Hallo allemaal,
niemand hier weet denk ik echt wie ik ben en in feite doet dat er ook niet toe.
Mocht ik hier vaker komen dan wil ik me nog wel eens voorstellen
Ik heb op een reformatorische middelbare school gezeten maar ik heb me hier nooit echt thuis gevoeld; door velen werd ik 'te licht bevonden'; ik ga veel met niet-christelijke mensen om en loop vaak in een broek bijvoorbeeld.
Jammer, maar het is voorbij .
De grote vraag die ik wel eens heb gesteld maar waar ik nooit echt antwoord op heb gekregen is 'zijn jullie gelukkig?, leven jullie uit de genade van God of proberen jullie het toch stiekem zelf te bereiken door het handhaven van de traditie en uiterlijkheden?'
Ik wil deze vraag niet stellen om te provoceren, die tijd is voorbij voor mij...
Ik wil jullie wel prikkelen doordat ik weet hoe streng er volgens de regels wordt geleefd in deze kringen.

Afgelopen zaterdag was ik op de EO-JD. Afgezien van jullie oordeel daarover (wat best terecht kan zijn als je je er niet thuisvoelt door aanspreekvormen etc. maar dat is nu niet mijn punt) voelde ik mij juist daar verbonden. Verbonden met God en met mijn mede-christenen.

Op mijn middelbare school heb ik dit altijd erg lastig gevonden, het trok mij persoonlijk eigenlijk verder bij God vandaan.

Ik hoop op jullie reacties en ook hoop ik dat ik niemand heb gekwetst.
Be blessed!
Groetjes Bhannar

bhannar schreef:De grote vraag die ik wel eens heb gesteld maar waar ik nooit echt antwoord op heb gekregen is 'zijn jullie gelukkig?, leven jullie uit de genade van God of proberen jullie het toch stiekem zelf te bereiken door het handhaven van de traditie en uiterlijkheden?'

Dit is, naar meen ik, de essentie van je vraag.

Ik denk niet, dat je er hier op het forum echt een antwoord op zal krijgen.
"Gelukkig" is namelijk niet het juiste woord om in verband te brengen met de genade van God.
Als je vraagt: "Is het een liefdedienst?", dan is het antwoord volmondig ja.
En als je vraagt: "Heb je er ooit wel eens een moment spijt van gehad, dat je die onberouwelijke keuze uit genade mocht maken?", dan is het antwoord zonder meer nee.

Maar nu je vraagt: "Ben je gelukkig?", dan wordt het stil. Waarom?
Een zondaar is in de zonde als een vis in het water. Beide zijn daar echt gelukkig: de één in de zonde; de ander in het water. Neem een vis uit het water, dan gaat hij dood. Dat geldt ook voor een zondaar, die uit de zonde gehaald wordt.
Op het moment dat God in een mensenleven komt, gebeuren er 2 dingen (zegt de catechismus): afsterven van de oude mens en opstanding van de nieuwe mens. Die oude mens ligt als een vis aan de kant dood te gaan. Maar zal altijd blijven proberen om terug te keren naar het water, naar de zonde. Dat is niet het enige, want die oude mens heeft 2 krachtige bondgenoten: de duivel en de wereld. Deze 3 doodsvijanden blijven altijd strijden tegen de nieuwe mens, tot aan de doorgang tot het eeuwige leven toe.

Daarom hebben we hier altijd een strijd, maar ons Vaderland ligt hierboven. Daar zullen we pas echt gelukkig zijn.
Daarom (stemmen we met de geloofsbelijdenis in) verwachten wij die groten dag met een groot verlangen, om ten volle te genieten de beloften Gods, in Jezus Christus, onzen Heere.

En, om je laatste vraag antwoord te geven: iedereen zal stiekem nog zelf wel wat proberen te bereiken, is het niet door traditie en uiterlijkheden, dan is het wel door zich (heimelijk) te verheffen op datgene wat je uit genade hebt ontvangen.

Ik hoop dat je hiermee een beetje een antwoord heb.
En balen trouwens dat je door je klasgenoten te licht bevonden werd. Want dat heeft voor jou kennelijk grote gevolgen gehad.

Ondanks strijd, zaken in het leven die moeilijk zijn kan je gelukkig zijn.

Ik vind dat ik een gelukkig mens ben. God staat aan het roer van mijn leven, ik heb een lieve vriend, daarnaast nog een aantal goede vrienden, een eigen flatje sinds een jaar, we leven in vrijheid. Wat wil een mensn nog meer?
Natuurlijk genoeg dingen, maar gelukkig zijn of voelen hangt niet af van geen tegenslag krijgen en geen strijd kennen in het leven. Het hangt er bij mij van af dat ik weet dat God mij door alles heen helpt en dat mijn vriend en ik ons, ZIjn kracht, ook overal door weten te slaan, waardoor wij weer sterker in het leven staan.

Ik vind het altijd moeilijk om bij het 'gevoel van geluk' gericht te zijn op de juiste dingen. Juist als je bijvoorbeeld eenzame periodes hebt gehad is het mogelijk dat je gelukkig bent als je je omringd voelt door mensen die om je geven. En juist als je periodes van ziekte hebt gehad is het mogelijk dat je gelukkig bent als je gezond bent. En als je moeite hebt gehad om je hoofd boven water te houden is het mogelijk dat je gelukkig bent als je weer wat ruimer in je geld zit.

Maar dat is niet goed, denk ik. Geluk moet de basis van je leven worden in Christus, al had je verder niets. Daarom vind ik wat je zegt wel heel herkenbaar, maar weet ik niet of het 'goed' is:

Op mijn middelbare school heb ik dit altijd erg lastig gevonden, het trok mij persoonlijk eigenlijk verder bij God vandaan.

Nogmaals, dat is een heel begrijpelijke en menselijke reactie, maar voor mijzelf moet ik leren dat mijn geluk niet meer afhankelijk mag zijn van de mensen om me heen, van de fijne kerk waar ik me in bevind, van de vraag of ik door iedereen wordt geaccepteerd. Want 'leven uit de genade van God' is niet zozeer het leuke leven opzoeken, maar is soms ook wel eens in de moeilijkheid blijven staan waar God je gezet heeft. En om dan gelukkig te zijn, onafhankelijk van alles wat andere mensen vinden of doen en al helemaal onafhankelijk van de vraag of je jezelf fijn voelt of het moment: dat is een flinke opdracht. Vooral omdat wij verwende westerse mensen zijn en we richten ons zo graag op onze eigen maatstaven als we denken aan God dienen. Voelen we ons wel gelukkig, worden we blij en hebben we het fijn?

Ik zie dat ook mooi terug in de Bijbel, om de 'identiteit', rust en het geluk te vinden in Christus en in God, en om niet meer rond te slingeren als een schip zonder anker - afgezien van alle omstandigheden die eigenlijk om het tegendeel vragen.

Habakuk 3
Alhoewel de vijgeboom niet bloeien zal, en geen vrucht aan den wijnstok zijn zal, dat het werk des olijfbooms liegen zal, en de velden geen spijze voortbrengen; dat men de kudde uit de kooi afscheuren zal, en dat er geen rund in de stallingen wezen zal;
Zo zal ik nochtans in den HEERE van vreugde opspringen, ik zal mij verheugen in den God mijns heils.
De Heere HEERE is mijn Sterkte; en Hij zal mijn voeten maken als der hinden, en Hij zal mij doen treden op mijn hoogten.

Romeinen 8
Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking, of benauwdheid, of vervolging, of honger, naaktheid, of gevaar, of zwaard?
(Gelijk geschreven is: Want om Uwentwil worden wij den gansen dag gedood; wij zijn geacht als schapen ter slachting.)
Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars, door Hem, Die ons liefgehad heeft.
Want ik ben verzekerd, dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch machten, noch tegenwoordige, noch toekomende dingen,
Noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onzen Heere.

Ja, ik ben gelukkig.
Gelukkig omdat God ZIjn genade in mij heeft willen verheerlijken.
Gelukkig omdat ik in dit leven aan Zijn hand mag gaan.
Gelukkig omdat ik weet dat mijn Vader zorgt in alle dingen die mij in dit leven overkomen.
Of ik me altijd gelukkig voel?
Nee dat niet, soms zelfs diep ongelukkig.
En daar is alle reden toe als je leeft in een gebroken wereld.
Gelukkig is wat ik voel niet de maatstaf.
Ik ben gelukkig omdat ik weet dat ik niet leef voor déze wereld.
Ik ben gelukkig omdat ik het eigendom van Jezus Christus en voor eeuwig bij Hem zal zijn.
Daar kan ik naar verlangen. Naar de tijd dat ik niet alleen gelukkig zal zijn, maar me dat ook altijd zal voelen. Gelukkig omdat de zonde voorbij is, gelukkig omdat ik voor altijd bij mijn Heere en Heiland zal zijn.

MarthaMartha schreef:Ja, ik ben gelukkig.
Gelukkig omdat God ZIjn genade in mij heeft willen verheerlijken.
Gelukkig omdat ik in dit leven aan Zijn hand mag gaan.
Gelukkig omdat ik weet dat mijn Vader zorgt in alle dingen die mij in dit leven overkomen.
Of ik me altijd gelukkig voel?
Nee dat niet, soms zelfs diep ongelukkig.
En daar is alle reden toe als je leeft in een gebroken wereld.
Gelukkig is wat ik voel niet de maatstaf.
Ik ben gelukkig omdat ik weet dat ik niet leef voor déze wereld.
Ik ben gelukkig omdat ik het eigendom van Jezus Christus en voor eeuwig bij Hem zal zijn.
Daar kan ik naar verlangen. Naar de tijd dat ik niet alleen gelukkig zal zijn, maar me dat ook altijd zal voelen. Gelukkig omdat de zonde voorbij is, gelukkig omdat ik voor altijd bij mijn Heere en Heiland zal zijn.

ik wilde ook nog wat posten/pb-en maar het zou zoveel op dat van M&M lijken dat ik me maar gewoon hier bij aansluit.