In Mattheus 28:19 spreekt de Heere Jezus de volgende woorden: "Gaat dan heen, onderwijst al de volken, hen dopende in de Naam van de Vader, en van de Zoon, en van de Heilige Geest; lerende hen onderhouden alles, wat ik u geboden heb"

Waar ik benieuwd naar ben is of in de hectiek van alle dag deze opdracht nog onders ons leeft, en zo ja, op welke wijze deze opdracht gestalte krijgt. Of meeer concreet, wie heeft er hier concrete belangstelling voor de zending, en hoe uit zich dat? Bijvoorbeeld door concrete betrokkenheid bij een bepaalde zendeling of zendingsorganisatie, de focus op een bepaald land of werelddeel, of wellicht spelen er mensen met de gedachte om zelf in de zending uit te gaan?

In mijn gezin wordt er best aan zending ed gedacht. We ondersteunen als kerk ook een gezin bij de ZOA. Mijn één na oudste dochter wil later graag 'de zending' in. Bewuste keus.

blijmoedig schreef:In Mattheus 28:19 spreekt de Heere Jezus de volgende woorden: "Gaat dan heen, onderwijst al de volken, hen dopende in de Naam van de Vader, en van de Zoon, en van de Heilige Geest; lerende hen onderhouden alles, wat ik u geboden heb"

Waar ik benieuwd naar ben is of in de hectiek van alle dag deze opdracht nog onders ons leeft, en zo ja, op welke wijze deze opdracht gestalte krijgt. Of meeer concreet, wie heeft er hier concrete belangstelling voor de zending, en hoe uit zich dat? Bijvoorbeeld door concrete betrokkenheid bij een bepaalde zendeling of zendingsorganisatie, de focus op een bepaald land of werelddeel, of wellicht spelen er mensen met de gedachte om zelf in de zending uit te gaan?

Ik denk al dat je moet kijken aan wie Jezus deze woorden spreekt en daarna of dat één op één overgezet kan worden naar onze huidige tijd.
Verder is het denk ik voor ieder persoolijk. De één heeft het karakter om een vloekend iemand in de trein aan te spreken. Een ander straalt iets uit van de liefde van Christus door zijn houding en manier van leven. Een derde voelt zich tekort schieten in deze dingen, maar bid heel veel voor zijn onbekeerde buurman.

blijmoedig schreef:In Mattheus 28:19 spreekt de Heere Jezus de volgende woorden: "Gaat dan heen, onderwijst al de volken, hen dopende in de Naam van de Vader, en van de Zoon, en van de Heilige Geest; lerende hen onderhouden alles, wat ik u geboden heb"

Waar ik benieuwd naar ben is of in de hectiek van alle dag deze opdracht nog onders ons leeft, en zo ja, op welke wijze deze opdracht gestalte krijgt. Of meeer concreet, wie heeft er hier concrete belangstelling voor de zending, en hoe uit zich dat? Bijvoorbeeld door concrete betrokkenheid bij een bepaalde zendeling of zendingsorganisatie, de focus op een bepaald land of werelddeel, of wellicht spelen er mensen met de gedachte om zelf in de zending uit te gaan?

vlinder schreef:Ik denk al dat je moet kijken aan wie Jezus deze woorden spreekt en daarna of dat één op één overgezet kan worden naar onze huidige tijd.

Bedoel je dan dat de zendingsopdracht van de Heere Jezus vandaag de dag niet meer zou gelden? Hoeven we nu niet meer uit te gaan om de mensen die nog nooit van de Heere Jezus gehoord hebben over Hem te vertellen, en hen in de Naam van de Drieenige te dopen? Staat er niet in de Bijbel dat de Hemel zich verheugd over 1 zondaar die zich bekeerd? Maar hoe kunnen de mensen die nog nooit over de Heere Jezus hebben gehoord zich tot Hem bekeren?

vlinder schreef:verder is het denk ik voor ieder persoonlijk.

In mijn ogen wordt de zending hiermee teruggebracht tot een soort 'hobby' van een enkele enthousiasteling. Er wordt toch gesproken over de zendingsopdracht? Waarom zou deze slechts voor een enkeling gelden? En waarom zou elk ander gebod of opdracht in Bijbel tot ons allemaal gericht zijn (bijvoorbeeld 'gij zult niet doden!') en de zendingsopdracht ('gaat dan heen!') slechts voor wie zich daar persoonlijk toe voelt aangesproken?

vlinder schreef:De één heeft het karakter om een vloekend iemand in de trein aan te spreken. Een ander straalt iets uit van de liefde van Christus door zijn houding en manier van leven. Een derde voelt zich tekort schieten in deze dingen, maar bid heel veel voor zijn onbekeerde buurman.

Dit zijn natuurlijk elk op zich goede dingen om te doen. Maar waar blijven het onderwijzende en dopende gedeelte in dit geval? Het is natuurlijk goed om te bidden voor je onbekeerde buurman. Maar zou het dan ook niet goed zijn om met hem te praten (dus onderwijzen) over de Heere Jezus? En als het heil van je onbekeerde buurman belangrijk is, geldt dat dan ook niet voor het heil van al die mensen die ook nog nooit over de Heere Jezus hebben gehoord, zowel dichtbij (Nederland) als ver weg (enig idee hoeveel onbereikte volken er nog zijn? )? Iets uitstralen van de liefde van Christus moeten we (lees: doen we als het goed is) overigens allemaal

In mijn ogen zou toch het gehele Lichaam van Christus (wij dus met z'n allen) doortrokken moeten zijn van op zijn minst een zendingsbewustzijn. Hoe meer mensen, waar ook ter wereld, over de Heere Jezus horen en zich tot Hem bekeren, hoe groter het Koninkrijk van God, en hoe groter de eer van onze Koning. Toch? Als je kijkt naar het aantal mensen dat mijn topic gelezen heeft (ruim 160) en het aantal reacties (2) krijg ik steeds meer het idee dat de zending helemaal niet leeft. En ik vraag me af hoe dat nou toch kan Toen ik net op het forum kwam heb ik de term 'in zichzelf gekeerd christendom' gebruikt. Als ik dat nu teruglees vind ik dat een te negatieve benaming. Maar wat me wel opvalt is dat het erop lijkt dat we in het veilige en vrije Nederland zo'n veilig en gesloten wereldje hebben gecreeerd, waarin we heel gezellig over allerhande dingen kunnen keuvelen en discussieren (leerstelling a tot en met leerstelling z) dat we, in mijn ogen, andere belangrijke geestelijke zaken volledig uit het oog verloren lijken te zijn. En ik vraag me af of dat goed is. Maar als ik het allemaal verkeerd zie, dan hoor ik dat graag

ik zie zending bedrijven in je eigen land eigenlijk ook als een taak. Als ik zie hoeveel ik al heb mogen vertellen op een onchristelijk MBO!
Binnenkort hopen we met een aantal jongeren uit de kerk te gaan evangeliseren op een markt hier op het dorp. Best wel heel spannend, maar ook zeker nodig!

ber10e schreef:ik zie zending bedrijven in je eigen land eigenlijk ook als een taak. Als ik zie hoeveel ik al heb mogen vertellen op een onchristelijk MBO!
Binnenkort hopen we met een aantal jongeren uit de kerk te gaan evangeliseren op een markt hier op het dorp. Best wel heel spannend, maar ook zeker nodig!

Dit ben ik absoluut met je eens De hele wereld is een zendingsveld. Van de buurman, tot onze medeleerlingen en collega's, de islamitische slager om de hoek, de Chinese eigenaar van het afhaalrestaurant, de zwerver op straat, de Straatkrant verkoper bij de Albert Heijn, de hangjongeren op het nabij gelegen speelveldje, mensen die denken dat de Jomanda's van deze wereld hen troost kunnen bieden, de miljoenen en miljoenen mensen die in Afrika of Azie zijn bevangen door de angst voor geesten, nog eens miljoenen en miljoenen mensen die denken dat het buigen voor al die glimmende Boeddhabeelden hen ook maar iets goeds kan brengen, tot al die mensen die hun voorouders vereren om zo het onheil in hun leven pogen af te wenden, en de mensen in de oerwouden van Papoea Nieuw-Guinea Kortom, voor al die mensen die hun heil zoeken in alles, behalve bij de Heere Jezus.

blijmoedig schreef: Dit zijn natuurlijk elk op zich goede dingen om te doen. Maar waar blijven het onderwijzende en dopende gedeelte in dit geval?

Ik stelde wat algemene vragen en jij maakt ervan dat ik dit zou doen. Beter lezen zonder er dingen in te lezen.
Tuurlijk heeft iedereen een roeping om Zijn getuigen te zijn. Alleen ik denk niet dat je elkaar op moet leggen hoe dat invulling moet krijgen.

Ik heb bovenstaand stukje gequoted om te laten zien dat we niet alles één op één kunnen overzetten naar ieder persoonljk. Ik kan misschien wel (in alle gebrek) iemand onderwijzen, vertellen over de Heere Jezus. Maar bijvoorbeeld het dopen mag ik niet. Dat mogen alleen dienstknechten die daartoe geroepen zijn. Daarom vroeg ik me af: kun je alles één op één overzetten op nu? Ik zeg niet dat het niet kan, maar ik zeg ook niet dat je dat in alle situaties kunt doen.
Ik denk dat God je bijvoorbeeld een gewoon beroep geeft en dat je daarbinnen iets moet/kunt betekenen voor anderen. Ik denk niet dat iedereen verplicht is om bijvoorbeeld als Jehova Getuigen voeten tussen de deur te klemmen en iedereen het evangelie door de strot te duwen. Niet met kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden. En dan is denk ik gebed het sterkste middel. Je kunt evangeliseren en dat gepaard laten gaan met bidden voor de naaste, of je kunt evangeliseren zonder gebed. Je kunt ook bidden zonder evangeliseren, maar wel een lichtend licht en een zoutend zout zijn.

vlinder schreef:Ik stelde wat algemene vragen en jij maakt ervan dat ik dit zou doen. Beter lezen zonder er dingen in te lezen.

Waarom nou weer zo'n ruzieachtige toon? Ik heb het helemaal niet over jou persoonlijk gehad. Ik heb alleen ingehaakt op de punten die jij in algemene zin hebt genoemd, om daar - eveneens in het algemeen - vragen bij te plaatsen. Beter lezen geldt dus voor ons allemaal

vlinder schreef:Tuurlijk heeft iedereen een roeping om Zijn getuigen te zijn. Alleen ik denk niet dat je elkaar op moet leggen hoe dat invulling moet krijgen.

Kan je me 1 punt aanwijzen in mijn betoog waarin ik iets probeer op te leggen aan andere mensen? Ik vraag me alleen met name af in hoeverre er zendingsbewustzijn onder ons leeft. Zo'n zendingsbewustzijn kan vervolgens op vele manieren gestalte krijgen.

vlinder schreef:Ik heb bovenstaand stukje gequoted om te laten zien dat we niet alles één op één kunnen overzetten naar ieder persoonljk. Ik kan misschien wel (in alle gebrek) iemand onderwijzen, vertellen over de Heere Jezus. Maar bijvoorbeeld het dopen mag ik niet. Dat mogen alleen dienstknechten die daartoe geroepen zijn. Daarom vroeg ik me af: kun je alles één op één overzetten op nu? Ik zeg niet dat het niet kan, maar ik zeg ook niet dat je dat in alle situaties kunt doen.

Met deze topic heb ik alleen willen pijlen of er het verlangen in en onder ons leeft dat meer mensen, dichtbij en ver weg, over de Heere Jezus horen. Ik denk dat we hier niet moeten verzanden in theologische discussies over 'roeping' en dergelijke. Daar zijn andere topics beter geschikt voor

vlinder schreef:Ik denk dat God je bijvoorbeeld een gewoon beroep geeft en dat je daarbinnen iets moet/kunt betekenen voor anderen.

Niet iedereen zal inderdaad zendeling worden Maar we kunnen de zending wel een warm hart toedragen, en het werk van de Heere God in deze wereld groter zien, dan alleen onze eigen leefwereld.

vlinder schreef:Ik denk niet dat iedereen verplicht is om bijvoorbeeld als Jehova Getuigen voeten tussen de deur te klemmen en iedereen het evangelie door de strot te duwen.

Het lijkt mij inderdaad ook niet werken om met zo'n instelling andere mensen proberen te bereiken. Met 'moeten' bereik je sowieso niet zo veel. Met de wil om het evangelie te delen bereiken we denk ik meer.

vlinder schreef:Niet met kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden. En dan is denk ik gebed het sterkste middel. Je kunt evangeliseren en dat gepaard laten gaan met bidden voor de naaste, of je kunt evangeliseren zonder gebed. Je kunt ook bidden zonder evangeliseren, maar wel een lichtend licht en een zoutend zout zijn.

Absoluut waar. Alleen door de Heilige Geest kunnen muren om harten worden afgebroken. Alleen de Heere God kan zegen geven op Zijn eigen werk. Maar daar wil Hij ons wel bij inschakelen. Ik denk dat wij dan ook steeds weer nieuwe wegen mogen gaan en zoeken om aan die opdracht gestalte te geven

blijmoedig schreef:Toen ik net op het forum kwam heb ik de term 'in zichzelf gekeerd christendom' gebruikt. Als ik dat nu teruglees vind ik dat een te negatieve benaming. Maar wat me wel opvalt is dat het erop lijkt dat we in het veilige en vrije Nederland zo'n veilig en gesloten wereldje hebben gecreeerd, waarin we heel gezellig over allerhande dingen kunnen keuvelen en discussieren (leerstelling a tot en met leerstelling z) dat we, in mijn ogen, andere belangrijke geestelijke zaken volledig uit het oog verloren lijken te zijn. En ik vraag me af of dat goed is. Maar als ik het allemaal verkeerd zie, dan hoor ik dat graag

Oh, wilde je dát zeggen?

maar wat verwacht je van ons? Dat we gaan opnoemen hoe we dat in ons eigen leven gestalte geven?
een lijstje met wat wij allemaal doen tot uitbreiding van Gods koninkrijk?(of het nu zending is of andere taken) Welke/hoeveel mensen/stichtingen we financiël steunen omdat we zelf niet in de gelegenheid zijn om te gaan; maar wel om te geven?
Ik kan me wel voorstellen dat mensen terughoudend reageren in dit topic.
Ik ken verschillende mensen die hier op het forum lid zijn die werkzaam op een of andere manier in Gods koninkrijk; maar die daar niet mee te koop lopen.
Dus de term 'in zichzelf gekeerd' christendom is inderdaad heel negatief gesteld; juist omdat je dingen concludeert die je niet kan weten omdat je de meeste mensen op dit forum (nog) niet kent/ heb leren kennen.

helma schreef:maar wat verwacht je van ons? Dat we gaan opnoemen hoe we dat in ons eigen leven gestalte geven?
een lijstje met wat wij allemaal doen tot uitbreiding van Gods koninkrijk?(of het nu zending is of andere taken) Welke/hoeveel mensen/stichtingen we financiël steunen omdat we zelf niet in de gelegenheid zijn om te gaan; maar wel om te geven?

Nee hoor, het gaat mij er in het geheel niet om wie wat aan welke zendingsorganisatie doneert en hoeveel. Het gaat mij eigenlijk om niets meer dan wat ik in mijn vraag stel. Ik ben er nieuwsgierig naar in hoeverre de zendingsgedachte onder ons leeft. Omdat als ik links en rechts om mij heen kijk het vermoeden heb dat die gedachte helemaal niet zo erg leeft. Door het openen van zo'n topic probeer je dan te achterhalen in hoeverre die aanname enig hout snijdt. En helemaal niet om hier vervolgens allemaal mensen te gaan dissen. Juist niet. Omdat ik vind dat we elkaar juist zo erg nodig hebben in deze 'wereld in nood' om de Heere God de hoogste eer te geven. Kijk, ik heb een aantal 'zendingsvelden' met eigen ogen mogen bekijken. De geestelijke nood in een land als Thailand, waar op een bevolking van 69 miljoen zielen slechts 0,5 % de Heere God kent als hun Zaligmaker. De vuilnisbelten van Manilla (ik kan je verzekeren, die aanblik en stank zal ik de rest van mijn leven niet meer vergeten), waar duizenden mensen moeten zien te overleven. De achterstandswijken in Brooklyn, waar kinderen opgroeien zonder enige hoop op een beter leven. En dan besef je eigenlijk pas hoe GROOT de nood in deze wereld is. Er zijn zoveel mensen met een leven zonder enige hoop en uitzicht. Met als overtreffende trap van troosteloosheid, een leven zonder God. Maar tegelijker tijd besef je dan ook dat juist door deze grote nood, het Lichaam van Christus de gelederen zou moeten sluiten, om met elkaar de Grote zendingsopdracht zo goed mogelijk gestalte te geven. Het werk van de zending is niet alleen voorbehouden aan een aantal professionele zendingsorganisaties en een enkele enthousiasteling. We moeten het met elkaar doen. Onder de bezielende leiding van de Heilige Geest. Als wij niet het verschil willen maken, wie doet het dan wel?

Sinds de dingen die ik gezien en gehoord heb, ben ik overigens ook steeds meer dingen gaan relativeren (wat jullie ondertussen wel gemerkt zullen hebben ) Als we aan het dissusieren zijn over de vraag of we nu wel of niet voor de EO mogen bidden (om maar een voorbeeld te noemen), dan vraag ik mij af over welke dingen we ons nu eigenlijk druk maken, als je bedenkt dat op hetzelfde moment duizenden kinderen lijden en sterven zonder de Heere Jezus ooit gekend te hebben.

Helma schreef:Ik kan me wel voorstellen dat mensen terughoudend reageren in dit topic.
Ik ken verschillende mensen die hier op het forum lid zijn die werkzaam op een of andere manier in Gods koninkrijk; maar die daar niet mee te koop lopen.

Ik ben het met je eens dat we niet met onze zogenoemde goede werken te koop hoeven te lopen. Wel denk ik dat we elkaar best mogen informeren en inspireren. Zolang het maar niet om ons zelf gaat, maar om de eer van de Heere God. Als iemand hiervoor post, dat hij of zij binnenkort op de markt gaat evangeliseren, dan zou het toch mooi zijn als mensen vervolgens zouden denken: "Gaaf, dat wil ik ook!" Het gaat niet om ons. Het gaat uitsluitend om Hem.

Afgewezen schreef:

blijmoedig schreef:Toen ik net op het forum kwam heb ik de term 'in zichzelf gekeerd christendom' gebruikt. Als ik dat nu teruglees vind ik dat een te negatieve benaming. Maar wat me wel opvalt is dat het erop lijkt dat we in het veilige en vrije Nederland zo'n veilig en gesloten wereldje hebben gecreeerd, waarin we heel gezellig over allerhande dingen kunnen keuvelen en discussieren (leerstelling a tot en met leerstelling z) dat we, in mijn ogen, andere belangrijke geestelijke zaken volledig uit het oog verloren lijken te zijn. En ik vraag me af of dat goed is. Maar als ik het allemaal verkeerd zie, dan hoor ik dat graag

Oh, wilde je dát zeggen?

Ja, ik ben al wat milder geworden

Laten wij nu eens dicht bij huis beginnen.In onze omgeving zijn nog genoeg mensen die wankelen ten dode.

Mijn buurman …

Mijn buurman is vannacht gestorven,
hij had een maagkwaal en is doodgebloed;
Hij had zich hier een goed bestaan verworven,
ik vraag mij af, hoe hij het boven doet …

Hij was een trouw genoot en zorgzaam vader,
zijn doodsbericht laat daar geen twijfel aan;
Een boos gezwel zat op een hoofdslagader,
geen zorg of trouw maakt zoiets ongedaan …

Hij heeft gedacht aan hen, die achterbleven,
een joch van drie en een nog jonge vrouw;
Een assurantiepolis op zijn leven,
dat was dan voor ’t geval hij sterven zou …

En dat is zo gebeurd: Er was geen vechten tegen,
de arbeid van een goed chirurg ten spijt;
Hoe zwaar zijn nu die zorg en trouw gaan wegen,
gewogen in de waag der eeuwigheid …

Ik vrees voor hen, dat hij zijn goede zorgen,
slechts tot en met de dood heeft uitgestrekt;
Het brood voor heden en de huur voor morgen,
en dat verzekering niet alle schaden dekt …

Ik vrees, dat ondanks ’t kundig overleggen,
hij deze schade zelfs niet had begroot;
Ik had, ook toen ’t nog kon, hem moeten zeggen,
zich te verzekeren voor na de dood …

Want ‘k vrees, dat hij alleen en zeer verlaten,
het Goddelijk gericht moet ondergaan;
Wat kan, in dat gericht een mens nog baten,
als Jezus Zelf niet voor hem in wil staan ?

Doch, wat ook ’t deel zij, dat hij heeft verworven,
het is voorbij, voor hem is ’t pleit beslecht;
Mijn rechterbuurman is vannacht gestorven,
en ik heb nooit èèn woord tot zijn behoud gezegd …

helma schreef:maar wat verwacht je van ons? Dat we gaan opnoemen hoe we dat in ons eigen leven gestalte geven?
een lijstje met wat wij allemaal doen tot uitbreiding van Gods koninkrijk?(of het nu zending is of andere taken) Welke/hoeveel mensen/stichtingen we financiël steunen omdat we zelf niet in de gelegenheid zijn om te gaan; maar wel om te geven?
Ik kan me wel voorstellen dat mensen terughoudend reageren in dit topic.

Ja, ik wilde eerst ook dingen gaan noemen, maar heb daar toch weer van afgezien. Soms mag ik inderdaad getuigen van Gods Woord tot zaligheid. Wat voor mij echter duidelijk is is dat het in mijn leven en in het leven van de kerk in Nederland in het algemeen teveel een ondergeschoven kindje is. Dat is jammer, en dat moeten we veranderen, een ieder via de weg die de Heere hem/haar toebedeeld heeft.

huisman schreef:Laten wij nu eens dicht bij huis beginnen.In onze omgeving zijn nog genoeg mensen die wankelen ten dode.

Het een sluit het ander niet uit