Wie in de gereformeerde gezindte opgroeit ontdekt onvermijdelijk, dat hij zich in een religieuze omgeving bevindt, die voortdurend discussieert over 'geestelijke zaken', vaak langs een wat dogmatische weg. Eindeloos zijn de gesprekken tussen links en rechts over uitverkiezing of verantwoordelijkheid van de mens. Over de heilsorde, over de prediking, de levenswandel enz. Iedereen kent denk ik wel het gegeven, dat je je tussen rechts (of uiterst rechts) en links (of uiterst links) bevindt. Geen mooie termen, maar nu wel even functioneel om er mee aan te geven, dat er altijd vleugels zijn.

Wat moet je daarmee?

Ik denk, dat de voortdurenden discussie om je heen uiteindelijk voor jezelf maar één uitweg kent. Je moet kiezen.
Je moet zelf een standpunt gaan innemen. Goed luisteren, alles overwegen, nadenken en een keuze maken. Die keuze kan heel verschillend uitpakken. Je kunt kiezen tussen één van beide kampen. je kunt proberen steeds bewust de middenpositie in te nemen. Je kunt je ook onttrekken aan het type discussies door een kerkverband te verlaten. Maar één ding kun je niet: je kunt de voortdurende discussie om je heen niet negeren. Wie meent dat dit toch kan maakt een denkfout. Zolang er kampen zijn, moeten die kampen gevuld worden. De vleugels werven medestanders en zijn op zoek naar eensgezinden. Mensen die gevraagd worden worden gedwongen om zich het een en ander af te vragen.

Mijn stelling is dus: doordat er in de gereformeerde gezindte zo'n onuitputtelijke discussie is, wordt iedereen in deze kring gedwongen tot een keuze. Dat lijkt erg tegenstrijdig met de leer, waarin mensen uit zichzelf niets kunnen of willen. De mens kan toch niet kiezen? Toch gebeurt het. Hoe scherper de kerkelijke twist, hoe actiever mensen worden op geestelijk gebied. Ze lezen, ze schrijven, ze debatteren, ze strijden voor de goede zaak. Ze worden kortom christenen, die wat doen. Die handelen en uit zichzelf initiatief nemen. Echte doeners voor God. En dat geeft heel veel voldoening. Je kunt wat doen. je bent bezig. Je doet goede werken.

Zolang er dus nog conservatieven met ruimdenkender mensen praten, zolang orthodoxen en 'dissidenten' nog met elkaar bekvechten, gaat ondertussen de bewustwording bij de goegemeente gewoon door. Mensen vormen zich een mening.

Zodra echter het orthodoxe kamp de discussie weet te stoppen en geen enkel weerwoord meer toestaat, dan stopt ook het individuele denkwerk bij gemeenteleden. En komt men tot geen enkele eigen keuze meer.

Hoera dus voor de kerkelijke twisten. Daar spruiten nieuwe bewustwordingen en stellingnamen uit voort. Volhouden dus. Blijf actief in de discussie. Blijf actief in geloofszaken. Denk na! Kies! Neem een beslissing!

gravo

Een discussie als 'goede werken', waardoor je 'een doener' wordt voor God. Creatief bedacht hoor...

Ik weet niet wat je wilt zeggen met je stukje.
Beetje vaag.

Hand.2:
46 En zij bleven dagelijks eensgezind in de tempel bijeenkomen, en terwijl zij van huis tot huis brood braken, aten zij samen met vreugde en met een ongedeeld hart;
47 en zij prezen God en vonden genade bij heel het volk. En de Heere voegde dagelijks mensen die zalig werden aan de gemeente toe.

Hand.4:
32 En de menigte van hen die geloofden, was een van hart en een van ziel.