Reformatorisch Dagblad schreef: De gereformeerde gezindte moet zich vanuit een innerlijke doordenking herbezinnen op haar identiteit, stelt dr. ir. Harry Paul. Er zijn nieuwe keuzes nodig, die passen bij deze tijd.

Bij veel scholen en instellingen in de gereformeerde gezindte staat het onderwerp identiteit op de agenda van de besturen en raden van toezicht. De vertaling van de grondslag naar de dagelijkse praktijk is hierbij onderwerp van gesprek.

Niet zelden vormt een discussie over de huisregels, waarin de identiteit tot uitdrukking moet komen, een belangrijk deel van de discussie. Te denken valt aan kledingvoorschriften, gebruik van moderne media, keuze voor Bijbelvertaling et cetera.

Zonder het belang van deze zaken te ontkennen, is het gevaar groot dat de discussie beperkt blijft tot de buitenkant, waarbij de binnenkant, de essentie van identiteit, buiten schot blijft. Dit leidt tot vruchteloze discussies, waarbij sprake is van wederzijds overtuigen, zonder dat men nader tot elkaar komt. Hoe moet dit verder?
(...)
Het is al vele malen gesignaleerd, maar het lijkt erop dat het verflauwen en het afzwakken van de identiteit van binnenuit begint.
(...)
Er is echter meer aan de hand. Mensen maken eigen keuzes en laten zich minder dan vroeger gezeggen door kerkelijk gezag. Opmerkingen over kleding en media worden in de wind geslagen en men gebruikt weliswaar in de kerk de Statenvertaling, maar thuis liggen andere vertalingen. Ook de liefde tot eigen instellingen taant helaas. Het wordt steeds belangrijker dat een instelling dichtbij is, dan dat gekozen wordt voor een instelling met een levensbeschouwelijk karakter.

Wanneer we terugkeren naar de discussie over identiteit en de manier waarop deze gevoerd wordt, dan rijst de vraag hoe we verder moeten. Wat opvalt is dat de discussie over identiteit is gericht op het behouden van het bestaande. Daarbij wordt echter vergeten dat de huidige situatie ook gebaseerd is op keuzes in het verleden, waarbij ook compromissen zijn gesloten die pasten bij die tijd.

Het is nodig om tot een herbezinning te komen op de onderliggende waarden van identiteit, en vanuit die bezinning weer te komen tot nieuwe keuzen, die passen bij deze tijd. Al eeuwen door maken de kerk en bijbehorende instellingen een dergelijk proces door. Het is een illusie om te denken dat dit nu niet meer nodig is.

Daarbij mogen we het debat over identiteit niet uitbesteden aan een school of zorginstelling. We moeten het bestuur of raad van toezicht niet zien als vooruitgeschoven verdedigers van onze identiteit. Het komt allereerst op ieders persoonlijke doorleving van de waarden aan, wie we ook zijn.

De oprichting van identiteitsgebonden instellingen begon met mensen die een doel hadden en een droom verwezenlijkten. Het is in feite weer nodig om vanuit deze innerlijke betrokkenheid de discussie met elkaar aan te gaan, om samen met elkaar iets te verwezenlijken. Via de binnenkant naar de buitenkant. Het is mijn stellige overtuiging dat het alleen discussiëren over de buitenkant van het begrip identiteit vruchteloos is, en hete hoofden en koude harten geeft.

De vrucht van een doordenking van de Bijbelse waarden zal ook ootmoed en bescheidenheid zijn. Dan gaat de hand op de mond en verwachten we het niet meer van onze regels maar van boven.

We hebben vaak ons oordeel klaar, maar we moeten ook leren de ander hoger te achten dan onszelf, ook al heeft deze een andere mening of maakt hij of zij andere keuzes. In deze houding komt er ruimte om met elkaar, in de instellingen die ons lief zijn, tot nieuwe keuzes te komen, gedragen door innerlijke doordenking van de identiteit. Oordeelt u zelf of dit een verlies is.

-DIA- schreef:(...)
Stelling 1:
De Gereformeerde Gezindte gaat ten onder aan uiterlijke vorm en orthodoxie waar het Leven uit is...
Stelling 2:
Hete hoofden en koude harten zijn een teken van onderling wantrouwen en een uit elkaar groeien van wat zich als Reformatorisch aandiend...
(...)
-DIA-

Rochus schreef:Bij deze stellingen moest ik denken aan een artikel uit het RD van afgelopen zaterdag:

Reformatorisch Dagblad schreef: De gereformeerde gezindte moet zich vanuit een innerlijke doordenking herbezinnen op haar identiteit, stelt dr. ir. Harry Paul. Er zijn nieuwe keuzes nodig, die passen bij deze tijd.

(...)

Oordeelt u zelf of dit een verlies is.

-DIA- schreef:Door dit forum zo een beetje rond te kijken leer je wel eens wat.
Ook al zijn het niet allemaal zulke verheffende dingen. Ik kwam tot twee stellingen die (naar ik denk) wel wat stof kunnen doen opwaaien. Maar Luthers stellingen deden dat ook, dus ja...

Ik ben niet bepaald een discussieerder, maar toch wil ik het eens aan het forum voorleggen.

Stelling 1:

De Gereformeerde Gezindte gaat ten onder aan uiterlijke vorm en orthodoxie waar het Leven uit is...

Stelling 2:

Hete hoofden en koude harten zijn een teken van onderling wantrouwen en een uit elkaar groeien van wat zich als Reformatorisch aandiend...

Ik hoop dat mensen wat door gaan denken. De tijd waarin we nu leven is ernstvol, en gekissebis over en weer hoort onder belijders van de Waarheid niet voor te komen.

-DIA-

Mahalia schreef:Wat jij bedoelt Dia, dat leeft denk ik in heel veel harten. Die zorg om de ziel van een medemens, want dat bedoel jij toch!

In de Bijbel staat toch dat voorbeeld van een luipaard.. ik ga hem er even bijzoeken en zal hem hieronder vermelden. Je kunt elkaar niet bekeren. Dat is en blijft een werk van de Heere God. Maar dat weet je zélf wel. Maar de Heere werkt middelijker wijs, zo ook met Luther, wie weet brengen deze vragen mensen tot bezinning. Ik denk, en wellicht heb je dat ook gedaan, dat we biddend met deze vragen om mogen gaan. Vergeet niet dat het gebed van een rechtvaardige veel vermag.

Mensen zijn geboren en getogen in een cultuur. Dat blijf je terugzien en wat geeft het aan de ene kant? Als mensen in hun cultuur gelukkig zijn, en in afhankelijkheid van de Heere leven? Zonder dat jij dat weet? Aan de anderre kant, het staat de Heere niet in de weg om mensen met een bepaalde cultuur te bekeren tot hem. Je ziet ook vaak gebeuren bij God's kinderen, dat zij later wat gematigder zijn.

Ik ben wars van 'kuddedier' zijn, maar ik ben het ook geweest. Dat ik nu anders ben, is enkel omdat God ingreep. Lees maar Jesaja 65:1.

Heb begrip voor je arme medemens, alhoewel het inderdaad heel jammer is dat mensen uiteindelijk de Heere Jezus laten staan en Hem niet nodig hebben, tot de dood toe... Het is allemaal zo verdrietig allemaal. Ik begrijp het zo. Maar laat de moed niet zakken, de Heere kan alles en er is nog plaats! En er zal er straks niet een worden gemist.

Groetjes,

P.S. ik reageer wellicht ook wat direkt, maar tja, je vraagt erom?