Kennen jullie dat, dat als je iemand God aan hoort spreken met (lieve) Heer, dat je dan een raar gevoel in je buik krijgt?
Wat is dit voor een gevoel, traditie?
Wie weet het? :#

Kennen jullie dat, dat als je iemand God aan hoort spreken met (lieve) Heer, dat je dan een raar gevoel in je buik krijgt?
Wat is dit voor een gevoel, traditie?
Wie weet het? :#

Ja dat is traditie!

Echter we behoeven het niet te laten omdat traditie per definitie verkeerd is! Integendeel! Echter de Godsnaam heeft al veel mensen beziggehouden. (Zie de recentelijke discussie NBV)

Je vraagstelling is echter niet compleet. We moeten ons eerst de vraag stellen of we de Naam vertalen ofdat we de Naam een Eigennaam geven. De joden vertalen hem niet, tenminste velen niet en vertalen hem bv. met Ha Sjem. (De Naam) of met JHWH (en geven deze naam de klinkers van Adonia.) Het is heel moeilijk deze discussie. Altijd zal die verliezers kennen. Ik hecht dan ook aan de vertaling! van onze Statenvertalers met HEERE of HERE. Waarom? Omdat ik meen dat deze godgeleerden voldoende kennis hadden en doorwrocht waren in de klassieke talen, alsmede bevindelijke kennis en tot een juiste beslissing zijn gekomen. (Ook hierover was eerst trouwens geen consensus!). En laten we wel wezen, we kunnen de statenvertaling moeilijk leesbaar noemen, maar dat kan toch nooit opgaan voor deze Naam!

N. Donselaar

[Edited on 1/7/02 by refotrefpunt]

Is dit niet vooral een persoonlijk punt? Het gaat er toch om hoe JIJ God aanspreekt, of beter gezegd mag aanspreken. Bovendien is God voor Zijn kinderen een Vader, maar voor degenen die Hem haten is Hij een verterend vuur.
Ik begrijp wat je bedoelt met die kriebels die je krijgt als iemand spreekt over 'lieve Heer'.
We moeten oppassen dat we er geen liefelijk en zoetelijk iets van maken. Daar is God te heilig voor.
Aan de andere kant wil God dat we Hem VAder noemen, zou het dan geen belediging zijn als we dat niet doen?

Onderzoeker,

Ik herken het, en toch maak ook ik me er wel eens (“)schuldig(“) aan. Ik weet niet hoe dat kan dat gevoel. Misschien dat het wat overeenkomt met wat donselaar aangeeft, eerbied/ontzag voor Gods zo heilige Naam. De Naam van de Onzienlijke Verbondsgod Israëls, die de vertalers van de SV, en zij niet als enigen want ook Luther en de King James vertalers doen dat, een speciale herkenning, uitdrukking hebben meegegeven door de kapitale letters. Is het rare gevoel in je buik misschien hieraan verwant?

Aan de andere kant, in Christus is God de mensen geopenbaard, en nam vlees aan.
Hoe gaat het grieks hiermee om? Zien we dan trouwens weer dezelfde Naam terug of dan niet. Wie kan dat eens nakijken?
Maar, wat past ons een eerbied als we daarover samen na gaan denken ! ! !

Nee Sochrio, het is geen persoonlijk punt! Als de joden, het volk van het oude verbond, die Naam ahw niet over de lippen konden krijgen wat zou ons dan passen. Geldt dan niet, wie zijn wij?

Een belangrijk punt in deze discussie is denk is, dat in het NT bij oudtestamentische teksten de Naam JHWH vertaald is met Kurios, Heer dus. Dit is de belangrijkste reden geweest dat o.a. de Statenvertalers ook dit woord gebrukten. In die tijd was dat nog Heere, en wij hebben dat zo gelaten. Waarom? Traditie? Ja ik denk het wel. Maar voor mij heeft het toch een meerwaarde gekregen. Hierdoor is de term een eigennaam geworden. Het is zo zichtbaar dat God Heer is, maar niet zomaar heer, hij heet zo Heere (of HEERE, zijn verbondsnaam, JHWH). Daarom hecht ik aan het gebruik van HEERE of HERE. En eerbied is hierbij gepast, want Zijn Naam is Wonderlijk.

Toch kunnen jullie niet ontkennen dat het een bepaalde groep is, die God Heer noemt en ook een bepaalde groep die hem Heere noemt. Een bepaalde groep die Hem met Jij en Jou aanspreekt, Hem ziet als Vriend en Toffe Peer, en een bepaalde groep die Zijn Heiligheid wat meer in het oog houdt. En de tendens is de laatste jaren om hem wat meer als Vriend te gaan zien en wat minder als Rechter. Zorgelijk!

Beste Adje,
Ik denk dat je daar gelijk in hebt. Maar al te gauw verliezen we Gods heiligheid uit het oog. Dit is ook te zien aan iets als de Jezus-fan-club. Ik denk daarom dat het zeker goed is, om Zijn Naam als HEERE of HERE te schrijven.

Hoewel ik soms bij mezelf wel een misbruik constateer. Al snel ga je hierdoor mensen opdelen in hokjes. Schrijft iemand Heere? O, dan zit het wel goed, dan kan ik dat verhaal met een gerust hart lezen. Dergelijke dingen. Maar goed, dat neemt niet weg, dat de zaak op zich goed te noemen is.
We moeten echter wel de nuancering in het oog houden. Het is volgens mij beter dat iemand God ziet als een liefdevolle Vader (en anders niet), dan dat iemand Hem ziet als een ongenaakbaar wezen (wat dan een belemmering is om tot Christus te gaan), waarom de intentie van iemand die Hem aanspreekt als Lieve Heer (bijv. W.G. van den Hulst) soms beter kan zijn dan van iemand die de Naam HEERE gebruit.

Bedankt voor jullie openhartigheid, tips en antwoorden.
In het engels is Lord. Een hooggeplaatst iemand in engeland heet ook lord. En dit betekent gewoon heer. Dus het zit hem denk ik in de hoofdletter.
En als ik denk aan hoe graag Psalm 25:2 gezongen wordt door ons allemaal. "Heer ai maak mij Uwe wegen", krijgen we dan ook buikpijn als we dit zingen?

Dat ligt aan die mensen uit de 17e eeuw. Het is algemeen bekend dat de meeste Psalmen literair gezien absoluut niet uitblinken in schoonheid. Stelletje rijmelaars!

Waar gaat dit eigenlijk over? Ik noem het muggenzifterij. Het gaat erom dat we de NAAM met eerbied en ontzag gebruiken. En of we dan JHWH met Heer, Heere of nog iets anders vertalen, dat doet mijns inziens niet ter zake. Wel doet het ter zake HOE we die NAAM gebruiken.

de paus

Paus,

Ik kan het niet laten om te zeggen: Hoe zou jij het vinden als je naam steeds verkeerd genoemd wordt. Je heet bijvoorbeeld "Annelies" en je wordt "Annelien" of "Anlies" genoemd. Als je naam eenmaal op een bepaalde manier geschreven wordt, dan wil je ook zo genoemd worden. Daarom kan ik me nog steeds niet voorstellen waarom 'HEERE' vanwege de nieuwe spelling 'HERE' wordt, deden ze dat toen (1951) soms bij iedereen in Nederland?

"maar er staat Heer(') , ai, maak mij Uwe wegen."

Niet in mijn liedboek.

Waar gaat dit eigenlijk over? Ik noem het muggenzifterij. Het gaat erom dat we de NAAM met eerbied en ontzag gebruiken. En of we dan JHWH met Heer, Heere of nog iets anders vertalen, dat doet mijns inziens niet ter zake. Wel doet het ter zake HOE we die NAAM gebruiken.

Goed gezegd!!

Ik kan het niet laten om te zeggen: Hoe zou jij het vinden als je naam steeds verkeerd genoemd wordt. Je heet bijvoorbeeld "Annelies" en je wordt "Annelien" of "Anlies" genoemd. Als je naam eenmaal op een bepaalde manier geschreven wordt, dan wil je ook zo genoemd worden. Daarom kan ik me nog steeds niet voorstellen waarom 'HEERE' vanwege de nieuwe spelling 'HERE' wordt, deden ze dat toen (1951) soms bij iedereen in Nederland?

a. Wou je echt voorbeelden over schrijfstijl nu en 50(!) jaar geleden?
b. Ook hier is het niet een oorspronkelijk woord, maar een vertaling uit het Hebreeuws (of Grieks). M.a.w.: wie bepaalt de schrijfstijl, en op grond daarvan doet ook 'Heer' recht aan de bedoeling van de teksten er om heen.
Maar nogmaal, dit is een "non-discussie" van de eerste orde!

Ik kan het niet laten om te zeggen: Hoe zou jij het vinden als je naam steeds verkeerd genoemd wordt.

Neem een voorbeeld aan de Joden die consequent als er JHWH staat Adonai zeggen. Vol ontzag gaan ze met die heilige Naam om. En ik kan niet anders doen, dan hier mee instemmen: die Naam vol ontzag en respect behandelen.

Waar jij op doelt is de vertaling van die Naam. En om jouw voorbeeld te gebruiken: iemand die Johan heet, vind het niet erg als hij in Engeland John heet. En iemand die in Eef heet, vind het totaal niet erg als zij in Egypte Eva wordt genoemd. Zo zal God (naar ik meen) het niet erg vinden als we Zijn Naam vertalen zoals ons goeddunkt, met inachtneming van alle respect die nodig is.

de paus