Eert uw vader en uw moeder

[arti]

Ik kwam gisteravond uit de kerk en ik was laaiend! En nu ik aan het schrijven ben, voel ik me verdrietig worden. Het ging vanavond over het vijfde gebod. Ik zag er al erg tegenop, maar vanavond kon ik geen smoes verzinnen om thuis te blijven. Voor mijn idee ging ik goed van huis. Ik had gebeden of de Heere Zijn Woord wilde zegenen en of Hij me er aan wilde ontdekken aan mijn hart, wat Hem in de eerste plaats verlaten had en Hem niet meer als Koning wilde erkennen. Voor de rest had ik ook best een goede zondag gehad. Maar gisteravond… Vooral op de terugweg in de auto was ik helemaal kwaad. Ik had echt beter thuis kunnen blijven, maar had ik er dan een zegen over gehad? Nu in ieder geval ook niet. De dominee ging er helemaal aan voorbij dat gezag ook gruwelijk misbruikt kan worden en dat er daardoor verschrikkelijke misvormde beelden ontstaan, ook over God. Hij had een hele tirade over de jeugd van tegenwoordig, van ouders die kinderen opstookten tegen ambtsdragers, tegen medezeggenschap, enz. En daar bleef het bij. En als er niet naar Gods Woord geleefd werd, waarmee hij zijn interpretatie van Gods Woord bedoelde, dan zouden we God daar niet in mee hebben. Ik ben nu in staat om vreselijk overal tegenaan te schoppen. Hij begon ook nog over de roede en al die opvoedingsideeën van tegenwoordig. Maar Gods Woord leerde het (volgens hem) anders, daarin stond dat die zijn zoon liefhad hem de roede niet onthield. En daar kwam alle verval van van tegenwoordig.
Maar volgens mij moeten we het heel anders zien. Ik ben absoluut ook voor handhaving van gezag. Maar er wordt voorbijgezien aan het feit dat gezag kan verworden tot macht. Vroeger als wij naar de kerk gingen en het vijfde gebod was aan de orde dan moesten we maar eens ‘goed luisteren’, want dan konden we eens horen hoe slecht we waren. Met alleen dat te zeggen hoe erg het allemaal is, bekeer je de mensen niet. Natuurlijk is daar Gods werk toe nodig, dat begrijp ik ook wel, maar met tuchtigen wordt ook het trekken met liefde bedoeld. En dan is er geen één vader of moeder die er zonder schuld afkomt. Want juist de ouders moeten het afgeschaduwde beeld zijn van God. Zij moeten de kinderen voorgaan, hen liefhebben, hen leiden, hen trekken, hen onderwijzen, hen begrenzen. Zij moeten in de opvoeding laten zien Gods rechtvaardigheid en Zijn barmhartigheid tegenover ontrouwe kinderen.
En kinderen hebben naar mij ook gewoon te luisteren, maar ik vind het heel goed om ook eens af en toe naar de kinderen te luisteren. Volgens de dominee is dat helemaal fout. Nou, ik ben het er gewoon niet mee eens en ik geloof absoluut niet dat dat het Woord Gods is wat ik vanavond gehoord heb.
En ik voel zelf ook wel dat ik alleen het negatieve eruit pik, maar ik ben zo hypergevoelig bij dit onderwerp. Al zou er alleen al in het gebed bij stilgestaan worden dat dit onderwerp ook pijn kan doen, maar ook daar was geen sprake van. Het zou misschien ook wel anders geweest zijn als een andere ouderling de preek gelezen had. Deze ouderling kan dan nog van die uitvallen doen om zijn woorden kracht bij te zetten en dan zou je je al dubbel schuldig moeten voelen. En ik geloof er niet in dat de roede een teken van liefde is. Hij wordt meestal te onpas gebruikt.
En ergens voel ik me er schuldig onder dat ik het niet helemaal met de dominee eens ben. Dat hoort toch als je ergens lid bent? Aan de andere kant vind ik dit geen reden om een andere kerk te zoeken, maar ik kan toch ook niet altijd thuisblijven als het vijfde gebod aan de orde is? Dat hoort toch ook gewoon bij Gods wet? Maar hoe moet ik dat vijfde gebod dan wel zien?

Overigens heb ik veel respect voor deze dominee, maar over dit onderwerp heb ik mijn vragen.

[Kaw]

Mishandeld/misbruikt?

Voor mij is het vijfde gebod ook een moeilijk gebod. Bij opvoeding lijkt het volgende gebod soms wel schering en inslag: "De echte calvinist heeft een minderwaardigheidscomplex en als dat anders blijkt, dan rammen we dat er wel in." onder het motto: "Onze ouders deden het ook zo, dus zeur niet; wij zijn ook zo opgevoed." Een gezonde opvoeding waar de roede gebruikt wordt wanneer het niet anders kan en waar de zoon niet verbitterd raakt tegen zijn vader... Waar de ouders een afbeelding zijn van de liefde van God tot Zijn kinderen. Eigenlijk is het ook zo gek niet dat er zoveel schort aan de opvoeding. Er schort immers ook zo veel aan het geloof.

[Lassie]

Ga eens met de dominee in gesprek of stuur hem een mail over hoe jij onder zijn preek heb gezeten.

Uit eigen ervaring weet ik dat het heel fijn en prettig is.

Een liefdevolle vermaning zou m'n zwager zeggen.

[Ariene]

Juist met deze thema's kan pijn zo boven komen.
Het is moeilijk het evenwicht te vinden tussen je vader en moeder eren terwijl ze hun kinderen ook op horen te voeden
zoals God bedoelt heeft. De vaders moeten een afspiegeling van Christus zijn en de kinderen in liefde onderwijzen.

Omdat ik dit zelf ook altijd een moeilijk onderwerp vond heeft mij een workshop van Ds. Kater erg geholpen.
hij beschreef dit onderwerp zo: Je moet eigenlijk lezen: Geef je vader en moeder de eer die zij waard zijn.
Voor mij haalde dat de spanning ervan af, waardoor ik ze niet meer gespannen eerde maar ze uiteindelijk wel ging
leren eren maar met ruimte voor hun gebreken. (Nu was het bij mij niet ernstig dus w.s. ligt het bij anderen veel moeilijker)

Wat ik nog wel wil noemen is dat je hier w.s. pas echt je weg in kan vinden wanneer je je jeugd een plekje kan geven, bepaalde dingen
probeert te accepteren en voor jezelf met de Heere een nieuwe weg zoekt.

In ieder geval heel veel sterkte gewenst!

[Tiberius]

Ariene, kan je die lezing hier plaatsen, of een link erheen?
Zo tussen diverse postings door proef ik dat meerdere forummers met deze materie worstelen.

[Ariene]

Ariene, kan je die lezing hier plaatsen, of een link erheen?
Zo tussen diverse postings door proef ik dat meerdere forummers met deze materie worstelen.

Het spijt me enorm.

Dit was op een dag van de Driestar
Jaren geleden.
er waren toen verschillende lezingen en na het eten gingen we in groepjes uitéén.
Van de workshops zelf zijn dan ook geen verslagen o.i.d. gemaakt.

[Hendrikus]

En ergens voel ik me er schuldig onder dat ik het niet helemaal met de dominee eens ben. Dat hoort toch als je ergens lid bent?

Beste Arti,

Het is met name de bovenstaande opmerking waarop ik wil reageren. Kennelijk ben je opgegroeid/opgevoed met de gedachte dat het fout is om het niet met de dominee eens te zijn. Maar dominees maken ook fouten! Het zijn even feilbare en mensen als jij en ik. Ze hebben een bijzondere taak gekregen, maar 't zijn geen heiligen! Kortom: als een dominee iets zegt waarmee jij het niet eens bent, hoef je je daar absoluut niet schuldig over te voelen. Breng het bij de Heere, vertel Hem hoe moeilijk je het hiermee hebt.
Sterkte!

[Lapressa]

Zelf ontwijk ik die preken meestal ook.

Eert uw vader en moeder, want anders... gruwelijk vind ik dat.
Ze vergeten daarbij ook de tekst aan te halen: "Gij zult uw kinderen niet tot toorn verwekken."

Dit is een gebod dat erg gevoelig ligt.
Je zou maar flink over hoop liggen met je ouders, jou remmen in je geloof, mishandeld, verwaarloosd, liefdeloos opgevoed zijn. Dan doet het erg zeeer en maakt je inderdaad erg kwaad als mensen alleen maar zeggen: eerst uw vader en moeder. Daar voorbij gaande aan de verantwoording die de ouders hebben.

Ik mis zelf ook vaak in die preken dat wij God meer moeten gehoorzamen dan onze ouders.
Dit punt wordt vaak overgeslagen, terwijl dat zeker in onze kringen aan de orde kan zijn.
Er zijn helaas ouders die hun kinderen remmen in hun geloof.

[elbert]

Ef. 6:1 Gij kinderen, zijt uw ouderen gehoorzaam in den Heere; want dat is recht.
2 Eert uw vader en moeder (hetwelk het eerste gebod is met een belofte),
3 Opdat het u welga, en dat gij lang leeft op de aarde.
4 En gij vaders, verwekt uw kinderen niet tot toorn, maar voedt hen op in de lering en vermaning des Heeren.

Zoals in elke menselijke relatie, moet het wel van 2 kanten goed zitten, anders zijn er problemen. De kinderen zijn verschuldigd om hun ouders te eren en te gehoorzamen in de Heere (dat is dus wat anders dan gehoorzamen in alles),
en de ouders zijn verplicht hen niet tot toorn te verwekken, maar hen op te voeden in de vreze des Heeren. Daar waar dit niet gebeurt en in plaats van opvoeding er sprake is van beschadiging (zoals bij mishandeling en incest), krijg je ongelukken.
In een preek over het vijfde gebod heb ik een predikant eens horen zeggen dat ouders niet hoeven te rekenen op eer van hun kinderen als ze ze mishandelen/misbruiken.
Want het gezag van ouders is geen doel op zichzelf, maar de bedoeling is dat ze een middel in Gods hand zijn.

[Ariene]

Even tussendoor wil ik ook het volgende even kwijt

Blijkbaar hebben meerdere van ons poblemen rond de omgang met de ouders.
Mijn ervaring is ook hoeveel invloed dit heeft op je latere leven.
Mijn grootste zorg is daarom ook dat ik niet dezelfde fout maakt bij mijn eigen kinderen,

Laten we daarom proberen wanneer we kinderen hebben mogen krijgen ons emotioneel
los te maken van ons ouderlijk huis en onze kinderen met hulp van de Heere in liefde op te voeden.

[Erasmiaan]

Toch, zijn deze niet tegen elkaar weg te strepen. Al is je vader een tiran, hij blijft je vader. Al heb je nooit liefde van je moeder ontvangen, het blijft je moeder. Uit hoofde van die relatie hebben wij ze te eren.

Maar goed, in de praktijk kan het welhaast tot onoverkomelijke problemen leiden, daar ben ik in de naaste omgeving zeer bekend mee.

[Lapressa]

Dat klopt. Hoorde een keer de opmerking: ik wilde dat ik niet zoveel van ze hield, dan was het makkelijker. Van mensen houden die je pijn en verdriet doen is enorm moeilijk. Zeker als die mensen ook nog vinden dat jij moet doen wat zij willen/ verlangen van kinderen.

@Ariene.. die zorg deel ik met jou. Heb zelf ook zorgen daarom gehad, maar gelukkig bestaat er ook nog iets als maatschappelijkwerk, zij kunnen je hierbij helpen. Zij kunnen je in gaan laten zien hoe je uit die cirkel kunt treden waar je dan in zit. Soms al generaties lang.

[JolandaOudshoorn]

Toch, zijn deze niet tegen elkaar weg te strepen. Al is je vader een tiran, hij blijft je vader. Al heb je nooit liefde van je moeder ontvangen, het blijft je moeder. Uit hoofde van die relatie hebben wij ze te eren.

Maar goed, in de praktijk kan het welhaast tot onoverkomelijke problemen leiden, daar ben ik in de naaste omgeving zeer bekend mee.

Hierin ben ik het helemaal met je eens. Hoe moeilijk het ook is, het is wel God die dit gebod gegeven heeft. Het is aan de verantwoording van de mensen die het gezag dragen, hiermee goed om te gaan.

Misschien een tip: niemand is volmaakt, ook je ouders (en allen die boven je gesteld zijn) niet. Toch geloof ik dat zij een bepaalde mate van respect behoren te krijgen, alleen al omdat God dit van ons eist. Ga ermee in het gebed. Bid voor hen, als je moeite met hen hebt.

En ouders: dit gebod is niet een stok om mee te slaan. Want ik geloof ook in de andere kant: als je als ouders misbruik maakt van dit gebod, zal je dat uiteindelijk ook duur te komen te staan. De kinderen die je hebt ontvangen zijn niet in de eerste plaats van jezelf, maar van God. Het zijn unieke schepsels van Hem. "Wie een van deze kleinen ergert, het was beter dat er een molensteen om zijn nek werd gebonden en dat hij in de zee werd geworpen!" Als je een van Gods oogappels beschadigd, een van Zijn schepsels vernietigd, dan is dat een uiting van het geen respect tonen, geen eer geven aan de Vader in de hemel!

[Tiberius]

Daar komt nog bij dat kinderen altijd een rest-loyaliteit richting de eigen ouders houden, omdat zij (de ouders) hun roots, de reden van hun bestaan, vormen. Die verticale relatie verdwijnt dus nooit helemaal, hoe misbruikt, vernederd, mishandeld (ook geestelijk) zo'n kind is.
Terwijl ouders wel relatief makkelijk die band verbreken, zeker als er geen sprake is van natuurlijke liefde. Ik geef toe: we hebben het dan wel over behoorlijk ontaarde ouders, maar die komen zeker voor; ook in onze kringen.

Mijn grootste zorg is daarom ook dat ik niet dezelfde fout maakt bij mijn eigen kinderen,

Dat is inderdaad een punt van zorg.
Het helpt al heel veel als je ze als zelfstandige schepselen beschouwt en niet als verlengstuk van je zelf. Dus toch liefde blijven geven, ondanks dat ze totaal andere wegen gaan dan je zelf wilt.

Ik durf wel te stellen, dat je je kinderen alleen maar echt kunt liefhebben, als je de liefde van Christus bevindelijk kent.

[JolandaOudshoorn]

Ik durf wel te stellen, dat je je kinderen alleen maar echt kunt liefhebben, als je de liefde van Christus bevindelijk kent.

Maar dat geldt voor alles! In alle relaties geldt dat er alleen een werkelijke liefde is, als die liefde geput wordt uit de Liefde van Jezus Christus!