Van de week een bijbelse film gezien Simson en Delila. Ik weet niet wat ik er van moet denken en geloof het ook niet zo erg dat van die kracht die in het haar zit. Ik vraag me daarom ook af hoe je dit verhaal moet interpreteren. Ik bedoel hiermee dat het verhaal Jonas (welke niet "waar" is maar meer gezien moet worden als een verhaal met daarin een waarschuwing

Mischien stel ik me vraag wat moeilijk maar het komt hier op neer wat vinden julie van het Simson en Delila verhaal

Zijn kracht zat toch ook niet in zijn haar, dat lange haar was een teken van God,
dat Hij dat Zijn kracht aanwezig was.
Simson had zijn kracht duidelijk van God.

Nou ja, het was natuurlijk wel iets meer dan een teken alleen, want toen zijn haar werd afgeknipt was hij zijn kracht ook kwijt en toen het weer aangroeide kreeg hij zijn kracht terug.

Marnix...

Daar heb je gelijk in want daarna duwde Simson pilaren om waardoor alles instortte, Echter blijft bij mij de vraag nog steeds Wat is de boodschap van dit verhaal ?

Weet je ik vind het erg vervelend dat ik met dit verhaal de gedachte heb als zijnde " een "" onzinnigg"" verhaal ?! Onzinnige verhalen in de bijbel bestaan gewoonweg niet maar ik kan deze geen plaats geven zoals ik dat bij Jona wel kan , die wilde gewoonweg geen slecht nieuws aan nineve brengen dat begrijp ik en dus ook de beeldspraak maar deze ????

Heel het OT wijst vooruit naar Christus.

Hm. Maar de boodschap lijkt me heel helder. Waar je blijkbaar iets minder mee kan is met de uiterlijke vormen.

Simson wijdt zijn leven aan God, als richter en als nazarener. Zoals andere richters ook deden verzet hij zich tegen de vijand en redt Israel van hen. Daar gebruikte God richters voor. Een nazarener wijdde zich aan God en dat werd gesymboliseerd doordat ze hun haar niet knipten en geen alcohol dronken.

De kracht zat hem niet in het lange haar zelf. Hij was aan God toegewijd en kreeg zijn kracht van Hem, van de Geest. We lezen regelmatig: De Geest greep Simson aan. Als zijn hij dat geheim aan een vrouw weggeeft en zijn haar wordt afgeknipt verlaat de Geest hem.

Uit dit verhaal valt volgens mij genoeg te leren. Misschien goed om eens een boekje hierover aan te schaffen. Er zijn vast genoeg dingen over geschreven

Afgelopen dagen heb ik het verhaal van Simson gelezen.
En ik begrijp er helemaal niets van. Wat bewijst nou het heenwijzen naar Christus?

Als ik het zo lees was Simson maar een geweldadig en agressief mannetje.
Narcistisch en anti-sociaal.

Als hij Filistijnen dood is het omdat hij persoonlijk beledigd is.
Hij wil Filistijnse vrouwen, maar slaat de Filistijnen dan ook weer dood als ze iets niet naar zijn zin doen.
Ik lees niet dat hij Filistijnen dood om z'n volk te helpen. Ook niet omdat ze een ander God dienen.
Hoewel ik ook dat discutabel vind; wij doden toch ook geen andersdenkenden omdat ze een andere god vereren?

Vreemder nog; de uiteindelijke instorting van de tempel was uit wraak voor het uitsteken van zijn ogen?!

Wat zie ik over het hoofd?

Hinde schreef:Wat zie ik over het hoofd?

Heel wat. Eigenlijk alles.

Ik citeer zomaar wat verzen uit die geschiedenis:
En de Geest des HEEREN begon hem bijwijlen te drijven in het leger van Dan, tussen Zora en tussen Estháol.
(...)
Zijn vader nu en zijn moeder wisten niet dat dit van den HEERE was, dat hij gelegenheid zocht van de Filistijnen; want de Filistijnen heersten te dien tijde over Israël.
(...)
Toen werd de Geest des HEEREN vaardig over hem, ...
(...)
Als hem nu zeer dorstte, zo riep hij tot den HEERE en zeide: Gij hebt door de hand van Uw knecht dit grote heil gegeven;
(...)
Toen riep Simson tot den HEERE en zeide: Heere HEERE, gedenk toch mijner, en sterk mij toch alleenlijk ditmaal, o God, dat ik mij met één wrake voor mijn twee ogen aan de Filistijnen wreke.

Denk ook aan Hebreeën 11: 31-34:

31 Door het geloof is Rachab, de hoer, niet omgekomen met de ongehoorzamen, als zij de verspieders met vrede had ontvangen.
32 En wat zal ik nog meer zeggen? Want de tijd zal mij ontbreken, zou ik verhalen van Gideon, en Barak, en Simson, en Jeftha, en David, en Samuël, en de profeten;
33 Welken door het geloof koninkrijken hebben overwonnen, gerechtigheid geoefend, de beloftenissen verkregen, de muilen der leeuwen toegestopt;
34 De kracht des vuurs hebben uitgeblust, de scherpte des zwaards zijn ontvloden, uit zwakheid krachten hebben gekregen, in den krijg sterk geworden zijn, heirlegers der vreemden op de vlucht hebben gebracht;

Met zijn dood gaf Simson ook verlossing van de vijanden van Gods volk.
Hoewel dit verre van perfecte en volkomene verlossing is, was Simson daarin toch een type van de Heere Jezus, wiens lijden en sterven toch een volkomen verlossing was voor Gods volk.
OP die manier wees Simson naar de Heere Jezus.

Wat ik niet begrijp zijn de intenties van Simson.
Als hij een Nazireer was, waarom dacht hij dan niet meer aan Gods eer?

Wel je haren lang laten omdat je dan lekker sterk bent,
maar ondertussen naar filistijnse hoeren gaan.
En wraak nemen omdat je ogen zijn uitgestoken.

Klinkt voor mij als een heilige oorlog onder valse voorwendselen.

Hinde schreef:Wat ik niet begrijp zijn de intenties van Simson.
Als hij een Nazireer was, waarom dacht hij dan niet meer aan Gods eer?

Wel je haren lang laten omdat je dan lekker sterk bent,
maar ondertussen naar filistijnse hoeren gaan.
En wraak nemen omdat je ogen zijn uitgestoken.

Klinkt voor mij als een heilige oorlog onder valse voorwendselen.

Simson was niet de ideale, vlekkeloze verlosser. Hij heeft veel fouten gemaakt, teveel. Het heeft hem uiteindelijk zijn leven gekost.
Bijzonder dat God van die foute mensen wil hebben in Zijn dienst, die zondigen. Het betekent nl. ook dat ik ook, ondanks mijn fouten, mijn gebreken, verkeerde intensies en vele zonden in Zijn dienst mag zijn.

En na Simson is gelukkig ook nog de perfecte Verlosser gekomen.

Inderdaad, Jolanda.

Dr. Peels verwoordt het zo in één van zijn lezingen:
Alle richteren wezen heen naar Christus, Die Zijn volk zal verlossen van hun vijanden. Maar elke grote richter had wel een grote, in het oog lopende fout: Simson had een zwak voor vrouwen, Barak had weinig vertrouwen, Gideon ging afgoden dienen, Jeftha offerde zijn dochter, Eli keek zijn zoons niet eens zuur aan.
Waarom? Omdat ook deze mensen verlost moesten worden van hun zonden en slechts een gering type waren van de grote Verlosser.
(uit mijn hoofd vrij samengevat)

Helder, bedankt voor jullie uitleg.
Maar da's dan wel voor +8 denk ik.
Dit krijg ik een kleuter nooit uitgelegd.

Moet ik me dan de eerste jaren van de opvoeding beperken tot het nieuwe testament?

Hinde schreef:Wat ik niet begrijp zijn de intenties van Simson.
Als hij een Nazireer was, waarom dacht hij dan niet meer aan Gods eer?

Wel je haren lang laten omdat je dan lekker sterk bent,
maar ondertussen naar filistijnse hoeren gaan.
En wraak nemen omdat je ogen zijn uitgestoken.

Klinkt voor mij als een heilige oorlog onder valse voorwendselen.

Toen Simson zijn kracht nog had, dacht hij niet aan Gods eer, maar juist toen hij die kracht miste ging hij op God vertrouwen.
Toch dacht Simson in zijn sterven aan Gods eer en kwam Gods eer ten volle tot uiting, want de filistijnen danken hun goden voor het bedwingen van Simson, en daarmee ook voor de overwinning op de God van Simson.
Met het terugkrijgen van zijn kracht werd die ten dienste van Gods eer, want Simson stierf.
Voor Gods kinderen ook al begint het onder valse voorwendselen eindigt altijd in de dienst des Heeren, want God maakt Zijn volk zeer gewillig.