Dankdag 2009.

Ieder van ons heeft redenen om God te danken voor alles wat Hij ons heeft geschonken.
Voor velen van ons was dat niet weinig: gezondheid, kinderen, werk, rijke oogst, dak boven ons hoofd, volop kleding, een bed waarop we ons dankbaar neerleggen.
De waarheid mocht door ons instemmend beluisterd worden, de vijanden van het christendom hebben nog weinig invloed.
We mogen en kunnen rustig slapen.

En toch zijn er velen die tobben over de toekomst en het heden.
Problemen met kinderen, vrees voor de (materiële) toekomst.
Hoe kan ik principieel blijven.

Mijn gedachten gaan uit naar een ieder die het niet meer in eigen hand heeft, die het vertrouwen en geloof in God kwijt zijn en dus op eigen kracht, waarvan ze weten dat dit niet kan, toch moeten doorvechten.
Mensen die roepen: Zou God zijn Gena vergeten……..
Mensen die roepen: Waar is God…….
Maar ook mensen die van dit alles vervreemd zijn: Geen uitkomst meer zien…

Met de komst van dankdag gaan mijn gedachten het meest uit naar die laatste categorie, die het niet meer weten, kunnen bezien, wel de weg weten, maar niet kunnen bewandelen.

Mocht juist in deze dankdag onze “dank” niet uitgaan naar wat wij zelf ervaren hebben, maar juist naar hen die alles missen voor tijd en eeuwigheid.
Een paar kreten: liefde, erbarmen, Hem toewensen en toebidden….

Als we zo leven voor onszelf en in het bijzondere voor onze naasten die het (heel) moeilijk hebben, dan, geloof ik, dat we beantwoorden aan Zijn oproep!

Zou daar niet het moderne “overwinningsleven” in gegrond moeten zijn.

Ik denk daarbij aan één onzer predikanten die de voorlezing van de tien geboden altijd besloot met: In navolging van Hem die al deze geboden volkomenlijk onderhouden heeft…..waarna altijd de oproep klonk om God lief te hebben boven alles en de naaste als onszelf.

En nog nadenkende over een gesprek met iemand die ook de boodschap kreeg, gedenkt te sterven.
Zijn eerlijke reactie was om de Heere dankbaar te zijn dat zijn leven was gespaard.
Maar op mijn vraag hoe de Heere te danken, moesten we allebei zwijgen.

Vergeef me mijn emotie, maar ik moest het even kwijt.

Wat zal ik de Heere vergelden?

jvdg schreef:Dankdag 2009.

Ieder van ons heeft redenen om God te danken voor alles wat Hij ons heeft geschonken.
Voor velen van ons was dat niet weinig: gezondheid, kinderen, werk, rijke oogst, dak boven ons hoofd, volop kleding, een bed waarop we ons dankbaar neerleggen.
De waarheid mocht door ons instemmend beluisterd worden, de vijanden van het christendom hebben nog weinig invloed.
We mogen en kunnen rustig slapen.

En toch zijn er velen die tobben over de toekomst en het heden.
Problemen met kinderen, vrees voor de (materiële) toekomst.
Hoe kan ik principieel blijven.

Mijn gedachten gaan uit naar een ieder die het niet meer in eigen hand heeft, die het vertrouwen en geloof in God kwijt zijn en dus op eigen kracht, waarvan ze weten dat dit niet kan, toch moeten doorvechten.
Mensen die roepen: Zou God zijn Gena vergeten……..
Mensen die roepen: Waar is God…….
Maar ook mensen die van dit alles vervreemd zijn: Geen uitkomst meer zien…

Met de komst van dankdag gaan mijn gedachten het meest uit naar die laatste categorie, die het niet meer weten, kunnen bezien, wel de weg weten, maar niet kunnen bewandelen.

Mocht juist in deze dankdag onze “dank” niet uitgaan naar wat wij zelf ervaren hebben, maar juist naar hen die alles missen voor tijd en eeuwigheid.
Een paar kreten: liefde, erbarmen, Hem toewensen en toebidden….

Als we zo leven voor onszelf en in het bijzondere voor onze naasten die het (heel) moeilijk hebben, dan, geloof ik, dat we beantwoorden aan Zijn oproep!

Zou daar niet het moderne “overwinningsleven” in gegrond moeten zijn.

Ik denk daarbij aan één onzer predikanten die de voorlezing van de tien geboden altijd besloot met: In navolging van Hem die al deze geboden volkomenlijk onderhouden heeft…..waarna altijd de oproep klonk om God lief te hebben boven alles en de naaste als onszelf.

En nog nadenkende over een gesprek met iemand die ook de boodschap kreeg, gedenkt te sterven.
Zijn eerlijke reactie was om de Heere dankbaar te zijn dat zijn leven was gespaard.
Maar op mijn vraag hoe de Heere te danken, moesten we allebei zwijgen.

Vergeef me mijn emotie, maar ik moest het even kwijt.

Wat zal ik de Heere vergelden?

je hoeft je niet te verontschuldigen voor je emotie hoor Jan, ik vind het wel mooi zoals je eea omschrijft.
Hoe de Heere te danken, ten diepste zullen we nooit de dank kunnen brengen die de Heere toekomt, en toch mogen we onze dank uitspreken tot Hem. Hij wil niet alleen onze vragen horen, maar ook de dankzegging.

Verder, als ik nadenk over dankdag dan kunnen er zoveel twijfels zijn, juist wat je ook zegt, in moeilijke omstandigheden, opzien tegen de toekomst, of je zorgen maken om wat dan ook, en wie van ons heeft geen zorgen, of wanneer je geestelijk zo in duisternis zit, dan kun je je afvragen, Heere, waar bent U, hoe zal ik dankdag kunnen houden.
Toch mogen en moeten we elkaar erop wijzen dat hoe de Heere handelt goed is. Hij heeft alles in Zijn hand, en zal leiden.. hoe dan ook, soms door diepe wegen, maar wanneer we tot Hem mogen gaan, zal Hij vervullen.. op Zijn tijd...

Jan,

Het is heel goed, te bidden voor hen die het niet zien zitten. En dat moeten we vooral doen. Toch wil ik er wel voor pleiten, dankdag als echte dankdag te gebruiken. Het is denk ik heel goed om een of twee keer per jaar echt even stil te staan bij die God die uit zijn vaderhand ons alles geeft wat wij nodig hebben. Want alleen van daaruit kunnen wij doen wat wij doen.
Ik denk dat het heel belangrijk is om zo ook te bidden voor hen (inclusief onszelf) die de steun hard nodig hebben zoals je omschrijft.

Dankend voor de Vaderhand die ons geleidt zul je in dat dankgebed nooit kunnen vergeten te bidden voor hen die nog zoveel missen.

De tekst van de laatste biddagpreek bij ons was deze:
Weest in geen ding bezorgd; maar laat uw begeerten in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God;
En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw zinnen bewaren in Christus Jezus.
En dat zou zo weer een dankdagtekst kunnen zijn.

Jongere schreef:De tekst van de laatste biddagpreek bij ons was deze:
Weest in geen ding bezorgd; maar laat uw begeerten in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God;
En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw zinnen bewaren in Christus Jezus.
En dat zou zo weer een dankdagtekst kunnen zijn.

Fillipenzen....trouwtekst van mijn zus....helaas heeft ze er niets mee gedaan en was ze drie maanden later gescheiden....

De bid- en dankdagdiensten worden de laatste jaren beter bezocht - aldus de dominee. Hij hoopte dat het bestendigd zou worden.

We zouden beide diensten moeten bezoeken, en het niet over het hart moeten kunnen krijgen om te gaan werken.
Ik denk dat daar ook alleen zegen op kan rusten.
Niet het lauwe van: we gaan vanavond even omdat bet Dankdag is, nee, er zal aan de Dankdag zeker een biddag aan vooraf moeten gaan...

Hoe branden mijn genegenheên
om s Heeren voorhof in te treên

De bid- en dankdagen zijn vanouds ook boete- en bededagen.
Ik herinner me de bijzonder ernstige boetepreken van ds. Bregman op de bid- en dankdagen
Dan had hij wat weg van ds. Th. van der Groe. Ook meestal teksten uit de kleine profeten.
Meestal werd dan de dienst geopend met het zingen van
Wij hebben God op 't hoogst misdaan... Psalm 106 : 4
of
Gedenk niet meer aan 't kwaad dat wij bedreven... Psalm 79 : 4

-DIA- schreef:De bid- en dankdagdiensten worden de laatste jaren beter bezocht - aldus de dominee. Hij hoopte dat het bestendigd zou worden.

We zouden beide diensten moeten bezoeken, en het niet over het hart moeten kunnen krijgen om te gaan werken.
Ik denk dat daar ook alleen zegen op kan rusten.
Niet het lauwe van: we gaan vanavond even omdat bet Dankdag is, nee, er zal aan de Dankdag zeker een biddag aan vooraf moeten gaan...

Hoe branden mijn genegenheên
om s Heeren voorhof in te treên

De bid- en dankdagen zijn vanouds ook boete- en bededagen.
Ik herinner me de bijzonder ernstige boetepreken van ds. Bregman op de bid- en dankdagen
Dan had hij wat weg van ds. Th. van der Groe. Ook meestal teksten uit de kleine profeten.
Meestal werd dan de dienst geopend met het zingen van
Wij hebben God op 't hoogst misdaan... Psalm 106 : 4
of
Gedenk niet meer aan 't kwaad dat wij bedreven... Psalm 79 : 4

Zo klinkt het niet direct meer als een dankdag

Mister schreef:

-DIA- schreef:De bid- en dankdagdiensten worden de laatste jaren beter bezocht - aldus de dominee. Hij hoopte dat het bestendigd zou worden.

We zouden beide diensten moeten bezoeken, en het niet over het hart moeten kunnen krijgen om te gaan werken.
Ik denk dat daar ook alleen zegen op kan rusten.
Niet het lauwe van: we gaan vanavond even omdat bet Dankdag is, nee, er zal aan de Dankdag zeker een biddag aan vooraf moeten gaan...

Hoe branden mijn genegenheên
om s Heeren voorhof in te treên

De bid- en dankdagen zijn vanouds ook boete- en bededagen.
Ik herinner me de bijzonder ernstige boetepreken van ds. Bregman op de bid- en dankdagen
Dan had hij wat weg van ds. Th. van der Groe. Ook meestal teksten uit de kleine profeten.
Meestal werd dan de dienst geopend met het zingen van
Wij hebben God op 't hoogst misdaan... Psalm 106 : 4
of
Gedenk niet meer aan 't kwaad dat wij bedreven... Psalm 79 : 4

Zo klinkt het niet direct meer als een dankdag

In de morgendienst de 'normale' bid- of dankdag, en de avonddiensten waren boetepredikaties.

Mister schreef:

-DIA- schreef:De bid- en dankdagdiensten worden de laatste jaren beter bezocht - aldus de dominee. Hij hoopte dat het bestendigd zou worden.

We zouden beide diensten moeten bezoeken, en het niet over het hart moeten kunnen krijgen om te gaan werken.
Ik denk dat daar ook alleen zegen op kan rusten.
Niet het lauwe van: we gaan vanavond even omdat bet Dankdag is, nee, er zal aan de Dankdag zeker een biddag aan vooraf moeten gaan...

Hoe branden mijn genegenheên
om s Heeren voorhof in te treên

De bid- en dankdagen zijn vanouds ook boete- en bededagen.
Ik herinner me de bijzonder ernstige boetepreken van ds. Bregman op de bid- en dankdagen
Dan had hij wat weg van ds. Th. van der Groe. Ook meestal teksten uit de kleine profeten.
Meestal werd dan de dienst geopend met het zingen van
Wij hebben God op 't hoogst misdaan... Psalm 106 : 4
of
Gedenk niet meer aan 't kwaad dat wij bedreven... Psalm 79 : 4

Zo klinkt het niet direct meer als een dankdag

Ik dacht wel dat er wat over de offers die Gode aangenaam zijn, geschreven staat in Psalm 51.

En in Psalm 50 ook.

14 Offer Gode lof
en betaal de Allerhoogste uw geloften;
15 roep Mij aan ten dage der benauwdheid,
Ik zal u redden en gij zult Mij eren.

Ik vraag me overigens af of de bid- en dankdagen oorspronkelijk zo bedoeld zijn als Dia zegt, of dat dat er in de loop der eeuwen zo is gebeurd. Heeft dankdag overigens niet zijn paralellen met het Pinksterfeest?

De dingen dia Dia noemt zijn wel Bijbels maar volgens mij niet gekoppeld aan bid- of dankdag?

Wij hebben als kerk een alternatief voor dank en biddag(en). Bij ons is het de hele week op bepaalde tijden op een dag/avond. Van maandagochtend t/m zaterdagavond. Deze week is het ook weer. Bij ons wordt het dan gebedsweek genoemd.

Ook mooi. Hoe het wordt ingevuld is volgens mij niet zo belangrijke. Een meerdaagse bid-en dankweek is volgens mij best Bijbels.

Wij hebben woensdagavond gewoon 1 dienst. Wordt weer haasten, misschien gelijk uit het werk door en bij de snackbar bemerken dat de aardappeloogst dit jaar weer goed is...

Een dankdag is een jaarlijks terugkerende doordeweekse dag waarop een, twee of drie kerkdiensten georganiseerd worden waarin centraal moet staan dat we God danken dat Hij door het geven van (eetbaar) gewas en/of de mogelijkheid gegeven heeft arbeid te verrichten om dat te kopen. Daarbij kan vanzelfsprekend aandacht gegeven worden aan het aspect 'wie zijn wij dat U dat wilde doen'. Predikanten zouden voor het eerste wel eens meer oog voor kunnen hebben. Dat laatste ligt wat prettiger in de markt naarmate de kerkgenootschappen zwaarder worden. Dat is erg jammer. Het moet primaair over danken gaan vanwege Gods goedheid. Niet zozeer over ons.

Willen we er een boetedag van maken? Prima, dan doen we dat de dag ervoor. Maar een dankdag moet een dankdag zijn. En dan liefst zonder collectes. Want ook dat begint een beetje een uitwas te worden. Ik vraag me zelfs af of de behoefte aan een dankdag uitschrijven niet verband houdt met de gewoonte in samenhang met de opbrengsten.
Waarmee ik niet gezegd heb dat het een slechte gewoonte is. Maar het is wel een rare gewoonte om dat begin november te doen. De oogst (in ieder geval in geld) is nog niet binnen. En wat betreft de arbeid, daarvoor danken we God dagelijks.

refo schreef:Een dankdag is een jaarlijks terugkerende doordeweekse dag waarop een, twee of drie kerkdiensten georganiseerd worden waarin centraal moet staan dat we God danken dat Hij door het geven van (eetbaar) gewas en/of de mogelijkheid gegeven heeft arbeid te verrichten om dat te kopen. Daarbij kan vanzelfsprekend aandacht gegeven worden aan het aspect 'wie zijn wij dat U dat wilde doen'. Predikanten zouden voor het eerste wel eens meer oog voor kunnen hebben. Dat laatste ligt wat prettiger in de markt naarmate de kerkgenootschappen zwaarder worden. Dat is erg jammer. Het moet primaair over danken gaan vanwege Gods goedheid. Niet zozeer over ons.

Willen we er een boetedag van maken? Prima, dan doen we dat de dag ervoor. Maar een dankdag moet een dankdag zijn. En dan liefst zonder collectes. Want ook dat begint een beetje een uitwas te worden. Ik vraag me zelfs af of de behoefte aan een dankdag uitschrijven niet verband houdt met de gewoonte in samenhang met de opbrengsten.
Waarmee ik niet gezegd heb dat het een slechte gewoonte is. Maar het is wel een rare gewoonte om dat begin november te doen. De oogst (in ieder geval in geld) is nog niet binnen. En wat betreft de arbeid, daarvoor danken we God dagelijks.

Soms dan denk ik waar hoort het nu met dankdag eigenlijk om te gaan. Allemaal hele ernstige zaken? Gods Woord is ernstig, dat weet ik. We moeten toch danken voor alles wat God ons, onverdiend, heeft gegeven in het achterliggende jaarseizoen?
We moet ons dus ook verootmoedigen voor de Heere. Hoe ver gaat dat of hoe ver kun je daarin doorslaan?

Gijs83 schreef:

refo schreef:Een dankdag is een jaarlijks terugkerende doordeweekse dag waarop een, twee of drie kerkdiensten georganiseerd worden waarin centraal moet staan dat we God danken dat Hij door het geven van (eetbaar) gewas en/of de mogelijkheid gegeven heeft arbeid te verrichten om dat te kopen. Daarbij kan vanzelfsprekend aandacht gegeven worden aan het aspect 'wie zijn wij dat U dat wilde doen'. Predikanten zouden voor het eerste wel eens meer oog voor kunnen hebben. Dat laatste ligt wat prettiger in de markt naarmate de kerkgenootschappen zwaarder worden. Dat is erg jammer. Het moet primaair over danken gaan vanwege Gods goedheid. Niet zozeer over ons.

Willen we er een boetedag van maken? Prima, dan doen we dat de dag ervoor. Maar een dankdag moet een dankdag zijn. En dan liefst zonder collectes. Want ook dat begint een beetje een uitwas te worden. Ik vraag me zelfs af of de behoefte aan een dankdag uitschrijven niet verband houdt met de gewoonte in samenhang met de opbrengsten.
Waarmee ik niet gezegd heb dat het een slechte gewoonte is. Maar het is wel een rare gewoonte om dat begin november te doen. De oogst (in ieder geval in geld) is nog niet binnen. En wat betreft de arbeid, daarvoor danken we God dagelijks.

Soms dan denk ik waar hoort het nu met dankdag eigenlijk om te gaan. Allemaal hele ernstige zaken? Gods Woord is ernstig, dat weet ik. We moeten toch danken voor alles wat God ons, onverdiend, heeft gegeven in het achterliggende jaarseizoen?
We moet ons dus ook verootmoedigen voor de Heere. Hoe ver gaat dat of hoe ver kun je daarin doorslaan?

Goeie vraag.
Wij hebben God op het hoogst misdaan, ja wij en onze vaad'ren tevens. Nou ja. onze vaad'ren natuurlijk niet! En wij ook niet, goed beschouwd. We volgen onze vaad'ren na. Als God nog ergens te vinden is, dan bij ons! Zoveel is wel zeker.
Terwijl we niet in de gaten hebben dat het onze rechtzinnigheid is die scheiding maakt tussen God en ons.