Stiptheidsacties zijn gevaarlijk
Geplaatst: 30 sep 2009, 13:23
De strijd is al zo oud als de auto zelf: wie rijden er beter, mannen of vrouwen? Nog niet zo lang geleden nam verzekeraar Centraal Beheer nog maar weer eens de proef op de som. Via internet konden mannen en vrouwen hun stuurmanskunst vertonen. De uitkomst was voor mannen geen verrassing: zij rijden beter dan vrouwen.
Toch was het verschil in prestaties verwaarloosbaar klein. De mannen scoorden 7,9 en de vrouwen een keurige 7,4.
Hoe komt het dan dat het rijgedrag van vrouwen mannen in de praktijk zo stoort? Omdat vrouwen zich beter aan de regels houden. Ze rijden vijftig waar vijftig gereden mag worden en als ze moeten inhalen doen ze dat pas als het écht veilig kan. Mannen zijn meer geneigd om de regels wat soepeler te hanteren, zodat het verkeer goed kan doorstromen. En dat is veiliger. Ik herinner me nog dat mijn rijinstructeur (ja, een man) me aanspoorde iets sneller dan de toegestane 80 kilometer per uur te rijden: „Je moet met het andere verkeer meerijden”, gebaarde hij. Met andere woorden: verkeersregels zijn er om het verkeer in goede banen te leiden, niet om als een automaat na te volgen.
In de jaren tachtig hield het personeel van de Nederlandse Spoorwegen zogenaamde stiptheidsacties. Dat waren acties waarbij de voorgeschreven procedures nauwkeurig in acht werden genomen. Met als gevolg dat de hele dienstregeling in het honderd liep. Wat overigens ook de bedoeling was.
Er zijn christenen die op een vergelijkbare manier met (vermeende) Bijbelse geboden (of zelfs de regels van de eigen subcultuur) omgaan. Ze hanteren de voorschriften alsof ze een computer zijn die een bepaald programma uitvoert. Ze doen netjes wat hun gevraagd wordt, zonder nog te weten waartoe de regel eigenlijk dient.
Zo zijn er mensen die oprecht van mening zijn dat een vrouw nog geen centimeter van het haar mag knippen. Dat staat volgens hen in de Bijbel. Maar waar gaat het Paulus om als hij pleit voor lang haar bij vrouwen? Hij verwijst naar ”de natuur”, dat wil zeggen, naar de schepping zoals God die bedoeld heeft. God wil dat er zichtbaar onderscheid is tussen man en vrouw. Daar gaat het om bij de ‘regel’ van Paulus. De exacte lengte van het haar is daaraan ondergeschikt, in ieder geval geen doel op zich.
Overigens, de tegenhanger van het lange haar bij de vrouw is (zo leert alweer ”de natuur”) de baard bij de man. Maar die is met de komst van Fransen in ons land letterlijk om zeep gebracht en sindsdien als barbaars verketterd. Omdat de Bijbel niet letterlijk voorschrijft dat de man een baard draagt, hebben sommigen de conclusie getrokken dat de baard dan ook wel verboden kan worden. Met een nieuwe ‘wet’ tot gevolg.
Nog een voorbeeld. Voor sommige mensen betekent zondagsrust dat het verboden is om op zondag een wandeling door het bos te maken, maar dat een middagdutje een prima besteding van de zondagmiddag is.
Deze manier van omgaan met de Bijbel herinnert aan de Farizeeën, waar Jezus zo veel mee te stellen had. Ze waren er immers als de kippen bij om Hem erop te wijzen dat Zijn discipelen op de sabbat aren plukten. Dat was in hun ogen ten strengste verboden. Maar Jezus wees hen terecht met de woorden: „De sabbat is gemaakt om de mens, niet de mens om de sabbat.”
Gods geboden zijn altijd nuttig en heilzaam. Ze hebben een duidelijke en begrijpelijke functie. Als we de bedoeling van Zijn geboden niet (meer) kennen, kunnen we ze aan anderen niet uitleggen en wordt het navolgen ervan een stiptheidsactie.
Met alle ontsporingen van dien.
Rudy Ligtenberg
Reageren aan scribent?beeldenstorm@refdag.nl
Toch was het verschil in prestaties verwaarloosbaar klein. De mannen scoorden 7,9 en de vrouwen een keurige 7,4.
Hoe komt het dan dat het rijgedrag van vrouwen mannen in de praktijk zo stoort? Omdat vrouwen zich beter aan de regels houden. Ze rijden vijftig waar vijftig gereden mag worden en als ze moeten inhalen doen ze dat pas als het écht veilig kan. Mannen zijn meer geneigd om de regels wat soepeler te hanteren, zodat het verkeer goed kan doorstromen. En dat is veiliger. Ik herinner me nog dat mijn rijinstructeur (ja, een man) me aanspoorde iets sneller dan de toegestane 80 kilometer per uur te rijden: „Je moet met het andere verkeer meerijden”, gebaarde hij. Met andere woorden: verkeersregels zijn er om het verkeer in goede banen te leiden, niet om als een automaat na te volgen.
In de jaren tachtig hield het personeel van de Nederlandse Spoorwegen zogenaamde stiptheidsacties. Dat waren acties waarbij de voorgeschreven procedures nauwkeurig in acht werden genomen. Met als gevolg dat de hele dienstregeling in het honderd liep. Wat overigens ook de bedoeling was.
Er zijn christenen die op een vergelijkbare manier met (vermeende) Bijbelse geboden (of zelfs de regels van de eigen subcultuur) omgaan. Ze hanteren de voorschriften alsof ze een computer zijn die een bepaald programma uitvoert. Ze doen netjes wat hun gevraagd wordt, zonder nog te weten waartoe de regel eigenlijk dient.
Zo zijn er mensen die oprecht van mening zijn dat een vrouw nog geen centimeter van het haar mag knippen. Dat staat volgens hen in de Bijbel. Maar waar gaat het Paulus om als hij pleit voor lang haar bij vrouwen? Hij verwijst naar ”de natuur”, dat wil zeggen, naar de schepping zoals God die bedoeld heeft. God wil dat er zichtbaar onderscheid is tussen man en vrouw. Daar gaat het om bij de ‘regel’ van Paulus. De exacte lengte van het haar is daaraan ondergeschikt, in ieder geval geen doel op zich.
Overigens, de tegenhanger van het lange haar bij de vrouw is (zo leert alweer ”de natuur”) de baard bij de man. Maar die is met de komst van Fransen in ons land letterlijk om zeep gebracht en sindsdien als barbaars verketterd. Omdat de Bijbel niet letterlijk voorschrijft dat de man een baard draagt, hebben sommigen de conclusie getrokken dat de baard dan ook wel verboden kan worden. Met een nieuwe ‘wet’ tot gevolg.
Nog een voorbeeld. Voor sommige mensen betekent zondagsrust dat het verboden is om op zondag een wandeling door het bos te maken, maar dat een middagdutje een prima besteding van de zondagmiddag is.
Deze manier van omgaan met de Bijbel herinnert aan de Farizeeën, waar Jezus zo veel mee te stellen had. Ze waren er immers als de kippen bij om Hem erop te wijzen dat Zijn discipelen op de sabbat aren plukten. Dat was in hun ogen ten strengste verboden. Maar Jezus wees hen terecht met de woorden: „De sabbat is gemaakt om de mens, niet de mens om de sabbat.”
Gods geboden zijn altijd nuttig en heilzaam. Ze hebben een duidelijke en begrijpelijke functie. Als we de bedoeling van Zijn geboden niet (meer) kennen, kunnen we ze aan anderen niet uitleggen en wordt het navolgen ervan een stiptheidsactie.
Met alle ontsporingen van dien.
Rudy Ligtenberg
Reageren aan scribent?beeldenstorm@refdag.nl
Dat dacht ik ook...
