memento schreef:Met "nabijkomende godsdienst" wordt godsdienst bedoelt, die heel wat lijkt, maar waar uiteindelijk het hart niet werkelijk geraakt is. In de profeten zegt God dat Hij daarvan walgt: Jullie eren Mij met jullie lippen, maar jullie hart houdt zich verre van Mij.

Wanneer Bijbels gebruikt, heeft dit dus betrekking op elke kerkganger die onbekeerd voortleeft, met name op de serieuzen onder hen.

Joannah schreef:

memento schreef:Met "nabijkomende godsdienst" wordt godsdienst bedoelt, die heel wat lijkt, maar waar uiteindelijk het hart niet werkelijk geraakt is. In de profeten zegt God dat Hij daarvan walgt: Jullie eren Mij met jullie lippen, maar jullie hart houdt zich verre van Mij.

Wanneer Bijbels gebruikt, heeft dit dus betrekking op elke kerkganger die onbekeerd voortleeft, met name op de serieuzen onder hen.

Een naamchristen dus, in modern nederlands.

Luther schreef:

Joannah schreef:

memento schreef:Met "nabijkomende godsdienst" wordt godsdienst bedoelt, die heel wat lijkt, maar waar uiteindelijk het hart niet werkelijk geraakt is. In de profeten zegt God dat Hij daarvan walgt: Jullie eren Mij met jullie lippen, maar jullie hart houdt zich verre van Mij.

Wanneer Bijbels gebruikt, heeft dit dus betrekking op elke kerkganger die onbekeerd voortleeft, met name op de serieuzen onder hen.

Een naamchristen dus, in modern nederlands.

Ja, maar wel één die heel serieus en ernstig leeft, en wellicht zelf door sommigen onder de bekommerden wordt gerekend. Daarom waarschuw ik er ook zo voor om ook tot deze mensen te zeggen: Zolang u zegt Christus niet te kennen, kan het nog alle kanten op. (Maar van DIA mag ik dat niet meer zeggen.)

jvdg schreef:Even een nietszeggende opmerking, die jullie moeten overslaan, maar die ik toch wil poneren.

Ik ken de opmerking, maar ik ben er, met eerbied gesproken, doodsbang van.

Stel dat ik me troost met niets.
Stel dat ik me met niets troost.
Stel dat ik me troost met hetwelk ik in Christus verkregen heb.

Ik hoop dat jullie me begrijpen.
Die laatste stelling kan alleen de ware troost geven.
Want die troost is uit Hem alleen, en dus alleen van waarde.

-DIA- schreef:

Luther schreef:

Joannah schreef:

memento schreef:Met "nabijkomende godsdienst" wordt godsdienst bedoelt, die heel wat lijkt, maar waar uiteindelijk het hart niet werkelijk geraakt is. In de profeten zegt God dat Hij daarvan walgt: Jullie eren Mij met jullie lippen, maar jullie hart houdt zich verre van Mij.

Wanneer Bijbels gebruikt, heeft dit dus betrekking op elke kerkganger die onbekeerd voortleeft, met name op de serieuzen onder hen.

Een naamchristen dus, in modern nederlands.

Ja, maar wel één die heel serieus en ernstig leeft, en wellicht zelf door sommigen onder de bekommerden wordt gerekend. Daarom waarschuw ik er ook zo voor om ook tot deze mensen te zeggen: Zolang u zegt Christus niet te kennen, kan het nog alle kanten op. (Maar van DIA mag ik dat niet meer zeggen.)

Je bent nog niet scherp genoeg. Separatie moet vlijmschrerp en in liefde zijn. Want we hebben zo'n dodelijk arglistig hart! Daarom is separatie in de prediking ook zeer noodzakeleijk, en het wijzen op droggronden. Hoe nuttig en noodzakelijk is dan de door velen verachte 'standenprediking' (wie heeft die naam trouwens vezonnen), waarin men zich kan toesten aan de bijbelse gronden. Oftelwel de Onderscheidene gangen des geestelijken levens van des HEEREN volk die moeten worden voorgehouden. Dat dit zo weinig meer gebeurt zie je op dit forum: Iedereen leert wat goed is in zijn/haar ogen. En de Waarheid wordt veracht. (Hoewel ik niet aanneem dat het bewust gebeurt).

-DIA- schreef:Je bent nog niet scherp genoeg. Separatie moet vlijmschrerp en in liefde zijn. Want we hebben zo'n dodelijk arglistig hart! Daarom is separatie in de prediking ook zeer noodzakeleijk, en het wijzen op droggronden. Hoe nuttig en noodzakelijk is dan de door velen verachte 'standenprediking' (wie heeft die naam trouwens vezonnen), waarin men zich kan toesten aan de bijbelse gronden. Oftelwel de Onderscheidene gangen des geestelijken levens van des HEEREN volk die moeten worden voorgehouden. Dat dit zo weinig meer gebeurt zie je op dit forum: Iedereen leert wat goed is in zijn/haar ogen. En de Waarheid wordt veracht. (Hoewel ik niet aanneem dat het bewust gebeurt).

Weet je waar ik nu oprecht zo bang voor ben, dat datgene wat jij schrijft, juist geldt voor mensen die zo goed kunnen vertellen hoe God een mens bekeerd en dan gebeurt er dit en dan volgt dat en vervolgens komt...
Ik denk dat afsnijdende prediking nu juist prediking is, waarbij al die bevindingen en ervaringen worden weggesneden.
Als je dit soort zaken koestert, maar tegelijk blijft zeggen: Christus ken ik niet. Mocht ik dat nog maar eens weten, dan heeft Paulus een hele scherpe boodschap voor jou en voor mij: Een ieder die de Heere Jezus Christus niet liefheeft, die zij een vervloeking! Maranatha!

Ja, maar dat hartelijk bewenen van mijn zonden dan? En dat ik toch weleens iets van de kentekenen van dat nieuwe leven mocht opmerken in mijn hart? En bovendien: ik laat me echt niet zomaar wat in m'n handen stoppen. Ja maar, ik gevoel de leegte van mijn bestaan, ik ken iets van de verdorvenheid van mijn hart. Ja zelfs: ik mag geloven dat ik voor eeuwig verloren ga, als God er niet aan te pas komt. Of misschien zeg je wel: Ik ben juist een bekommerde vanwege mijn zonden en dat is toch echt het eerste wat een mens beleven moet. En bovendien: Ik voel me zo onbekeerd.
Nogmaals: Als je Christus niet kent, dan ben je een vervloeking.
Echt DIA, als je het anders wilt hebben, ben ik bang dat je je voor eeuwig bedriegt.

En in dat opzicht zijn er maar twee standen: dood of leven. Christus haten of Hem liefhebben.
Er zijn wel standen, maar dan gaat het over het leven der heiligmaking. Dan gaat het over de opwas van die Christuskennis: Hij moet wassen (net als wassend water) en ik minder worden.
Maar het begin van die standen is niet dat je eerst een tijd zonder Christuskennis, toch een kind van God bent.

Luther schreef:

-DIA- schreef:Je bent nog niet scherp genoeg. Separatie moet vlijmschrerp en in liefde zijn. Want we hebben zo'n dodelijk arglistig hart! Daarom is separatie in de prediking ook zeer noodzakeleijk, en het wijzen op droggronden. Hoe nuttig en noodzakelijk is dan de door velen verachte 'standenprediking' (wie heeft die naam trouwens vezonnen), waarin men zich kan toesten aan de bijbelse gronden. Oftelwel de Onderscheidene gangen des geestelijken levens van des HEEREN volk die moeten worden voorgehouden. Dat dit zo weinig meer gebeurt zie je op dit forum: Iedereen leert wat goed is in zijn/haar ogen. En de Waarheid wordt veracht. (Hoewel ik niet aanneem dat het bewust gebeurt).

DIA, nu breekt m'n klomp. Nu ben ik weer niet scherp genoeg. In een ander topic heb ik je het onderstaande geschreven, met liefde en bewogenheid, maar dat vond je te scherp:

Weet je waar ik nu oprecht zo bang voor ben, dat datgene wat jij schrijft, juist geldt voor mensen die zo goed kunnen vertellen hoe God een mens bekeerd en dan gebeurt er dit en dan volgt dat en vervolgens komt...
Ik denk dat afsnijdende prediking nu juist prediking is, waarbij al die bevindingen en ervaringen worden weggesneden.
Als je dit soort zaken koestert, maar tegelijk blijft zeggen: Christus ken ik niet. Mocht ik dat nog maar eens weten, dan heeft Paulus een hele scherpe boodschap voor jou en voor mij: Een ieder die de Heere Jezus Christus niet liefheeft, die zij een vervloeking! Maranatha!

Ja, maar dat hartelijk bewenen van mijn zonden dan? En dat ik toch weleens iets van de kentekenen van dat nieuwe leven mocht opmerken in mijn hart? En bovendien: ik laat me echt niet zomaar wat in m'n handen stoppen. Ja maar, ik gevoel de leegte van mijn bestaan, ik ken iets van de verdorvenheid van mijn hart. Ja zelfs: ik mag geloven dat ik voor eeuwig verloren ga, als God er niet aan te pas komt. Of misschien zeg je wel: Ik ben juist een bekommerde vanwege mijn zonden en dat is toch echt het eerste wat een mens beleven moet. En bovendien: Ik voel me zo onbekeerd.
Nogmaals: Als je Christus niet kent, dan ben je een vervloeking.
Echt DIA, als je het anders wilt hebben, ben ik bang dat je je voor eeuwig bedriegt.

En in dat opzicht zijn er maar twee standen: dood of leven. Christus haten of Hem liefhebben.
Er zijn wel standen, maar dan gaat het over het leven der heiligmaking. Dan gaat het over de opwas van die Christuskennis: Hij moet wassen (net als wassend water) en ik minder worden.
Maar het begin van die standen is niet dat je eerst een tijd zonder Christuskennis, toch een kind van God bent.

memento schreef:Ach, ik wenste wel eens dat alle nabijkomende christenen eens zouden beseffen dat God walgt van hun vrome praat... Misschien dat men zou schrikken, en zich bekeren...

-DIA- schreef:

Luther schreef:

Joannah schreef:

memento schreef:Met "nabijkomende godsdienst" wordt godsdienst bedoelt, die heel wat lijkt, maar waar uiteindelijk het hart niet werkelijk geraakt is. In de profeten zegt God dat Hij daarvan walgt: Jullie eren Mij met jullie lippen, maar jullie hart houdt zich verre van Mij.

Wanneer Bijbels gebruikt, heeft dit dus betrekking op elke kerkganger die onbekeerd voortleeft, met name op de serieuzen onder hen.

Een naamchristen dus, in modern nederlands.

Ja, maar wel één die heel serieus en ernstig leeft, en wellicht zelf door sommigen onder de bekommerden wordt gerekend. Daarom waarschuw ik er ook zo voor om ook tot deze mensen te zeggen: Zolang u zegt Christus niet te kennen, kan het nog alle kanten op. (Maar van DIA mag ik dat niet meer zeggen.)

Je bent nog niet scherp genoeg. Separatie moet vlijmschrerp en in liefde zijn. Want we hebben zo'n dodelijk arglistig hart! Daarom is separatie in de prediking ook zeer noodzakeleijk, en het wijzen op droggronden. Hoe nuttig en noodzakelijk is dan de door velen verachte 'standenprediking' (wie heeft die naam trouwens vezonnen), waarin men zich kan toesten aan de bijbelse gronden. Oftelwel de Onderscheidene gangen des geestelijken levens van des HEEREN volk die moeten worden voorgehouden. Dat dit zo weinig meer gebeurt zie je op dit forum: Iedereen leert wat goed is in zijn/haar ogen. En de Waarheid wordt veracht. (Hoewel ik niet aanneem dat het bewust gebeurt).