1 Bestraf een ouden man niet hardelijk, maar vermaan hem als een vader; de jonge als broeders;
2 De oude vrouwen als moeders; de jonge als zusters, in alle reinheid.

1 Tim.5

Graag wil ik met jullie eens nadenken over de kerkelijke tucht.

Om te beginnen over het woord tucht.
Naar mijn mening heeft het woord een hele negatieve lading.
De kerkelijke tucht dient uit liefde uitgeoefend te worden om mensen in liefde terug te trekken naar de dienst van de Heere en Zijn Woord.
Liefde dient dan ook het centrale woord te zijn.

Hoe denken jullie hierover.
Hoe is de toepassen?

Graag geen ellenlange stukken knippen en plakken maar gewoon eens vanuit de eigen mening met elkaar erover praten. Misschien houdt dat een discussie levendig.

Overbodig om te zeggen dat we het niet over herleidbare personen gaan hebben en uiteraard geen namen.

(en de bannen van RF zullen we ook hierbuiten houden)

De kerkelijke tucht zou - zo luiden de uitgangspunten - medisch van karakter moeten zijn.
De praktijk is helaas dat de kerkelijke tucht ofwel ontbreekt, ofwel het karakter heeft van het lozen van ongewenste elementen.
Tucht die daadwerkelijk beoogt de medechristen te behouden, blijkt erg moeilijk realiseerbaar.

Hendrikus schreef:De kerkelijke tucht zou - zo luiden de uitgangspunten - medisch van karakter moeten zijn.
De praktijk is helaas dat de kerkelijke tucht ofwel ontbreekt, ofwel het karakter heeft van het lozen van ongewenste elementen.
Tucht die daadwerkelijk beoogt de medechristen te behouden, blijkt erg moeilijk realiseerbaar.

Een en ander heeft te maken met ons bonte kerkelijke landschap waarbij een overstap naar een ander kerkverband zo geregeld is door de mondige refo van tegenwoordig...

Hendrikus schreef:De kerkelijke tucht zou - zo luiden de uitgangspunten - medisch van karakter moeten zijn.
De praktijk is helaas dat de kerkelijke tucht ofwel ontbreekt, ofwel het karakter heeft van het lozen van ongewenste elementen.
Tucht die daadwerkelijk beoogt de medechristen te behouden, blijkt erg moeilijk realiseerbaar.

Het is een feit dat de tucht beoogt daadwerkelijk de medechristen te behouden. En juist het karakter van de kerkelijke tucht maakt het onmogelijk voor de 'gewone' leden te schatten of dit ook werkelijk gebeurd, daar, naar de aard van de zaak, de tuchtoefeningen die succes hebben, nooit door iemand dan de kerkenraad beschouwd worden. De 'gewone' leden zullen alleen zijn als desondanks de tucht, mensen toch de kerk verlaten, zij het door de afsnijding, of doordat men zelf de papieren opvraagt....

Bert Mulder schreef:

Hendrikus schreef:De kerkelijke tucht zou - zo luiden de uitgangspunten - medisch van karakter moeten zijn.
De praktijk is helaas dat de kerkelijke tucht ofwel ontbreekt, ofwel het karakter heeft van het lozen van ongewenste elementen.
Tucht die daadwerkelijk beoogt de medechristen te behouden, blijkt erg moeilijk realiseerbaar.

Het is een feit dat de tucht beoogt daadwerkelijk de medechristen te behouden. En juist het karakter van de kerkelijke tucht maakt het onmogelijk voor de 'gewone' leden te schatten of dit ook werkelijk gebeurd, daar, naar de aard van de zaak, de tuchtoefeningen die succes hebben, nooit door iemand dan de kerkenraad beschouwd worden. De 'gewone' leden zullen alleen zijn als desondanks de tucht, mensen toch de kerk verlaten, zij het door de afsnijding, of doordat men zelf de papieren opvraagt....

Klopt helemaal. Maar toch is er meer over te zeggen. Bijvoorbeeld hoe moeilijk het is voor een kerkenraad om de beslissing te nemen, iemand van het avondmaal af te houden (dat is in onze kerken vaak de eerste concrete stap), of ernstig in overweging te geven, niet aan te gaan. Daar gaan vele gesprekken aan vooraf, en dat is voor een kerkenraad zeker geen hamerstuk.

Kerkenraadsleden zullen nooit concrete gevallen benoemen als daarnaar gevraagd wordt, maar kunnen wel aangeven hoe dit in hun gemeente functioneert. En dat is goed; want als hiernaar gevraagd wordt vanuit de juiste motivatie (betrokkenheid bij de gemeente, geen platte nieuwsgierigheid), dan kan de vrager in het gebed het werk van de kerkenraad opnemen.

Ik kan hier niet spreken voor alle gemeenten en kerken die op dit forum 'vertegenwoordigd' zijn. Maar ik verzeker jullie, dat de kerkenraad waar ik lid van was (1 periode voor onze verhuizing) dit uiterst serieus neemt.

De tucht begint bij de gemeenteleden onderling.

Dient de betreffende broeder of zuster niet eerst benaderd te worden door de broeder die er kennis van draagt, hierna met getuigen en daarna door de ambtsdrager? Matth.18:15-17.

Ik denk zelfs dan dat de tucht veelvuldig gebruikt wordt maar het zal altijd in stilte zijn tot de derde trap. Hierna zal het openbaar binnen de gemeente komen.

Marco schreef: Ik kan hier niet spreken voor alle gemeenten en kerken die op dit forum 'vertegenwoordigd' zijn. Maar ik verzeker jullie, dat de kerkenraad waar ik lid van was (1 periode voor onze verhuizing) dit uiterst serieus neemt.

wij ook

In wat voor verhouding staat de tucht tot de gelijkenis van het onkruid tussen de tarwe? ( ...wilt gij dan, dat wij heengaan en datzelve vergaderen? Maar hij zeide: nee, opdat gij het onkruid vergaderende, ook mogelijk met hetzelve de tarwe niet uittrekt. Laat ze tezamen opwassen tot de oogst...)

vogeltje schreef:In wat voor verhouding staat de tucht tot de gelijkenis van het onkruid tussen de tarwe? ( ...wilt gij dan, dat wij heengaan en datzelve vergaderen? Maar hij zeide: nee, opdat gij het onkruid vergaderende, ook mogelijk met hetzelve de tarwe niet uittrekt. Laat ze tezamen opwassen tot de oogst...)

Gaat die gelijkenis over de kerk of over iets anders?

Marco schreef:

vogeltje schreef:In wat voor verhouding staat de tucht tot de gelijkenis van het onkruid tussen de tarwe? ( ...wilt gij dan, dat wij heengaan en datzelve vergaderen? Maar hij zeide: nee, opdat gij het onkruid vergaderende, ook mogelijk met hetzelve de tarwe niet uittrekt. Laat ze tezamen opwassen tot de oogst...)

Gaat die gelijkenis over de kerk of over iets anders?

Over onkruid en tarwe.
Dat kan binnen en buiten de kerk zijn.