Yord schreef:Refojeugd luistert massaal naar pop
APELDOORN – Bijna 90 procent van de reformatorische jongeren luistert soms, geregeld of vaak naar popmuziek. Hun top 3 van favoriete artiesten bestaat uit de Schotse zangeres Amy Macdonald, de Nederlandse zanger Marco Borsato en het Nederlandse duo Nick & Simon.

Dat blijkt uit een enquête van deze krant onder 850 leerlingen van reformatorische scholen. De jongeren zijn tussen de 13 en 18 jaar en volgen vmbo, havo, vwo of mbo. Kerkelijk vertegenwoordigen zij het brede spectrum van de Protestantse Kerk in Nederland tot de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland.

Twaalf procent van de jongeren luistert nooit naar popmuziek, 19 procent soms, 28 procent geregeld en 41 procent vaak. Van degenen die niet naar pop luisteren, luistert 69 procent naar andere soorten muziek; 18 procent vindt dat je als christen niet naar popmuziek mag luisteren.


Amy Macdonald is populair onder de refojeugd.

De meeste jongeren komen via vrienden en klasgenoten in aanraking met pop. Ze luisteren de muziek via de radio (74 procent), de computer (68 procent) of de mp3-speler (63 procent). Radio 538 is populair: ruim de helft van de ondervraagden luistert ernaar. Refojongeren luisteren het meest naar Nederland­s­talige pop: 59 procent.

De Top 40 is bij 56 procent van de ondervraagden populair. Gevraagd naar hun favoriete artiesten, zetten jongeren Amy Macdonald op de eerste plaats, Marco Borsato op de tweede plaats en het duo Nick & Simon op de derde plaats. Uitgaande van een Nederlandse top 3 staat Borsato op nummer 1, het duo Nick & Simon op nummer 2 en Jan Smit op nummer 3.

Bijna een kwart van de jongeren kijkt geregeld of vaak naar videoclips op de popzenders MTV en TMF. De helft van de jongeren doet dat nooit. Twaalf procent gaat wel eens naar een popconcert of -festival; 57 procent vindt dat te ver gaan.

Bijna 80 procent van de refojongeren wordt wel eens gewaarschuwd voor popmuziek. Dat gebeurt het meest door ouders, door leraren of in de kerk/op catechisatie.

Machtig wapen
De ondervraagden kregen een aantal stellingen voorgelegd. Bijna 90 procent is het een beetje of helemaal eens met de stelling dat er popliedjes met een onschuldige of goede boodschap zijn. Ruim 60 procent vindt dat het geen kwaad kan als je alleen naar de muziek luistert. Tegelijk beaamt bijna 70 procent de stelling dat popmuziek een machtig wapen in de handen van de duivel is. Bijna 60 procent onderschrijft de stelling dat mensen die bekeerd zijn geen popmuziek luisteren.

”Veel popmuziek vergiftigt jongeren met drank, drugs en seks”: 44 procent van de ondervraagden is het daarmee een beetje of helemaal eens. ”Als ik naar pop luister, spreekt mijn geweten”: in die uitspraak herkent 35 procent van de jongeren zich. Ruim driekwart van de ondervraagden verwacht over een paar jaar nog steeds naar pop te luisteren.

helma schreef:Helaas verbaast dit me niet...
als ik zo over de schouders van mijn kinderen meekijk naar de hyves-pagina's van veel Refojongelui dan rijzen de haren je ten berge....

Avi schreef:Ze moeten het echt zelf in leren zien.
Misschien een keer naar een voorlichtingsavond.
Maar wij moeten ook naar onszelf kijken. Wie kent niet bijvoorbeeld: De Rivers of Babylon van Boney M. Wat keken we zelf vroeger, wat luisterden we?
Laten we vooral invoelend reageren.

Luther schreef:

Avi schreef:Ze moeten het echt zelf in leren zien.
Misschien een keer naar een voorlichtingsavond.
Maar wij moeten ook naar onszelf kijken. Wie kent niet bijvoorbeeld: De Rivers of Babylon van Boney M. Wat keken we zelf vroeger, wat luisterden we?
Laten we vooral invoelend reageren.

Nee, een voorlichtingsavond: echt, goedbedoeld hoor, maar dat werkt niet!
Die liedjes die je noemt ken ik niet.
Zeker invoelend reageren!
Maar dit alles is geen oplossing, of... is het geen probleem?

memento schreef:Ik vrees dat veel jeugd nooit van dichtbij gezien heeft hoe heerlijk het is om God te dienen. Oppervlakkigheid (waaronder ik popmuziek maar even schaar) onder de jeugd, is vaak het gevolg van oppervlakkigheid (en netjes leven zonder de verborgen omgang met God is ook oppervlakkig) van de mensen om hen heen.

Luther schreef:

memento schreef:Ik vrees dat veel jeugd nooit van dichtbij gezien heeft hoe heerlijk het is om God te dienen. Oppervlakkigheid (waaronder ik popmuziek maar even schaar) onder de jeugd, is vaak het gevolg van oppervlakkigheid (en netjes leven zonder de verborgen omgang met God is ook oppervlakkig) van de mensen om hen heen.

Ik ben bang, dat je hier een spijker op de kop slaat!

Luther schreef: Helaas, helaas, helaas, klopt dit helemaal met mijn waarneming op school. Mijn grootste vraag is: Krijgen we dit ooit nog omgebogen? En ja, wat moeten wij dan doen? (Opvoeders.)

Bureaucraat schreef:

Luther schreef: Helaas, helaas, helaas, klopt dit helemaal met mijn waarneming op school. Mijn grootste vraag is: Krijgen we dit ooit nog omgebogen? En ja, wat moeten wij dan doen? (Opvoeders.)

Met je kinderen in gesprek gaan, jouw visie toelichten en hen verder vrijlaten. Je kunt (oudere) kinderen toch niet dwingen bepaalde muziek niet te beluisteren.

Luther schreef: Veel te vrijblijvend.
Je kunt je kinderen toch niet zomaar verloren laten gaan?

parsifal schreef:Laat er nu op de tekst van "The rivers of babylon" weinig aan te merken zijn. Het is een combinatie van psalm 137 en 139.

Ik denk dat inderdaad veel mensen te kritiekloos popmuziek luisteren, hoewel ik het vrij geruststellend vind dat veel jongeren Nederlandstalige muziek draaien, ze weten dan wat ze luisteren (qua smaakniveau vind ik het weer een ander verhaal).
Ik denk dat er weinig mensen zijn die echt problemen hebben met een lied als “de speeltuin” van Marco Borsato of de intentie achter dit lied. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor “Anne” van Herman van Veen. “Hier vertrok de trein” van Stef Bos is misschien wat meer omstreden, maar de verwijzing naar hemel en hel in de lied is misschien niet helemaal misplaatst.

In het Engels heb je zo ook genoeg muziek die best goed is. Alison Krauss is een Christin en dat merk je in de teksten en ook de teksten van U2 is weinig op aan te merken. Ik zie geen grotere bezwaren tegen het luisteren van hun muziek dan tegen het luisteren van muziek van Mozart, Prokoviev of Chopin. Ik luister zelf ook graag naar bijvoorbeeld Alison Krauss, Simon and Garfunkel, Cat Stevens, Leonard Cohen of sommige muziek van Billy Joel. Je moet bij dit soort muziek er wel rekening meehouden dat de teksten vaak te serieus zijn om als muzikaal behang te gebruiken.

Verder is er nu echt een principieel verschil tussen het luisteren naar Carmen van Bizet of het luisteren naar een simpel liefdesliedje over negen miljoen fietsen in Peking?