zie de eerste tekst:

Geef, Heer', den Koning Uwe rechten,
En Uw gerechtigheid
Aan 's Konings zoon om Uwe knechten,
Te richten met beleid.
Dan zal Hij al Uw volk beheren,
Rechtvaardig, wijs en zacht;
En Uw ellendigen regeren;
Hun recht doen op hun klacht.

Wederom een zeer mooie psalm, wat een belijdenis! Maar in de preek werden de ellendigen hier als geestelijke ellendigen uitgelegd. Dit is gewoon onhoudbaar. Dit werd ook nog eens als bewijs aangehaald dat degene die tot bekering komen eerst een verslagen volk zijn en dat God hen op hun kermen en klagen over hen zonden hoort. Natuurlijk, de vreugde van Zijn offer zie je en ervaar je omdat het tegenover onze zonden en schuld staat. Maar het gaat hier niet over zonden.
Het gaat hier om de wens dat Salomo zijn bestuur zijn uitoefenen door de gerechtigheid van God. Dan zal het hun wel gaan. Is dat nu zo moeilijk?

Je moet overigens even kijken naar het kopje wat boven deze psalm staat, in je GBS-bijbeltje. En de psalm eens in zijn geheel doorlezen. Misschien ga je dan de predikant van de leespreek beter begrijpen.

Je hebt gelijk avisser dat de psalm over Salomo gaan. Maar het is niet verkeerd om de lijn door te trekken naar de meerdere Salomo. Daar zijn in de psalm genoeg aanwijzingen voor, het sterkste zie ik in vs 17. Dus de uitleg van deze predikant vind ik niet zo heel erg onhoudbaar.

[avisser]

Heb je nog de tekst uit Psalm 72 en de predikant die de leespreek heeft geschreven zoals deze bij jullie is voorgelezen? Waarmee je het topic opende en wat je al meerdere keren hebt toegezegd?

Je hebt gelijk, bij deze:

9.De ingezetenen van dorre plaatsen zullen voor zijn aangezicht knielen, en zijn vijanden zullen het stof lekken.

[avisser]

Laat ik teruggrijpen op mijn eerste quote, de opening van deze discussie.
Ik had het daar over een leespreek over Ps. 72. Zie de eerste tekst:

Geef, Heer', den Koning Uwe rechten,
En Uw gerechtigheid
Aan 's Konings zoon om Uwe knechten,
Te richten met beleid.
Dan zal Hij al Uw volk beheren,
Rechtvaardig, wijs en zacht;
En Uw ellendigen regeren;
Hun recht doen op hun klacht.

Wederom een zeer mooie psalm, wat een belijdenis! Maar in de preek werden de ellendigen hier als geestelijke ellendigen uitgelegd. Dit is gewoon onhoudbaar. Dit werd ook nog eens als bewijs aangehaald dat degene die tot bekering komen eerst een verslagen volk zijn en dat God hen op hun kermen en klagen over hen zonden hoort. Natuurlijk, de vreugde van Zijn offer zie je en ervaar je omdat het tegenover onze zonden en schuld staat. Maar het gaat hier niet over zonden.
Het gaat hier om de wens dat Salomo zijn bestuur zijn uitoefenen door de gerechtigheid van God. Dan zal het hun wel gaan. Is dat nu zo moeilijk?

Je moet overigens even kijken naar het kopje wat boven deze psalm staat, in je GBS-bijbeltje. En de psalm eens in zijn geheel doorlezen. Misschien ga je dan de predikant van de leespreek beter begrijpen.

Je hebt gelijk avisser dat de psalm over Salomo gaan. Maar het is niet verkeerd om de lijn door te trekken naar de meerdere Salomo. Daar zijn in de psalm genoeg aanwijzingen voor, het sterkste zie ik in vs 17. Dus de uitleg van deze predikant vind ik niet zo heel erg onhoudbaar.

Ben het met je eens. Ja mag lijnen doortrekken. Met het een kan je het andere verduidelijken. Ik heb deze Psalm met als bovenschrift "Gebed voor Salomo" inmiddels heel wat keeren doorgelezen. Dat wat hier is geschreven is ook vervuld. Dat omdat Salomo op het gebed van zijn vader de gerechtigheid in de grote David had ontvangen. Zo zal het ook hen vergaan die in Christus zijn. Maar dan in eerste instantie niet in het aardse en hedendaagse bedelingen, maar in het hart. Maar de pslam blijft m.i. op zich zelf staan. Het is gescheven als gebed in de wens en hoop dat de uitgangspunten van Salomo's regeertijd uit Gods gerechtigheid zouden voortvloeien.

[Willem]

Heb je nog de tekst uit Psalm 72 en de predikant die de leespreek heeft geschreven zoals deze bij jullie is voorgelezen? Waarmee je het topic opende en wat je al meerdere keren hebt toegezegd?

Je hebt gelijk, bij deze:

9.De ingezetenen van dorre plaatsen zullen voor zijn aangezicht knielen, en zijn vijanden zullen het stof lekken.

En van welke predikant was de voorgelezen preek?

[avisser]

Laat ik teruggrijpen op mijn eerste quote, de opening van deze discussie.
Ik had het daar over een leespreek over Ps. 72. Zie de eerste tekst:

Geef, Heer', den Koning Uwe rechten,
En Uw gerechtigheid
Aan 's Konings zoon om Uwe knechten,
Te richten met beleid.
Dan zal Hij al Uw volk beheren,
Rechtvaardig, wijs en zacht;
En Uw ellendigen regeren;
Hun recht doen op hun klacht.

Wederom een zeer mooie psalm, wat een belijdenis! Maar in de preek werden de ellendigen hier als geestelijke ellendigen uitgelegd. Dit is gewoon onhoudbaar. Dit werd ook nog eens als bewijs aangehaald dat degene die tot bekering komen eerst een verslagen volk zijn en dat God hen op hun kermen en klagen over hen zonden hoort. Natuurlijk, de vreugde van Zijn offer zie je en ervaar je omdat het tegenover onze zonden en schuld staat. Maar het gaat hier niet over zonden.
Het gaat hier om de wens dat Salomo zijn bestuur zijn uitoefenen door de gerechtigheid van God. Dan zal het hun wel gaan. Is dat nu zo moeilijk?

Je moet overigens even kijken naar het kopje wat boven deze psalm staat, in je GBS-bijbeltje. En de psalm eens in zijn geheel doorlezen. Misschien ga je dan de predikant van de leespreek beter begrijpen.

Dat zal ongeveer de exegese van deze predikant geweest zijn, ja.

Hoe denk je zelf daarover?

[avisser]

Heb je nog de tekst uit Psalm 72 en de predikant die de leespreek heeft geschreven zoals deze bij jullie is voorgelezen? Waarmee je het topic opende en wat je al meerdere keren hebt toegezegd?

Je hebt gelijk, bij deze:

9.De ingezetenen van dorre plaatsen zullen voor zijn aangezicht knielen, en zijn vijanden zullen het stof lekken.

En van welke predikant was de voorgelezen preek?

ds. Hochem

[refo]

Laat ik teruggrijpen op mijn eerste quote, de opening van deze discussie.
Ik had het daar over een leespreek over Ps. 72. Zie de eerste tekst:

Geef, Heer', den Koning Uwe rechten,
En Uw gerechtigheid
Aan 's Konings zoon om Uwe knechten,
Te richten met beleid.
Dan zal Hij al Uw volk beheren,
Rechtvaardig, wijs en zacht;
En Uw ellendigen regeren;
Hun recht doen op hun klacht.

Wederom een zeer mooie psalm, wat een belijdenis! Maar in de preek werden de ellendigen hier als geestelijke ellendigen uitgelegd. Dit is gewoon onhoudbaar. Dit werd ook nog eens als bewijs aangehaald dat degene die tot bekering komen eerst een verslagen volk zijn en dat God hen op hun kermen en klagen over hen zonden hoort. Natuurlijk, de vreugde van Zijn offer zie je en ervaar je omdat het tegenover onze zonden en schuld staat. Maar het gaat hier niet over zonden.
Het gaat hier om de wens dat Salomo zijn bestuur zijn uitoefenen door de gerechtigheid van God. Dan zal het hun wel gaan. Is dat nu zo moeilijk?

Je moet overigens even kijken naar het kopje wat boven deze psalm staat, in je GBS-bijbeltje. En de psalm eens in zijn geheel doorlezen. Misschien ga je dan de predikant van de leespreek beter begrijpen.

Dat zal ongeveer de exegese van deze predikant geweest zijn, ja.

Hoe denk je zelf daarover?

Over eerst naar het kopje van het GBS kijken en dan de psalm lezen? Wat denk je?

Ik denk dat je op zich wel gelijk hebt met het constateren van de verkeerde exegese.
Maar in dit topic gaat het allemaal een beetje hap-snap.
Een zinnetje hier en een beschuldiging daar.

Bijkomend probleem is ook nog dat er mensen zijn die onder een preek met een dergelijke manier van exegese onvergetelijke ervaringen hebben gehad. Hun hart werd verklaard en dat soort termen.
Dan is discussie eigenlijk onmogelijk geworden. Ook al toon je onomstotelijk aan dat de exegese een heel andere kant op moet, dan nog spreken ze je tegen. Want enerzijds ben je dan een wereldse olifant die door de geestelijke porceleinkast dendert. Anderzijds valt een zekerheid weg: als het niet in de bijbel staat is ook de ervaring niet waar.
Je praat dan op twee golflengten, waarvan al vaststaat dat de opponent op de verkeerde weg zit. Je kunt praten als Brugman (ook een predikant) je komt er niet uit.

Het zou een zegen zijn als de Bijbel eens gelezen werd en er niet zo aan verse picking gedaan werd.

[avisser]

Het is inderdaad wel een beetje een rommeltje ja. Ik heb verder overigens geen ervaring met fora, maar ik merk wel dat men zich soms als gestoken voelt door een daas. Wel begrijpelijk overigens. Je kan inderdaad middels metaforen iemands hart verklaren, maar dat kan dan bijna met iedere willekeurige tekst. Ok, beetje overdreven misschien maar je kan teksten zo invullen dat je toch een heel eind komt. Het heeft dan in ieder geval geen objectieve verbinding met de tekst meer, is het dan wel betrouwbaar? Zo wordt er niet meer geleerd hoe het betrouwbare Woord alleen te vertrouwen maar het inzicht van iemand die er iets in ziet wat er gewoon echt niet staat. Buitengewoon ernstig dacht ik zo. Ik realiseer me dat het erg moeilijk en eng om vanuit een ander vertrekpunt te gaan lezen en luisteren. Ik heb dat van dichtbij ervaren. Het is gebleken dat alleen het woord zelf geleidt door de Heilige Geest, die personen konden overtuigen. Het zit vast op het willen zien van bewijs door bijzondere ervaringen. Het geloof alleen is veel te onbetrouwbaar en wordt voor remonstrands versleten.

[refo]

Even het woordje verdraaien eruit halen. Dat veronderstelt kwade trouw.

Als je dan vraagt hoe je de bijzondere ervaringen toetst op waarheidsgehalte krijg je geen antwoord. Het kan ook niet.