dat moet zijn: kinderdoop soms inruilen voor 'opdragen'...
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
vogeltje schreef:Er is een voorstel geweest om de kinderdoop in sommige gevallen in te ruilen voor een kinderzegening ( opdragen van kind).
Het zou dan gaan om ouders die weinig met de kerk hebben en toch hun kind graag laten dopen.
Hoe staan jullie daar tegenover?
(ps: ik heb wel een eigen mening hoor, missch kunnen we er over 'praten' door middel van deze topic.
Ik zou zelf willen beginnen met een bijbeltekst: 1 Kor 7 vers 14: Want de ongelovige man is geheiligd door de vrouw, en de ongelovige vrouw is geheiligd door de man; want anders waren uw kinderen onrein, maar nu zijn ze heilig.
Wanneer je als ouders Jezus Christus gelovig (er)kent als je Redder, dan is de Heere God de God van deze ouders. Wanneer de Heere God de God van de ouders is, is Hij het ook van hun kinderen.
De kinderdoop mag in een gezin zelfs doorgaan, wanneer slechts een van de ouders in Christus gelooft (1 Kor. 7:14). Zoals in Paulus tijd de kinderen gedoopt werden, ook al was één van de ouders nog niet gelovig.
Naar mijn idee mag je de doop niet zomaar omzetten in opdragen. Toch gaat het te ver om alle kinderen zomaar te dopen. Vooral als hun ouders niets met het christelijk geloof hebben maar alleen om een soort zegen verlegen zitten. ( komt best veel voor in pkn) Misschien is een tijdelijke weigering dan op zijn plaats met pastorale begeleiding: een soort verkorte doopcatechese
Met dat laatste ben ik het eens. Maar daarom ben ik ook tegen opdragen of zegenen. Als je weinig met het geloof ophebt lijkt me dat sowieso niet op zijn plaats. Het is dan puur een gewoonte, een traditie... en heeft alleen gevoelswaarde, verder niks. Dan heb je nog de groep die wel gelooft maar niet naar de kerk gaat. Dat is wat complexer, maar ik ben geneigd te denken: Waarom ga je dan niet naar de kerk. Maar goed, dat ligt soms wat complexer en gevoeliger.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
vogeltje schreef:'Opdragen' , ik weet niet of dat zo bijbels is. Doe je daarmee wel genoeg recht aan de Bijbelse gegevens over de doop als het teken van de inlijving in Gods verbond?
Degenen die hun kinderen opdragen, beroepen zich bijv. op Luk. 2:22-23. Maar dit voorstellen aan de Heere steunt op Ex. 13:2; Num. 3:13 en 8:16,17 waarin het specifiek over de eerstgeborenen gaat, die voor de Heere geheiligd zijn. Dat is wel wat anders dan praktijk is in veel evangelische gemeenten.
Het is meer een bijbeltekst bij je eigen ritueel zoeken.
Opdragen is inderdaad een fout ritueel, zeker als je bedenkt dat men zich beroept op het OT, terwijl men kinderdopende gelovigen verwijt 'oudtestamentisch te denken'.
caprice schreef:
Bij ons worden ze ook opgedragen in het gebed, de eerstvolgende kerkdienst na de geboorte.
Dat doen wij ook. Vaak is de baby er nog bij ook....
Maar dat is niet 'inplaats van' de doop.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.