GOUDA - „Als men Calvijn vroeg wat verkiezing was, zei hij: Het is Gode verheerlijkend, mensvernederend en tot grote troost in dagen van verdrukking.” Dat zei ds. G. Clements, gisteren in Gouda op de jaarlijkse thema-avond van de Cursus Godsdienst Onderwijs (CGO) van de Gereformeerde Gemeenten. De Goudse predikant sprak over ”De troost van de verkiezing”.

„Calvijn plaatste in de uitgaven van zijn Institutie de verkiezing na de heilsorde”, zei ds. Clements. „Dit in tegenstelling tot de meeste latere dogmatieken.”

De Goudse predikant noemt Calvijns opzet de pastorale volgorde. Vroeg men hem waarom hij de verkiezing niet vooraan in de Godsleer plaatste, dan noemde hij dat intempestive, ontijdig. „Het begint in het leven van de genade niet met de uitverkiezing, maar met de vraag: wat moet ik doen om zalig te worden. Dat betekent niet dat we in prediking en pastoraat over de verkiezing moeten zwijgen.”

Volgens hem brengen de Dordtse Leerregels de leer van de verkiezing pastoraal ter sprake. „Onze vaderen beginnen niet met de verkiezing. Ze beginnen met de val, dan met de openbaring van Gods ontferming, dan de prediking, vervolgens geloof en ongeloof, de verantwoordelijkheid van de mens en ten slotte de verkiezing en de verwerping.”
Onze vaderen spreken over drie troostbronnen, zei ds. Clements: de Vader en de onveranderlijkheid van Zijn raad, over de Zoon en de volkomenheid van Zijn offer, en de Heilige Geest en de vernieuwing van de mens. Bij ieder onderdeel vragen zij naar: wat is de troost? De Rooms-Katholieke Kerk en de remonstranten meenden Gods gedachten te kunnen veranderen. Met sloven en slaven dachten ze de hemel te verdienen. Een verstikkende cirkel van menselijke prestaties. Gods raad zou door ons mensen kunnen worden beïnvloed.”

Ds. Clements noemt dat een on-Bijbelse en troosteloze leer. „De Dordtse Leerregels beginnen bij de Bijbelse mensvisie. Ze beginnen bij de diepe put waarin we verkeren. Ze beginnen niet bij het genadeverbond en ook niet bij de Heere Jezus. Ze beginnen bij een heilig God en onze zonde. Niet als leerstuk voor het hoofd, maar als geloofsbelijden van het hart. Het gaat om een gewillig buigen voor de levende God.”

Verkiezing kan sommige mensen beklemmen. Anderen gebruiken het als een verontschuldiging: wat kan ík eraan doen? Alles is toch al beslist.

„De vaderen belijden verkiezing tot lofprijzing en aanbidding”, zei ds. Clements. „Verkiezing is het onveranderlijke voornemen Gods. Hij nam redenen uit Zichzelf. Hij is de enige en eeuwige Fontein van zaligheid. Die raakt nooit leeg. Gods welbehagen in Christus is de enige troost in leven en sterven.”

De Dordtse Leerregels spreken volgens de Goudse predikant ook van verschillende soorten verzekerdheid. Er is het geloof in Christus en er is een verzekerdheid uit de vruchten. Ze zeggen ook dat de mens door wedergeboorte een vernieuwd mens wordt. „In iedere preek moet verwoord worden hoe God een mens bekeert. Bekering is niet een soort overredingskunst, zoals de remonstranten menen, maar is een levendmaking of een opwekking uit de doden.”

De predikant noemt de verwerping, met Calvijn, een ontzagwekkend leerstuk. „En naar de Dordtse Leerregels is dit leerstuk een barmhartige en evenzeer rechtvaardige onderscheiding der mensen. Ons past hier de schoenen van de voeten te doen.”

In de forumbespreking, onder leiding van J. H. Mauritz, noemde forumlid ds. M. Karens (Werkendam) verkiezing en verwerping de twee kanten van de voorverordinering, ofwel de dubbele predestinatie.

Op een vraag of de synodale leeruitspraak van 1931, die het verbond onder de beheersing van de uitverkiezing plaatst, niet in strijd is met wat in de Dordtse Leerregels wordt gezegd, zei forumlid ds. J. J. van Eckeveld (Zeist) dat de leeruitspraak wel het genadeverbond onder de beheersing van de uitverkiezing stelt, maar niet de prediking. „De bediening van het verbond is wijder dan de uitverkorenen. Daarin ligt een machtige troost.”

Op een vraag of iemand zeker kan zijn van zijn verkiezing, antwoordde ds. Karens dat niemand kan weten wat God van eeuwigheid besloten heeft. „Vraag daarom nooit of je verkoren bent, maar of je weten mag verloren te zijn.”
Ds. Van Eckeveld: „Een mens zoekt de vastheid en zekerheid vaak in zichzelf, terwijl die buiten ons ligt.”

bron: http://www.refdag.nl

refdag schreef:Op een vraag of iemand zeker kan zijn van zijn verkiezing, antwoordde ds. Karens dat niemand kan weten wat God van eeuwigheid besloten heeft. „Vraag daarom nooit of je verkoren bent, maar of je weten mag verloren te zijn.”

Volgens mij kun je het héél goed weten.

freek schreef:

refdag schreef:Op een vraag of iemand zeker kan zijn van zijn verkiezing, antwoordde ds. Karens dat niemand kan weten wat God van eeuwigheid besloten heeft. „Vraag daarom nooit of je verkoren bent, maar of je weten mag verloren te zijn.”

Volgens mij kun je het héél goed weten.

Klopt.
DL 1-12. Van deze hun eeuwige en onveranderlijke verkiezing ter zaligheid worden de uitverkorenen te zijner tijd, hoewel bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate, verzekerd; niet, als zij de verborgenheden en diepten Gods curieuslijk doorzoeken, maar als zij de onfeilbare vruchten der verkiezing, in het Woord Gods aangewezen (als daar zijn: het waar geloof in Christus, kinderlijke vreze Gods, droefheid die naar God is over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid, enz.), in zichzelven met een geestelijke blijdschap en heilige vermaking waarnemen (2 Kor. 13:5).

Maar ik vind dit sowieso een heel vreemd antwoord. Hoe kan je nou vragen of je weten mag verloren te zijn?
Dus ik denk dat er iets verkeerd geciteerd is.

Is er wellicht iemand van de forummers geweest, zodat hij/zij opheldering kan geven?

Tiberius schreef:

freek schreef:

refdag schreef:Op een vraag of iemand zeker kan zijn van zijn verkiezing, antwoordde ds. Karens dat niemand kan weten wat God van eeuwigheid besloten heeft. „Vraag daarom nooit of je verkoren bent, maar of je weten mag verloren te zijn.”

Volgens mij kun je het héél goed weten.

Klopt.
DL 1-12. Van deze hun eeuwige en onveranderlijke verkiezing ter zaligheid worden de uitverkorenen te zijner tijd, hoewel bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate, verzekerd; niet, als zij de verborgenheden en diepten Gods curieuslijk doorzoeken, maar als zij de onfeilbare vruchten der verkiezing, in het Woord Gods aangewezen (als daar zijn: het waar geloof in Christus, kinderlijke vreze Gods, droefheid die naar God is over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid, enz.), in zichzelven met een geestelijke blijdschap en heilige vermaking waarnemen (2 Kor. 13:5).

Maar ik vind dit sowieso een heel vreemd antwoord. Hoe kan je nou vragen of je weten mag verloren te zijn?
Dus ik denk dat er iets verkeerd geciteerd is.

Is er wellicht iemand van de forummers geweest, zodat hij/zij opheldering kan geven?

Inderdaad, een heel vreemd antwoord! Ik ga er ook vanuit dat ds Karens het op z'n minst anders bedoeld heeft.

freek schreef:Inderdaad, een heel vreemd antwoord! Ik ga er ook vanuit dat ds Karens het op z'n minst anders bedoeld heeft.

Precies.
Anders wachten we het verslag in de Daniel wel af. Dat is meestal wel zuiver.

Tiberius schreef:

freek schreef:

refdag schreef:Op een vraag of iemand zeker kan zijn van zijn verkiezing, antwoordde ds. Karens dat niemand kan weten wat God van eeuwigheid besloten heeft. „Vraag daarom nooit of je verkoren bent, maar of je weten mag verloren te zijn.”

Volgens mij kun je het héél goed weten.

Klopt.
DL 1-12. Van deze hun eeuwige en onveranderlijke verkiezing ter zaligheid worden de uitverkorenen te zijner tijd, hoewel bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate, verzekerd; niet, als zij de verborgenheden en diepten Gods curieuslijk doorzoeken, maar als zij de onfeilbare vruchten der verkiezing, in het Woord Gods aangewezen (als daar zijn: het waar geloof in Christus, kinderlijke vreze Gods, droefheid die naar God is over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid, enz.), in zichzelven met een geestelijke blijdschap en heilige vermaking waarnemen (2 Kor. 13:5).

Maar ik vind dit sowieso een heel vreemd antwoord. Hoe kan je nou vragen of je weten mag verloren te zijn?
Dus ik denk dat er iets verkeerd geciteerd is.

Is er wellicht iemand van de forummers geweest, zodat hij/zij opheldering kan geven?

Nee het is niet verkeerd geciteerd. Maar misschien zijn hier ds van de rechtse flank die je het beter uit kunt leggen dan ik, want ik vind het moeilijk om dit onder woorden te brengen.
Het wijst in ieder geval naar je totale onmogelijkheid en dat er een Weg geopenbaard moet worden om tot Jezus te kunnen vluchten.
Er is ook een gezegde dat je voor dat je sterft eerst sterven moet (aan de zonden). (dat is het verloren gaan, dan zoek je het niet meer in jezelf (je geloof, je tranen, etc...)

Tiberius schreef:

freek schreef:

refdag schreef:Op een vraag of iemand zeker kan zijn van zijn verkiezing, antwoordde ds. Karens dat niemand kan weten wat God van eeuwigheid besloten heeft. „Vraag daarom nooit of je verkoren bent, maar of je weten mag verloren te zijn.”

Volgens mij kun je het héél goed weten.

Klopt.
DL 1-12. Van deze hun eeuwige en onveranderlijke verkiezing ter zaligheid worden de uitverkorenen te zijner tijd, hoewel bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate, verzekerd; niet, als zij de verborgenheden en diepten Gods curieuslijk doorzoeken, maar als zij de onfeilbare vruchten der verkiezing, in het Woord Gods aangewezen (als daar zijn: het waar geloof in Christus, kinderlijke vreze Gods, droefheid die naar God is over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid, enz.), in zichzelven met een geestelijke blijdschap en heilige vermaking waarnemen (2 Kor. 13:5).

Maar ik vind dit sowieso een heel vreemd antwoord. Hoe kan je nou vragen of je weten mag verloren te zijn?
Dus ik denk dat er iets verkeerd geciteerd is.

Is er wellicht iemand van de forummers geweest, zodat hij/zij opheldering kan geven?

Ik kan het wel plaatsen. Het gaat volgens mij dan om het kennen van je eigen ellende en verlorenheid. Dan weet je dat er Iemand anders aan te pas moet komen om niet voor eeuwig verloren te gaan. In jezelf kun je alleen maar verloren gaan. En daarom heb je Jezus Christus nodig als je Verlosser. Het besef daarvan, dat wordt hier bedoeld, lijkt mij.

albion schreef:Nee het is niet verkeerd geciteerd. Maar misschien zijn hier ds van de rechtse flank die je het beter uit kunt leggen dan ik, want ik vind het moeilijk om dit onder woorden te brengen.
Het wijst in ieder geval naar je totale onmogelijkheid en dat er een Weg geopenbaard moet worden om tot Jezus te kunnen vluchten.
Er is ook een gezegde dat je voor dat je sterft eerst sterven moet (aan de zonden). (dat is het verloren gaan, dan zoek je het niet meer in jezelf (je geloof, je tranen, etc...)

Ik denk dat ds. K. bedoelde dat je niet van tevóren kunt weten of je verkoren bent of niet, voordat je Christus kent, bedoel ik.

De uitspraken van ds Karens moeten ook in het licht gezien worden van het gegeven , dat men in de gereformeerde gezindte zich vaak druk maakt of men uitverkoren is ja of te nee, en totaal voorbijgaat aan het feit dat we in de dood liggen. Een mens die in een weg van afsnijding, ontgrond wordt van alles wat buiten Christus is, gaat niet vragen of hij uitverkoren is ja of te nee, maar gaat smeken om Christus.

Zoals ook uit het stuk blijkt, is de verkiezing een troostleer, waarin Gods rechtvaardigheid en barmhartigheid ook ten volle verheerlijkt wordt. Het (= uitverkiezing) moet dan ook een vast onderdeel zijn binnen een preek.

entiteitxx schreef: Zoals ook uit het stuk blijkt, is de verkiezing een troostleer, waarin Gods rechtvaardigheid en barmhartigheid ook ten volle verheerlijkt wordt. Het (= uitverkiezing) moet dan ook een vast onderdeel zijn binnen een preek.

entiteitxx schreef:.. dat men in de gereformeerde gezindte zich vaak druk maakt of men uitverkoren is ja of te nee,


..Het (= uitverkiezing) moet dan ook een vast onderdeel zijn binnen een preek.

albion schreef:

Tiberius schreef:

freek schreef:
Volgens mij kun je het héél goed weten.

Klopt.
DL 1-12. Van deze hun eeuwige en onveranderlijke verkiezing ter zaligheid worden de uitverkorenen te zijner tijd, hoewel bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate, verzekerd; niet, als zij de verborgenheden en diepten Gods curieuslijk doorzoeken, maar als zij de onfeilbare vruchten der verkiezing, in het Woord Gods aangewezen (als daar zijn: het waar geloof in Christus, kinderlijke vreze Gods, droefheid die naar God is over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid, enz.), in zichzelven met een geestelijke blijdschap en heilige vermaking waarnemen (2 Kor. 13:5).

Maar ik vind dit sowieso een heel vreemd antwoord. Hoe kan je nou vragen of je weten mag verloren te zijn?
Dus ik denk dat er iets verkeerd geciteerd is.

Is er wellicht iemand van de forummers geweest, zodat hij/zij opheldering kan geven?

Nee het is niet verkeerd geciteerd. Maar misschien zijn hier ds van de rechtse flank die je het beter uit kunt leggen dan ik, want ik vind het moeilijk om dit onder woorden te brengen.
Het wijst in ieder geval naar je totale onmogelijkheid en dat er een Weg geopenbaard moet worden om tot Jezus te kunnen vluchten.
Er is ook een gezegde dat je voor dat je sterft eerst sterven moet (aan de zonden). (dat is het verloren gaan, dan zoek je het niet meer in jezelf (je geloof, je tranen, etc...)

Bizar, dit soort denken. Wordt alles toch maar weer extra exclusief gemaakt. Vragen of je weten mag verloren te zijn. Het moet niet veel gekker worden. Het is totaal onbijbels om dat te vragen... Het is ook totaal onbijbels om naar God toe te gaan met het vraagstuk van verkiezing en verwerping in de zin van: Heer, laat mij niet wat ik ben, uitverkoren of verworpen. Volgens mij zou Hij die vraag bij ons terugleggen, ook al weet Hij het antwoord: Laat jij eens zien wat je bent. Uitverkoren of verworpen.

Dat er een weg geopenbaard moet worden klopt, maar die weg wordt in de Bijbel geopenbaard n kan iedere zondag gehoord worden. Hoe kan er dan op dat punt een totale onmogelijkheid geleerd worden? Het evangelie is eenvoudig: Uit onszelf is het onmogelijk, maar God heeft die weg geopend en mogelijk gemaakt.

Marnix schreef:Dat er een weg geopenbaard moet worden klopt, maar die weg wordt in de Bijbel geopenbaard n kan iedere zondag gehoord worden. Hoe kan er dan op dat punt een totale onmogelijkheid geleerd worden? Het evangelie is eenvoudig: Uit onszelf is het onmogelijk, maar God heeft die weg geopend en mogelijk gemaakt.

Het Evangelie is heel eenvoudig, maar wij zijn er blind voor, totdat God onze ogen opent. Dát is wat hier bedoeld wordt, al wordt het misschien een beetje krom gezegd.

Jezus kreeg ook eens een keer een vraag over dit onderwerp: Zijn er ook weinigen die zalig worden? Je mag zelf invullen wat er met die vraag bedoeld wordt. Het antwoord van Jezus is helder en duidelijk én bevelend: Strijdt gij om in te gaan, door de enge poort.

Marnix schreef: Hoe kan er dan op dat punt een totale onmogelijkheid geleerd worden? Het evangelie is eenvoudig: Uit onszelf is het onmogelijk, maar God heeft die weg geopend en mogelijk gemaakt.

Juist Marnix uit onszelf is het een totale onmogelijkheid. Daar heb je een Gods wonder voor nodig.

Edit> Quootjes aangepast;gr.Tib