Wanneer is iemands persoonlijkheid af?

Is het mogelijk om te veranderen? Kan je bijvoorbeeld vriendelijker, extraverter of minder chaotisch worden?

vogeltje schreef:Wanneer is iemands persoonlijkheid af?

Is het mogelijk om te veranderen? Kan je bijvoorbeeld vriendelijker, extraverter of minder chaotisch worden?

Als het echt om je persoonlijkheid gaat, wie je bent, dan is dat redelijk vaststaand na je 25e denk ik. (Tussen de 20 en de 30.)

Maar je bent toch nooit te oud om te leren?
Iemand kan toch besluiten zijn/haar karakter te veranderen, hoe oud hij ook is?

Zegt iemands beroep iets over haar karakter?

Luther schreef:

vogeltje schreef:Wanneer is iemands persoonlijkheid af?

Is het mogelijk om te veranderen? Kan je bijvoorbeeld vriendelijker, extraverter of minder chaotisch worden?

Als het echt om je persoonlijkheid gaat, wie je bent, dan is dat redelijk vaststaand na je 25e denk ik. (Tussen de 20 en de 30.)

Dan heb ik nog heel wat onrustige jaartjes voor de boeg...pfffffff

Van mij mag die wat minder vriendelijk zijn, wat meer introvert en meer gestructureerd (maar de ouders zijn het ook al niet dus dat zal heel moeilijk worden).

'k Ben net bij de dokter geweest en die zegt 't zal wel goed komen, de genen zijn goed (families aan beide zijde) dus dat komt weer op z'n pootjes terecht. Loslaten was zijn advies.....

Luther schreef:

vogeltje schreef:Wanneer is iemands persoonlijkheid af?

Is het mogelijk om te veranderen? Kan je bijvoorbeeld vriendelijker, extraverter of minder chaotisch worden?

Als het echt om je persoonlijkheid gaat, wie je bent, dan is dat redelijk vaststaand na je 25e denk ik. (Tussen de 20 en de 30.)

Ik denk dat je dingen "aan kunt leren" waardoor het na verloop van tijd een deel van je persoonlijkheid wordt. Je kunt bijv. leren (tot op zekere hoogte) je gevoelens meer te uiten.

priscilla schreef:

Luther schreef:

vogeltje schreef:Wanneer is iemands persoonlijkheid af?

Is het mogelijk om te veranderen? Kan je bijvoorbeeld vriendelijker, extraverter of minder chaotisch worden?

Als het echt om je persoonlijkheid gaat, wie je bent, dan is dat redelijk vaststaand na je 25e denk ik. (Tussen de 20 en de 30.)

Ik denk dat je dingen "aan kunt leren" waardoor het na verloop van tijd een deel van je persoonlijkheid wordt. Je kunt leren (tot op zekere hoogte) je gevoelens meer te uiten.

vooral ingrijpende gebeurtenissen kunnen op latere leeftijd nog heel wat veranderen aan een karakter.

Gods Geest blijft daarmee bezig zolang als je leeft.... om je karakter te vormen naar het beeld van Christus.
Het onvriendelijke wordt vriendelijker, het ongeduldige lankmoediger, etc. etc.

vogeltje schreef:Maar je bent toch nooit te oud om te leren?
Iemand kan toch besluiten zijn/haar karakter te veranderen, hoe oud hij ook is?

Zegt iemands beroep iets over haar karakter?

Je moet zoveel mogelijk wel jezelf blijven. Kom zoals je bent dat komt veel eerlijker over.
Als ik vriendelijk doe terwijl ik inwendig kook van woede dan klopt er toch echt iets niet, en dat komt heel vervelend over want men merkt dat het niet echt is. Natuurlijk kan je wel een paar dingen afleren. Ik was vroeger heel koppig (als ik boos was kon ik weken niets zeggen), dat heb ik echt wel afgeleerd (in den vreemde) ik moest wel. Ik ben niet driftig, dus als ik kwaad ben (wat gelukkig heel weinig gebeurd) dan zal ik eerder mijn mond houden dan dat ik uitval.

Je kiest natuurlijk wel een beroep wat bij je past. Als je rust om je heen wilt ga je niet het onderwijs in. Heb je een hekel om met mensen samen te werken dan kies je ook niet voor de zorgsector. Vind je het moeilijk om een gesprek op gang te krijgen dan kies je ook niet voor b.v. de verkoop. Maar zelf geloof ik niet dat iemands beroep iets over een karakter zegt. Zo kan een musicus (die dus vaak alleen opereert) toch wel zeer bespraakt zijn

MarthaMartha schreef:

priscilla schreef:

Luther schreef:

vogeltje schreef:Wanneer is iemands persoonlijkheid af?

Is het mogelijk om te veranderen? Kan je bijvoorbeeld vriendelijker, extraverter of minder chaotisch worden?

Als het echt om je persoonlijkheid gaat, wie je bent, dan is dat redelijk vaststaand na je 25e denk ik. (Tussen de 20 en de 30.)

Ik denk dat je dingen "aan kunt leren" waardoor het na verloop van tijd een deel van je persoonlijkheid wordt. Je kunt leren (tot op zekere hoogte) je gevoelens meer te uiten.

vooral ingrijpende gebeurtenissen kunnen op latere leeftijd nog heel wat veranderen aan een karakter.

Gods Geest blijft daarmee bezig zolang als je leeft.... om je karakter te vormen naar het beeld van Christus.
Het onvriendelijke wordt vriendelijker, het ongeduldige lankmoediger, etc. etc.

Ben ik met je eens. Door ervaring wijs geworden, heet dat ook.

MarthaMartha schreef:

priscilla schreef:

Luther schreef:

vogeltje schreef:Wanneer is iemands persoonlijkheid af?

Is het mogelijk om te veranderen? Kan je bijvoorbeeld vriendelijker, extraverter of minder chaotisch worden?

Als het echt om je persoonlijkheid gaat, wie je bent, dan is dat redelijk vaststaand na je 25e denk ik. (Tussen de 20 en de 30.)

Ik denk dat je dingen "aan kunt leren" waardoor het na verloop van tijd een deel van je persoonlijkheid wordt. Je kunt leren (tot op zekere hoogte) je gevoelens meer te uiten.

vooral ingrijpende gebeurtenissen kunnen op latere leeftijd nog heel wat veranderen aan een karakter.

Gods Geest blijft daarmee bezig zolang als je leeft.... om je karakter te vormen naar het beeld van Christus.
Het onvriendelijke wordt vriendelijker, het ongeduldige lankmoediger, etc. etc.

En het introverte?
En het chaotische?
Hoe verstaan de vruchten van de Geest zich met het eigene van je karakter?

Ik denk dat belangrijke gebeurtenissen je ook vormen. Als jij je man verliest, een kind verliest word je denk ik milder. Soms wordt je op latere leeftijd ook wat stabieler.

Ik weet niet of een beroepskeuze iets over iemand zegt. Als jij onverschillig bent en je houdt niet van leren, wordt je vast geen dominee (al kan dat tegenwoordig...). Als je te lui bent om eens koffie voor je vrouw in te schenken of je moeder naar de apotheek te rijden, moet je niet in de verpleging gaan. Datzelfde geldt als je snel ergens vies van bent of alles zielig vindt. In dat opzicht denk ik dat een beroep wel wat zegt over een karakter.

Vraag: wat verstaan jullie onder persoonlijkheid en wat onder karakter? Daar zit namelijk een verschil in.

Luther schreef:

vogeltje schreef:Wanneer is iemands persoonlijkheid af?

Is het mogelijk om te veranderen? Kan je bijvoorbeeld vriendelijker, extraverter of minder chaotisch worden?

Als het echt om je persoonlijkheid gaat, wie je bent, dan is dat redelijk vaststaand na je 25e denk ik. (Tussen de 20 en de 30.)

Mee eens.
Door omstandigheden (maatschappelijk/ persoonlijk) zullen bepaalde aspecten van je persoonlijkheid niet volledig of juist versterkt naar buiten komen, toch zit het wel in je. En, de rest van je leven zul je het met bepaalde eigenschappen moet doen. (zowel positief als negatief)
Ik denk niet dat je kunt besluiten om jezelf in dit opzicht te veranderen. Wel kun je jezelf bepaalde vaardigheden aanleren, ondanks dit denk ik dat je blijft wie je bent.

Ben het ook met Vlinder eens, er zit verschil tussen karakter en persoonlijkheid. Het een krijg je/ ben je, het ander wordt gevormd in de loop van je leven.

Je ziet veel van iemands verborgen eigenschappen die openbaar komen als iemand gaat dementeren. Iemand die zijn hele leven lief is geweest kan bij dementering juist heel erg agressief/boos reageren. De rem is eraf en iemand is bereid om te vechten als er dingen om hem heengebeuren die hij/zij niet meer begrijpt.

De psychologen en psychiaters zijn niet aan te slepen om de persoonlijkheidsstoornissen te corrigeren en te herstellen.
Daarop ziende is het onmogelijk om zelfs maar een leeftijd te kwalificeren als markering van de echte persoonlijkheid van mensen.
Dit topic is dan ook m.i. meer geschikt voor de "zieleknijpers" als voor ons leken.
Hebben we überhaupt wel psychisch geschoolde RF'ers?

vlinder schreef:Je ziet veel van iemands verborgen eigenschappen die openbaar komen als iemand gaat dementeren. Iemand die zijn hele leven lief is geweest kan bij dementering juist heel erg agressief/boos reageren. De rem is eraf en iemand is bereid om te vechten als er dingen om hem heengebeuren die hij/zij niet meer begrijpt.

Uit ervaring kan ik dit onderschrijven.
Voor de naaste familie kan dit heel schokkend zijn en zelfs traumatische ervaringen voortbrengen.

jvdg schreef:De psychologen en psychiaters zijn niet aan te slepen om de persoonlijkheidsstoornissen te corrigeren en te herstellen.
Daarop ziende is het onmogelijk om zelfs maar een leeftijd te kwalificeren als markering van de echte persoonlijkheid van mensen.
Dit topic is dan ook m.i. meer geschikt voor de "zieleknijpers" als voor ons leken.
Hebben we überhaupt wel psychisch geschoolde RF'ers?