Ik citeer een stukje uit het boek 'Verlangen naar God - overdenkingen van een christenhedonist' van John Piper.
Kus me, maar niet omdat het moet
Neem het voorbeeld van een trouwdag. De mijne is op 21 december. Stel je voor dat ik die dag tien mooie rode rozen voor Noël meeneem. Bij de deur geef ik haar de rozen, en zij zegt: 'Lieve John, ze zijn prachtig: dankjewel', en ze geeft me een knuffel. Stel je voor dat ik dan mijn hand opsteek en koeltjes zeg: 'Het is al goed, het is mijn plicht.'
Wat gebeurt er dan? Het volbrengen van een plicht is toch een nobele daad? We eren toch de mensen die getrouw hun dienstplicht vervullen? Nee dus. Niet als dat niet van harte gebeurt. Verplichte rozen zijn een inwendige tegenstrijdigheid. Als ik niet handel uit een spontaan gevoel van liefde voor haar om wie ze is, dan eer ik haar niet met die rozen, maar kleineer ik haar eerder. Die rozen dekken opzichtig toe dat ze in mijn ogen onvoldoende waarde of schoonheid heeft om mijn hart in vuur en vlam te zetten. Het enige wat ik aan de dag kan leggen, is berekenende huwelijkse plicht.
Edward John Carnell heeft het eens zo gezegd:
Stel je voor dat een man aan zijn vrouw vraagt of hij haar een nachtzoen moet geven. Haar antwoord luidt: 'Kus me, maar niet omdat het moet'. Daarmee bedoelt ze dit: 'Alleen als je dat doet uit een spontaan gevoel van liefde voor mij, is je genegenheid voor mij echt waardevol.'
Het probleem is dat velen niet inzien dat onze plicht aan God niet beperkt kan worden tot uitwendig handelen. Het is waar dat we Hem moeten aanbidden. 'Maar niet omdat het moet'. Hoe dan wel? Op de manier die C.S. Lewis heeft laten zien aan Sheldon Vanauken: 'Zoals je weet, is het voor iedere christen een plicht om zo blij mogelijk te zijn.'
De echte plicht tot aanbidding is iets anders dan een uitwendige plicht om dingen in de eredienst te zeggen en te doen. Het is een inwendige plicht: 'Verlustig u in de Heere!' (Psalm 37:4). 'Verblijdt u in de HEERE, en verheugt u!' (Psalm 32:11).
Dat is nu juist de echte plicht van aanbidding, omdat God daarmee geëerd wordt, en dat gebeurt niet door middel van lege rituelen. Als ik mijn vrouw op de avond van onze trouwdag mee uitneem en zij me vraagt: 'Waarom doe je dit?' dan eer ik haar het meest met dit antwoord: 'Omdat ik het gelukkigst ben als ik bij jou in de buurt ben.'
Ik kleineer haar wanneer ik zeg: 'Dat is mijn plicht.'
Ik eer haar wanneer ik zeg: 'Dat maakt mij blij.'
Dat is het! Dat is het feestmaal van het christelijk hedonisme. Hoe eren wij God in onze aanbidding? Door te zeggen: 'Dat is mijn plicht?' Of door te zeggen: 'Dat maakt mij blij?'
Aanbidding is een manier om de glans van Gods majesteit van harte te weerspiegelen. Nu zien we dat een blij hart de spiegel is waarin de glans van Gods majesteit opgevangen en in aanbidding weerspiegeld wordt. Een andere manier om dit te verwoorden is:
Het Hoogste doel van de mens is God verheerlijken
door
eeuwig van Hem te genieten