In de schaduw van de Almachtige

[vogeltje]

Wanneer je in je leven
door diepe dalen gaat.
Het voelt alsof de Liefde
van God niet meer bestaat.
Bedenk dan, juist die dalen,
die dalen vol van pijn,
zijn vaak het wond're teken
van 't kind van Vader zijn'.
Nee, God belooft Zijn kind'ren
geen wegen, recht door zee.
Maar, wie op Hem vertrouwen
zendt Hij Zijn vrede mee.
Want, juist in diepe dalen,
op wegen vol van smart,
zal Hij je zachtjes leiden,
draagt Hij je aan Zijn hart.

Al gaat mijn weg door een donker dal;
Ik vrees geen gevaar, want U bent bij mij.
Uw stok en Uw staf, zij geven mij moed...
(Psalm 23:4)


Jolanda Vlastuin - van Deelen.

[commentator]

Mooi gedicht, maar ik vraag me 1 ding af:
"die dalen vol van pijn
zijn vaak het wondere teken
van 't kind van Vader zijn"

Daar geloof ik niet in. Je doet het dan voorkomen alsof die pijn iets moois is en je bijzonder maakt. In donkere dalen en in pijn is God aan onze zijde, dat wel.

[Jongere]

Mooi gedicht, maar ik vraag me 1 ding af:
"die dalen vol van pijn
zijn vaak het wondere teken
van 't kind van Vader zijn"

Daar geloof ik niet in. Je doet het dan voorkomen alsof die pijn iets moois is en je bijzonder maakt. In donkere dalen en in pijn is God aan onze zijde, dat wel.

En gij hebt vergeten de vermaning, die tot u als tot zonen spreekt: Mijn zoon, acht niet klein de kastijding des Heeren, en bezwijkt niet, als gij van Hem bestraft wordt;
Want dien de Heere liefheeft, kastijdt Hij, en Hij geselt een iegelijken zoon, die Hij aanneemt.
Indien gij de kastijding verdraagt, zo gedraagt Zich God jegens u als zonen; (want wat zoon is er, dien de vader niet kastijdt?)
Maar indien gij zonder kastijding zijt, welke allen deelachtig zijn geworden, zo zijt gij dan bastaarden, en niet zonen.

Niet als een pasklaar antwoord of als stellige reactie op je opmerking, maar wellicht wel een tekstgedeelte dat vaak genegeerd wordt.