Door het leven dat voor sommigen getekend is door de kerk en tegelijkertijd door homoseksualiteit, worden er op het ogenblik studies gedaan naar de gevolgen die deze twee werkingen op elkaar hebben.
Naarmate de kerk in een isolement raakt komt de homoseksuele mens in een dwangbuis te zitten.
Uit eigen ervaring en door onderzoek worden homoseksuelen rechtstreeks via de pastorie naar verenigingen doorverwezen waar men gelooft in genezing.
De kerk bouwt hoge kerkmuren op, heeft eigen hulpverlening, heeft haar eigen scholen, verenigingen, zangkoren enz om alles maar binnen de kerkmuren te behouden. Wanneer een homoseksueel mens in nood aanklopt bij de pastorie wordt men doorverwezen naar een instantie waar men totaal andere overtuigingen erop na houdt. Waar men in de reformatorische kerken een strikte scheiding maakt tussen algemene en bijzondere genade verwijst men hun leden in nood naar iets totaal anders. Different; Wij moedigen mensen aan om hun leven te stellen onder de leiding van de Heer Jezus Christus, die de volledige prijs voor onze zonden heeft betaald en die ons door de kracht van de Heilige Geest echt leven wil geven.
Wanneer men op de preekstoel probeert te wijzen op de noodzakelijkheid van het scheiden van de homofiele mens en de homofiele praxis, wijst men niet op de eerste plaats op het nut van een leven met Christus, om daaruit voldoening te vinden maar haalt men graag de teksten aan waarin homofiele praxis veroordeeld wordt. Juist waarin de homoseksuele mens zijn/haar strijd ervaart wordt er genadeloos veroordeeld. Uit eigen leven kan ik vertellen dat ik meerdere malen in nood doorverwezen werd naar hulpverlenerinstanties. Juist door de volle overtuiging van het geloof waar in belijdenis in had gedaan kon ik zulk een hulpverlening niet volgen. En juist door de volle overtuiging van mijn homoseksuele aard kon ik mezelf niet genezen van datgene waarvan ik verlost moest worden. Het bracht me uiteindelijk op plaatsen waar de mens zich diep vernederd laat worden. Daar waar men het verwacht van de kerk, wordt men doorverwezen. Men weet totaal niet om te gaan met deze problematiek. Wanneer ik mijn attestatie opvroeg bij de kerk waarin ik belijdenis heb gedaan en waar men van mijn problemen afwist, kreeg ik zonder enige vorm van bewogenheid mijn attestatie per post. Hoogstverbaasd was ik toen er enige jaren later een boek verscheen over homofilie van een ouderling uit die kerk. Wanneer hij een boek aan het schrijven is dus wellicht hiermee bewogen is, moet hij toch die bewogenheid laten blijken aan de mens waar hij het boek over schrijft.
De kerkmensch is veranderd in een kerkmens. Waar er een tekort aan geloof is wijkt de Geest. En waar de Geest wijkt is er verkouding van liefde en bewogenheid.
Men weet niet de ernst van de gevolgen die deze verkouding met zich mee dragen. Godsdienstwaanzin, incest, psychische problemen, automutilatie, suïcides zijn mede gevolgen van de kerkmens. Door een verregaande onbewogenheid en onverschilligheid raakt men almeer en meer het geloof kwijt en daarbij de mens in nood. En dat uit zich nu in onderzoeken en cijfers.
Waar Christus sprak en at met zondaren, dus op gelijke hoogte, verheft de kerkmens zich boven God en heeft men een pasklaar antwoord. Wijtend aan de laatste dagen en aan de openbaringen in de Bijbel probeert men de toenemende verkouding te vergoelijken en te verklaren.
Waar de wereld alleen maar wereldser wordt en kerk alleen maar kerkser, raakt de mens in nood almeer aan kant en ziet zich verlaten.
De kerk moet de wereld in! Met alle gevolgen die deze maatschappij van de 21e eeuw met zich meebrengt moet de kerk in de wereld staan in plaats zich te isoleren. In de gedachte en het geloof dat Christus zelf ons voorhoud

Je klinkt verbitterd. Kijk uit dat je met deze toon niet diegenen tegen je in het harnas jaagt die de homofiele broeder/zuster wel als mens zien. Want die zijn er ook. Ook op dit forum, bijvoorbeeld.

[citaat]Wanneer men op de preekstoel probeert te wijzen op de noodzakelijkheid van het scheiden van de homofiele mens en de homofiele praxis, wijst men niet op de eerste plaats op het nut van een leven met Christus, om daaruit voldoening te vinden maar haalt men graag de teksten aan waarin homofiele praxis veroordeeld wordt.[/citaat]

Hoe onbeholpen gebracht wellicht, het scheiden van mens en praxis is de basis voor het omgaan met elkaar als medezondaren, en als broers en zussen. Als de zonde geen zonde genoemd mag worden blijft geen kerk meer over. Maar als met de zonde de zondaar de kerk uitgepreekt wordt ook niet.

Je noemt een paar voorbeelden die je hebt ondervonden. Zonder die weg te willen redeneren wil ik je toch vragen voor een ding begrip te hebben: je klopt met je probleem aan bij de kerk. Dat doe je nadat je zelf al een heel proces hebt doorlopen. Je bent daarin vrijwel zeker veel verder dan de predikant of ouderling die je hiermee confronteert - en dat beseft die ambtsdrager ook. Dat kan je wellicht tot op zekere hoogte verwijten, maar je zult er ook begrip voor moeten opbrengen. Ik kan mij levendig voorstellen dat zo'n ambtsdrager doorverwijst naar een instelling die 'er veel meer verstand van heeft'. Ook al was dat helemaal je vraag aan die ambtsdrager niet...

Je lijkt te denken dat het vroeger beter was. De wereld wereldser en de kerk kerkser. Ik vraag het mij af. Het zal per kerk verschillend zijn*; het kon wel eens zijn dat het 30 jaar geleden nog lastiger was om met deze problematiek naar buiten te komen. Ik deel je conclusie dat de kerk in de wereld moet staan.

En die ouderling met zijn boekje. Wellicht heb jij hem wel aan het denken gezet. Ik kan me voorstellen dat hij schroom heeft om contact op te nemen. Misschien een idee om dat zelf nog eens te doen?

* Zelf ben ik een buitenbeentje op dit forum; ik heb de indruk dat 'mijn' kerk (GKv) op dit punt de laatste jaren hier wat genuanceerder mee omgaat dan sommige anderen.

Tja, peter, gelijk hebben is nog niet hetzelfde als gelijk krijgen.
Ik heb onlangs ook een poging gedaan een dergelijke discussie op te starten.
Ik werd beloond met een ban-dreiging. Alleen omdat ik iets vroeg.

Dat zal jouw lot ook wel zijn.
Er kan niet dan in veroordelende zin iets over gezegd worden.
Op refoweb is men iets opener, wellicht kun je daarheen.

refo schreef:Tja, peter, gelijk hebben is nog niet hetzelfde als gelijk krijgen.
Ik heb onlangs ook een poging gedaan een dergelijke discussie op te starten.
Ik werd beloond met een ban-dreiging. Alleen omdat ik iets vroeg.

Dat zal jouw lot ook wel zijn.
Er kan niet dan in veroordelende zin iets over gezegd worden.
Op refoweb is men iets opener, wellicht kun je daarheen.

Ik zou niet weten waarom deze bijdrage van peter27 niet zou kunnen op refoforum. Het percentage mensen met homofiele gevoelens ligt trouwens ook in refoland op ongeveer 5%, dus er ligt een heel groot probleem....

peter27 schreef:Door het leven dat voor sommigen getekend is door de kerk en tegelijkertijd door homoseksualiteit, worden er op het ogenblik studies gedaan naar de gevolgen die deze twee werkingen op elkaar hebben.
Naarmate de kerk in een isolement raakt komt de homoseksuele mens in een dwangbuis te zitten.
Uit eigen ervaring en door onderzoek worden homoseksuelen rechtstreeks via de pastorie naar verenigingen doorverwezen waar men gelooft in genezing.
De kerk bouwt hoge kerkmuren op, heeft eigen hulpverlening, heeft haar eigen scholen, verenigingen, zangkoren enz om alles maar binnen de kerkmuren te behouden. Wanneer een homoseksueel mens in nood aanklopt bij de pastorie wordt men doorverwezen naar een instantie waar men totaal andere overtuigingen erop na houdt. Waar men in de reformatorische kerken een strikte scheiding maakt tussen algemene en bijzondere genade verwijst men hun leden in nood naar iets totaal anders. Different; Wij moedigen mensen aan om hun leven te stellen onder de leiding van de Heer Jezus Christus, die de volledige prijs voor onze zonden heeft betaald en die ons door de kracht van de Heilige Geest echt leven wil geven.
Wanneer men op de preekstoel probeert te wijzen op de noodzakelijkheid van het scheiden van de homofiele mens en de homofiele praxis, wijst men niet op de eerste plaats op het nut van een leven met Christus, om daaruit voldoening te vinden maar haalt men graag de teksten aan waarin homofiele praxis veroordeeld wordt. Juist waarin de homoseksuele mens zijn/haar strijd ervaart wordt er genadeloos veroordeeld. Uit eigen leven kan ik vertellen dat ik meerdere malen in nood doorverwezen werd naar hulpverlenerinstanties. Juist door de volle overtuiging van het geloof waar in belijdenis in had gedaan kon ik zulk een hulpverlening niet volgen. En juist door de volle overtuiging van mijn homoseksuele aard kon ik mezelf niet genezen van datgene waarvan ik verlost moest worden. Het bracht me uiteindelijk op plaatsen waar de mens zich diep vernederd laat worden. Daar waar men het verwacht van de kerk, wordt men doorverwezen. Men weet totaal niet om te gaan met deze problematiek. Wanneer ik mijn attestatie opvroeg bij de kerk waarin ik belijdenis heb gedaan en waar men van mijn problemen afwist, kreeg ik zonder enige vorm van bewogenheid mijn attestatie per post. Hoogstverbaasd was ik toen er enige jaren later een boek verscheen over homofilie van een ouderling uit die kerk. Wanneer hij een boek aan het schrijven is dus wellicht hiermee bewogen is, moet hij toch die bewogenheid laten blijken aan de mens waar hij het boek over schrijft.
De kerkmensch is veranderd in een kerkmens. Waar er een tekort aan geloof is wijkt de Geest. En waar de Geest wijkt is er verkouding van liefde en bewogenheid.
Men weet niet de ernst van de gevolgen die deze verkouding met zich mee dragen. Godsdienstwaanzin, incest, psychische problemen, automutilatie, suïcides zijn mede gevolgen van de kerkmens. Door een verregaande onbewogenheid en onverschilligheid raakt men almeer en meer het geloof kwijt en daarbij de mens in nood. En dat uit zich nu in onderzoeken en cijfers.
Waar Christus sprak en at met zondaren, dus op gelijke hoogte, verheft de kerkmens zich boven God en heeft men een pasklaar antwoord. Wijtend aan de laatste dagen en aan de openbaringen in de Bijbel probeert men de toenemende verkouding te vergoelijken en te verklaren.
Waar de wereld alleen maar wereldser wordt en kerk alleen maar kerkser, raakt de mens in nood almeer aan kant en ziet zich verlaten.
De kerk moet de wereld in! Met alle gevolgen die deze maatschappij van de 21e eeuw met zich meebrengt moet de kerk in de wereld staan in plaats zich te isoleren. In de gedachte en het geloof dat Christus zelf ons voorhoud

--- knip--- ; blijf met respect over kerkverbanden spreken; mvg Tib

backtobasic schreef:

peter27 schreef:Door het leven dat voor sommigen getekend is door de kerk en tegelijkertijd door homoseksualiteit, worden er op het ogenblik studies gedaan naar de gevolgen die deze twee werkingen op elkaar hebben.
Naarmate de kerk in een isolement raakt komt de homoseksuele mens in een dwangbuis te zitten.
Uit eigen ervaring en door onderzoek worden homoseksuelen rechtstreeks via de pastorie naar verenigingen doorverwezen waar men gelooft in genezing.
De kerk bouwt hoge kerkmuren op, heeft eigen hulpverlening, heeft haar eigen scholen, verenigingen, zangkoren enz om alles maar binnen de kerkmuren te behouden. Wanneer een homoseksueel mens in nood aanklopt bij de pastorie wordt men doorverwezen naar een instantie waar men totaal andere overtuigingen erop na houdt. Waar men in de reformatorische kerken een strikte scheiding maakt tussen algemene en bijzondere genade verwijst men hun leden in nood naar iets totaal anders. Different; Wij moedigen mensen aan om hun leven te stellen onder de leiding van de Heer Jezus Christus, die de volledige prijs voor onze zonden heeft betaald en die ons door de kracht van de Heilige Geest echt leven wil geven.
Wanneer men op de preekstoel probeert te wijzen op de noodzakelijkheid van het scheiden van de homofiele mens en de homofiele praxis, wijst men niet op de eerste plaats op het nut van een leven met Christus, om daaruit voldoening te vinden maar haalt men graag de teksten aan waarin homofiele praxis veroordeeld wordt. Juist waarin de homoseksuele mens zijn/haar strijd ervaart wordt er genadeloos veroordeeld. Uit eigen leven kan ik vertellen dat ik meerdere malen in nood doorverwezen werd naar hulpverlenerinstanties. Juist door de volle overtuiging van het geloof waar in belijdenis in had gedaan kon ik zulk een hulpverlening niet volgen. En juist door de volle overtuiging van mijn homoseksuele aard kon ik mezelf niet genezen van datgene waarvan ik verlost moest worden. Het bracht me uiteindelijk op plaatsen waar de mens zich diep vernederd laat worden. Daar waar men het verwacht van de kerk, wordt men doorverwezen. Men weet totaal niet om te gaan met deze problematiek. Wanneer ik mijn attestatie opvroeg bij de kerk waarin ik belijdenis heb gedaan en waar men van mijn problemen afwist, kreeg ik zonder enige vorm van bewogenheid mijn attestatie per post. Hoogstverbaasd was ik toen er enige jaren later een boek verscheen over homofilie van een ouderling uit die kerk. Wanneer hij een boek aan het schrijven is dus wellicht hiermee bewogen is, moet hij toch die bewogenheid laten blijken aan de mens waar hij het boek over schrijft.
De kerkmensch is veranderd in een kerkmens. Waar er een tekort aan geloof is wijkt de Geest. En waar de Geest wijkt is er verkouding van liefde en bewogenheid.
Men weet niet de ernst van de gevolgen die deze verkouding met zich mee dragen. Godsdienstwaanzin, incest, psychische problemen, automutilatie, suïcides zijn mede gevolgen van de kerkmens. Door een verregaande onbewogenheid en onverschilligheid raakt men almeer en meer het geloof kwijt en daarbij de mens in nood. En dat uit zich nu in onderzoeken en cijfers.
Waar Christus sprak en at met zondaren, dus op gelijke hoogte, verheft de kerkmens zich boven God en heeft men een pasklaar antwoord. Wijtend aan de laatste dagen en aan de openbaringen in de Bijbel probeert men de toenemende verkouding te vergoelijken en te verklaren.
Waar de wereld alleen maar wereldser wordt en kerk alleen maar kerkser, raakt de mens in nood almeer aan kant en ziet zich verlaten.
De kerk moet de wereld in! Met alle gevolgen die deze maatschappij van de 21e eeuw met zich meebrengt moet de kerk in de wereld staan in plaats zich te isoleren. In de gedachte en het geloof dat Christus zelf ons voorhoud

--- knip--- ; blijf met respect over kerkverbanden spreken; mvg Tib

Ook over de Paap? Of is dat een uitzondering?

refo schreef: Op refoweb is men iets opener, wellicht kun je daarheen.

Vast wel, geen probleem hoor. Daar mag je als refo onbekommerd strijd voeren voor de modern-christelijke visie op homoseksualiteit.

Nou, gelukkig maar.

Overigens is door dat geknip de discussie niet echt duidelijk geworden. Haal dan de hele reactie weg, inclusief aanhaling.

-DIA- schreef:Ook over de Paap? Of is dat een uitzondering?

Uit de forumregels:

- Spreek met respect over kerkverbanden en ambtsdragers. Dit betekent onder meer dat men voor predikanten de titel ds. gebruikt.

Daar hoort volgens mij toch ook de RK bij.

-DIA- schreef:Ook over de Paap? Of is dat een uitzondering?

. Dat klinkt al positief....

Het is sowieso verstandig om met respect over mensen te spreken, ongeacht hun ideeën, waarbij we wel de ruimte houden om hun ideeën, opvattingen, mogelijk zelfs dwalingen te bestrijden.

De forumregel is echter opgesteld om te voorkomen, dat mensen hier eens lekker hun gal komen spuwen over de kerkverbanden (of ambtsdragers daarin) die de doelgroep van dit forum vormen.

Tiberius schreef:Het is sowieso verstandig om met respect over mensen te spreken, ongeacht hun ideeën, waarbij we wel de ruimte houden om hun ideeën, opvattingen, mogelijk zelfs dwalingen te bestrijden.

De forumregel is echter opgesteld om te voorkomen, dat mensen hier eens lekker hun gal komen spuwen over de kerkverbanden (of ambtsdragers daarin) die de doelgroep van dit forum vormen.

Dat is heel goed, maar betekent het dan dat er wel "gal" mag worden gespuwd over kerken die niet tot de doelgroep van RF horen? Hoe wordt daar mee omgegaan?

Bonny schreef:

Tiberius schreef:Het is sowieso verstandig om met respect over mensen te spreken, ongeacht hun ideeën, waarbij we wel de ruimte houden om hun ideeën, opvattingen, mogelijk zelfs dwalingen te bestrijden.

De forumregel is echter opgesteld om te voorkomen, dat mensen hier eens lekker hun gal komen spuwen over de kerkverbanden (of ambtsdragers daarin) die de doelgroep van dit forum vormen.

Dat is heel goed, maar betekent het dan dat er wel "gal" mag worden gespuwd over kerken die niet tot de doelgroep van RF horen? Hoe wordt daar mee omgegaan?

Dat mag evenmin. Wie dat doet, krijgt eveneens een waarschuwing.
Bij mijn weten is dat nog maar één keer gebeurd (namelijk richting Marnix' kerkverband).

-DIA- schreef:Ook over de Paap? Of is dat een uitzondering?

DIA, wat respectloos!
Altijd met respect over mensen spreken, ook over de paus dus. Je mag zzijn dwalingen op grond van Gods Woord afkeuren.
Overigens: Heb je het boek van deze paus weleens gelezen: Jezus van Nazaret. Daar staan hele mooie stukken in,, diepgaand, bevindelijk zelfs. (En gaarne hierop pas reageren als je t gelezen hebt... )

Tiberius schreef:Bij mijn weten is dat nog maar één keer gebeurd (namelijk richting Marnix' kerkverband).

From such evil you don't speak of? Of gewoon Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt?

Goed dat iedereen hier respect krijgt!

Kaw schreef:

Tiberius schreef:Bij mijn weten is dat nog maar één keer gebeurd (namelijk richting Marnix' kerkverband).

From such evil you don't speak of? Of gewoon Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt?

Nee, GKM, de Gerefromeerde Kerk van Marnix