Vrouw en onderdanig-zijn

[Susanna]

(...) En daarnaast vrees ik dat het gebod aan vrouwen om hun mannen onderdanig te zijn niet een scheppingsorde is, maar een aanpassing aan de tekortkomingen van mannen (...)

Het zijn inderdaad dit soort zinnetjes die terecht veel ergernis opwekken. Omdat ze rechtstreeks ingaan tegen wat de Schrift leert, zoals Lilian1975 heeft laten zien uit 1 Kor. 11, en zoals dat ook uit andere Schriftgedeelten duidelijk blijkt. Hoeveel duidelijker wil je het hebben, wanneer de apostel rechtstreeks deze orde uit de schepping afleidt...

Het lijkt mij niet dat Paulus hier de chronologie van de schepping gebruikt om te bewijzen dat mannen boven vrouwen staan. Als dat zo was, zou dat betekenen dat vrouwen minder belangrijk zijn dan mannen en dat zou niet kloppen bij wat Paulus in vers 11 en 12 zegt: "Nochtans is noch de man zonder de vrouw, noch de vrouw zonder den man, in den Heere. Want gelijkerwijs de vrouw uit den man is, alzo is ook de man door de vrouw; doch alle dingen zijn uit God."

Ik zie de scheppingsvolgorde dus niet als een hiërarchische rangorde tussen mannen en vrouwen. Maar wel als het werk van God, die man en vrouw schiep naar Zijn beeld en gelijkenis, en hen allebei de verantwoordelijkheid gaf om te heersen over de aarde en voor elkaar te zorgen. Eva was een persoon, in het leven geroepen door God, omdat Hij zag dat het niet goed was dat de mens alleen was. Hij maakte een helper voor hem, die bij Hem paste.

Het gaat niet over meer of minder "belangrijk", dat is m.i. niet de juiste terminologie. In Christus zijn man en vrouw gelijk.
Maar de Schrift zegt wel dat de man "het hoofd" is der vrouw. En ook dat dit betekent dat de vrouw de man "onderdanig" moet zijn. (En hij baseert dit o.a. op de schepping.)
Wat dit 'hoofd' zijn betekent en hoe dit ingevuld dient te worden, leert de apostel heel duidelijk in Efeze 5.
Wat jij citeert, is óók juist, maar wat in de verzen daarvóór staat, kunnen en mogen we daarmee niet uitvlakken.
We dienen de Schrift de Schrift laten zijn, niet slechts een selectie daaruit, maar álles.
En ons leven moet naar de Schrift gereguleerd worden; dat geldt zowel de man als de vrouw.

Ik begrijp jouw perspectief dat de man het hoofd van de vrouw is. Het lijkt mij dat dit principe alleen geldt voor getrouwde stellen en niet voor de man/vrouw-houding in het algemeen. Buiten het huwelijk heeft een man geen enkele specifieke autoriteit over andere vrouwen. Het gaat dus eerder over hoe je met elkaar leeft in het huwelijk. De relatie tussen man en vrouw in het huwelijk mag een weerspiegeling zijn van de liefde en toewijding die Christus heeft voor Zijn kerk. De nadruk ligt op respect, dienstbaarheid en liefde, en niet op dominantie, onderworpenheid of controle. Zijn we het nu met elkaar eens?

[Susanna]

In een christelijk huwelijk gehoorzaamt de man de Heere. En de vrouw door haar man te gehoorzamen ook. De man zoekt wat goed is voor zijn vrouw. Zo dient hij haar. En de vrouw gehoorzaamt de man.

Ik struikel over het zinnetje "en de vrouw door haar man te gehoorzamen ook". Bedoel je dat de vrouw de Heere indirect gehoorzaamt door de tussenkomst van haar man? Je geeft me de indruk daarmee dat vrouw alleen toegang tot God kan krijgen via haar echtgenoot. Zo dus:



Ik vind dat nogal simplistisch. Het is geen kwestie van goede zorg van de man en onderwerping van de kant van de vrouw, maar het is een kwestie van wederzijdse overgave en bereidheid om elkaar te steunen in de geestelijke strijd. Dat is toch waar we mee te maken krijgen op allerlei gebied? Wat heerlijk om daar niet alleen in te staan als getrouwd stel. Door de kracht van Christus kunnen beide partners de goede strijd strijden en elkaar liefhebben en steunen, zelfs in moeilijke tijden. Het huwelijk is niet alleen een kwestie van gehoorzaamheid en hoofd-zijn, maar van wederzijdse liefde en ondersteuning in de geestelijke en emotionele strijd van het leven.

[Lilian1975]

In een christelijk huwelijk gehoorzaamt de man de Heere. En de vrouw door haar man te gehoorzamen ook. De man zoekt wat goed is voor zijn vrouw. Zo dient hij haar. En de vrouw gehoorzaamt de man.

Ik struikel over het zinnetje "en de vrouw door haar man te gehoorzamen ook". Bedoel je dat de vrouw de Heere indirect gehoorzaamt door de tussenkomst van haar man? Je geeft me de indruk daarmee dat vrouw alleen toegang tot God kan krijgen via haar echtgenoot. Zo dus:



Ik vind dat nogal simplistisch. Het is geen kwestie van goede zorg van de man en onderwerping van de kant van de vrouw, maar het is een kwestie van wederzijdse overgave en bereidheid om elkaar te steunen in de geestelijke strijd. Dat is toch waar we mee te maken krijgen op allerlei gebied? Wat heerlijk om daar niet alleen in te staan als getrouwd stel. Door de kracht van Christus kunnen beide partners de goede strijd strijden en elkaar liefhebben en steunen, zelfs in moeilijke tijden. Het huwelijk is niet alleen een kwestie van gehoorzaamheid en hoofd-zijn, maar van wederzijdse liefde en ondersteuning in de geestelijke en emotionele strijd van het leven.

Nee dat bedoel ik niet.

[Susanna]

Het zijn inderdaad dit soort zinnetjes die terecht veel ergernis opwekken. Omdat ze rechtstreeks ingaan tegen wat de Schrift leert, zoals Lilian1975 heeft laten zien uit 1 Kor. 11, en zoals dat ook uit andere Schriftgedeelten duidelijk blijkt. Hoeveel duidelijker wil je het hebben, wanneer de apostel rechtstreeks deze orde uit de schepping afleidt...

Het lijkt mij niet dat Paulus hier de chronologie van de schepping gebruikt om te bewijzen dat mannen boven vrouwen staan. Als dat zo was, zou dat betekenen dat vrouwen minder belangrijk zijn dan mannen en dat zou niet kloppen bij wat Paulus in vers 11 en 12 zegt: "Nochtans is noch de man zonder de vrouw, noch de vrouw zonder den man, in den Heere. Want gelijkerwijs de vrouw uit den man is, alzo is ook de man door de vrouw; doch alle dingen zijn uit God."

Ik zie de scheppingsvolgorde dus niet als een hiërarchische rangorde tussen mannen en vrouwen. Maar wel als het werk van God, die man en vrouw schiep naar Zijn beeld en gelijkenis, en hen allebei de verantwoordelijkheid gaf om te heersen over de aarde en voor elkaar te zorgen. Eva was een persoon, in het leven geroepen door God, omdat Hij zag dat het niet goed was dat de mens alleen was. Hij maakte een helper voor hem, die bij Hem paste.

Het gaat niet over meer of minder "belangrijk", dat is m.i. niet de juiste terminologie. In Christus zijn man en vrouw gelijk.
Maar de Schrift zegt wel dat de man "het hoofd" is der vrouw. En ook dat dit betekent dat de vrouw de man "onderdanig" moet zijn. (En hij baseert dit o.a. op de schepping.)
Wat dit 'hoofd' zijn betekent en hoe dit ingevuld dient te worden, leert de apostel heel duidelijk in Efeze 5.
Wat jij citeert, is óók juist, maar wat in de verzen daarvóór staat, kunnen en mogen we daarmee niet uitvlakken.
We dienen de Schrift de Schrift laten zijn, niet slechts een selectie daaruit, maar álles.
En ons leven moet naar de Schrift gereguleerd worden; dat geldt zowel de man als de vrouw.

Dat de één niet belangrijker is dan de ander blijkt dat voor dat de apostel spreekt over de verhouding vrouw tot man zegt; zijt elkaar (man en vrouw) onderdanig in de Heere. De man is het hoofd van de vrouw. God is het hoofd van de man. Het gehoorzamen moeten beiden man en vrouw in de Heere. Beiden moeten de Heere gehoorzamen. In en vanuit het geloof. En daarin zijn zij elkaar onderdanig. Kan ook niet anders. Waarvan ik eerder zei, het is de Heere die die gehoorzaamheid werkt. In de volgende verzen werkt Paulus uit hoe dat onderdanig zijn er voor de man t.o. van de vrouw en andersom eruit ziet. Dat was best controversieel in die dagen in de heersende cultuur. In een christelijk huwelijk gehoorzaamt de man de Heere. En de vrouw door haar man te gehoorzamen ook. De man zoekt wat goed is voor zijn vrouw. Zo dient hij haar. En de vrouw gehoorzaamt de man.

En als beiden niet echt gelovig zijn, dan kunnen ze elkaar niet onderdanig zijn in de Heere?

[Lilian1975]

Het lijkt mij niet dat Paulus hier de chronologie van de schepping gebruikt om te bewijzen dat mannen boven vrouwen staan. Als dat zo was, zou dat betekenen dat vrouwen minder belangrijk zijn dan mannen en dat zou niet kloppen bij wat Paulus in vers 11 en 12 zegt: "Nochtans is noch de man zonder de vrouw, noch de vrouw zonder den man, in den Heere. Want gelijkerwijs de vrouw uit den man is, alzo is ook de man door de vrouw; doch alle dingen zijn uit God."

Ik zie de scheppingsvolgorde dus niet als een hiërarchische rangorde tussen mannen en vrouwen. Maar wel als het werk van God, die man en vrouw schiep naar Zijn beeld en gelijkenis, en hen allebei de verantwoordelijkheid gaf om te heersen over de aarde en voor elkaar te zorgen. Eva was een persoon, in het leven geroepen door God, omdat Hij zag dat het niet goed was dat de mens alleen was. Hij maakte een helper voor hem, die bij Hem paste.

Het gaat niet over meer of minder "belangrijk", dat is m.i. niet de juiste terminologie. In Christus zijn man en vrouw gelijk.
Maar de Schrift zegt wel dat de man "het hoofd" is der vrouw. En ook dat dit betekent dat de vrouw de man "onderdanig" moet zijn. (En hij baseert dit o.a. op de schepping.)
Wat dit 'hoofd' zijn betekent en hoe dit ingevuld dient te worden, leert de apostel heel duidelijk in Efeze 5.
Wat jij citeert, is óók juist, maar wat in de verzen daarvóór staat, kunnen en mogen we daarmee niet uitvlakken.
We dienen de Schrift de Schrift laten zijn, niet slechts een selectie daaruit, maar álles.
En ons leven moet naar de Schrift gereguleerd worden; dat geldt zowel de man als de vrouw.

Dat de één niet belangrijker is dan de ander blijkt dat voor dat de apostel spreekt over de verhouding vrouw tot man zegt; zijt elkaar (man en vrouw) onderdanig in de Heere. De man is het hoofd van de vrouw. God is het hoofd van de man. Het gehoorzamen moeten beiden man en vrouw in de Heere. Beiden moeten de Heere gehoorzamen. In en vanuit het geloof. En daarin zijn zij elkaar onderdanig. Kan ook niet anders. Waarvan ik eerder zei, het is de Heere die die gehoorzaamheid werkt. In de volgende verzen werkt Paulus uit hoe dat onderdanig zijn er voor de man t.o. van de vrouw en andersom eruit ziet. Dat was best controversieel in die dagen in de heersende cultuur. In een christelijk huwelijk gehoorzaamt de man de Heere. En de vrouw door haar man te gehoorzamen ook. De man zoekt wat goed is voor zijn vrouw. Zo dient hij haar. En de vrouw gehoorzaamt de man.

En als beiden niet echt gelovig zijn, dan kunnen ze elkaar niet onderdanig zijn in de Heere?

In de Heere gehoorzamen kan alleen in en vanuit een waar en oprecht geloof. Want hoe zou je Iemand (De Heere) kunnen gehoorzamen als je Hem niet kent als je persoonlijke Borg en Zaligmaker? En Hem niet onderdanig bent en vanuit Wie je niet leeft? Hij, Die alles schenkt? Dus ook de ware dienende liefde tot Hem en tot elkaar?

[Orchidee]

Dat klinkt allemaal heel nobel, maar praktijkvoorbeelden bespeur ik nergens. Als je het aan mensen vraagt hoe zij dit concretiseren, krijg je eveneens weinig terug. Al met al lijkt het in de praktijk een dode letter geworden.

Stel: je zoekt een basisschool voor de kinderen: jij wilt de school met de Bijbel, je man liever de reformatorische school of andersom. Je komt er samen niet goed uit, het is geen keuze tegen de Bijbel in, dan zou de keuze van de man voorrang moeten krijgen omdat God hem als hoofd van het gezin verantwoordelijk houdt. Als vrouw geef je hem die plaats en hun je hem die verantwoordelijkheid ook. Dat geldt denk ik ook als het gaat om van kerk te veranderen bijvoorbeeld.

Het betekent ook dat je als vrouw kijkt op welke manier je je man zo goed mogelijk kan ondersteunen en dat je soms wat van je eigen werk opzij schuift om hem iets uit handen te nemen als dat nodig is.

Of dat je je prioriteiten helder hebt: God, huwelijk, gezin, kerk, werk, overig en dat je soms afspraken voor je werk of met vrienden/vriendinnen verzet als je man voorstelt om een avond samen thuis door te brengen of iets dergelijks.

Dit gaat veelal in goed overleg, maar vraagt soms om keuzes. En andersom moet je als man je vrouw liefhebben en dienen als Christus deed. Is dat niet even zo vaak dan een dode letter?

Waarom als christen niet een positief onderscheid maken op dit gebied? Zodat de maatschappij weer gaat zien: ziet hoe lief zij elkander hebben. Ik geloof als dit principe zichtbaar wordt in huwelijken, dat dit doorstraalt in de gezinnen en dan in de gemeente en dat we een positief onderscheid kunnen maken in een tijd van ellebogen, feminisme en cancelcultuur: dienstbaar en liefdevol, precies zoals Christus ons heeft voorgedaan.

Sorry voor mijn niet onderdanig zijn in bepaalde dingen @Anselmus, maar soms is het toch beter dat een vrouw de beslissing neemt qua scholen, kerk enzovoort!
Véél vrouwen hebben een helderdere, betere, principiëlere kijk op véél zaken, zodat het toch beter is om daar zeker niet de wil van de man in te volgen.
Ik heb het vanuit beide kanten gezien en kan negatief of positief uitpakken.
Lijkt mij niet verkeerd om niet altijd de man in zijn keuze te volgen.
(Ik ben natuurlijk véél te geëmancipeerd )

[merel]

Nee hoor, dit zijn ook geen zaken waarin ik mijn man volg.

Als ik @ ansulmus goed begrijp gaat het volgen over wezenlijke zaken ( school, kerk en geloof) en niet wezenlijke zaken ( avond thuis als partner daarom vraagt).

Als ik het toespits op mijn eigen situatie dan vind ik het dubbel. Mijn man is mij gevolgd tav kerk en geloof. Dat is volgens velen op dit forum logisch, omdat ik hem dan zou volgen naar de RK kerk en dat kan ook niet. De volgzaamheid is m.i. daarom behoorlijk subjectief. Daarnaast kan je je ook afvragen en daarin volg ik @DDD wel of het veel karakters ten goede komt als zij de leiding mogen/ moeten nemen. Ik denk het namelijk niet. Met name in relaties met pittige karakters is met regelmaat tegengas en zelfstandigheid beter voor een relatie dan onderdanig en volgzaam.

[huisman]

Dat klinkt allemaal heel nobel, maar praktijkvoorbeelden bespeur ik nergens. Als je het aan mensen vraagt hoe zij dit concretiseren, krijg je eveneens weinig terug. Al met al lijkt het in de praktijk een dode letter geworden.

Stel: je zoekt een basisschool voor de kinderen: jij wilt de school met de Bijbel, je man liever de reformatorische school of andersom. Je komt er samen niet goed uit, het is geen keuze tegen de Bijbel in, dan zou de keuze van de man voorrang moeten krijgen omdat God hem als hoofd van het gezin verantwoordelijk houdt. Als vrouw geef je hem die plaats en hun je hem die verantwoordelijkheid ook. Dat geldt denk ik ook als het gaat om van kerk te veranderen bijvoorbeeld.

Het betekent ook dat je als vrouw kijkt op welke manier je je man zo goed mogelijk kan ondersteunen en dat je soms wat van je eigen werk opzij schuift om hem iets uit handen te nemen als dat nodig is.

Of dat je je prioriteiten helder hebt: God, huwelijk, gezin, kerk, werk, overig en dat je soms afspraken voor je werk of met vrienden/vriendinnen verzet als je man voorstelt om een avond samen thuis door te brengen of iets dergelijks.

Dit gaat veelal in goed overleg, maar vraagt soms om keuzes. En andersom moet je als man je vrouw liefhebben en dienen als Christus deed. Is dat niet even zo vaak dan een dode letter?

Waarom als christen niet een positief onderscheid maken op dit gebied? Zodat de maatschappij weer gaat zien: ziet hoe lief zij elkander hebben. Ik geloof als dit principe zichtbaar wordt in huwelijken, dat dit doorstraalt in de gezinnen en dan in de gemeente en dat we een positief onderscheid kunnen maken in een tijd van ellebogen, feminisme en cancelcultuur: dienstbaar en liefdevol, precies zoals Christus ons heeft voorgedaan.

Sorry voor mijn niet onderdanig zijn in bepaalde dingen @Anselmus, maar soms is het toch beter dat een vrouw de beslissing neemt qua scholen, kerk enzovoort!
Véél vrouwen hebben een helderdere, betere, principiëlere kijk op véél zaken, zodat het toch beter is om daar zeker niet de wil van de man in te volgen.
Ik heb het vanuit beide kanten gezien en kan negatief of positief uitpakken.
Lijkt mij niet verkeerd om niet altijd de man in zijn keuze te volgen.
(Ik ben natuurlijk véél te geëmancipeerd )

Het vetgedrukte is zeker ook mijn ervaring. Dat maakt het ook best lastig als je ziet dat zoveel mannen opgaan in van alles en nog wat en de vrouw zeker godsdienstig de spil in het gezin is.

[Valcke]

Het gaat niet over meer of minder "belangrijk", dat is m.i. niet de juiste terminologie. In Christus zijn man en vrouw gelijk.
Maar de Schrift zegt wel dat de man "het hoofd" is der vrouw. En ook dat dit betekent dat de vrouw de man "onderdanig" moet zijn. (En hij baseert dit o.a. op de schepping.)
Wat dit 'hoofd' zijn betekent en hoe dit ingevuld dient te worden, leert de apostel heel duidelijk in Efeze 5.
Wat jij citeert, is óók juist, maar wat in de verzen daarvóór staat, kunnen en mogen we daarmee niet uitvlakken.
We dienen de Schrift de Schrift laten zijn, niet slechts een selectie daaruit, maar álles.
En ons leven moet naar de Schrift gereguleerd worden; dat geldt zowel de man als de vrouw.

Ik begrijp jouw perspectief dat de man het hoofd van de vrouw is. Het lijkt mij dat dit principe alleen geldt voor getrouwde stellen en niet voor de man/vrouw-houding in het algemeen. Buiten het huwelijk heeft een man geen enkele specifieke autoriteit over andere vrouwen. Het gaat dus eerder over hoe je met elkaar leeft in het huwelijk. De relatie tussen man en vrouw in het huwelijk mag een weerspiegeling zijn van de liefde en toewijding die Christus heeft voor Zijn kerk. De nadruk ligt op respect, dienstbaarheid en liefde, en niet op dominantie, onderworpenheid of controle. Zijn we het nu met elkaar eens?

Het staat immers duidelijk in de Schrift dat de man het hoofd van de vrouw is? Dat is niet specifiek mijn perspectief, maar het perspectief van de Schrift...

In mijn post ging het inderdaad om de getrouwde man en vrouw. Ik had niet het oog op de ongetrouwden (daarvoor ligt het anders: een willekeurige man heeft inderdaad geen enkel gezag over een willekeurige vrouw).

Met je slotzinnen ben ik het zeker eens. Of dat betekent dat we het helemaal eens zijn, weet ik niet; daarvoor liggen enkele andere uitspraken die je deed (over scheppingsorde e.d.) nog te vers in het geheugen... Dit is in elk geval een grote stap vooruit, dank je.

[Susanna]

Het gaat niet over meer of minder "belangrijk", dat is m.i. niet de juiste terminologie. In Christus zijn man en vrouw gelijk.
Maar de Schrift zegt wel dat de man "het hoofd" is der vrouw. En ook dat dit betekent dat de vrouw de man "onderdanig" moet zijn. (En hij baseert dit o.a. op de schepping.)
Wat dit 'hoofd' zijn betekent en hoe dit ingevuld dient te worden, leert de apostel heel duidelijk in Efeze 5.
Wat jij citeert, is óók juist, maar wat in de verzen daarvóór staat, kunnen en mogen we daarmee niet uitvlakken.
We dienen de Schrift de Schrift laten zijn, niet slechts een selectie daaruit, maar álles.
En ons leven moet naar de Schrift gereguleerd worden; dat geldt zowel de man als de vrouw.

Ik begrijp jouw perspectief dat de man het hoofd van de vrouw is. Het lijkt mij dat dit principe alleen geldt voor getrouwde stellen en niet voor de man/vrouw-houding in het algemeen. Buiten het huwelijk heeft een man geen enkele specifieke autoriteit over andere vrouwen. Het gaat dus eerder over hoe je met elkaar leeft in het huwelijk. De relatie tussen man en vrouw in het huwelijk mag een weerspiegeling zijn van de liefde en toewijding die Christus heeft voor Zijn kerk. De nadruk ligt op respect, dienstbaarheid en liefde, en niet op dominantie, onderworpenheid of controle. Zijn we het nu met elkaar eens?

Het staat immers duidelijk in de Schrift dat de man het hoofd van de vrouw is? Dat is niet specifiek mijn perspectief, maar het perspectief van de Schrift...

In mijn post ging het inderdaad om de getrouwde man en vrouw. Ik had niet het oog op de ongetrouwden (daarvoor ligt het anders: een willekeurige man heeft inderdaad geen enkel gezag over een willekeurige vrouw).

Met je slotzinnen ben ik het zeker eens. Of dat betekent dat we het helemaal eens zijn, weet ik niet; daarvoor liggen enkele andere uitspraken die je deed (over scheppingsorde e.d.) nog te vers in het geheugen... Dit is in elk geval een grote stap vooruit, dank je.

Dat klinkt goed.

Paulus gebruikt het Griekse woord kephalē ("hoofd") op verschillende manieren in zijn brieven, soms letterlijk en soms als metafoor. De metaforen kunnen verschillen, maar er zit één constante nuance van kephalē in, een nuance of gevoel van prominentie en superioriteit. Hoe weet je wat hij precies wil zeggen. In 1 Korintiërs 11:3 heeft kephalē de betekenis van "punt van oorsprong" of "eerste plaats" toch?

Betekent "hoofd" in jouw visie leider?

[Valcke]

Het staat immers duidelijk in de Schrift dat de man het hoofd van de vrouw is? Dat is niet specifiek mijn perspectief, maar het perspectief van de Schrift...

In mijn post ging het inderdaad om de getrouwde man en vrouw. Ik had niet het oog op de ongetrouwden (daarvoor ligt het anders: een willekeurige man heeft inderdaad geen enkel gezag over een willekeurige vrouw).

Met je slotzinnen ben ik het zeker eens. Of dat betekent dat we het helemaal eens zijn, weet ik niet; daarvoor liggen enkele andere uitspraken die je deed (over scheppingsorde e.d.) nog te vers in het geheugen... Dit is in elk geval een grote stap vooruit, dank je.

Dat klinkt goed.

Paulus gebruikt het Griekse woord kephalē ("hoofd") op verschillende manieren in zijn brieven, soms letterlijk en soms als metafoor. De metaforen kunnen verschillen, maar er zit één constante nuance van kephalē in, een nuance of gevoel van prominentie en superioriteit. Hoe weet je wat hij precies wil zeggen. In 1 Korintiërs 11:3 heeft kephalē de betekenis van "punt van oorsprong" of "eerste plaats" toch?

Betekent "hoofd" in jouw visie leider?

Het woord 'hoofd' - in deze context van man en vrouw - drukt een gezagsverhouding uit. Ook in 1 Kor. 11:3 is dat het geval. Dat wordt ook duidelijk zo verklaard in de passages waar het om gaat. Efeze 5:22-24: 'Gij vrouwen, weest uw eigen mannen onderdanig, gelijk den Heere; want de man is het hoofd der vrouw, gelijk ook Christus het Hoofd der gemeente is; en Hij is de Behouder des lichaams. Daarom, gelijk de gemeente Christus onderdanig is, alzo ook de vrouwen haar eigen mannen in alles." Daarna volgen ook de plichten van de man tegenover de vrouw (maar daar gaat ons gesprek nu niet over). Getrouwde vrouwen worden hier duidelijk opgeroepen om hun plaats in te nemen "onder" de man. Als reden wordt opgegeven dat de man "het hoofd" is over de vrouw. Daarmee is door de apostel zelf duidelijk genoeg verklaard in welke betekenis hij het woord "hoofd" gebruikt. Dat is in 1 Kor. 11 niet anders.

In 1 Petr. 3 wordt naast 'onderdanig zijn' ook gesproken over 'gehoorzaam zijn'. Ook wordt daar Sara geprezen die Abraham haar 'heer' noemt. Ook hier blijkt dat sprake is van een gezagsverhouding. Zie ook de passages over de positie van de getrouwde vrouw en haar man in Kol. 3, 1 Tim. 2, Tit. 2, 1 Petr. 3. Het is een steeds terugkerend thema in de brieven. Deze gezagsverhouding is een wezenlijk aspect in de orde die God in het huwelijk heeft ingesteld; dat maken de apostelen in deze passages keer op keer duidelijk. Zoals het huwelijk een scheppingsorde is, zo is ook de verhouding van man en vrouw in het huwelijk een scheppingsorde.

[Anselmus]

Dat klinkt allemaal heel nobel, maar praktijkvoorbeelden bespeur ik nergens. Als je het aan mensen vraagt hoe zij dit concretiseren, krijg je eveneens weinig terug. Al met al lijkt het in de praktijk een dode letter geworden.

Stel: je zoekt een basisschool voor de kinderen: jij wilt de school met de Bijbel, je man liever de reformatorische school of andersom. Je komt er samen niet goed uit, het is geen keuze tegen de Bijbel in, dan zou de keuze van de man voorrang moeten krijgen omdat God hem als hoofd van het gezin verantwoordelijk houdt. Als vrouw geef je hem die plaats en hun je hem die verantwoordelijkheid ook. Dat geldt denk ik ook als het gaat om van kerk te veranderen bijvoorbeeld.

Het betekent ook dat je als vrouw kijkt op welke manier je je man zo goed mogelijk kan ondersteunen en dat je soms wat van je eigen werk opzij schuift om hem iets uit handen te nemen als dat nodig is.

Of dat je je prioriteiten helder hebt: God, huwelijk, gezin, kerk, werk, overig en dat je soms afspraken voor je werk of met vrienden/vriendinnen verzet als je man voorstelt om een avond samen thuis door te brengen of iets dergelijks.

Dit gaat veelal in goed overleg, maar vraagt soms om keuzes. En andersom moet je als man je vrouw liefhebben en dienen als Christus deed. Is dat niet even zo vaak dan een dode letter?

Waarom als christen niet een positief onderscheid maken op dit gebied? Zodat de maatschappij weer gaat zien: ziet hoe lief zij elkander hebben. Ik geloof als dit principe zichtbaar wordt in huwelijken, dat dit doorstraalt in de gezinnen en dan in de gemeente en dat we een positief onderscheid kunnen maken in een tijd van ellebogen, feminisme en cancelcultuur: dienstbaar en liefdevol, precies zoals Christus ons heeft voorgedaan.

Sorry voor mijn niet onderdanig zijn in bepaalde dingen @Anselmus, maar soms is het toch beter dat een vrouw de beslissing neemt qua scholen, kerk enzovoort!
Véél vrouwen hebben een helderdere, betere, principiëlere kijk op véél zaken, zodat het toch beter is om daar zeker niet de wil van de man in te volgen.
Ik heb het vanuit beide kanten gezien en kan negatief of positief uitpakken.
Lijkt mij niet verkeerd om niet altijd de man in zijn keuze te volgen.
(Ik ben natuurlijk véél te geëmancipeerd )

Ik hoorde laatst in de Ongelooflijke Podcast hier een mooie analyse van: waar vrouwen de overhand nemen/krijgen, trekken mannen zich steeds verder terug. Mannen hebben respect nodig om te groeien en voelen zich verantwoordelijk voor een positie. Als ze dat respect krijgen ontwikkelt zich dat meer, als dat overruled en bekritiseerd dan wel bestreden wordt, trekken mannen zich terug. Daarnaast worden ze vaak gedwongen met vrouwelijke eigenschappen aan te wenden. Zo is bijvoorbeeld het (basis)onderwijs van een mannenberoep meer en vrouwenberoep. We vragen van mannelijke docenten onderwijs vorm te geven door vrouwelijke eigenschappen en vragen jongens bijvoorbeeld te reflecteren en hun gevoel te benoemen terwijl jongens daar niet altijd op zitten te wachten. Gevolg van deze ontwikkeling: vrouwen domineren het onderwijs. Diezelfde ontwikkeling is er in de medische wereld: meer vrouwelijke geneeskundestudenten dan mannelijke en het is een ontwikkeling die ook zichtbaar wordt in de politiek.

Moeten christenvrouwen misschien niet hier iets anders laten zien? Niet: ik doe niet onder voor mijn man en kom met krachtige argumenten en het is beter als ik de beslissingen neem, maar: hoe help ik mijn man groeien in deze rol, respecteer ik zijn beslissingen en gezag, ook als ik zelf liever een andere keuze zou maken?

Met eerbied gesproken gaan we ook niet met God in discussie over Zijn geboden of de weg die Hij gaat, of we doen het wel, maar erkennen Zijn gezag en wijsheid en vertrouwen we dat Hij uit liefde handelt. Als we daar in ons huwelijk een afspiegeling van laten zien is het de moeite waard om je man die plaats er erkenning te geven, ook als je zelf betere argumenten hebt.
Het gaat immers niet om de uitkomst van wie de beste argumenten heeft of wie het beste kan overreden. Het gaat om dat grote geheimenis: ziende op Christus en Zijn gemeente en dat weerspiegelen in het huwelijk. Ik geloof werkelijk dat daar zegen op rust en voor zowel de man als de vrouw mooie mogelijkheden voor groei en ontwikkeling geeft: de man in zijn positie van leidinggeven, de vrouw in wijsheid.

[Thea]

Mooie post, Anselmus! Volgens mij moeten we gewoon buigen voor de orde die God geeft en niet alles proberen te rationaliseren.

[Tiberius]

Ik vind het ook een leerzame en mooie post.
Alleen is het wel zo, dat respect iets anders is als onderdanigheid.

[Anselmus]

Ik vind het ook een leerzame en mooie post.
Alleen is het wel zo, dat respect iets anders is als onderdanigheid.

Dat klopt, maar onderdanigheid is een houding die je kunt uiten door bijvoorbeeld respect tonen, juist op momenten dat je zelf een ander idee hebt. Die houding hebben we tegenover de Heere ook: Zijn weg is niet altijd makkelijk, maar ik vertrouw erop dat Hij het goede voor mij zoekt. Die houding ook in het huwelijk laten zien leert kinderen ook op een goede manier met gezag omgaan. In deze wereld leren ze: doe wat goed voelt en wees jezelf. De Bijbel leert het goede voor jezelf en anderen zoeken en dat vraagt soms zelfverloochening.