Gebedskring

[freek]

Een gebedskring... ik aarzel een beetje... daarom de volgende vragen, niet als kritiek maar om het beter te begrijpen:

> Niet verkeerd opvatten; maar wat is de geestelijke meerwaarde van het gezamelijk bidden?
De wetenschap dat je niet alleen bent met je zorgen en problemen; elkaar te sterken in het geloof dat God een beloner is van degenen die Hem zoeken en zo heel concreet invulling te kunnen geven aan wat we noemen de 'gemeenschap der heiligen'. Ik denk dat de gebedsgroep wat dat betreft oude papieren heeft. De eerste christenen volhardden ook in het gebed, eendrachtig!

> Het moet dan op het afgesproken tijdstip maar 'goed' vallen tussen de deelnemers, toch?
Uiteraard, Gods Geest moet er in meekomen. Maar dat is met het persoonlijke gebed ook zo. Het gebeurt wel eens dat 'de hemel van koper is', om het zo maar even te zeggen.

> Onstaat hierdoor niet een soort reformatorische variant op de biecht?
Ik ben geneigd om te zeggen: so what? Als t maar een reformatorische en dus bijbelse variant is;). Ik denk dat de grote dwaling van de katholieke biecht is, dat de illusie gewekt wordt dat zonden door tussenspraak van de priester vergeven worden. Maar elkaar deelgenoot maken van persoonlijke zonden (en de worstelingen daaromheen), ik vraag me af of dat slecht is. Hoewel persoonlijke zonden natuurlijk in de eerste plaats tegenover God beleden moeten worden

> Wat denken jullie van de variant van het uitwisselen van onderwerpen om 'mee te nemen' in het persoonlijke gebed?
Tja, kan handig zijn, maar ik zie het nut er niet zo van in. Hetzelfde geld voor gebedskalenders en dergelijke systematiseringen. Laat het persoonlijk gebed persoonlijk blijven, zou ik zeggen. Maar ik heb hier geen ervaring mee, dus misschien m'n medeforummers dit anders.

> Functioneert het gemeenschappelijke gebed in de zondagse eredienst dan onvoldoende als moment/plaats waar de gemeente in gezamelijkheid uiting geeft aan de noden/zorgen/dankzeggingen?
Dat zou niet het geval moeten zijn, maar soms denk ik inderdaad dat het gemeenschappelijke gebed tijdens de zondagse eredienst lang niet zo gemeenschappelijk is als het zou moeten zijn. Niet zelden is het 'grote gebed' het moment om er eens lekker voor te gaan zitten en een 'tukkie' te doen. Maar dat is misschien niet overal zo. Wel zou de predikant zich moeten beperken tot het BIDDEN en DANKZEGGEN, en niet allerlei beschouwingen te doen over wat gekend en beleefd moet worden. Daar is eventueel de ruimte voor in de preek.

Ik ben het met Jongere eens dat er bepaalde gevaren aan zouden kunnen kleven. Want, arglistig is ons hart, toch? Maar anderzijds, wat is er nou mooier en rijker dan dat jongeren of ouderen elkaar vinden rondom een geopende Bijbel en een gezamenlijk gebed tot God. Ons gebed zou dan allereerst moeten zijn: Leidt mij niet in verzoeking! Ik geloof vast dat vanuit deze grondhouding een gebedskring vruchtbaar kan zijn, in de breedte en in de diepte.

[jvdg]

In een ander topic hier over heb ik dit ook al eens gepost:

uitgeworpen schreef:
rivers schreef:
Dit zegt ds.Pieters er van:

Gebedskringen


In onze tijd ontstaan er ook in ons soort gemeenten gebedskringen. Een jonge lezer vroeg mij hoe ik daar tegenaan kijk. Het is onder ons een vreemd verschijnsel. Maar in de dagen van onze oudvaders was het niet zo vreemd. Ten diepste was het mede de invulling van de gezelschappen, dat men bijeen kwam, niet alleen om samen te spreken over de dingen van God, maar ook en misschien wel vooral: om samen te bidden om de zegen van God.
U denkt misschien dat het vreemde van de hedendaagse gebedskringen is dat niet alleen een voorganger bidt, maar dat ook andere aanwezigen bidden. Dit is toch niet zo vreemd als u denkt, want in oude tijden gebeurde dat ook op de gezelschappen.
Gebedsbijeenkomsten worden in Engeland en Schotland nog regelmatig gehouden, in de kerk van de Mbuma-zending en in de Philpot-gemeenten. En ik mag eerlijk zeggen dat ik het een- en andermaal erg goed heb gehad.
Als de evangelischen dit onder ons niet hadden opgepakt, zouden we er niet zo argwanend tegenover staan. Maar helaas staan wij er nu wel argwanend tegenover, omdat gebedssamenkomsten meestal worden gehouden in evangelische kringen. Maar dit is geen reden om het goede van deze samenkomsten af te keuren. Als er maar een goede invulling aan wordt gegeven, kan het een gezegend middel zijn voor de doorwerking van Gods Koninkrijk.
Zou het zo verkeerd zijn dat jongeren of ouderen of jongeren met ouderen bijeenkomen om Gods Aangezicht te zoeken in het gebed? Om de Heere te smeken om Zijn krachtige genade? Ik dacht het niet. En zijn er een paar vrouwen die bijeenkomen, niet om gezellig koffie te drinken en nog veel minder om over allerlei onbenulligheden te kletsen, maar om de nood van kerk en volk te dragen tot voor de Troon der genade ..., zou dat niet goed zijn? Denk aan de geschiedenis van Handelingen 16: Lydia en enige vrouwen waren in de plaats waar het gebed gewoonlijk geschiedde ...
Daarom, laten we niet om wille van een eventueel misbruik het gebruik verdacht maken, maar laten we om de Geest der genade en der gebeden smeken dat Hij ons leert bidden en in ons de eerbiedige begeerte verwekt om worstelaar te zijn aan de voeten des Heeren!

Ds. W. Pieters


Heel mooi stukje. Waar heb je dat uit?


http://www.omsionswil.nl/index.php?opti ... &Itemid=27

_________________

Ik vind zelf het gebed iets voor de binnenkamer.

Dit stukje gelezen hebbende verdient de oproep om gebedskringen te vormen warme aanbeveling.
Uiteraard in de genoemde afhankelijkheid van Hem die ons het bidden moet leren en in gepaste ootmoed.

[Gian]

Helemaal eens met Freek.

Ik deze individualistische tijd zijn we helemaal kwijt om samen verantwoordelijk te zijn voor de Gemeente, om elkaar de zonden op te biechten (in het licht te stellen) elkaar te vermanen, en elkaar te bemoedigen in de Gemeente.
Allereerst is er in de Gemeente geen gelegenheid meer voor, en als we bij elkaar komen worden we in de verdachtehoek gezet.
Daarbij komt dat het Lichaam van Christus in Nederlans tot op het bot verdeeld is, dus zijn we daarmee ook veel gemeenschap kwijt. Ik geloof persoonlijk dat er in eenheid en gemeenschap met elkaar heel erg veel kracht uit kan gaan, alleen is dat wel aan een aantal voorwaarden gebonden.

[Ariene]

Wat een mooi stukje van Ds. Pieters.

Bedankt voor het plaatsen!

[Gabrielle]

Ik kan het iedereen van harte aanbevelen !
De meeste argumenten voor en tegen zijn al wel genoemd.

Wat ik nog wil opmerken is het volgende.
Je bent niet verplicht te bidden, het gaat niet op het rijtje af zal ik maar zeggen.
Het komt voor dat je wel stilletjes meebidt , maar niet de behoefte hebt dit hardop te doen.
Die vrijheid heb je.

Wij bidden ( 1 keer id 14 dgn) voor onze stad, de kerken, de versch. ds., de jongeren, en persoonlijke noden.
En vergeet niet te danken voor verhoorde gebeden !

[Wilma van den Berg]

Wat een mooi stukje van Ds. Pieters.

Bedankt voor het plaatsen!

Totaal mee eens!

[helma]

ik zou het gezamenlijk bidden niet meer willen missen.
lees het stukje eens in in Matthew Henry wat hij schrijft over de tekst: waar twee of drie in Mijn naam vergaderd zijn

het eerste wat de discipelen deden na de hemelvaart was gezamenlijk bidden. wat er op volgde was de uitstorting van de Heilige Geest. Ook na het gezamenlijk bidden na de gevangennemning van petrus droeg rijke vrucht.


Als je een vast groepje hebt krijg je een bijzondere band met elkaar. En het is heel bijzonder om met elkaar elkaars lasten te helpen dragen

Het is opvallend trouwens dat het overal voorkomt behalve in Nederlandse Reformatorische kerken.

[Ariene]

Een gebedskring... ik aarzel een beetje... daarom de volgende vragen, niet als kritiek maar om het beter te begrijpen:

JlF ik vind het fijn dat je je op deze manier openstelt! Ik waardeer het zeer.
Je hoeft het echt niet eens te worden, maar dit vind ik een positieve grondhouding, bedankt!

> Niet verkeerd opvatten; maar wat is de geestelijke meerwaarde van het gezamelijk bidden?
Wij bidden niet alleen, wij gebruiken een gedeelte van de tijd voor bijbelstudie en behandeling van vragen.
We scherpen elkaar ook op wanneer we bepaald gedrag zien, of wanneer we merken dat iemand wat verder bij God vandaan lijkt te leven.
Maar we bidden ook voor elkaar, en leven mee in moeite en zorgen.
Het is dus inderdaad gemeenschap der heiligen in de breedste zin van het woord.
Ik denk dat het ook goed is om, behalve alleen, ook samen te bidden. Je leest daar ook veel van in de Bijbel.
Ikzelf vind dat altjd zo mooi bij de eerste gemeente, Ze waren eendrachtiglijk bijeen, volhardende in het gebed.
dus niet ieder voor zich als individu, maar samen als gemeenschap

> Het moet dan op het afgesproken tijdstip maar 'goed' vallen tussen de deelnemers, toch?
Deze vraag begrijp ik niet geheel.
Wij hebben gewoon een vaste morgen in de week, een vaste tijd, en dat is goed! Ook Daniël had vaste gebedstijden.
Het is goed om hier een bepaalde discipline in aan te brengen. En ten slotte is de Heere er altijd om naar onze gebeden te luisteren.
Wij moeten misschien wel eens zin maken, maar daarom is het alleen maar goed dat er dan een vast moment is. Wij zouden het anders te snel weer laten verwateren. En er is nog nooit iemand naar huis gegaan die achteraf zei "dit was nu zonde van mijn tijd"

> Onstaat hierdoor niet een soort reformatorische variant op de biecht?
Wij biechten niet en gaan vervolgens vrolijk verder.
Wij belijden onze zonden, vragen vergeving voor onze zonden, maar vragen ook bijbels licht over onze kring en ons leven.
Wij bidden voor opbouw van ons geestelijk leven, voor opbouw van onze kerk, maar ook voor ons land.
Mij heeft een preek over deze tekst erg geraakt :bekeer u, en doe de eerste werken; en zo niet, Ik zal u haastelijk [bij] komen, en zal uw kandelaar van zijn plaats weren, indien gij u niet bekeert. Hier werd in gezegd dat wanneer er geen bidder meer werd gevonden in een stad, de Heere zijn kandelaar weg zal nemen. Wat hebben wij dan ook daarin een grote verantwoordelikheid! Om juist in verbondenheid met elkaar ook voor onze woonplaats te mogen bidden.

> Wat denken jullie van de variant van het uitwisselen van onderwerpen om 'mee te nemen' in het persoonlijke gebed?
Wij hebben voor de structuur allemaal een eigen aandachtsveld. Soms wordt er van te voren even gevraagd of iemand nog iets heeft wat bijzondere aandacht nodig heeft. B.v. kinder evangelisatie, een sportevenement wat op zondag gehouden wordt, verkiezingen, zieken in de gemeente of familie. Dit vind ik alleen maar goed. Samen denk je soms aan meer dingen dan alleen.
> Functioneert het gemeenschappelijke gebed in de zondagse eredienst dan onvoldoende als moment/plaats waar de gemeente in gezamelijkheid uiting geeft aan de noden/zorgen/dankzeggingen?
Ja en Nee
Het is goed om zondags als gemeente samen te bidden. Zeker als dit ook echt samen gebeurt.
Toch mis ik soms het intense gebed. W.s. komt dat omdat ik tussen de kinderen zit, er veel meer rumoer is enz.
Ook is het gebed minder persoonlijk en spreekt de dominee soms in bepaalde bekende termen dat de diepte er minder door beleefd wordt.
Het kleine in onze kring maakt dat voor mij het gebed vaak meer vanuit de stilte meegebeden wordt en persoonlijker is dan in de kerk.
Ik vraag me in de kerk ook weleens af hoeveel mensen nog terug kunnen vertellen wat de dominee allemaal gebeden heeft...

Ik hoor graag van jullie!

Bij deze dus!

Graag wil ik nog één ding kwijt.
Behalve het samen bidden vind ik het samen spreken over de Heere ook zo belangrijk.
Het heeft mij geholpen om opener te worden over het geloof, maar ook wie God voor mij is en wat mijn geloof inhoud.
Daarnaast leer ik er ook mezelf kennen. D.m.v. de boekjes die we lezen zien we ook al onze zonden en gebreken heel scherp.
we willen die ook met elkaar onder ogen zien en willen ook door elkaar op onze zonden gewezen worden.
ook dat vind ik een hele mooie functie van onze kring. Het elkaar opscherpen in het geloof.
Maar bovenal mogen we God iedere week danken voor al het goede wat Hij ons schenkt en dat we iedere week ook weer al onze zonden, moeite en zorgen in Zijn Hand mogen leggen!

uiteindelijk is het binnen onze kring alleen te doen om Zijn eer!

[Marnix]

> Niet verkeerd opvatten; maar wat is de geestelijke meerwaarde van het gezamelijk bidden?

Wat is de meerwaarde van samen gemeente zijn? Dat is toch niet puur dat het dan wat makkelijker te regelen is, dat je samen de kosten kan betalen en vervolgens naar elkaar in de kerk zitten, naar het zelfde verhaal luisteren en dan weer naar huis gaan?

41 Degenen die zijn woorden aanvaardden, lieten zich dopen; op die dag breidde het aantal leerlingen zich uit met ongeveer drieduizend. 42 Ze bleven trouw aan het onderricht van de apostelen, vormden met elkaar een gemeenschap, braken het brood en wijdden zich aan het gebed. (Hand 2)

> Het moet dan op het afgesproken tijdstip maar 'goed' vallen tussen de deelnemers, toch?

Dat geldt voor kerk-zijn in het algemeen. Je bent samen kinderen van God, leden van zijn kerk. Als je met bepaalde mensen niet samen zou kunnen bidden zou je dat samen uit moeten praten.

23 Wanneer gij dan uw gave brengt naar het altaar en u daar herinnert, dat uw broeder iets tegen u heeft, 24 laat uw gave daar, vóór het altaar, en ga eerst heen, verzoen u met uw broeder en kom en offer daarna uw gave.

Wij bidden geregeld met onze wijkkring. Ik heb die mensen niet uitgezocht, ze hebben mij niet uitgezocht. God heeft dat wel gedaan. Is het dan niet een plicht dat je samen door een deur kan, maar ook samen het brood kan breken en volharden in gebed?

> Onstaat hierdoor niet een soort reformatorische variant op de biecht?

Nee. Zonde belijden doen we bij God, niet bij elkaar. Maar je kan elkaar wel steunen, moeiten met elkaar delen, elkaar helpen in de strijd tegen de zonde. Je hoeft elkaar niet je zonden te vertellen, je mag samen die strijd aangaan, voor elkaar bidden, elkaar bemoedigen.

> Wat denken jullie van de variant van het uitwisselen van onderwerpen om 'mee te nemen' in het persoonlijke gebed?

Hoe bedoel je dat? Iedereen kan gewoon onderwerpen aandragen en vragen of anderen daar ook voor willen bidden. Dat kunnen persoonlijke onderwerpen zijn, specifieke onderwerpen, algemene onderwerpen etc.

> Functioneert het gemeenschappelijke gebed in de zondagse eredienst dan onvoldoende als moment/plaats waar de gemeente in gezamelijkheid uiting geeft aan de noden/zorgen/dankzeggingen?

Sowieso is het gezamenlijke gebed vaak algemener en voor bepaalde zaken. Het is onhaalbaar om al je persoonlijke problemen, je zorgen, je vragen, kleine dingen maar ook je dankbaarheid te behandelen. Dat is zoveel per gemeentelid dat dat nooit zou kunnen. Naast persoonlijk gebed kan je daarin dan ook in je gebedskring bidden. Stel, je staat voor een lastige keuze wat betreft je werk, er zijn moeiten in je thuissituatie, je worstelt met een zonde of een verslaving, je zit niet lekker in je vel, je slaapt de laatste tijd slecht. Dat kan je dan met elkaar delen, daar kan je met elkaar voor bidden, over praten, elkaar sterken etc. Het is zeg maar meer wat het gezamenlijke gebed in de kerk is maar dan meer op microniveau.... waardoor je vaak ook wel meer de diepte in kan gaan. Het is dan wat intiemer.

Overigens, als je dit regelmatig doet ontstaat er ook meer een vertrouwensband, dus als er sprake is van mensen waar je niet direct een click mee hebt, moeite met openheid enzo is het juist erg goed, omdat je leert open (en zwak) te mogen zijn, omdat je door je samen op God te richten groeit in je relatie met je medegelovigen, ook als er in het begin niet echt een click is.

[JolandaOudshoorn]

Wat betreft het tijdstip, ik heb daar nog een aardige anekdote over. Er is een gebedsgroep die bidt zaterdagmorgen vab 5.00 tot 6.00. 's Morgens!!!! Op de vraag van een belangstellende: "waarom zo vroeg?" antwoordde men: "dan zijn we er in ieder geval zeker van dat er betrokken, bevlogen en gemotiveerde mensen komen!"

[JaCa]

Een gebedskring... ik aarzel een beetje... daarom de volgende vragen, niet als kritiek maar om het beter te begrijpen:

1 > Niet verkeerd opvatten; maar wat is de geestelijke meerwaarde van het gezamelijk bidden?
2 > Het moet dan op het afgesproken tijdstip maar 'goed' vallen tussen de deelnemers, toch?
3 > Onstaat hierdoor niet een soort reformatorische variant op de biecht?
4 > Wat denken jullie van de variant van het uitwisselen van onderwerpen om 'mee te nemen' in het persoonlijke gebed?
5 > Functioneert het gemeenschappelijke gebed in de zondagse eredienst dan onvoldoende als moment/plaats waar de gemeente in gezamelijkheid uiting geeft aan de noden/zorgen/dankzeggingen?

Ik hoor graag van jullie!

1: Waar twee of drie in Mijn Naam vergaderd zijn daar ben Ik in het midden!
Toen de HG werd uitgestort waren de discipelen eendrachtelijk in gebed bij elkaar!
De kracht van het gebed is heel groot
2: Hmmm, je hebt toch ook structureel stille tijd...dan valt het toch ook goed....wat bedoel je precies met goed vallen??
3: Ja én? dat is juist goed, naar mijn mening hebben we bij de roomse kerk met het badwater het kind weggegooit...de biecht...het is juist goed om je zonden aan het licht te brengen met iemand die je vertrouwt, dat werkt bevrijdend!
4: Én én....dubbele zegen!
5: Ik denk dat het heel waardevol is als meerdere mensen hun gebed uitspreken.
Ik denk miss dat het onvoldoende is...alleen het gebed uitgesproken door de dominee.
Stel dat de ds. in zonden leeft, wat heb je dan aan het gezamelijke gebed...als de voorganger niet rein is voor God.

Ik ervaar de gebedskring als zeer waardevol, je wordt door elkaar vermaand en bemoedigd, opgescherpt door het stukje bijbelstudie.

@ Freek: Ik kende de leden van de gebedsgroep ook niet....alleen van gezicht....maar de eerste keren...zo je wilt altijd....kan je gewoon stil mee bidden, hoef je zelf niet perse hardop te bidden.
Maar doordat je idd een stukje in elkaars hart kijkt bouw je een bijzondere band op.

Bij onbekende gelovigen....kan je ook de gemeenschap der heiligen ervaren waardoor alle ' angst' wegvalt, en je tot GOD bid...daar gaat het tenslotte om...niet wat anderen toevallig van je gebed vinden...!

Hoe denken jullie over het volgende:
Een blaadje doorgeven met de gebedspunten
of
Gewoon maar zien wat men 'op zijn/haar hart krijgt'

Wij hebben overigens 2 rondes;
De eerste met de 'standaart punten' aangevuld door een actueel punt van Open Doors.
Ook voegen we daar vaak wat andere algemene punten toe
De tweede ronde is gewoon vrij gebed, meer persoonlijk...dingen die de komende week aanstaande zijn!

[saphira]

Ik heb een paar keer een gebedskring meegemaakt.
Maar ik ervaar het persoonlijk niet als 'fijn'.
Ik heb moeite om mijn aandacht op God te richten; en niet op degenen die om mij heen staan. Daarbij heb ik ontzettend last van prikkels.
Ik hoor stemmen, kuchjes, geschuivel etc, ruik luchtjes en ben bezorgd en zenuwachtig als iemand niet uit zijn woorden kan komen, voel dan zijn zenuwen waardoor ik ook zenuwachtig wordt.
Nee...gebedskring is mooi.
Maar geen optie voor mij om, zo op deze manier, mijn hart voor God uit te storten.

Gebedskringen, waarbij meerdere kringen in een zaal door elkaar heen bidden vind ik zelf een beetje oneerbiedig.

[vlinder]

Ik heb een paar keer een gebedskring meegemaakt.
Maar ik ervaar het persoonlijk niet als 'fijn'.
Ik heb moeite om mijn aandacht op God te richten; en niet op degenen die om mij heen staan. Daarbij heb ik ontzettend last van prikkels.
Ik hoor stemmen, kuchjes, geschuivel etc, ruik luchtjes en ben bezorgd en zenuwachtig als iemand niet uit zijn woorden kan komen, voel dan zijn zenuwen waardoor ik ook zenuwachtig wordt.
Nee...gebedskring is mooi.
Maar geen optie voor mij om, zo op deze manier, mijn hart voor God uit te storten.

Gebedskringen, waarbij meerdere kringen in een zaal door elkaar heen bidden vind ik zelf een beetje oneerbiedig.

Hmm dat herken ik. Ik ben 2 keer in Engeland naar een gebedkring geweest. Ik weet nu nog wie waar haperde. Ik kan me ook niet goed concentreren. Ik voel dat ik niet goed kan meebidden. (terwijl ik hier geen last van heb in de kerk....)

[Gian]

Gezamelijk bidden moet je leren. Dat zijn velen niet gewend.
Begin met een vrij gebed aan de eettafel.
En bid, ´Heer, leer ons bidden´.

[judith]

Gebeds kring heb ik ook wel is mee gemaakt, met preekbespreeking op een jeugd zondag...
paar weken geleden.
Ik wist niet echt wat het was, een gebedskring...
De meeste waren het gewend..
Maar ik zat echt zo, zenwuachtig, ik dacht, moet ik nu ook hardop bidden, dat kan ik niet, dat heb ik nog nooit in een groep gedaan..ik weet niet hoe het moet
Het hoefde niet, iedreen die het wou en z'n hard wilde uitstorten voor God die kon het doen....
Ik vond het erg wennen...wel mooi! Maar niet echt fijn...
Misschine als ik het vaker mee maak, dat ik het dan fijn vind..
dat was natuurlijk wel de eerste keer....en wist ik nog niet precies wat er allemaal zou gebeuren..