Erasmiaan schreef:memento schreef:Dat zouden citaten van blz's moeten worden, om een eerlijk beeld te kunnen geven van wat beschreven staat. Of je zou citaten uit verband moeten gaan halen, en het geheel lekker versimpliceren...
BTW: Beide genoemde boeken zijn klassiekers, met een oplage van meer dan een miljoen. En breed geaccepteerd in kringen van Bijbel-getrouwe christenen.
Dat versimpelen doe jij toch ook? Elke keer valt dat weer op. Het is of het een of het ander, bij jou. Nee als je het een doet hoef je het andere nog niet te laten.
Goed, erg flauw, want zelf geef je een visie zonder enige onderbouwing. Maargoed, hier heb je een citaat:
After Joseph interpreted Pharao's dream, the king decided to appoint him to an administrative position, so he could implement plans for dealing with the anticipated famine. Howard F. Vos,
New Illustrated Bible Manners & Customs, blz 49. Zie blz 50 voor een opsomming van welke zaken dit inhield (allemaal beheers- en organisatie dingen, gericht op stoffelijke zaken).
Exegese zonder kennis van archeologie mee te nemen, is biblicisme. Indien een bepaalde uitleg van bijbelteksten mogelijk is, die overeenstemt met archeologische kennis, dan verdient deze (ook in gereformeerde exegese) altijd de voorkeur. Indien deze uitleg niet mogelijk is, of onwaarschijnlijk, dan zie ik graag de bewijzen (noem maar een tekst waaruit duidelijk blijkt dat Jozefs macht ook wetgevend was).
Dat heb ik al enkele keren aangegeven, ik heb jou dat nog niet overtuigend, door bronnen gestaafd, zien weerleggen. Overigens is dit helemaal geen heikel punt: je geeft zelf toe dat op het gebied van "stoffelijke zaken" Jozef wel wetten maakte. Dat moest ook wel. Maar daarmee zijn we er toch ook al? Het gaat nog al ver om belastingwetten uit te vaardigen. Daarmee ben je ook ethisch bezig!
Wetten over goederen zijn m.i. van een andere ethische orde dan wetten met betrekking tot goed en kwaad.
Het enige tegenargument wat hierop ingegaan is, is het argument dat het doel van de gereformeerde politiek niet het theocratische ideaal is, maar het getuigen. Naast dat dit een nieuwe definitie is van gereformeerde politiek (niet het oorspronkelijke SGP-standpunt), heb ik hierbij de vraag: Is politiek hiervoor een geschikt middel. Erasmiaan antwoord hierop: ja,
Getuigen, maar niet alleen. Ook waarschuwen, maar ook politiek bedrijven. Als volksdeel tegen een wetsvoorstel stemmen, daarmee een signaal afgevend. Standpunten beargumenteren, kleine partijen hebben evenveel spreektijd als grote partijen. En er wordt echt wel geluisterd.
Maar wie hoort het? Een aantal kamerleden? En de eigen achterban in het RD en ND (maar die wisten het al). En derest van de bevolking een verkrachte versie (waarin het negatieve aspect centraal staat, ipv het schone van Gods geboden) via hun krant of TV, die hen eerder tot afkeer van God aanzet, dan tot liefde tot Hem.
SGP was de eerste partij die kwam (in samenwerking met de CU) met het kindgebonden budget. Voila, het is er. Wat te denken van de zogenaamde aanrechtsubsidie? Allemaal zaken die er zonder de SGP niet waren. Ook mooi: op zondag geen crisisoverleg (CU). Verkiezingen op dinsdag in plaats van woensdag (SGP; omdat het op woensdag biddag was). Nee memento, SGP is harder nodig dan ooit te voren.
De zaken die je noemt, zijn dit nu de wezenlijke zaken die aangepakt moeten worden in ons land? Heeft het, menselijkerwijs gesproken, ervoor gezorgd dat Gods toorn kon afnemen over ons land? Op het crisis-overleg op zondag na, zijn de zaken die je noemt ook zaken die een niet-christelijke partij had kunnen inbrengen...
Openstaan voor de boodschap van het evangelie doet men wel, als de boodschap maar goed gebracht wordt?
Nee. Maar Gods gebod en Gods belofte mogen niet gescheiden worden, en dat is wat in het "getuigen" van de christelijke politiek wel (noodzakelijk) gebeurt. In de krant lees ik niet: SGP tegen praktiserende homo's, maar God vergeeft allen die zich in berouw tot Hem bekeren.
Het alleen horen van het gebod, kan voor een afkeer zorgen, die ervoor zorgt dat de boodschap van genade voor zondaren niet meer gehoord wordt. Wie alleen maar hoort dat refo's homo's discrimineren omdat dat van hun God moet, mist de kern van het evangelie. We moeten heel goed beseffen, dat als wij alleen maar spreken over het gebod, en niet over de genade, dat wij een halve waarheid brengen (in de context van een hoorder die de boodschap van genade niet (op een gereformeerde wijze) kent.
Daarom pleit ik ook voor een getuigen door de kerk. De kerk is geen politieke partij, en kan zich ethisch uitspreken om daarbij meteen de boodschap van genade te verkondigen. De gehele raad Gods. Een politieke partij kan dat niet (ik heb er tenminste nog nooit wat van gelezen in de niet-christelijke media).
Ik begrijp nog altijd niet hoe men wil en kan streven naar een theocratie. De SGP heeft dit gelukkig al min of meer naast zich neergelegd, maar nog altijd lijkt de gedachte dat God's wil meetbaar is, te leven.
Een theocratie is een regeren volgens Gods geboden. In het vertrouwen dat God Zijn kinderen wil leiden door Zijn Heilige Geest, als zij Hem met een open Schrift daarom vragen. Dit is de basis van gereformeerd Schrift-verstaan.
Het post-modernisme wil ons doen geloven dat de Schrift geen vaste grond geeft in ethische zaken. Je kan, zo beweert men dan, alle kanten op met de Schrift. Neen, zo zegt de gereformeerde theoloog: Gods Woord is eenduidig, God wist wat Hij liet opschrijven, en naar die ene juiste uitleg moeten wij zoeken. Twee tegenstrijdige ethische conclusies kunnen niet beiden Bijbels zijn. Well dan, in het geloof dat God Zijn Heilige Geest niet zal onthouden aan Zijn kinderen die Hem om leiding bidden, kunnen we zeggen dat een theocratie mogelijk is. Oók binnen een democratie. Zolang het maar kinderen Gods zijn die in de regering zitten, die zich laten leiden door de Heilige Geest.
Een theocratie is ook niet per definitie foutloos. De Bijbelse voorbeelden (bv David en andere godvruchtige koningen) regeerden volgens de Tora, en nochthans viel een David in zonde, zowel persoonlijk als staatkundig (bv: volkstelling). De kern van een theocratie is dat Gods gebod de norm en het richtsnoer is, en dat alle menselijke wetten en geboden daaruit voortvloeien (of slechts administratief van aard zijn
bv: de wet waarin staat dat je lengte vermeld moet worden op je paspoort).
