Verhouding man/vrouw gelijkwaardig ouderschap

[chapman]

Gelijkwaardig ouderschap dient het best de belangen van kinderen, ouders en meer in het algemeen de kerk en maatschappij. De bevordering van gelijkwaardig ouderschap, zowel in gezinsverband als na een scheiding dient hoofdregel te zijn.

Dit zou ook door de regering, als rechtelijke macht gesteund moeten worden.

[Wilhelm]

Natuurlijk je bent allebei evenveel ouder, dat is waar.
Maar een vrouw is geen man , en een man is geen vrouw.
God heeft in Zijn scheppingsorde het zo gegeven , dat als het gaat om de zorg voor kinderen , een vrouw daar meer aanleg voor heeft.
Dat moeten we iig niet met alle (emancipatie) geweld willen veranderen.

[MarthaMartha]

Natuurlijk je bent allebei evenveel ouder, dat is waar.
Maar een vrouw is geen man , en een man is geen vrouw.
God heeft in Zijn scheppingsorde het zo gegeven , dat als het gaat om de zorg voor kinderen , een vrouw daar meer aanleg voor heeft.
Dat moeten we iig niet met alle (emancipatie) geweld willen veranderen.

zo is dat

[Luther]

Gelijkwaardig ouderschap dient het best de belangen van kinderen, ouders en meer in het algemeen de kerk en maatschappij. De bevordering van gelijkwaardig ouderschap, zowel in gezinsverband als na een scheiding dient hoofdregel te zijn.

Dit zou ook door de regering, als rechtelijke macht gesteund moeten worden.

Kun je bovenstaande toelichten Chapman?

[chapman]

Ok, je bent getrouwd en de Heere belieft je huwelijk te zegenen met kinderen. De moeder (het is uit onderzoek gebleken dat het initiatief in verreweg de meeste gevallen uitgaat van de vrouw) besluit te scheiden.
Qua verdeling van zorg en opvoeding komen de ouders er niet uit.

En dan ...? Dan worden de kinderen de dupe!!! De vader krijgt (haast per definitie) een zogenaamde bezoekregeling opgelegd van een weekend per veertien dagen. Alsof het een paar boeken uit de bibliotheek betreft, die je na een weekend weer snel terug moet brengen.

Natuurlijk de beide ouders hebben een onderscheiden taak. Eens. Maar kan in zo'n geval de ouder straffeloos de taak invullen van de andere ouder? Ontneem je de kinderen dan niet iets? Dat heeft gevolgen. Kwalijke gevolgen.

De man het hoofd van de vrouw, het hoofd van het gezin, gedevalueerd tot een veredelde oppas. Het strijdt tegen Gods scheppingsordinantie, het strijdt tegen Zijn Heilig Woord. Het is naar de religieus en naar de opvoeding van de kinderen toe volkomen fout. Het kind heeft beide ouders nodig en kan het niet buiten beide ouders. Hoeveel narigheid komt er niet voort uit gebroken gezinnen, zowel op de korte als lange termijn.

Beide ouders hebben hun taak in de opvoeding, normaliter en in geval van een gebroken gezin.

[JolandaOudshoorn]

Ok, je bent getrouwd en de Heere belieft je huwelijk te zegenen met kinderen. De moeder (het is uit onderzoek gebleken dat het initiatief in verreweg de meeste gevallen uitgaat van de vrouw) besluit te scheiden.
Qua verdeling van zorg en opvoeding komen de ouders er niet uit.

En dan ...? Dan worden de kinderen de dupe!!! De vader krijgt (haast per definitie) een zogenaamde bezoekregeling opgelegd van een weekend per veertien dagen. Alsof het een paar boeken uit de bibliotheek betreft, die je na een weekend weer snel terug moet brengen.

Natuurlijk de beide ouders hebben een onderscheiden taak. Eens. Maar kan in zo'n geval de ouder straffeloos de taak invullen van de andere ouder? Ontneem je de kinderen dan niet iets? Dat heeft gevolgen. Kwalijke gevolgen.

De man het hoofd van de vrouw, het hoofd van het gezin, gedevalueerd tot een veredelde oppas. Het strijdt tegen Gods scheppingsordinantie, het strijdt tegen Zijn Heilig Woord. Het is naar de religieus en naar de opvoeding van de kinderen toe volkomen fout. Het kind heeft beide ouders nodig en kan het niet buiten beide ouders. Hoeveel narigheid komt er niet voort uit gebroken gezinnen, zowel op de korte als lange termijn.

Beide ouders hebben hun taak in de opvoeding, normaliter en in geval van een gebroken gezin.

je hebt helemaal gelijk. En ik denk dat niemand hier dat zou willen ontkennen. Een kind kan niet zonder beide ouders.
Maar hoe staan wij tegenover jonge weduwen, weduwnaren??

En overigens, hoewel de vrouw vaak beslist tot scheiding, ligt de oorzaak vaak bij de man, mn vreemdgaan, mishandeling ed. De man zou wel weer verder willen, maar de vrouw niet meer.

[ConservatieForever]

bron: http://conservatieforever.blogspot.com

Burgertrut of Gezinsmanager ?

Mijn vrouw is een burgertrut. Pardon..?
Ja ik kan er niets aan doen maar we zijn het er samen over eens. Dus dat moet u gerust stellen. We hebben afgelopen weekend samen de essay van Fleur Jurgens "Leve de Burgertrut" gelezen en hebben geconcludeerd dat mijn vrouw helemaal in deze rol past, nee, zelfs zit!
Het is werkelijk een verademing om te lezen dat er nog vrouwen/mensen in dit land rondlopen die het traditionele gezin als hoeksteen van de samenleving zien en hieruit ook willen leven en handelen. En de rol van de vrouw hierin duidelijk onderscheiden ( niet scheiden! ) van de man/vader. Ciska Dresselhuys zal het boekje wel verafschuwd van zich geworpen hebben, maar gelukkig is zij niet maatgevend voor geheel vrouwelijk Nederland. Al is het feministische gedachtengoed verder in onze traditie binnengedrongen dan we soms denken. Al lijkt het ultra-feministische streven aardig mislukt ( een vrouwelijke korpschef met of zonder kwaliteiten is schijnbaar net zo slecht te vinden als een van allochtone afkomst), als je moeder bent en niet werkt, geen carriere opbouwt, bijna al je energie in je gezi steekt en maatschappelijk vrijwilligerswerk doet ben je een burgertrut....met natuurlijk een vette aanrechtsubsidie van € 170,- per maand.

Mag ik mijn vrouw vanaf nu echter GEZINSMANAGER noemen die THUIS haar businessunit aanstuurt, coacht, s'avonds laat nog met mij vergaderd , voor iedereen binnen "ons bedrijf" 24/7 klaar staat en de zaak financieel op orde heeft!. Als dat geen mooie managing-job is met verantwoordelijkheid, tegenslagen maar ook veel voldoening weten wij het niet meer. Tevens is mijn vrouw een van de weinige vrouwelijke managers die niet aan de stoelpoten van andere managers zaagt, niet bang is voor ontslag ( we werken immers samen hard voor onze duurzame relatie) en heeft ze geen (individualistisch) POP-plan maar hebben we samen een GGOP-plan (Gezamenlijk Gezins OntwikkelingsPlan) waarin we niet aan HRM doen maar gewoon onze kinderen aandacht geven, opvoeden en begeleiden met school en over enkele jaren studie.

Oost- West Thuis best was de leuze in de VOC-tijd en is ook onze leuze in 2009 nog.
's middags om 15.30 uur als de 3 oudsten van ons uit de basisschool komen, met hun moeder gezellig drinken en hun verhaal kwijt kunnen.
's middags om 17.00 uur, als ze uit zwemles of uit de muziekschool komen en de deur vanzelf voor ze open gaat. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Burgelijkheid ten top, Spruitjesluchten en ouderwets gedoe. Een vrouw ( sloof durft men ze zelfs te noemen) die zich niet kan ontwikkelen ( WIE bepaalt dat? anders dan zijzelf?), 34 jaar en 4 kinderen????????? zozo..
Ach ja, we moeten het allemaal incasseren en lachen er om.
Burgertrut en Kostwinner, Man en Vrouw, Moeder en Vader. We doen het samen!

Nooit gezeur met oppas overdag, geen opa's en oma's die we lastig moeten vallen, geen sleutelkinderen, geen gestress over wie wat en hoe laat moet doen omdat één van beiden weer snel aan het werk moet. Lekker ontspannen.
Wat betreft die opa's en oma's heeft CDA-kamerlid Mirjam Sterk een
plan gelanceerd in de Telegraaf. Kangaroewoningen. Opa en Oma kunnen dan voor de kleinkinderen zorgen als Papa en Mama naar hun werk zijn. Laat me niet lachen zeg. Ik ben een voorstander van familie- of kangaroewoningen, en ga mee met de tweede reden van Sterk. Namelijkom mijn ouder(s) te verzorgen als zij hulpbehoevend worden. Vroeger op het platteland was dat de gewoonste zaak van de wereld en in allochtone kringen is dat nog steeds heel gebruikelijk. Laat die oude mensen van hun oude dag en kleinkinderen genieten op de tijdstippen waarop zij dat graag wensen en niet als een verplichting.
Laat opa en oma niet na een arbeidzaam leven waarin ze ons (mij, lastig ventje)hebben moeten opvoeden ook nog lastig vallen met het opvoeden van hun kleinkinderen. Als je je ouders lief hebt bespaar je ze dit.
Geplaatst door ConservatieForever op dinsdag, maart 10, 2009

[henriët]

bron: http://conservatieforever.blogspot.com

Burgertrut of Gezinsmanager ?

Mijn vrouw is een burgertrut. Pardon..?
Ja ik kan er niets aan doen maar we zijn het er samen over eens. Dus dat moet u gerust stellen. We hebben afgelopen weekend samen de essay van Fleur Jurgens "Leve de Burgertrut" gelezen en hebben geconcludeerd dat mijn vrouw helemaal in deze rol past, nee, zelfs zit!
Het is werkelijk een verademing om te lezen dat er nog vrouwen/mensen in dit land rondlopen die het traditionele gezin als hoeksteen van de samenleving zien en hieruit ook willen leven en handelen. En de rol van de vrouw hierin duidelijk onderscheiden ( niet scheiden! ) van de man/vader. Ciska Dresselhuys zal het boekje wel verafschuwd van zich geworpen hebben, maar gelukkig is zij niet maatgevend voor geheel vrouwelijk Nederland. Al is het feministische gedachtengoed verder in onze traditie binnengedrongen dan we soms denken. Al lijkt het ultra-feministische streven aardig mislukt ( een vrouwelijke korpschef met of zonder kwaliteiten is schijnbaar net zo slecht te vinden als een van allochtone afkomst), als je moeder bent en niet werkt, geen carriere opbouwt, bijna al je energie in je gezi steekt en maatschappelijk vrijwilligerswerk doet ben je een burgertrut....met natuurlijk een vette aanrechtsubsidie van € 170,- per maand.

Mag ik mijn vrouw vanaf nu echter GEZINSMANAGER noemen die THUIS haar businessunit aanstuurt, coacht, s'avonds laat nog met mij vergaderd , voor iedereen binnen "ons bedrijf" 24/7 klaar staat en de zaak financieel op orde heeft!. Als dat geen mooie managing-job is met verantwoordelijkheid, tegenslagen maar ook veel voldoening weten wij het niet meer. Tevens is mijn vrouw een van de weinige vrouwelijke managers die niet aan de stoelpoten van andere managers zaagt, niet bang is voor ontslag ( we werken immers samen hard voor onze duurzame relatie) en heeft ze geen (individualistisch) POP-plan maar hebben we samen een GGOP-plan (Gezamenlijk Gezins OntwikkelingsPlan) waarin we niet aan HRM doen maar gewoon onze kinderen aandacht geven, opvoeden en begeleiden met school en over enkele jaren studie.

Oost- West Thuis best was de leuze in de VOC-tijd en is ook onze leuze in 2009 nog.
's middags om 15.30 uur als de 3 oudsten van ons uit de basisschool komen, met hun moeder gezellig drinken en hun verhaal kwijt kunnen.
's middags om 17.00 uur, als ze uit zwemles of uit de muziekschool komen en de deur vanzelf voor ze open gaat. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Burgelijkheid ten top, Spruitjesluchten en ouderwets gedoe. Een vrouw ( sloof durft men ze zelfs te noemen) die zich niet kan ontwikkelen ( WIE bepaalt dat? anders dan zijzelf?), 34 jaar en 4 kinderen????????? zozo..
Ach ja, we moeten het allemaal incasseren en lachen er om.
Burgertrut en Kostwinner, Man en Vrouw, Moeder en Vader. We doen het samen!

Nooit gezeur met oppas overdag, geen opa's en oma's die we lastig moeten vallen, geen sleutelkinderen, geen gestress over wie wat en hoe laat moet doen omdat één van beiden weer snel aan het werk moet. Lekker ontspannen.
Wat betreft die opa's en oma's heeft CDA-kamerlid Mirjam Sterk een
plan gelanceerd in de Telegraaf. Kangaroewoningen. Opa en Oma kunnen dan voor de kleinkinderen zorgen als Papa en Mama naar hun werk zijn. Laat me niet lachen zeg. Ik ben een voorstander van familie- of kangaroewoningen, en ga mee met de tweede reden van Sterk. Namelijkom mijn ouder(s) te verzorgen als zij hulpbehoevend worden. Vroeger op het platteland was dat de gewoonste zaak van de wereld en in allochtone kringen is dat nog steeds heel gebruikelijk. Laat die oude mensen van hun oude dag en kleinkinderen genieten op de tijdstippen waarop zij dat graag wensen en niet als een verplichting.
Laat opa en oma niet na een arbeidzaam leven waarin ze ons (mij, lastig ventje)hebben moeten opvoeden ook nog lastig vallen met het opvoeden van hun kleinkinderen. Als je je ouders lief hebt bespaar je ze dit.
Geplaatst door ConservatieForever op dinsdag, maart 10, 2009

complimenten!

[Jo-Ann]

Ok, je bent getrouwd en de Heere belieft je huwelijk te zegenen met kinderen. De moeder (het is uit onderzoek gebleken dat het initiatief in verreweg de meeste gevallen uitgaat van de vrouw) besluit te scheiden.
Qua verdeling van zorg en opvoeding komen de ouders er niet uit.

En dan ...? Dan worden de kinderen de dupe!!! De vader krijgt (haast per definitie) een zogenaamde bezoekregeling opgelegd van een weekend per veertien dagen. Alsof het een paar boeken uit de bibliotheek betreft, die je na een weekend weer snel terug moet brengen.

Natuurlijk de beide ouders hebben een onderscheiden taak. Eens. Maar kan in zo'n geval de ouder straffeloos de taak invullen van de andere ouder? Ontneem je de kinderen dan niet iets? Dat heeft gevolgen. Kwalijke gevolgen.

De man het hoofd van de vrouw, het hoofd van het gezin, gedevalueerd tot een veredelde oppas. Het strijdt tegen Gods scheppingsordinantie, het strijdt tegen Zijn Heilig Woord. Het is naar de religieus en naar de opvoeding van de kinderen toe volkomen fout. Het kind heeft beide ouders nodig en kan het niet buiten beide ouders. Hoeveel narigheid komt er niet voort uit gebroken gezinnen, zowel op de korte als lange termijn.

Beide ouders hebben hun taak in de opvoeding, normaliter en in geval van een gebroken gezin.

Volgens mij moet er tegenwoordig een ouderschapsplan opgesteld worden. Als de vader het gezag over de kinderen heeft, heeft hij hierin ook een stem.
Overigens: vergeet de kinderen niet. Bij veel echtscheidingen wordt er over de kinderen beslist. Vaak hebben kinderen ook een mening en het is goed hier rekening mee te houden.
In veel gevallen zijn de kinderen de dupe van de ruzie tussen hun ouders.

[chapman]

Ok, je bent getrouwd en de Heere belieft je huwelijk te zegenen met kinderen. De moeder (het is uit onderzoek gebleken dat het initiatief in verreweg de meeste gevallen uitgaat van de vrouw) besluit te scheiden.
Qua verdeling van zorg en opvoeding komen de ouders er niet uit.

En dan ...? Dan worden de kinderen de dupe!!! De vader krijgt (haast per definitie) een zogenaamde bezoekregeling opgelegd van een weekend per veertien dagen. Alsof het een paar boeken uit de bibliotheek betreft, die je na een weekend weer snel terug moet brengen.

Natuurlijk de beide ouders hebben een onderscheiden taak. Eens. Maar kan in zo'n geval de ouder straffeloos de taak invullen van de andere ouder? Ontneem je de kinderen dan niet iets? Dat heeft gevolgen. Kwalijke gevolgen.

De man het hoofd van de vrouw, het hoofd van het gezin, gedevalueerd tot een veredelde oppas. Het strijdt tegen Gods scheppingsordinantie, het strijdt tegen Zijn Heilig Woord. Het is naar de religieus en naar de opvoeding van de kinderen toe volkomen fout. Het kind heeft beide ouders nodig en kan het niet buiten beide ouders. Hoeveel narigheid komt er niet voort uit gebroken gezinnen, zowel op de korte als lange termijn.

Beide ouders hebben hun taak in de opvoeding, normaliter en in geval van een gebroken gezin.

Volgens mij moet er tegenwoordig een ouderschapsplan opgesteld worden. Als de vader het gezag over de kinderen heeft, heeft hij hierin ook een stem.
Overigens: vergeet de kinderen niet. Bij veel echtscheidingen wordt er over de kinderen beslist. Vaak hebben kinderen ook een mening en het is goed hier rekening mee te houden.
In veel gevallen zijn de kinderen de dupe van de ruzie tussen hun ouders.

Een ouderschapsplan. Voor wat het waard is. De rechtelijke macht is daar mijns inziens nog niet aan gewend.

De kinderen zijn in de meeste gevallen loyaal naar beide ouders. Zij willen dit niet, nooit denk ik. Zij willen dat de ouders bij elkaar blijven. Hun leven wordt ontwricht, totaal ontwricht!

[jvdg]

Ok, je bent getrouwd en de Heere belieft je huwelijk te zegenen met kinderen. De moeder (het is uit onderzoek gebleken dat het initiatief in verreweg de meeste gevallen uitgaat van de vrouw) besluit te scheiden.
Qua verdeling van zorg en opvoeding komen de ouders er niet uit.

En dan ...? Dan worden de kinderen de dupe!!! De vader krijgt (haast per definitie) een zogenaamde bezoekregeling opgelegd van een weekend per veertien dagen. Alsof het een paar boeken uit de bibliotheek betreft, die je na een weekend weer snel terug moet brengen.

Natuurlijk de beide ouders hebben een onderscheiden taak. Eens. Maar kan in zo'n geval de ouder straffeloos de taak invullen van de andere ouder? Ontneem je de kinderen dan niet iets? Dat heeft gevolgen. Kwalijke gevolgen.

De man het hoofd van de vrouw, het hoofd van het gezin, gedevalueerd tot een veredelde oppas. Het strijdt tegen Gods scheppingsordinantie, het strijdt tegen Zijn Heilig Woord. Het is naar de religieus en naar de opvoeding van de kinderen toe volkomen fout. Het kind heeft beide ouders nodig en kan het niet buiten beide ouders. Hoeveel narigheid komt er niet voort uit gebroken gezinnen, zowel op de korte als lange termijn.

Beide ouders hebben hun taak in de opvoeding, normaliter en in geval van een gebroken gezin.

Volgens mij moet er tegenwoordig een ouderschapsplan opgesteld worden. Als de vader het gezag over de kinderen heeft, heeft hij hierin ook een stem.
Overigens: vergeet de kinderen niet. Bij veel echtscheidingen wordt er over de kinderen beslist. Vaak hebben kinderen ook een mening en het is goed hier rekening mee te houden.
In veel gevallen zijn de kinderen de dupe van de ruzie tussen hun ouders.

Een ouderschapsplan. Voor wat het waard is. De rechtelijke macht is daar mijns inziens nog niet aan gewend.

De kinderen zijn in de meeste gevallen loyaal naar beide ouders. Zij willen dit niet, nooit denk ik. Zij willen dat de ouders bij elkaar blijven. Hun leven wordt ontwricht, totaal ontwricht!

Mag ik hier heel simpel op reageren?

Het gezin, vader, moeder en kinderen is door God ingesteld.
De basis voor ouders, kinderen in het bijzonder, om te leven naar Gods geboden.

Laten we dat los, dan geven we onze van God geschonken kinderen over aan de wereldse rechter.
Daardoor kan het leven van die kinderen totaal ontwricht worden.
En ook van de ouders.

Daarom roep ik op om alles in het werk te stellen dat, de ouders, hoe moeilijk dan ook, proberen ouders te blijven.
Tenzij één der ouders weigert Zijn geboden te onderhouden, al was het maar naar het uiterlijke.

[Jo-Ann]

De kinderen zijn in de meeste gevallen loyaal naar beide ouders. Zij willen dit niet, nooit denk ik. Zij willen dat de ouders bij elkaar blijven. Hun leven wordt ontwricht, totaal ontwricht!

Mee eens.
Maar als de scheiding eenmaal een feit is, wordt er te vaak over, in plaats van met de kinderen beslist. Overigens vind ik het niet goed als een eigen ouder/familielid hierover met de kinderen praat. Dit moet door een onafhankelijk iemand gebeuren.

En jvdg, met jou ben ik het ook eens. Ik ben tegen een echtscheiding, maar een feit is dat het gebeurt, hoe erg ook. En dan zijn de kinderen nogal eens het slachtoffer.

[albion]

Maar als de scheiding eenmaal een feit is, wordt er te vaak over, in plaats van met de kinderen beslist. Overigens vind ik het niet goed als een eigen ouder/familielid hierover met de kinderen praat. Dit moet door een onafhankelijk iemand gebeuren.

En hoe onafhankelijk is zo iemand denk je? Vergis je daar ook maar niet in. Je moet het eerst van dichtbij meemaken, voordat je daar over kan oordelen.

De buitenwacht weet het altijd zó goed....

[Jo-Ann]

En hoe onafhankelijk is zo iemand denk je? Vergis je daar ook maar niet in. Je moet het eerst van dichtbij meemaken, voordat je daar over kan oordelen.

De buitenwacht weet het altijd zó goed....

slik

[JolandaOudshoorn]

afgelopen zondag deed onze predikant de volgende uitspraak: "meisjes, als jullie willen trouwen, denk dan nog eens goed na. Want dan ben je niet meer de baas, je moet dan onderdanig zijn aan je man. (even stilte) En nu merk ik dat het onrustig wordt in de kerk"...

Dat de vrouw onderdanig moet zijn aan haar man, is dat een achterhaald idee?? Of is deze opdracht in de Bijbel nog steeds actueel?!

Overigens zei hij ook: "Mannen, als u nu denkt: ik ga, als ik thuiskom, mijn vrouw eens een lesje leren dat ze onderdanig moet zijn, besef dan dat jij het hoofd ben van je vrouw, zoals Christus is van Zijn kerk. Ben je bereid om haar lief te hebben, zoals Christus Zijn gemeente liefheeft? Ben jij bereid om je leven te geven voor je vrouw?"