Jip en Janneke in de kerk.


Het is zondag.
Jip en Janneke zijn aan het spelen.
Buiten, op de stoep.

'Wat zullen we gaan doen?', zegt Janneke.
'Zullen we een rondje gaan lopen?', zegt Jip.
'Ja!', zegt Janneke,
'leuk!'.

Het is druk op straat. Fietsers en auto’s.
'Zullen we de fietsers en auto’s gaan volgen?', zegt Jip.
'Ja!', zegt Janneke, 'laten we ze volgen,
misschien komen we dan wel bij andere leuke kinderen!'.

Takkie, de hond, hobbelt achter Jip en Janneke aan.
'Kom op, Takkie, we moeten ze volgen'.

En Jip en Janneke rennen. En Takkie rent mee.
Zijn korte pootjes moeten heel hard rennen.
Janneke moet er om lachen. 'Zullen we anders gaan lopen?', zegt ze.
'Ja', zegt Jip, 'arme Takkie, hij is ook zo’n klein hondje'.
Ze moeten nu allebei lachen. Takkie is helemaal aan het puffen.

En rustig lopen ze verder. Ze komen bij een plek waar alle auto’s stoppen. En mensen uitstappen. En fietsers afstappen.

'Kijk', zegt Janneke, 'een kerk!'.
'Ja', zegt Jip, 'daar gaan alle mensen dus naar toe!'.

Jip wipt tussen alle mensen door. En Janneke ook, met Takkie.
Jip en Janneke zijn nog maar klein. Niemand merkt ze op in de massa.

Ze lopen verder. Naar de deur.
Jip kijkt om het hoekje.
'Kom, Janneke, zullen we ook naar binnen gaan?'.
En daar gaan ze. Met z’n drieën.

'Kijk Janneke, alle mensen zitten op stoelen'.
'Jaaa', zegt Janneke, 'wat zijn het veel mensen!'.
'Zullen we ook op een stoel gaan zitten?', zegt Jip.
'Jaaa', zegt Janneke.
En Jip en Janneke en Takkie schieten tussen de mensen door.
Niemand merkt het op. Ze vinden een plekje in het midden van de kerk.

Ze kijken hun ogen uit. En wat een mooie muziek komt er vanaf de galerij!

Dan wordt het opeens stil. Jip en Janneke kijken om zich heen.
Wat gebeurt er!
Er komen mensen binnen. In mooie pakken.

Dan gaat de muziek weer spelen.
En dan.. gebeurt er nog iets bijzonderders.
Alle mensen gaan zingen!

Oooo wat een prachtige gezang! Jip kijkt zijn ogen uit.
En Janneke ook.

En Takkie?
Oooooooooooooooooo
Takkie vind de psalm ook heel mooi.

Hij doet zijn snuit omhoog
En gaat heel hard mee blaffen en janken.

Jip kijkt verschrikt.
Janneke ook.
De mensen om hen heen
kijken nu ook naar hen.

Ooo, denkt Jip
Ooo, denkt janneke.

Maar Takkie merkt het niet.
Hij zingt het hoogste lied.

De mensen kijken naar de preekstoel.

De ogen van de dominee zijn heel groot geworden.
Ma ma.. Maar wat is dat! Een hond in kerk??
Ziet hij dat nu goed?

Hij valt van verbazing achterover op zijn kruk.

Gaat weer staan
en wrijft zijn ogen uit.

En tuurt de kerk in.
Ja, hij ziet het goed. Een hond in de kerk!

Hij gebaart dat de mensen moeten stoppen met zingen.

De organist stopt aarzelend.
De psalm sterft uit.
Een laatste stem zingt nog een woord

Dan is het stil
Alleen Takkie de hond zingt nog.

Dan stopt ook hij.
Het is nu helemaal stil

De dominee schraapt zijn keel en fronst zijn wenkbrauwen.
Jip en Janneke hebben een vuurrood hoofd.

'Gemeente. Ik denk dat wij een hond in de kerk hebben.
Wil de hond met zijn baas naar voren komen?'.

Janneke kijkt Jip in paniek aan.
En Jip fluistert:
'Moeten we vluchten?'
Maar Janneke fluistert:
'Dat kan niet meer! Het is te laat'.

Ze lopen met een rood en gebogen hoofd naar voren
Jip, Janneke en Takkie.

Daar staan 2 kleine kinderen en een klein hondje voor de dominee.
De dominee buigt over de kansel.

'Wie zijn jullie?'
'Jip', zegt Jip
'Janneke', fluistert Janneke.

'Is dat jullie hondje?'.
Ze knikken.
'Ik ken jullie helemaal niet'.

'Klopt',
fluistert Jip.
'mijn pappa en mamma gaan niet naar de kerk.'

Janneke knikt.
'Mijn pappa en mamma ook niet.
Ik ben hier voor het eerst.'

'En jullie hondje is hier zeker ook voor het eerst?'
Ze knikken.

'Maar dat is bijzonder!',
zegt de dominee.

'Jullie zijn van harte welkom.'

'Wonen jullie hier ver vandaan?'
'Wel honderd straten',
zegt Jip.

'O', zegt de dominee, 'o'.

'Nu, dan weet ik het goed gemaakt.
Jullie mogen alle drie blijven.

Het is fijn om nieuwe mensen in de kerk te hebben.
Ga maar weer zitten.

En een volgende keer moet je de hond maar thuislaten.
Maar laat hem nu maar meezingen.'

Jip lacht opgelucht naar Janneke
En Janneke glimlacht verlegen naar de dominee.

Ze gaan vlug weer naar hun stoel.

En de kerkdienst gaat verder.
En elke psalm hoort iedereen in de kerk Takkie blaffen en meezingen.

En ze glimlachen.

In de kerk is er immers plaats voor iedereen.

sela schreef:een verhaaltje...

Jip en Janneke in de kerk.


Het is zondag.
Jip en Janneke zijn aan het spelen.
Buiten, op de stoep.

'Wat zullen we gaan doen?', zegt Janneke.
'Zullen we een rondje gaan lopen?', zegt Jip.
'Ja!', zegt Janneke,
'leuk!'.

Het is druk op straat. Fietsers en auto’s.
'Zullen we de fietsers en auto’s gaan volgen?', zegt Jip
'Ja!', zegt Janneke, 'laten we ze volgen!,
misschien komen we dan wel bij andere leuke kinderen'.

Takkie, de hond, hobbelt achter Jip en Janneke aan.
'Kom op Takkie, we moeten ze volgen'.

En Jip en Janneke rennen. En Takkie rent mee.
Zijn korte pootjes moeten heel hard rennen.
Janneke moet er om lachen. 'Zullen we anders gaan lopen?', zegt ze.
'Ja,' zegt Jip, 'arme Takkie. Hij is ook zo’n klein hondje'.
Ze moeten nu allebei lachen. Takkie is helemaal aan het puffen.

En rustig lopen ze verder. Ze komen bij een plek waar alle auto’s stoppen. En mensen uitstappen. En fietsers afstappen.

'Kijk', zegt Janneke, 'een kerk!'.
'Ja', zegt Jip, 'daar gaan alle mensen dus naar toe!'.

Jip wipt tussen alle mensen door. En Janneke ook, met Takkie.
Jip en Janneke zijn nog maar klein. Niemand merkt ze op in de massa.

Ze lopen verder. Naar de deur.
Jip kijkt om het hoekje.
'Kom, Janneke, zullen we ook naar binnen gaan?'.
En daar gaan ze. Met z’n drieën.

'Kijk Janneke, alle mensen zitten op stoelen'.
'Jaaa', zegt Janneke, 'wat zijn het veel mensen!'.
'Zullen we ook op een stoel gaan zitten?', zegt Jip.
'Jaaa' zegt Janneke.
En Jip en Janneke en Takkie schieten tussen de mensen door.
Niemand merkt het op. Ze vinden een plekje in het midden van de kerk.

Ze kijken hun ogen uit. En wat een mooie muziek komt er vanaf de galerij!

Dan wordt het opeens stil. Jip en Janneke kijken om zich heen.
Wat gebeurd er!
Er komen mensen binnen. In mooie pakken.

Dan gaat de muziek weer spelen.
En dan.. gebeurd er nog iets bijzonderders.
Alle mensen gaan zingen!

Oooo wat een prachtige gezang! Jip kijkt zijn ogen uit.
En Janneke ook.

En Takkie?
Oooooooooooooooooo
Takkie vind de psalm ook heel mooi.

Hij doet zijn snuit omhoog
En gaat heel hard mee blaffen en janken.

Jip kijkt verschrikt.
Janneke ook.
De mensen om hen heen
kijken nu ook naar hen.

Ooo, denk Jip
Ooo, denk janneke.

Maar Takkie merkt het niet.
Hij zingt het hoogste lied.

De mensen kijken naar de preekstoel.

De ogen van de dominee zijn heel groot geworden.
Ma ma.. Maar wat is dat! Een hond in kerk??
Ziet hij dat nu goed?

Hij valt van verbazing achterover op zijn kruk.

Gaat weer staan
en wrijft zijn ogen uit.

En tuurt de kerk in.
Ja, hij ziet het goed. Een hond in de kerk!

Hij gebaart dat de mensen moeten stoppen met zingen.

De organist stopt aarzelend.
De psalm sterft uit.
Een laatste stem zingt nog een woord

Dan is het stil
Alleen Takkie de hond zingt nog.

Dan stopt ook hij.
Het is nu helemaal stil

De dominee schraapt zijn keel en fronst zijn wenkbrauwen.
Jip en Janneke hebben een vuurrood hoofd.


'Gemeente. Ik denk dat wij een hond in de kerk hebben.
Wil de hond met zijn baas naar voren komen?'.

Janneke kijkt Jip in paniek aan.
En Jip fluistert:
'Moeten we vluchten?'
Maar Janneke fluistert
'Dat kan niet meer! Het is te laat'.

Ze lopen met een rood en gebogen hoofd naar voren
Jip, Janneke en Takkie.

Daar staan 2 kleine kinderen en een klein hondje voor de dominee.
De dominee buigt over de kansel.

'Wie zijn jullie?'
'Jip', zegt Jip
'Janneke', fluistert Janneke.

'Is dat jullie hondje?'
Ze knikken.
'Ik ken jullie helemaal niet.'

'Klopt',
fluistert Jip.
'mijn pappa en mamma gaan niet naar de kerk.'

Janneke knikt.
'Mijn pappa en mamma ook niet.
Ik ben hier voor het eerst.'

'En jullie hondje is hier zeker ook voor het eerst?'
Ze knikken.

'Maar dat is bijzonder!',
zegt de dominee.

'Jullie zijn van harte welkom.'

'Wonen jullie hier ver vandaan?'
'Wel honderd straten',
zegt Jip.

'O', zegt de dominee, 'o'.

'Nu, dan weet ik het goed gemaakt.
Jullie mogen alle drie blijven.

Het is fijn om nieuwe mensen in de kerk te hebben.
Ga maar weer zitten.

En een volgende keer moet je de hond maar thuislaten.
Maar laat hem nu maar meezingen.'

Jip lacht opgelucht naar Janneke
En Janneke glimlacht verlegen naar de dominee.

Ze gaan vlug weer naar hun stoel.

En de kerkdienst gaat verder.
En elke psalm hoort iedereen in de kerk Takkie blaffen en meezingen.

En ze glimlachen.

In de kerk is er immers plaats voor iedereen.

-DIA- schreef:

sela schreef:een verhaaltje...

....

Zou een kinderboekenschrijver die dit opneemt in zijn boek nu nog
in aanmerking komen voor een Gouden Griffel?
Vroeg ik me zomaar even af... De tijden zijn wel veranderd...

refo schreef:

-DIA- schreef:

sela schreef:een verhaaltje...

....

Zou een kinderboekenschrijver die dit opneemt in zijn boek nu nog
in aanmerking komen voor een Gouden Griffel?
Vroeg ik me zomaar even af... De tijden zijn wel veranderd...

Tegenwoordig is er de eigenwijsprijs.

jvdg schreef:Best wel een aardig verhaal.

Ben wel benieuwd of de Ds. zijn tekstkeuze nog gewijzigd heeft.

-DIA- schreef: Zou een kinderboekenschrijver die dit opneemt in zijn boek nu nog
in aanmerking komen voor een Gouden Griffel?
Vroeg ik me zomaar even af... De tijden zijn wel veranderd...

Tiberius schreef:Van ds. W.C. Lamain is de uitspraak bekend toen hij bij een hondenbezittend ambtscollega kwam:
Sommige mensen hebben een kruis, anderen nemen een kruis.

Afgewezen schreef:Ik mag alleen hopen dat in de originele versie van de Jip en Janneke-tekst niet zoveel d- en t-fouten staan. Want dit leest beroerd.

Zita schreef:

Tiberius schreef:Van ds. W.C. Lamain is de uitspraak bekend toen hij bij een hondenbezittend ambtscollega kwam:
Sommige mensen hebben een kruis, anderen nemen een kruis.

Ik kende 'm van ds. G. van Reenen... Overigens ben ik het volledig met hem eens.

Hendrikus schreef:

Afgewezen schreef:Ik mag alleen hopen dat in de originele versie van de Jip en Janneke-tekst niet zoveel d- en t-fouten staan. Want dit leest beroerd.

De stijl is ook niet helemaal Annie MG. Maar het idee vind ik wel leuk

jvdg schreef:

Zita schreef:

Tiberius schreef:Van ds. W.C. Lamain is de uitspraak bekend toen hij bij een hondenbezittend ambtscollega kwam:
Sommige mensen hebben een kruis, anderen nemen een kruis.

Ik kende 'm van ds. G. van Reenen... Overigens ben ik het volledig met hem eens.

Welke ds. het ook heeft gezegd, ik ben het er absoluut niet mee eens.
Wel fijn om een keer geen dogmatische reden of zoiets te hebben om het oneens te zijn met een dominee.