Hoe ga je - als christen- om met woorden van dank, met complimenten.
Als je gewoon je werk doet, en je krijgt je salaris, maar daarnaast krijg je een extraatje omdat je iets goed hebt gedaan. En het je 'plicht' is om je werk goed uit te voeren.
Daarnaast, als je iets doet, wat goed is, dat heb je toch niet van jezelf, dus hoe kun je dan dank aanvaarden.

Verder, hoe moeten we eea zien in t licht van genesis 14:22-24

Tja, je kunt zeggen dat datgene wat zij zo bijzonder vinden is dat jij gewoon je werk hebt gedaan. En dan zeggen ze: ja, maar...

Verder is het toch niet zo'n probleem lijkt me?

Het doen van je plicht, of méér dan je plicht, mag toch beloond worden? Zo lees ik in de Schrift, bij de gelijkenis van de talenten, dat degenen die gewoekerd hebben met hun talenten door God beloond worden, ondanks dat (dogmatisch gezien) zij niets meer hebben gedaan dan hun plicht, en dat al hun doen onvolmaakt en met zonden bevlekt was. En tóch beloond God hen.

1 Kor. 4 schreef:dat gij niet, de een om eens anders wil, opgeblazen wordt tegen den ander.
Want wie onderscheidt u? En wat hebt gij, dat gij niet hebt ontvangen? En zo gij het ook ontvangen hebt, wat roemt gij, alsof gij het niet ontvangen hadt?

Je zegt "graag gedaan". Als 't goed is, héb je het ook inderdaad graag gedaan. En je mag er dan toch blij mee zijn dat je een ander een plezier hebt gedaan? Met het bedankje hoef je je niet ongemakkelijk te voelen, zolang je beseft dat je hebt gewerkt met gaven die jij ook maar gekregen hebt. Zijn naam moet eeuwig eer ontvangen!

Inderdaad!

En lees in de HC: uws naasten goed zo veel als mogelijk bevorderen.

Dus bouw hem op met bevestiging en complimenten voor lieve/goede/fijne dingen!

heb ik jullie al verteld dat het mij opvalt dat de sfeer op dit forum niet hard is en respectvol overkomt? ik vind dat een compliment waard.

De arbeiders in den wijngaard hebben iets dergelijks ervaren, ondanks de gewerkte tijd werden zij op dezelfde wijze beloond.
En lees maar hoe men omging met de door de heer des huizes verstrekte beloning.

1 WANT het Koninkrijk der hemelen is gelijk een heer des huizes, die met den morgenstond uitging om arbeiders te huren in zijn wijngaard.
2 En als hij met de arbeiders eens geworden was voor een penning des daags, zond hij hen heen in zijn wijngaard.
3 En uitgegaan zijnde omtrent de derde ure, zag hij anderen ledigstaande op de markt.
4 En hij zeide tot dezelve: Gaat gij ook heen in den wijngaard, en zo wat recht is, zal ik u geven. En zij gingen.
5 Wederom uitgegaan zijnde omtrent de zesde en negende ure, deed hij desgelijks.
6 En uitgegaan zijnde omtrent de elfde ure, vond hij anderen ledigstaande en zeide tot hen: Wat staat gij hier den gehelen dag ledig?
7 Zij zeiden tot hem: Omdat ons niemand gehuurd heeft. Hij zeide tot hen: Gaat ook gij heen in den wijngaard, en zo wat recht is, zult gij ontvangen.
8 Als het nu avond geworden was, zeide de heer des wijngaards tot zijn rentmeester: Roep de arbeiders, en geef hun het loon, beginnende van de laatsten tot de eersten.
9 En als zij kwamen die te elfder ure gehuurd waren, ontvingen zij een ieder een penning.
10 En de eersten komende, meenden dat zij meer ontvangen zouden; en zij zelven ontvingen ook elk een penning.
11 En dien ontvangen hebbende, murmureerden zij tegen den heer des huizes,
12 Zeggende: Deze laatsten hebben maar één uur gearbeid, en gij hebt hen ons gelijkgemaakt, die den last des daags en de hitte gedragen hebben.
13 Doch hij antwoordende zeide tot een van hen: Vriend, ik doe u geen onrecht; zijt gij niet met mij eens geworden voor een penning?
14 Neem het uwe en ga heen. Ik wil dezen laatste ook geven gelijk als u.
15 Of is het mij niet geoorloofd te doen met het mijne, wat ik wil? Of is uw oog boos, omdat ik goed ben?
16 Alzo zullen de laatsten de eersten zijn en de eersten de laatsten; want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

De toepassing mag je zelf maken.

memento schreef:Het doen van je plicht, of méér dan je plicht, mag toch beloond worden? Zo lees ik in de Schrift, bij de gelijkenis van de talenten, dat degenen die gewoekerd hebben met hun talenten door God beloond worden, ondanks dat (dogmatisch gezien) zij niets meer hebben gedaan dan hun plicht, en dat al hun doen onvolmaakt en met zonden bevlekt was. En tóch beloond God hen.

Ja, het mag beloond worden, dat vind ik ook, ik had onlangs een gesprek hierover, en daarom dacht ik, ik vraag het jullie eens. vandaar.
Juist ook in het licht van gen14, waarin Abram zegt dat de anderen hun deel mogen nemen en Abram zelf niet vond ik het moeilijk of wat lastig om uit te leggen.
Is het zo dat de een eerder een compliment aanvaard, of een beloning durft aan te nemen?
Heeft dat te maken met hoe je gevormd bent? Ik weet het niet, ik denk van wel.
Opzich herken ik er wel iets in, doe dat maar aan een ander, het valt wel mee, en ik deed het uit liefde zeg je dan al gauw. Anderzijds, iemand die je iets wil terugdoen, die mag je toch ook niet zo iemand 'afwijzen'.

Ja, dat is zo. De een kan beter met complimentjes omgaan dan de ander. Verder, je mag best complimenten uitdelen en ook ontvangen. Als jij goed je best doet en je wordt daar voor beloond is daar niks mis mee, ook al is het voor je de normaalste zaak dat je goed je best doet. Daarnaast is bescheidenheid overigens ook een goede deugd maar die twee kunnen prima samen gaan.

jvdg schreef:De arbeiders in den wijngaard hebben iets dergelijks ervaren, ondanks de gewerkte tijd werden zij op dezelfde wijze beloond.
En lees maar hoe men omging met de door de heer des huizes verstrekte beloning.

1 WANT het Koninkrijk der hemelen is gelijk een heer des huizes, die met den morgenstond uitging om arbeiders te huren in zijn wijngaard.
2 En als hij met de arbeiders eens geworden was voor een penning des daags, zond hij hen heen in zijn wijngaard.
3 En uitgegaan zijnde omtrent de derde ure, zag hij anderen ledigstaande op de markt.
4 En hij zeide tot dezelve: Gaat gij ook heen in den wijngaard, en zo wat recht is, zal ik u geven. En zij gingen.
5 Wederom uitgegaan zijnde omtrent de zesde en negende ure, deed hij desgelijks.
6 En uitgegaan zijnde omtrent de elfde ure, vond hij anderen ledigstaande en zeide tot hen: Wat staat gij hier den gehelen dag ledig?
7 Zij zeiden tot hem: Omdat ons niemand gehuurd heeft. Hij zeide tot hen: Gaat ook gij heen in den wijngaard, en zo wat recht is, zult gij ontvangen.
8 Als het nu avond geworden was, zeide de heer des wijngaards tot zijn rentmeester: Roep de arbeiders, en geef hun het loon, beginnende van de laatsten tot de eersten.
9 En als zij kwamen die te elfder ure gehuurd waren, ontvingen zij een ieder een penning.
10 En de eersten komende, meenden dat zij meer ontvangen zouden; en zij zelven ontvingen ook elk een penning.
11 En dien ontvangen hebbende, murmureerden zij tegen den heer des huizes,
12 Zeggende: Deze laatsten hebben maar één uur gearbeid, en gij hebt hen ons gelijkgemaakt, die den last des daags en de hitte gedragen hebben.
13 Doch hij antwoordende zeide tot een van hen: Vriend, ik doe u geen onrecht; zijt gij niet met mij eens geworden voor een penning?
14 Neem het uwe en ga heen. Ik wil dezen laatste ook geven gelijk als u.
15 Of is het mij niet geoorloofd te doen met het mijne, wat ik wil? Of is uw oog boos, omdat ik goed ben?
16 Alzo zullen de laatsten de eersten zijn en de eersten de laatsten; want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

De toepassing mag je zelf maken.

Juist jvdg, hier zie je dus dat er géén onderscheid gemaakt wordt tussen de beloning. De één deed meer, de ander deed minder. Allen hebben ze gewerkt naar beste kunnen.
De les is: Laat iedereen voor zichzelf nagaan: Wie ben ik voor God? En dan komen we nog zo ontzagelijk veel tekort!
Stel dat die arbeiders die het langst hadden gewerkt, naast de ene penning (die gewoon afgesproken was) ook nog een extraatje zouden gekregen hebben? Ze zouden zich hoogmoedig gevoeld kunnen hebben t.o.v. die anderen die korter, of met minder gaven gewerkt hadden. Kortom: Zou dat goed voor ze geweest zijn? Ik denk het niet.

memento schreef:Het doen van je plicht, of méér dan je plicht, mag toch beloond worden? Zo lees ik in de Schrift, bij de gelijkenis van de talenten, dat degenen die gewoekerd hebben met hun talenten door God beloond worden, ondanks dat (dogmatisch gezien) zij niets meer hebben gedaan dan hun plicht, en dat al hun doen onvolmaakt en met zonden bevlekt was. En tóch beloond God hen.

Maar het lijkt me dat er onderscheid is tussen de 'beloning' die God schenkt, en de dankwoorden, complimenten, extraatjes etc. die mensen geven.
Kijk, het komt toch weleens voor dat je complimenten krijgt, of heel erg bedankt wordt voor e.e.a., terwijl je geen flauw benul hebt van wat je "extra" gedaan hebt, bovenop wat je schuldig was te doen. Tenminste, ik heb dat weleens. Dan geeft een beloning, compliment o.i.d. ook een zeer ongemakkelijk gevoel. Dan denk ik: Laat maar hoor, 't is al goed. Geef een ander die echt wat extra bijzonders heeft gedaan maar wat.

Luther schreef:

jvdg schreef:De arbeiders in den wijngaard hebben iets dergelijks ervaren, ondanks de gewerkte tijd werden zij op dezelfde wijze beloond.
En lees maar hoe men omging met de door de heer des huizes verstrekte beloning.

1 WANT het Koninkrijk der hemelen is gelijk een heer des huizes, die met den morgenstond uitging om arbeiders te huren in zijn wijngaard.
2 En als hij met de arbeiders eens geworden was voor een penning des daags, zond hij hen heen in zijn wijngaard.
3 En uitgegaan zijnde omtrent de derde ure, zag hij anderen ledigstaande op de markt.
4 En hij zeide tot dezelve: Gaat gij ook heen in den wijngaard, en zo wat recht is, zal ik u geven. En zij gingen.
5 Wederom uitgegaan zijnde omtrent de zesde en negende ure, deed hij desgelijks.
6 En uitgegaan zijnde omtrent de elfde ure, vond hij anderen ledigstaande en zeide tot hen: Wat staat gij hier den gehelen dag ledig?
7 Zij zeiden tot hem: Omdat ons niemand gehuurd heeft. Hij zeide tot hen: Gaat ook gij heen in den wijngaard, en zo wat recht is, zult gij ontvangen.
8 Als het nu avond geworden was, zeide de heer des wijngaards tot zijn rentmeester: Roep de arbeiders, en geef hun het loon, beginnende van de laatsten tot de eersten.
9 En als zij kwamen die te elfder ure gehuurd waren, ontvingen zij een ieder een penning.
10 En de eersten komende, meenden dat zij meer ontvangen zouden; en zij zelven ontvingen ook elk een penning.
11 En dien ontvangen hebbende, murmureerden zij tegen den heer des huizes,
12 Zeggende: Deze laatsten hebben maar één uur gearbeid, en gij hebt hen ons gelijkgemaakt, die den last des daags en de hitte gedragen hebben.
13 Doch hij antwoordende zeide tot een van hen: Vriend, ik doe u geen onrecht; zijt gij niet met mij eens geworden voor een penning?
14 Neem het uwe en ga heen. Ik wil dezen laatste ook geven gelijk als u.
15 Of is het mij niet geoorloofd te doen met het mijne, wat ik wil? Of is uw oog boos, omdat ik goed ben?
16 Alzo zullen de laatsten de eersten zijn en de eersten de laatsten; want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

De toepassing mag je zelf maken.

Juist jvdg, hier zie je dus dat er géén onderscheid gemaakt wordt tussen de beloning. De één deed meer, de ander deed minder. Allen hebben ze gewerkt naar beste kunnen.
De les is: Laat iedereen voor zichzelf nagaan: Wie ben ik voor God? En dan komen we nog zo ontzagelijk veel tekort!
Stel dat die arbeiders die het langst hadden gewerkt, naast de ene penning (die gewoon afgesproken was) ook nog een extraatje zouden gekregen hebben? Ze zouden zich hoogmoedig gevoeld kunnen hebben t.o.v. die anderen die korter, of met minder gaven gewerkt hadden. Kortom: Zou dat goed voor ze geweest zijn? Ik denk het niet.

Ik denk dat dat niet zo zeer de les is maar meer het volgende:

Hiermede leert Christus dat niemand oorzaak heeft om te murmureren over de beloning, die namaals gegeven zal worden, al is het dat iemand meer gearbeid of langer God gediend heeft, overmits dezelve gegeven zal worden uit genade en naar de eeuwige verkiezing, gelijk Christus in de volgende woorden getuigt, als Hij zegt: Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren. Anderen menen dat door de eersten verstaan worden die uit hun eigen werken willen gerechtvaardigd en zalig worden, hoedanig de jongeling was, waarvan in het voorgaande hoofdstuk gepsproken is; en door de laatsten degenen, die uit kracht der genadige verkiezing Gods de roeping ter zaligheid met een waarachtig geloof aannemen.

Erasmiaan schreef: Ik denk dat dat niet zo zeer de les is maar meer het volgende:

Hiermede leert Christus dat niemand oorzaak heeft om te murmureren over de beloning, die namaals gegeven zal worden, al is het dat iemand meer gearbeid of langer God gediend heeft, overmits dezelve gegeven zal worden uit genade en naar de eeuwige verkiezing, gelijk Christus in de volgende woorden getuigt, als Hij zegt: Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren. Anderen menen dat door de eersten verstaan worden die uit hun eigen werken willen gerechtvaardigd en zalig worden, hoedanig de jongeling was, waarvan in het voorgaande hoofdstuk gepsproken is; en door de laatsten degenen, die uit kracht der genadige verkiezing Gods de roeping ter zaligheid met een waarachtig geloof aannemen.

Dat ben ik natuurlijk helemaal eens!
Het ging erom, dat jvdg de gelijkenis hier had neergezet als ondersteuning van de topicvraag. En dan zeg ik, als ik naar de topicvraag kijk en deze gelijkenis lees, dan is er veel reden om te denken, dat we maar niet teveel mensen moeten bedanken en complimenteren en beäpplaudiseren.

Ik vond hierover nog een mooi gedicht:

de stilte
gedachten
dwarrelend
opwelling
van droge tranen
stilte zegt
de waarheid
dom apart
van jou
die afwijzing
van al die mooie dingen
woorden
van dank
voor jou
gedaan wat moest
God weet
hoeveel
dank Hem niet mij
voorbij
de hoogmoed
berooft Hem van eer
daarbij
kan niet
alles
zo bijzonder
gemeend
stel dat
de trots
de kop opsteekt
hart nog niet
totaal
verbroken
waarom
je doet het goed
echt
je hebt
echt
verdiend
echt
nee stop
kan niet
tekort
aan liefde
aan onbaatzuchtigheid
niet meer gedaan
dan schuldig
bovendien
ze zeggen
ja
ze zeggen
maar praten
maar
werkelijkheid
kan anders zijn
ik kan niet veel
laat mij nou
m’n ding doen
niets bijzonders
ieder doet
naar beste kunnen
dank God
niet mij
voorbij
de werkelijkheid
jij kunt dit
ik dat
stil maar
goed
dwarrelende gedachten
in stilte
de slang heeft ooit
de adder
onder gras gebracht
daar zit de kneep
woorden
van dank
voor Hem
Hij deed
echt
iets extra
bijzonder
wonder

Luther schreef:

memento schreef:Het doen van je plicht, of méér dan je plicht, mag toch beloond worden? Zo lees ik in de Schrift, bij de gelijkenis van de talenten, dat degenen die gewoekerd hebben met hun talenten door God beloond worden, ondanks dat (dogmatisch gezien) zij niets meer hebben gedaan dan hun plicht, en dat al hun doen onvolmaakt en met zonden bevlekt was. En tóch beloond God hen.

Maar het lijkt me dat er onderscheid is tussen de 'beloning' die God schenkt, en de dankwoorden, complimenten, extraatjes etc. die mensen geven.
Kijk, het komt toch weleens voor dat je complimenten krijgt, of heel erg bedankt wordt voor e.e.a., terwijl je geen flauw benul hebt van wat je "extra" gedaan hebt, bovenop wat je schuldig was te doen. Tenminste, ik heb dat weleens. Dan geeft een beloning, compliment o.i.d. ook een zeer ongemakkelijk gevoel. Dan denk ik: Laat maar hoor, 't is al goed. Geef een ander die echt wat extra bijzonders heeft gedaan maar wat.

Mooi gedicht!

Wat dat schuldig voelen betreft, dat bedoel ik denk ik met het verschillend omgaan met complimenten. Je hebt het over wat je "extra" gedaan hebt en dat geeft al aan dat je over wat je niet extra doet maar gewoon doet, geen complimenten hoeft. Dat is prima, maar soms geven mensen ze toch... niet altijd vanwege extra werk maar gewoon omdat je dat wat je moet doen, goed hebt gedaan. Dan hoeft het ook geen ongemakkelijk gevoel te geven, het is waardering, niet voor bijzondere dingen die je doet maar gewoon, voor wat je doet, misschien ook wel voor wie je bent. Daarnaast mogen we als christenen weten dat het ook Gods zegen is, Hij geeft je de mogelijkheden. We hoeven niet zozeer trots te zijn op onszelf, we mogen Hem danken voor wat Hij ons geeft, en wat ook weer in het werk zichtbaar wordt. Het is zijn zegen.

Je ziet dat in de Bijbel ook terug, de gemeente van Jeruzalem bijvoorbeeld, die in de gunst stond van het hele volk. Men was positief over hen. Zie het dus vooral zo, als zegen van God... en nooit als eigen verdienste. Dat maakt het omgaan met complimenten vast dragelijker