Wat is het verschil tussen geestelijk adoptie en wedergeboorte.
Is het bijna het zelfde, totaal verschillend?

vogeltje schreef:Wat is het verschil tussen geestelijk adoptie en wedergeboorte.
Is het bijna het zelfde, totaal verschillend?

In welk verband staat het? Ik ken de term niet eens...

Met geestelijke adoptie bedoel ik dat God iemand als kind aanneemt.
Vanwege adoptie mag een kind van God Hem Vader noemen.

Voor ongelovigen lijkt mij dat zo ongeveer hetzelfde.
en als we het over kinderen van gelovigen hebben dan denk ik dat die als ze baby zijn nog niet wedergeboren zijn maar wel 'geestelijk geadopteerd'. Maar volgens mij verschillen de meningen hier nogal over..

Fjodor schreef:Voor ongelovigen lijkt mij dat zo ongeveer hetzelfde.
en als we het over kinderen van gelovigen hebben dan denk ik dat die als ze baby zijn nog niet wedergeboren zijn maar wel 'geestelijk geadopteerd'. Maar volgens mij verschillen de meningen hier nogal over..

Door verschillende theologen wordt de 'aanneming tot kinderen' als een stap in de heilsorde gezien, bijvoorbeeld Brakel. Het is dan 1 van de latere stappen, voor de heiligmaking, maar na de rechtvaardigmaking.

vogeltje schreef:Wat is het verschil tussen geestelijk adoptie en wedergeboorte.
Is het bijna het zelfde, totaal verschillend?

De gebruikelijke term voor geestelijke adoptie = aanneming tot kinderen.
Het engelse woord is 'adoption', vandaar dat deze term ook in het Nederlands wel gebruikt wordt.
We vinden deze term vijf keer in het Nieuwe Testament: Rom. 8:15, 23, 9:4, Gal. 4:5, Ef. 1:5.

De Kleine Westminster Catechismus verklaart deze weldaad als volgt:

Vr. 34. Wat is de aanneming tot kinderen?
De aanneming tot kinderen is een daad van Gods vrije genade,
waardoor wij gesteld worden onder het getal der Zijnen
en alle voorrechten van de kinderen Gods ontvangen.

Evenals de rechtvaardigmaking is het een weldaad die plaatsvindt buiten ons, door toerekening (aanneming) van Gods zijde.
Daarom hebben vele oude theologen deze weldaad niet afzonderlijk onderscheiden, maar nemen het als een deel van de rechtvaardigmaking.
Vooral veel Engelse en Schotse theologen hebben het als een afzonderlijke weldaad beschreven, die in orde volgt op de rechtvaardigmaking (zoals ook te zien is in de kleine Westminster Catechismus).

Het is dus zeker niet hetzelfde als de wedergeboorte, wat de vernieuwing is van de gehele mens.
Wel vinden deze weldaden gelijktijdig plaats. Iemand die wedergeboren is (een werk van vernieuwing ín de mens), is ook gerechtvaardigd en aangenomen tot kind Gods (een werk van toerekening en aanneming buiten de mens).

Maar dan heb ik wel een vraag.

Hoe zit dat dan met kinderen van wedergeboren ouders?
Je kan moeilijk zeggen dat die rechtvaardig gemaakt zijn volgens mij. En als de

Nou ja, ik kan de vraag niet eens zinnig formuleren

In ieder geval, ik vraag me dit wel echt af. Zijn die kinderen niet rechtvaardig gemaakt, niet levend gemaakt, niet wedergeboren, niet aangenomen tot kinderen? Is er dan geen enkele vorm van invoeging van die kinderen in het volk van God (oid)?

Zonderling schreef:

vogeltje schreef:Wat is het verschil tussen geestelijk adoptie en wedergeboorte.
Is het bijna het zelfde, totaal verschillend?

De gebruikelijke term voor geestelijke adoptie = aanneming tot kinderen.
Het engelse woord is 'adoption', vandaar dat deze term ook in het Nederlands wel gebruikt wordt.
We vinden deze term vijf keer in het Nieuwe Testament: Rom. 8:15, 23, 9:4, Gal. 4:5, Ef. 1:5.

De Kleine Westminster Catechismus verklaart deze weldaad als volgt:

Vr. 34. Wat is de aanneming tot kinderen?
De aanneming tot kinderen is een daad van Gods vrije genade,
waardoor wij gesteld worden onder het getal der Zijnen
en alle voorrechten van de kinderen Gods ontvangen.

Evenals de rechtvaardigmaking is het een weldaad die plaatsvindt buiten ons, door toerekening (aanneming) van Gods zijde.
Daarom hebben vele oude theologen deze weldaad niet afzonderlijk onderscheiden, maar nemen het als een deel van de rechtvaardigmaking.
Vooral veel Engelse en Schotse theologen hebben het als een afzonderlijke weldaad beschreven, die in orde volgt op de rechtvaardigmaking (zoals ook te zien is in de kleine Westminster Catechismus).

Het is dus zeker niet hetzelfde als de wedergeboorte, wat de vernieuwing is van de gehele mens.
Wel vinden deze weldaden gelijktijdig plaats. Iemand die wedergeboren is (een werk van vernieuwing ín de mens), is ook gerechtvaardigd en aangenomen tot kind Gods (een werk van toerekening en aanneming buiten de mens).

Maar misschien ervaar je het niet tegelijk?

vogeltje schreef:Maar misschien ervaar je het niet tegelijk?

Kan een mens zijn wedergeboorte ervaren zonder te weten dat God voor Hem een verzoend Vader geworden is in Jezus Christus?
(Hoewel het ook bestreden zal worden, maar dat is een andere zaak.)

Zonderling schreef:

vogeltje schreef:Maar misschien ervaar je het niet tegelijk?

Kan een mens zijn wedergeboorte ervaren zonder te weten dat God voor Hem een verzoend Vader geworden is in Jezus Christus?
(Hoewel het ook bestreden zal worden, maar dat is een andere zaak.)

Nou, het is toch wel mogelijk dat iets, wat eerst nog voor iemand verborgen was, door verder onderwijs van de Heilige Geest later heel duidelijk wordt? Je kunt maar één keer geadopteerd worden, maar je kunt je hele leven lang blijven leren wat het betekent om een kind van God te zijn.
Dat bedoel ik eigenlijk.
Er is toch in geestelijke groei een toenemend inzicht, een verdieping van het geloofsleven?

vogeltje schreef:

Zonderling schreef:

vogeltje schreef:Maar misschien ervaar je het niet tegelijk?

Kan een mens zijn wedergeboorte ervaren zonder te weten dat God voor Hem een verzoend Vader geworden is in Jezus Christus?
(Hoewel het ook bestreden zal worden, maar dat is een andere zaak.)

Nou, het is toch wel mogelijk dat iets, wat eerst nog voor iemand verborgen was, door verder onderwijs van de Heilige Geest later heel duidelijk wordt? Je kunt maar één keer geadopteerd worden, maar je kunt je hele leven lang blijven leren wat het betekent om een kind van God te zijn.
Dat bedoel ik eigenlijk.
Er is toch in geestelijke groei een toenemend inzicht, een verdieping van het geloofsleven?

Dat er geestelijke groei is en toenemend inzicht door het werk van de Heilige Geest, ja dat is zeker waar.
Iemand kan ook het juiste zicht een tijdlang missen op wat hij ondervonden heeft, hij kan in de verklaring wat hij ondervonden heeft dwalen.
Maar het ontvangen van deze weldaden gaat niet buiten de mens of buiten zijn bewustzijn om.

Wat ik echter bedoelde is dit: wedergeboorte, rechtvaardiging en het kindschap gaan hand-in-hand samen. Waar het een is, is het ander. Een mens heeft niet het ene wel, en het andere (nog) niet.

Zonderling schreef:

vogeltje schreef:Maar misschien ervaar je het niet tegelijk?

Kan een mens zijn wedergeboorte ervaren zonder te weten dat God voor Hem een verzoend Vader geworden is in Jezus Christus?
(Hoewel het ook bestreden zal worden, maar dat is een andere zaak.)

Toch heb ik van verschillende mensen gehoord dat ze hierover tobben. Ermee worstelen.
Trouwens: hoe ervaar je je wedergeboorte?

Zonderling schreef:

vogeltje schreef:

Zonderling schreef:

vogeltje schreef:Maar misschien ervaar je het niet tegelijk?

Kan een mens zijn wedergeboorte ervaren zonder te weten dat God voor Hem een verzoend Vader geworden is in Jezus Christus?
(Hoewel het ook bestreden zal worden, maar dat is een andere zaak.)

Nou, het is toch wel mogelijk dat iets, wat eerst nog voor iemand verborgen was, door verder onderwijs van de Heilige Geest later heel duidelijk wordt? Je kunt maar één keer geadopteerd worden, maar je kunt je hele leven lang blijven leren wat het betekent om een kind van God te zijn.
Dat bedoel ik eigenlijk.
Er is toch in geestelijke groei een toenemend inzicht, een verdieping van het geloofsleven?

Dat er geestelijke groei is en toenemend inzicht door het werk van de Heilige Geest, ja dat is zeker waar.
Iemand kan ook het juiste zicht een tijdlang missen op wat hij ondervonden heeft, hij kan in de verklaring wat hij ondervonden heeft dwalen.
Maar het ontvangen van deze weldaden gaat niet buiten de mens of buiten zijn bewustzijn om.

Wat ik echter bedoelde is dit: wedergeboorte, rechtvaardiging en het kindschap gaan hand-in-hand samen. Waar het een is, is het ander. Een mens heeft niet het ene wel, en het andere (nog) niet.

Inderdaad!
Tegelijkertijd moet iemand dus niet gaan graven in zichzelf, met de vraag of hij wedergeboren is, maar of hij Christus kent door het geloof.

Ken ik Christus door het geloof?
Wanneer was mijn laatste Godsontmoeting?
Bedoel je dat?
Dat zijn idd vragen die er meer toe dan vragen als: 'Ben ik werdergeboren...'

Ben ik wedergeboren is een vraag die er absoluut toe doet, hoor. Wie niet wederom geboren is, kan het koninkrijk van God niet zien. Dat lijkt me iets wat voor iedereen van het hoogste belang is.
Het is wel de vraag hoe en op welke manier mensen dit toetsen bij zichzelf. Dat kan leiden tot veel ongezonde introspectie, waarbij men vergeet dat het heil 'extra nos' ligt. Anderzijds: de wedergeboorte gebeurt ook niet buiten je. Dus er zullen zeker dingen te zien zijn, lees de eerste brief van Johannes eens. Over wedergeboorte en vruchten.

We moeten uit angst voor bepaalde verkeerde dingen niet het kind met het badwater weggooien. Als de vraag of we wedergeboren zijn er niet meer zozeer toe doet, verliezen we heel veel Bijbelse begrippen. Dan luister ik bijvoorbeeld liever naar het 'gebed na het eten' achteruit mijn Bijbeltje:
"wij danken U (...) dat Gij ons wedergeboren hebt tot de hoop op een beter leven"
Dát is zekerheid.