Confronterende prediking

[Ander]

Confronterende prediking

Jezus Vredevorst. Het zal met de kerstdagen een veel gekozen thema zijn voor de preek. Vrede. Conflicten genoeg. In de wereld. In kerken. In onze omgeving. Maar toch vrede. Vrede op aarde. Vrede in Christus. Vrede. Veilig. Verzoend. Verheugd. Fijn om zo in de kerk te zitten. Bemoedigend en hartverwarmend.

De preken van Jezus zijn ook hartverwarmend. Tenminste, als je ze leest bij gezellige schemerlampjes en mild kaarslicht. Blader Mattheüs maar door. De preek op de berg: Zalig, zalig, zalig, zalig... Gij zijt het licht der wereld. Zoekt en gij zult vinden. Dat is moedgevend. Of deze: Zoon, wees welgemoed, uw zonden zijn u vergeven. En: Komt allen tot mij die vermoeid zijt, Ik zal u rust geven. Een fijne tekst!

Geen rust
Maar als de kaarsjes doven en je doet het grote licht aan, lees je andere dingen. Dan blijken de preken van Jezus vol te staan van zinnen die helemaal niet vredig aandoen. Die ons confronteren. Die ons uit onze zelfgenoegzame rust willen verdrijven. Dat begint al bij de eerste woorden: Bekeert u. Bekeert u, dat is de bazuinstoot die ons uit onze comfortzone moet wegstoten. In een preek over mensen die nota bene Zijn Naam belijden, kondigt Hij het oordeel aan: Ga weg van Mij. Ik heb u nooit gekend. Hij preekt: „De kinderen des koninkrijks zullen uitgeworpen worden in de buitenste duisternis, waar wening zal zijn en knersing der tanden.”

In de preken van Jezus geen begrip en welwillendheid voor wie hem wil volgen: „Laat de doden hun doden begraven.” De preek in zijn thuisgemeente: Het zal Sodom en Gomorra verdraaglijker zijn dan u!

Hij preekt dat iedere kerkganger van elk ijdel woord rekenschap moet afleggen op de dag des oordeels. In Mattheüs 10:34 zegt Jezus het klip-en-klaar: Meent niet, dat Ik gekomen ben om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard!

Fijn
Duizenden kerstpreken in ons land zullen de komende dagen als fijne preken ervaren worden. De predikanten zullen hun hoorders met een goed gevoel naar huis laten gaan. De gemeenteleden zullen tevreden zijn. Het was een heerlijke boodschap.

Maar hoe kunnen deze preken als kerstpreken, Christuspreken, doorgaan, wanneer de preken van Christus zo totaal anders zijn: zo confronterend en existentieel verontrustend? Hoe kan een dominee zijn gemeenteleden voldaan en gerust de kerk zien uitgaan, terwijl de luisteraars van Jezus boos wegliepen en zeiden: „Deze rede is hard, wie kan dezelve horen?

Natuurlijk, het is fijn voor een dominee om zijn hoorders te prijzen, te spreken over hun goede intenties. Het is inspirerend om te doen alsof alle hoorders deel uitmaken van één grote familie: broeders en zusters in de Heere Jezus Christus. Het is heerlijk de mensen toe te roepen: vrede, vrede, vrede en geen gevaar. Maar wie zijn luisteraars zo benadert, wordt in het Oude Testament ontmaskerd als een valse profeet!

Niet alleen Jezus, ook Zijn trouwe dienstknechten confronteerden. Petrus in de pinksterpreek: „Deze Jezus hebt gij genomen en aan het kruis gehecht.” Paulus: „Er is niemand die rechtvaardig is, niemand die verstandig is, niemand die God zoekt, ook niet een!”

Washer
Dankzij Gods onbegrijpelijke trouw zijn er tot op de dag van vandaag in ons land nog trouwe predikers. Ze drijven bekeerden en onbekeerden uit hun comfortzone. Soms kom je deze boodschap ook tegen op plaatsen waar je het niet verwacht.

Deze zomer is een Amerikaanse evangelist, Paul Washer, in ons land geweest. Ik heb hem niet gehoord en kan dus ook niets zeggen over de preken die hij hier op verschillende plaatsen heeft gehouden.

Wel heb ik veel preken van hem gehoord via internet. Zo heb ik met innerlijke vreugde geluisterd naar een prekenserie over True Gospel, het ware Evangelie. Washer zegt daarin onder andere dat dit het werk van de predikant is: de hoop van mensen op iets van zichzelf totaal verwoesten, zodat werkelijk alle hulpbronnen afgesneden worden. Washer krijgt er niet genoeg van te benadrukken dat het werk van wedergeboorte en geloof een absoluut, absoluut bovennatuurlijk werk van God is. Hij hekelt dat de prediking van discipelschap, het volgen van Jezus, gekomen is in de plaats van de prediking van de wedergeboorte.

Hij noemt preken over heiliging zonder de noodzaak van rechtvaardiging hetzelfde als een mooi zijden kleed hangen over een ernstige melaatse: na tien minuten zal het afzichtelijke mengsel van etter en bloed door het kleed heenkomen. Mensen die een moment van berouw en bekering hebben gehad, waarschuwt hij. Je bent niet gered als het daarbij gebleven is, als niet tot op de dag van vandaag de verbrokenheid van het hart en het hartelijke berouw over de zonden zich verdiepen. Opdat tegen die donkere achtergrond het Kind van Bethlehem meer en meer gaat schitteren. Over die heerlijkheid van Christus spreekt Washer overigens nog liever.

Eerlijk
Er zullen veel preken gehouden worden met Kerst. Laten predikanten biddend om licht voortdurend hun woorden leggen naast de woorden van het Woord Dat vlees geworden is.

Laten kerkgangers bidden om een eerlijke prediking. Eerlijk met het oog op de eeuwigheid. Want ook al wonen we in Bethlehem, onder het woord, we zullen op die kille kerstnacht die ook spreekt van Gods rechtvaardige toorn over de zonde, uit onze veilige en verwarmde woninkjes verdreven moeten worden, voordat we vluchten naar het Kind van Gods liefde, Die onze Vrede is.

S.D. Post

In de topic van HC is eraan gerefereerd. Ik vind het meer passen om dit in een nieuw topic te bespreken. Hoe functioneert de prediking, zoals hier beschreven? Wat anders dan al dat heerlijke, fijne, goede, vertroostende, ruime en nodigende en wat niet al meer, wat ook hier op het forum veelvuldig te zien is. Is de prediking ook ontdekkend, de zonde aanwijzend, de zwartheid van onze verlorenheid tekenend? Ik ben benieuwd. Of is deze prediking niet meer nodig, zijn wij geloviger dan de ongelovige Joden in de tijd van Jezus' omwandeling? Zomaar wat vragen die in me opkwamen.

[memento]

Erg goed artikel van meneer Post!

[Herman]

Overigens, een confronterende prediking zónder dat er gewezen wordt hoe uit de zondige ellende van de wereld te ontkomen, mist ook duidelijk wat. Evenals een prediking die 'de oorlog' de oorlog laat; waar het geestelijke aspect van verzoening alleen maar wordt genoemd, en verondersteld (maar niet uitspreekt) dat het aardse vanzelfsprekend zal volgen.

[Leopard]

Artikel van Post is me uit het hart gegrepen.
De genade van God in Christus gaat blinken tegenover de zwarte achtergrond van mijn leven.
Dat is iets wat voortdurend verdieping nodig heeft. Dat is iets wat bij Washer ook heel duidelijk terugkomt.

Wat ik alleen zo ontzettend moeilijk vind is prediking die afsnijdend lijkt te zijn maar me alleen maar terugwerpt op mezelf. Waar met behulp van specifieke ervaringen, tijden en dergelijke wordt uitgelegd hoe de Heilige Geest werkt. De 'gewone weg' waarlangs Hij werkt wordt dan als het ware helemaal ingekleurd.

Dat is iets wat je bij Washer absoluut niet tegenkomt. Hij laat de mens staan in zijn verdorvenheid, legt uit waarom dat zo is, benadrukt heel sterk de wedergeboorte maar laat daarnaast de oproep ook staan. En je merkt in zijn preken dat hij ook absoluut gelooft dat de Heilige Geest juist door het sterke appel werkt. En als iemand aan deze oproep gehoor geeft, dan zal uit de vruchten blijken of dit door God gewerkt is.

Soms heb je de indruk dat in de bevindelijk gereformeerde hoek dat geloof weg is. "Bekeerd u en gelooft" is immers om je te ontdekken dat je dat niet kan. Dat moet je dan aan Zijn voeten leggen, en wachten. Dat zie je bij Washer veel minder terug...

[freek]

Fijn dat stichting Heartcry deze confronterende prediking niet uit de weg gaat, zoals hen vaak wel verweten wordt.

[pierre27]

Artikel van Post is me uit het hart gegrepen.
De genade van God in Christus gaat blinken tegenover de zwarte achtergrond van mijn leven.
Dat is iets wat voortdurend verdieping nodig heeft. Dat is iets wat bij Washer ook heel duidelijk terugkomt.

Wat ik alleen zo ontzettend moeilijk vind is prediking die afsnijdend lijkt te zijn maar me alleen maar terugwerpt op mezelf. Waar met behulp van specifieke ervaringen, tijden en dergelijke wordt uitgelegd hoe de Heilige Geest werkt. De 'gewone weg' waarlangs Hij werkt wordt dan als het ware helemaal ingekleurd.

Dat is iets wat je bij Washer absoluut niet tegenkomt. Hij laat de mens staan in zijn verdorvenheid, legt uit waarom dat zo is, benadrukt heel sterk de wedergeboorte maar laat daarnaast de oproep ook staan. En je merkt in zijn preken dat hij ook absoluut gelooft dat de Heilige Geest juist door het sterke appel werkt. En als iemand aan deze oproep gehoor geeft, dan zal uit de vruchten blijken of dit door God gewerkt is.

Soms heb je de indruk dat in de bevindelijk gereformeerde hoek dat geloof weg is. "Bekeerd u en gelooft" is immers om je te ontdekken dat je dat niet kan. Dat moet je dan aan Zijn voeten leggen, en wachten. Dat zie je bij Washer veel minder terug...

...dat het veel minder terugkomt bij Washer zal een feit zijn, wanneer ik Post lees over Washer dan krijg ik de indruk dat "het je laten zaligen, en daar hoort ook wachten bij" nog wel een grote plek bij hem inneemt.
Zelf heb ik ergens ook moeite met dat dubbele, enerzijds de aandrang om te bekeren en te geloven en anderzijds de onmacht om te geloven.
Onze dominee sprak onlangs in een preek erover: dat we ons niet willen bekeren moet tot schuld worden maar dat we ons niet kunnen bekeren moet ook tot schuld worden omdat we het hebben gekund.
Prachtig vind ik de woorden hieromtrent in de DL

[Wilhelm]

Beste Ander, als wij elkaar gezamelijk kunnen vinden in de prediking van Washer, dan is er geen verschil ...
Want hij preekt idd dood en leven, een onvoorwaardelijk welmenend aanbod van genade voor dode zondaren die niets anders kunnen dan tegenwerken.

Heb jij de serie ook beluisterd die hij in Nederland gehouden heeft ?
Die kun je hier beluisteren en bekijken.

Ik vond het idd een duidelijk artikel, waar eerlijk gezegd werd wie de mens van nature is, en dat dat ook een prominente plek behoort te krijgen binnen de prediking. Ook vond ik het wel mooi gezegd als Post aangeeft wat nu het liefste werk is van een prediker als het goed is en zeker geldt dit voor Rev. Washer : "Over die heerlijkheid van Christus spreekt Washer overigens nog liever."