In 2 Korinthe 12: 14 staat: want de kinderen moeten niet schatten vergaderen voor de ouders, maar de ouders voor de kinderen.

Wat ik me al een tijdje afvraag: hoe moeten we deze tekst lezen?

Volgens mij is het meer een opmerking tussendoor... en toch ook een heel logische? Kinderen moeten toch inderdaad geen geld sparen voor hun ouders?

Ik snap de vraag dus niet zo

Ik wil hem wel toelichten. Pas hoorde ik van iemand dat het betekende dat men niets hoeft te geven aan ouders, ook op latere leeftijd. De ouders hadden geen geld om een huishoudelijk apparaat aan te schaffen, wat noodzakelijk was. Zij dachten echter dat ze geen bijdrage hoefde te leveren vanwege deze tekst.
Betekend dat dus, als onze ouders oud zijn geworden, we niet voor hen hoeven te zorgen, in materieelopzicht? Of dat ouders, ook als je uit huis bent, financieel zorg voor je blijven dragen?

Het is niet de eerste taak van de kinderen om geld opzij te zetten voor hun ouders. Maar daarnaast geldt natuurlijk gewoon dat we elkaars lasten moeten dragen. Zeker wanneer het je ouders betreft.

inderdaad een lastige tekst. Om 'm iets meer in de context te plaatsen: Paulus kondigt aan dat hij voor de derde keer naar Korinthe gaat komen. Hij stelt de Korinthiers gerust: hij zal hen in financieel opzicht niet lastigvallen: ouders moeten voor hun kinderen zorgen, kinderen niet voor hun ouders. Volgens Paraphrase ziet Paulus zich als de geestelijke vader van de Korinthiers.

'Ik maak me klaar om voor de derde maal naar u toe te komen en ben ook ditmaal niet van plan u voor een duit te bezwaren. Ik wil ook thans geen penning honorarium van u hebben. Want ik behoef het uwe niet te hebben, maar het is mij om u zelf te doen. Anders zou het immers de omgekeerde wereld zijn. Gij zijt mijn kinderen toch en ik uw vader, en kinderkens zorgen toch niet voor hun ouders, maar ouders voor hun kinderen, ja zij leggen het er op toe hun kinderen nog een erfenis na te laten. Maar ouders erven toch van hun kinderen niet. Neen, ik wil u straks voor geen cent belasten, maar zal van harte gaarne de kosten geheel alleen dragen.'

Paraphrase duidt het dus niet normatief, maar positief. Het is de normale gang van zaken dat ouders voor hun kinderen zorgen, en niet andersom. Dat laat volgens mij onverlet dat als het eens een keertje andersom zo uitkomt, kinderen alsnog de plicht hebben om voor hun ouders te zorgen.

wat dan over hoe wij met onze ouders omgaan, dor ze in bejaardehuizen te proppen.
en heeft nederland nog respect voor de ouderen?
netzo als 50 jaar geleden?

Hun leven lang hebben de ouders voor hun kinderen gezorgd, ook hen in staat gesteld om een opleiding te volgen, zodat ze goed in de maatschappij terecht zouden komen. Vaak hebben ze zichzelf dingen ontzegd om het aan hun kinderen ten goede te laten komen.

Dan is het op latere leeftijd, als de ouders oud zijn geworden, en door diverse oorzaken niet meer thuis kunnen wonen, of door financiële omstandigheden (klein pensioentje) het moeilijk hebben, niet meer dan de plicht van de kinderen om hun ouders (ieder naar draagkracht als er meerdere kinderen zijn ontvangen) naar behoren bij te staan of te verzorgen, zodat ze zolang mogelijk zelfstandig kunnen/mogen functioneren in deze toch al zo bikkelharde maatschappij.

In ons gezin is er één die de hele financiële "huishouding" van moeders voor zijn rekening neemt, en één die alle nodige boodschappen voor moeders doet. Zijzelf heeft de keuze gemaakt om te worden opgenomen in een (hypermodern) verzorgingshuis. Tot op 90-jarige leeftijd heeft zij, met hulp van de kinderen, zelfstandig mogen wonen. Nu zij 95 is morgen worden, vond ze het zélf niet langer verantwoord.

Al met al, kinderen behoren, ieder naar eigen mogelijkheden, voor de ouders te zorgen als zij oud zijn geworden. Het is niet meer dan hun kinder-plicht t.o.v. hun ouders aan wie zij zoveel te danken hebben.

wim schreef:Het is niet de eerste taak van de kinderen om geld opzij te zetten voor hun ouders. Maar daarnaast geldt natuurlijk gewoon dat we elkaars lasten moeten dragen. Zeker wanneer het je ouders betreft.

Ik ken een verhaal van iemand wiens ouders hun leven lang gewoegd hebben om de opleiding te betalen. Hij had succces in de zakenwereld en werd een vermogend man. Zijn ouders liet hij echter aanmodderen, zij hadden alles opzij gezet voor zijn opleiding en hadden, toen zij oud waren geworden geen geld. Want van sparen was niets gekomen. Deze vermogende man deed dus niets verkeerd, op grond van deze tekst?

Iedere tekst kan je uit zijn verband rukken. Zo ook deze.

JolandaOudshoorn schreef:

wim schreef:Het is niet de eerste taak van de kinderen om geld opzij te zetten voor hun ouders. Maar daarnaast geldt natuurlijk gewoon dat we elkaars lasten moeten dragen. Zeker wanneer het je ouders betreft.

Ik ken een verhaal van iemand wiens ouders hun leven lang gewoegd hebben om de opleiding te betalen. Hij had succces in de zakenwereld en werd een vermogend man. Zijn ouders liet hij echter aanmodderen, zij hadden alles opzij gezet voor zijn opleiding en hadden, toen zij oud waren geworden geen geld. Want van sparen was niets gekomen. Deze vermogende man deed dus niets verkeerd, op grond van deze tekst?

Hij deed volgens mij wel het een en ander verkeerd. Zie mijn vorige posting. Paulus schrijft hier volgens mij dat het de normale gang van zaken is dat ouders voor kinderen zorgen, en dat ouders kun kinderen wat nalaten. Het is logisch: ouders erven normaal gesproken niet van hun kinderen, maar andersom. Hij zegt mijns inziens niet dat het altijd zo moet zijn dat kinderen niks aan behoeftige ouders geven. Daarover is de Bijbel duidelijk genoeg.

niet op grond van deze tekst nee. Wel op grond van het 5e gebod.

Overigens heb ik het idee dat "kinderen" hier niet gelezen moet worden als "nageslacht van" maar als "jong nageslacht" en het "kinderen" dus was over de leeftijd zegt.

JolandaOudshoorn schreef:

wim schreef:Het is niet de eerste taak van de kinderen om geld opzij te zetten voor hun ouders. Maar daarnaast geldt natuurlijk gewoon dat we elkaars lasten moeten dragen. Zeker wanneer het je ouders betreft.

Ik ken een verhaal van iemand wiens ouders hun leven lang gewoegd hebben om de opleiding te betalen. Hij had succces in de zakenwereld en werd een vermogend man. Zijn ouders liet hij echter aanmodderen, zij hadden alles opzij gezet voor zijn opleiding en hadden, toen zij oud waren geworden geen geld. Want van sparen was niets gekomen. Deze vermogende man deed dus niets verkeerd, op grond van deze tekst?

Natuurlijk deed hij wel iets verkeerd. Hooguit niet op grond van dezetekst. Je ouders laten aanmodderen terwijl je zelf in het geld zwemt, is meedogenloze gierigheid.

wat ik me ook afvraag in deze heeft het hier ook niet te maken met het wat je ten koste legt aan iemands ziel?

Ik denk dat wanneer je weet dat je ouders in nood zijn, en je mag het zelf goed hebben, je ze uit liefde wel wat geven mag, maar dat het niet automatisch zo is, dat je die verplichting hebt, omdat het nu eenmaal je ouders zijn, er zijn wel ouders die het helaas zo zien, maar m i wekt dat alleen maar nijdigheid etc op.
De ouders zijn gehouden voor hun kinderen te zorgen, en als die kinderen het huis verlaten, verlaten ze het huis, vader en moeder verlaten...
Dat geldt ook in financieel opzicht!
Wel hebben we zoals iemand anders dat al zei, de plicht om voor elkaar te zorgen, en dan lijkt me dat je eigen familie (dus ook ouders) op de eerste plaats staan.

Ok, kom ik met een andere tekst. Deze keer uit Timotheus. De eerstebrief, vijfde hoofdstuk, vers 4 en 8. Daar gaat het om weduwen, zeg maar arme ouders. Vers 8 versterkt de oproep dat kinderen en kleinkinderen voor deze groep behoren te zorgen, zij dus in de eerste plaats! Als zij dit niet doen, dan staat er in vers 8: "die heeft het geloof verloochend en is erger dan een ongelovige!

Ja....zo kun je ten opzichte van álles wel met teksten aan komen dragen....het gaat om de kérn van de zaak: het kan niet zo zijn dat kinderen niet (meer) naar hun ouder(s) omkijken...het is hun dure plicht om voor hun ouder(s) te zorgen, ieder naar vermogen en talent.