Je bent de enige niet.Fjodor schreef:Wel een voorwaardelijk aanbod preken maar geen ellendekennis als voorwaarde stellen. Wat is dan voorwaardelijk aanbod preken? Want dat snap ik nu niet.Tiberius schreef:Ik zal proberen niet-aanvallend toe te lichten.
Eén van de predikanten die Erasmiaan noemt heb ik vaak gehoord, maar een voorwaarden-prediker is hij zeker niet. Wel predikt hij een voorwaardelijk aanbod.
Maar dat is wat anders dan de bevindelijke ellendekennis als voorwaarde te stellen. Het probleem is namelijk, dat veel mensen tegenwoordig de bevindelijke ellendekennis over willen slaan. Dan gaat men op een gemakkelijke manier geloven, zonder ooit aan hun ellende-staat ontdekt te zijn.
En helaas, dat kom je ook aan de rechterzijde van de reformatorische gezindte in toenemende mate tegen. Vandaar dat daar tegen gewaarschuwd wordt in de prediking.
Dus niet om de ellendekennis als voorwaarde te stellen, maar als kenmerk.
Juist die predikant schildert Christus zo jaloersmakend af in zijn preken, dat ik het droevig vind, dat er hier zo over gesproken wordt.
Het is belangrijker geworden 'aan de ellendestaat ontdekt' te zijn dan te geloven.
Dat heeft verschillende gevolgen. Of misschien kun je beter zeggen oorzaken. Want het is een dodelijke cirkel geworden.
De prediker ontdekt niet meer aan de zonden. Dat werk is aan de Geest in Persoon overgedragen. De prediker voelt zich daartoe niet (meer) geroepen.
Men meent oprecht dat een preek maar een verzameling woorden is, welke de Geest al dan niet kan gebruiken om een zondaar zaligmakend te bearbeiden.
Met als gevolg dat de gemeente niet meer bewogen wordt. Men gaat navelstaren: ben ik al ontdekt? Nee, ik ben nog niet ontdekt. Ik ben wel een zondaar, maar ontdekt, nee.
Let op de eerste Pinksterdag:
de Geest werd uitgetort op DE PREDIKERS.
Die gingen de mensen in hun eigen taal aan de zonden ontdekken. Dat leidde tot de vraag: wat moeten we doen? Geloof in de Heere Jezus.
De tegenwoordige predikers geven de mensen altijd maar de tijd: neem het eens mee naar huis. Kinderen, vraag er maar veel om en als je volgende week weer naar de kerk komt, ga dan op je knieën en vraag om ontdekkend licht over de preek. Volgende week? Is er wel een volgende week? Het gaat in de Bijbel altijd over HIER en NU. daartoe zendt God goedertierenlijk verkondigers van de Goede boodschap. Die verkondigers zijn uitdelers (UITDELERS) van menigerlei genade. Maar als ze zichzelf zo niet voelen, dan is het slecht gesteld.
Een dodelijke cirkel, zei ik. In de vorm van een nul. Maar nieten en nullen wil God vervullen is een oud spreekwoord. Dus hoop is er altijd. Maar een godsdienst die meent het beter te weten is wel het allermoelijkst te doorbreken.
Waarom proberen de predikers niet een poosje op de manier te preken die memento voorstaat? En eens zien of God dan ruimer werkt? Het is wel heel veel meer werk in de preekvoorbereiding, maar wie vrucht wil moet werken. Dat is zelfs een bijbels spreekwoord. Wat kan daar nou tegen zijn?