Het lijkt soms of je nogal thuis bent in die tijd. Dat zal je je wel door studie eigen hebben gemaakt. Maar dan zou je toch ook moeten weten dat als je de ring van de koning had je wetten uit kon vaardigen en feitelijk degene was die wetten uitvaardigde? En dit: en op uw bevel zal al mijn volk de hand kussen. Dit duidt zeer sterk op wetgevende macht voor Jozef, met enige oudheidkundige kennis had je dat hier wel uit op kunnen maken. Bevel staat voor wetgeving en al mijn volk de hand kussen is een symbool van het hebben van macht over het volk. Nee memento, dit zijn zeker niet allemaal stoffelijke zaken, dat is tegen beter weten in volhouden.
Ik heb inderdaad recentelijk de Jozef-geschiedenis wat nader onderzocht (ter persoonlijke stichting ende vermeack).
Dat de zegelring duidt op wetten uitvaardigen, hoeft niet. Een zegelring betekende alleen dat je een bepaald recht had iemand te vertegenwoordigen. Een zegelring werd ook gebruikt om uiting te geven aan "recht van bezit", dus bij bijvoorbeeld koop-contracten. Dat de beheerder van stoffelijke goederen de koninklijke ring droeg, is zeer waarschijnlijk (is volgens mij zelfs archeologische data voor).
Wat betreft "op uw bevel zal al mijn volk de hand kussen", dit betekend volgens mij gewoon: "en op uw bevel zal het volk u eer bewijzen". Ik denk dan aan iets, als dat het volk zich nederbuigt (zoals in het Esther-verhaal) voor betreffende persoon.
Erasmiaan schreef:memento schreef:Tiberius schreef:Sorry, ik bedoelde Daniël, niet David.
Daniël is heel eenvoudig: Wát de Schrift ons over hem (en zijn vrienden) zegt, is dat zij heel strikt de geboden van de koning, die tegen de geboden van God ingingen, weigerden uit te voeren...
Dit staat er onder andere over Daniel:
48 Toen maakte de koning Daniël groot, en hij gaf hem vele grote geschenken, en hij stelde hem tot een heerser over het ganse landschap van Babel, en een overste der overheden over al de wijzen van Babel.
49 Toen verzocht Daniël van den koning; en hij stelde Sadrach, Mesach en Abed-nego over de bediening van het landschap van Babel; maar Daniël bleef aan de poort des konings.
Let er op: Daniël was heerser over het koninkrijk onder een potentaat!
Klopt. Maar Daniël (en zijn vrienden) doen geen concessies als het gaat om de wetten van God. Eventjes niet bidden, of met wat minder opzichtig een stil gebed doen, behoorden ook tot de mogelijkheden. In onze ogen maar een kleine compromis. Toch deed Daniël dit niet. Alle reden dus, om aan te nemen, dat hij in de zaken van zijn bestuur ook zo onverkort naar Gods geboden gehandeld heeft.
- Door niet deel te nemen aan de politiek geef je aan ongelovig te zijn aangaande Gods almacht en genade: hij kan een opwekking geven zodat er wel weer grotere aantallen op de christelijke partij stemmen (en er zijn wel meer wonderlijke wegen te verzinnen waardoor een christelijke partij veel zetels winst kan krijgen. KLein voorbeeldje: in Ridderkerk had de SGP normaal zo'n 3 zetels: nu zijn het er zes omdat de SGP een van de weinige partijen is die een tram tegen wil houden);
Op lokaal niveau acht ik participatie ook zeer goed. De wetten en regels die het daar betreft zijn vooral bestuurlijk van aard, en voor zover het gaat om ethische zaken, zijn het zaken van minder gewicht. Je ziet ook dat op lokaal niveau een partij als de SGP, vanwege goede bestuurlijke ideeën, relatief veel invloed kan krijgen. Zoiezo zie je dat op lokaal niveau in best nog wel wat plaatsen in NL de christelijke partijen voldoende invloed hebben, om Gods geboden te bevorderen. Waar de christelijke partijen lokaal wat goeds kunnen bereiken, zou ik zeggen: Stem lokaal!
Alleen: dit gaat op landelijk niveau niet op. Dat heeft niets te maken met ongeloof in Gods almacht, maar in het eenvoudige geloof dat het mee willen regeren van de christen geen doel is. Het is slechts een middel om Gods eer te verbreiden. En waar het middel niet meer effectief is, kunnen we beter stoppen met het gebruik van dat middel, om onze aandacht en energie in middelen te steken die wél een doel zijn, zoals evangelisatie.
erasmiaan schreef:- Als je echt een principieel standpunt hebt maakt het niet uit hoeveel kiezers op je stemmen, al was het er een. Je staat immers voor je principe? Door alleen mee te doen als je een meerderheid hebt, toon je juist aan geen principes te hebben;
Het uiten van principes is geen doel opzich. Het heeft 2 aspecten:
1. Principes wil je waarmaken. Dit kan bv door wetgeving. Maar: daarvoor heeft de christelijke politiek onvoldoende stemmers.
2. Principes wil je verkondigen, omdat je gelooft dat ze gegrond zijn op Gods geboden, en daarom het beste zijn voor ieder mens. Dat is helemaal juist. Alleen, is dit getuigen niet een taak voor de kerk, en voor ieder christen in zijn/haar persoonlijke omgeving, in plaats van een politieke partij?
- Je argumentatie aangaande instemmen met wetten als je kamerlid bent klopt niet. Als je tegen stemt stem je er niet mee in. Alleen wetten waar je mee instemt kun je op afgerekend worden.
Over of je als kamerlid instemt met wetten kan je twisten. Maar in ieder geval als je regeert moet je de wetten uitvoeren. En ik vraag me af: Is de SGP principieel tegen mee-regeren? Want álle grote onchristelijke wetten schrappen, dat gaat nooit in een coalitie-akkoord komen, zoals het er nu uitziet.
- In de christelijke ethiek wordt nergens gerekend met aantallen. Het gaat niet om de meerderheid maar om de inhoud.
Klopt helemaal. Maar wat heeft dit te maken met politiek? Is het verkondigen van je ethische ideeën op politiek niveau een doel op zich?
Gian schreef:
Wij zijn als Gemeente van Christus vreemdelingen en bijwoners op een aarde die overgegeven is aan de heerschappij van satan. Daarom geloof ik niet dat we in een gevallen wereld de mensen moeten onderwerpen aan Gods wetten.
Alhoewel dit eerste waar is, dringt de naasteliefde er toe, om onze naaste te laten buigen voor Gods wetten. Wij geloven dat alleen het houden van Gods geboden, én het Hem dienen van ganser harte, het beste is voor ieder mens. En omgedraaid: Wij geloven ook dat Gods toorn komt over een ieder die Zijn geboden niet houdt.
Ik geloof dat wij daarom als christen geroepen zijn, om onze naaste te overtuigen van het goede en schone van Gods wetten, en van de dienst aan hem. Daartoe mogen en moeten wij alle middelen aanwenden, voor zover die dat doel ten dienste zijn, en (uiteraard) niet tegen Gods geboden ingaan. Wel moeten we beseffen dat het slechts middelen zijn, en geen doelen op zich.
En dat is ook mijn bezwaar in deze hele discussie: Voor de meesten is politieke participatie een doel op zich. En ik vraag me, hoe dat - in een niet-christelijk situatie - te rijmen valt met de notie van "vreemdeling en bijwoner" te zijn. Wat me het meest verbaasd, is dat juist zij, die sterk het vreemdelingschap benadrukken als het gaat om een strikte persoonlijke levenswandel, als het gaat om christelijke politiek opeens koste wat het kost vóór politieke participatie zijn.