Het valt me op dat we vaak van alles over onze ouders, broers en zussen weten. We weten hoeveel ze verdienen, of ze zich niet lekker voelen, welke ziektes ze hebben of hebben gehad, maar dat we vaak eigenlijk nauwelijks iets weten over de geestelijk staat van mensen die ons heel na liggen.

Vaak meten we iemands bekering af aan de avondmaalsgang.

Van thuis uit heb ik meegekregen dat er heel open over wordt gepraat. Als wij uit de kerk (Ger.Gem.) naar huis gingen, zat mijn vader vaak al in de auto te vertellen hoeveel hij aan de preek had gehad en hoe hij Gods Geest door het Woord had ervaren. Hij vertelt ook voluit over zijn eigen bekering en bevraagt ook ons daar op

Hoe is dat bij jou? Weten jullie van je ouders of ze al dan niet bekeerd zijn? Weet je dat van je broers en zussen, Praat je daar over, bevraag je elkaar? Durf je ook te getuigen over wie de Heere Jezus voor jou is?

denkertje21 schreef:Het valt me op dat we vaak van alles over onze ouders, broers en zussen weten. We weten hoeveel ze verdienen, of ze zich niet lekker voelen, welke ziektes ze hebben of hebben gehad, maar dat we vaak eigenlijk nauwelijks iets weten over de geestelijk staat van mensen die ons heel na liggen.

Vaak meten we iemands bekering af aan de avondmaalsgang.

Van thuis uit heb ik meegekregen dat er heel open over wordt gepraat. Als wij uit de kerk (Ger.Gem.) naar huis gingen, zat mijn vader vaak al in de auto te vertellen hoeveel hij aan de preek had gehad en hoe hij Gods Geest door het Woord had ervaren. Hij vertelt ook voluit over zijn eigen bekering en bevraagt ook ons daar op

Hoe is dat bij jou? Weten jullie van je ouders of ze al dan niet bekeerd zijn? Weet je dat van je broers en zussen, Praat je daar over, bevraag je elkaar? Durf je ook te getuigen over wie de Heere Jezus voor jou is?

Ja, daar praten we heel open over!
En nee, ik weet absoluut niet hoeveel mijn broers en zussen en ouders verdienen, want daar praten we nu juist niet over...

Met de ene broer/zus wel en met de andere niet. Met mijn ouders is dat vrij moeizaam (erg jammer) maar met mijn schoonouders kan ik daar heel goed over praten.

Vooral bij mijn ouders vindt ik dat toch ook wel erg jammer. Misschien komt het ook wel doordat ik een gesprek zowieso niet heel goed kan. Ik luister liever dan dat ik een prater ben.

Van mijn ouders hoorde over 'gezelschappen'.
Ik denk wel dat dat een gemis is nu. Dan gaat het niet om jezelf maar echt iets van "komt, luister toe gij Godsgezinden, wat HIJ gedaan heeft aan mijn geest..."

denkertje21 schreef:Van mijn ouders hoorde over 'gezelschappen'.
Ik denk wel dat dat een gemis is nu.

Richt je toch een bijbelkring op .

rekcor schreef:

denkertje21 schreef:Van mijn ouders hoorde over 'gezelschappen'.
Ik denk wel dat dat een gemis is nu.

Richt je toch een bijbelkring op .

Ik zit al op twee bijbelkringen, maar da's toch anders. Het is super goed om met elkaar aan bijbelstudie te doen, maar wat ik heb begrepen, was een 'gezelschap' toch heel anders.

denkertje21 schreef:

rekcor schreef:

denkertje21 schreef:Van mijn ouders hoorde over 'gezelschappen'.
Ik denk wel dat dat een gemis is nu.

Richt je toch een bijbelkring op .

Ik zit al op twee bijbelkringen, maar da's toch anders. Het is super goed om met elkaar aan bijbelstudie te doen, maar wat ik heb begrepen, was een 'gezelschap' toch heel anders.

Als je een hechte bijbelkring hebt, komt daar het persoonlijke aspect ook bij hoor. Dan is er denk ik niet zo'n wezenlijk verschil tussen een bijbelkring en een gezelschap van vroeger.
Voor beiden geldt daarnaast dat het gevaar bestaat om elkaar geestelijk de maat te nemen. Dat gebeurde in ieder geval op sommige gezelschappen wel.

Maar een bijbelkring is buiten de deur...
Ik doel meer op je naaste familie, je ouders, te ooms, tantes, grootouders...

denkertje21 schreef:Het valt me op dat we vaak van alles over onze ouders, broers en zussen weten. We weten hoeveel ze verdienen, of ze zich niet lekker voelen, welke ziektes ze hebben of hebben gehad, maar dat we vaak eigenlijk nauwelijks iets weten over de geestelijk staat van mensen die ons heel na liggen.

Bij wie valt je dat op? Ik herken dat niet zo.
Van de meeste mensen van wie ik de ziektes etc weet, weet ik ook de geestelijke ligging wel, en zij van mij. En we praten er wederzijds best vaak over.

Voor het salaris maak ik overigens een uitzondering: dat weet ik van bijna niemand, ook niet van mijn familieleden (maar dat terzijde).

Tiberius schreef:

denkertje21 schreef:Het valt me op dat we vaak van alles over onze ouders, broers en zussen weten. We weten hoeveel ze verdienen, of ze zich niet lekker voelen, welke ziektes ze hebben of hebben gehad, maar dat we vaak eigenlijk nauwelijks iets weten over de geestelijk staat van mensen die ons heel na liggen.

Bij wie valt je dat op? Ik herken dat niet zo.
Van de meeste mensen van wie ik de ziektes etc weet, weet ik ook de geestelijke ligging wel, en zij van mij. En we praten er wederzijds best vaak over.

Voor het salaris maak ik overigens een uitzondering: dat weet ik van bijna niemand, ook niet van mijn familieleden (maar dat terzijde).

Dan ben je een uitzondering. Over het algemeen gesproken wordt er in onze gezindte heel weinig over het persoonlijke geestelijke leven gesproken. Ik herrinner me dat een zondagschoolleider aan de laatste klas eens vroeg: praten jullie wel eens met je ouders over het geloof en weet je dat je ouders ook kinderen van God zijn?? Slechts enkele kinderen wisten dat van hun ouders, de rest had geen idee omdat er nooit werd gesproken. Later zijn de ouders daarop ook aangesproken, ze deden er echter weinig mee.

Tiberius schreef:

denkertje21 schreef:Het valt me op dat we vaak van alles over onze ouders, broers en zussen weten. We weten hoeveel ze verdienen, of ze zich niet lekker voelen, welke ziektes ze hebben of hebben gehad, maar dat we vaak eigenlijk nauwelijks iets weten over de geestelijk staat van mensen die ons heel na liggen.

Bij wie valt je dat op? Ik herken dat niet zo.
Van de meeste mensen van wie ik de ziektes etc weet, weet ik ook de geestelijke ligging wel, en zij van mij. En we praten er wederzijds best vaak over.

Voor het salaris maak ik overigens een uitzondering: dat weet ik van bijna niemand, ook niet van mijn familieleden (maar dat terzijde).

geestelijke ligging...of staat?
is dat niet wat anders? of bedoel je hetzelfde?

van sommige mensen in mijn familie weet ik het wel. van mij weten ze het ook wel
maar er zijn er van wie ik echt niet weet of ze behouden zijn of niet. Dat is op een of andere manier toch moeilijk om te vragen aan je (schoon)ouders/broers/zussen enzo....
als ze er zelf over spreken dan is het makkelijk te weten. maar om nu iemand op de man af te vragen : ben je bereid om te sterven? dat vind ik niet zo eenvoudig......

JolandaOudshoorn schreef:Dan ben je een uitzondering.

Mogelijk. Dan zijn Luther en Denkertje21 eveneens uitzonderingen.

Dit is wel een belangrijk onderwerp denk ik zo. Persoonlijk heb ik het vanuit mijn opvoeding niet echt mee gekregen.

En het belangrijkste is vaak het moeilijkste volgens mij. We kunnen (bijna) allemaal zeggen dat we het niet (wel) eens zijn met homofiele praxis, en dat je niet mag stelen etc. Maar om echt over de persoonlijke bekering, het neerleggen van je eigen zonden bij het kruis van Christus te praten is vaak andere koek. Dan pas geef je jezelf echt bloot (naakt, zonder eigen bekleding, nodig hebbende het kleed van Hem, onze Verlosser).

En inderdaad Tiberius, geestelijke staat lijkt mij ook wat anders. Lastiger, persoonlijker, confronterender. Maar wel het belangrijkste..

Tiberius schreef:

JolandaOudshoorn schreef:Dan ben je een uitzondering.

Mogelijk. Dan zijn Luther en Denkertje21 eveneens uitzonderingen.

klopt, ik denk dat op dit forum meer uitzonderingen (gelukkig) zijn.

helma schreef: geestelijke ligging...of staat?
is dat niet wat anders?

Inderdaad is wat heel wat anders.
Het gaat om de vraag of je bekeerd bent of niet. Leef je voor eigen rekening of voor Zijn rekening...
Ik merk dat het hier op het forum ook al niet meevalt om dat duidelijk uit te spreken, terwijl het toch de cruciale vraag is voor iedereen.